“പടച്ചോനെ!”
ഡ്രൈവര്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. അയാള്‍ വെള്ളമിറക്കിക്കൊണ്ട് എന്‍റെ തുടകളുടെ മാദകത്വം അവിശ്വസനീയമായ കണ്ണുകളോടെ ആസ്വദിക്കുകയാണ്.
“ഹ! വണ്ടി കൊറേ നേരം നിര്‍ത്തിയിടല്ലേ!”
സുധാകരന്‍ അസഹീനമായ സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ചെന്നിട്ടു ഒരുപാട് പണി ഒള്ളതാ!”
ഡ്രൈവര്‍ നിരാശ നിറഞ്ഞ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിച്ചു. എന്‍റെ ശരീരത്തിന്‍റെ അരയ്ക്ക് താഴേക്കുള്ള ഭാഗങ്ങള്‍ ശരിയായി കാണുന്ന വിധത്തില്‍ അയാള്‍ കണ്ണാടി അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് വെച്ചു.
സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ചെയ്യിപ്പിച്ച ആ ഷോ എനിക്ക് ഭയങ്കര ത്രില്ലാണ്‌ തന്നത്. ഡ്രൈവര്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ തുടകള്‍ കാണിക്കാന്‍ കിട്ടിയത് എന്നെ വല്ലാതെ കോരിത്തരിപ്പിച്ചു.
“ശരിക്കും ഒന്ന് കാണാന്‍ പറ്റിയാരുന്നെങ്കില്‍!”
ഡ്രൈവര്‍ ആത്മഗതമെന്നോണം പറഞ്ഞു.
ഞാനപ്പോള്‍ സുധാകരന്‍ ചേട്ടനെ നോക്കി. അയാള്‍ സമ്മതിച്ചത് പോലെ തലകുലുക്കി. ഞാന്‍ പര്‍ദ്ദ എന്‍റെ അരയൊപ്പം പൊക്കത്തില്‍ ചുരുട്ടി വെച്ചു. പൂറല്‍പ്പം പുറത്തേക്ക് കാണാം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. വണ്ടി വേഗത്തില്‍ പോകുന്നത് കൊണ്ടും പുറത്ത് സാമാന്യം നന്നായി കാറ്റ് വീശുന്നത് കൊണ്ടും എന്‍റെ കന്തും പൂറും തണുത്ത് തടിച്ചു.
“പടച്ചോനെ!”
മിററിലൂടെ എന്‍റെ അരയ്ക്ക് താഴേക്കുള്ള ഭാഗം കണ്ടിട്ട് ഡ്രൈവര്‍ക്ക് സഹിക്കാനായില്ല.
“പ്ലീസ്, കൊറച്ചും കൂടി ഒന്ന് പൊക്കി വെക്കാമോ? എങ്കി എനിക്ക് ശരിക്കും കാണാരുന്നു!”
അയാള്‍ യാചിക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
അയാളുടെ ശ്വാസം വര്‍ദ്ധിക്കുന്നതും അയാള്‍ എന്തൊക്കെയൊ പുലമ്പുന്നതും ഞങ്ങള്‍ കേട്ടു.
“ഇവളുടെ പൂറൊന്നു ശരിക്കും കാണിച്ചു തന്നാ നിങ്ങള് ഓട്ടോക്കൂലി തരണ്ട!”
അവസാനം അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“ച്ചേ!!”
സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ഒച്ചയിട്ടു.
“എന്നാടാ മൈരേ, ഇവള് വെടിയാണെന്ന് കരുതിയോ നീ?”
അയാള്‍ ഡ്രൈവറോട് ദേഷ്യപ്പെട്ട് ചോദിച്ചു.
ഡ്രൈവര്‍ അപ്പോള്‍ എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷെ സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍റെ ദേഷ്യം കണ്ടപ്പോള്‍ അയാള്‍ നിശബ്ദനായിരുന്നതേയുള്ളൂ. പിന്നെ യാത്ര തീരുവോളം അയാള്‍ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ഓള്‍ഡ്‌ മോസ്ക്കിനു ഏകദേശം നൂറു മീറ്റര്‍ ഇപ്പുറത്ത് ഞങ്ങള്‍ ഇറങ്ങി. എപ്പോഴത്തെയും പോലെ അവിടെമാകെ മൂത്രത്തിന്‍റെ ദുര്‍ഗന്ധവും പരന്നിരുന്നു. നിലമാകെ ചാണകം നിറഞ്ഞു കിടന്നു. പള്ളിയും അമ്പലവുമൊക്കെ എപ്പോഴും ദുര്‍ഗന്ധം നിറഞ്ഞ ഇടങ്ങള്‍ക്കരികെയും മാളുകളും ഓഫീസുകളും ഏറ്റവും ക്ലീനായ ഇടങ്ങളിലുമാണ് ഇന്ത്യയില്‍. ഇടുങ്ങിയ പാതക്കിരുവശവും തെരുവ് കച്ചവടക്കാരും ഉന്തുവണ്ടികളില്‍ സാധനങ്ങള്‍ വില്‍ക്കുന്നവരും. ആളുകള്‍ തിരക്കിട്ട് നടക്കുന്നു. പര്‍ദ്ദ ധരിച്ച ഏതാനും സ്ത്രീകളെയും ഞാനവിടെ കണ്ടു.
സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍റെ മനസ്സില്‍ എന്താണ് എന്ന് എനിക്ക് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല. ഓട്ടോ റിക്ഷയില്‍ വെച്ച് ഡ്രൈവര്‍ക്ക് കാലും തുടയുമൊക്കെ കാണിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വേണ്ടിയോന്നുമല്ല എന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം. ഇനി ഈ ജനക്കൂട്ടത്തിനു മുമ്പില്‍ എന്നെ തുണിയില്ലാതെ നിര്‍ത്താന്‍ ആയിരിക്കുമോ? ഏയ്‌! ഞാനത് ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നില്ല. എന്നെ ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന എന്തോ കാര്യത്തിനാണ് ഇങ്ങോട്ട് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നത് എന്നാണ് അയാള്‍ പറഞ്ഞത്. ഇതെന്നെ ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്നില്ല. അപ്പോള്‍ അതിനായിരിക്കില്ലന്നു തീര്‍ച്ച. ഞാന്‍ അയാളുടെയും രാജുവിന്‍റെയും പിന്നാലെ പ്രധാന പാതയില്‍ നിന്ന് ഇടുങ്ങിയ ലെയിനിലെക്ക് കടന്നു. രണ്ട് പേര്‍ക്ക് കഷ്ട്ടിച്ച് കടന്നുപോകാനുള്ള വീതിയെ അതിനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ചുറ്റുപാടും മാലിന്യം ചിതറിക്കിടന്നു. ദരിദ്രരായ, വൃത്തിയില്ലാത്ത, എന്നാല്‍ ഭംഗിയുള്ള കുട്ടികള്‍ അലക്ഷ്യമായി ഓടിച്ചാടി നടന്നു. ഇറച്ചി വില്‍പ്പനയിടങ്ങളില്‍ നിന്നുള്ള മണം എങ്ങും നിറഞ്ഞു. ചില ജനാലകളില്‍ നിന്ന് ഇറച്ചിക്കറിയുടെ സുഗന്ധം പുറത്തേക്ക് ഒഴുകി.
പത്ത് മിനിട്ടുകള്‍ക്ക് ശേഷം ഞങ്ങള്‍ ഒരു ചെറിയ കടയുടെ മുമ്പിലെത്തി. രണ്ട് പുരുഷന്മാരുടെയും പിന്നാലെ ഞാനതിലേക്ക് കയറി. അതൊരു തയ്യല്‍ക്കട പോലെ തോന്നിച്ചു.
“ഗഫൂര്‍ ഇക്കാ, അസ്സലാമു അലൈക്കും,”
തയ്യല്‍ മെഷീന് മുമ്പിലിരുന്നു തയ്ക്കുകയായിരുന്ന ഒരു വൃദ്ധനോട് സുധാകരന്‍ പറഞ്ഞു.
“വാ അലൈക്കും ഉസ്സലാം, ഹാഷ്മി, രാജൂ…”
ഗഫൂറിക്ക പറഞ്ഞത് കേട്ടു ഞാനൊന്നു ഞെട്ടി. രാജു എന്ന് അയാള്‍ പറഞ്ഞു. ഓക്കേ, രാജു എന്‍റെ കൂടെയുണ്ട്. ബട്ട്, ആരാണ് ഹാഷ്മി? രാജുവിന്‍റെയും എന്‍റെയും കൂടെ ഇപ്പോള്‍ സുധാകരന്‍ ചേട്ടനല്ലേയുള്ളൂ?
എന്‍റെ കണ്ണുകളിലേ അട്ഭുതഭാവം എല്ലാവര്‍ക്കും കാണാമായിരുന്നിരിക്കണം. എന്നെ നോക്കി സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ അര്‍ത്ഥഗര്‍ഭമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. ഗഫൂറിക്കയും പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്‌. ഏകദേശം എഴുപത്തിയഞ്ച് വയസ്സിനടുത്ത് പ്രായമുണ്ടാവണമയാള്‍ക്ക്.
“എന്നാ ഇന്ന് ഇങ്ങോട്ടൊക്കെ?”
അയാള്‍ സുധാകരന്‍ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചു.
“എന്‍റെ ഗഫൂറിക്കാ തയ്യല്‍ക്കടയില്‍ വരുന്നത് ചെരിപ്പ് മേടിക്കാന്‍ ആണോ? തുണി തയ്പ്പിക്കാന്‍ അല്ലെ?”
വയസ്സന്റെ അടുത്ത് ഇരുന്നുകൊണ്ട് സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഇതാരാടാ?”
എന്നെ നോക്കി വയസ്സന്‍ ചോദിച്ചു. അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ പര്‍ദ്ദയുടെ പുറത്ത് കൂടി എന്‍റെ മേലാകെ ഇഴഞ്ഞു.
“നീ നാലാമതും കെട്ടിയോ ഹമുക്കെ?”
“ഏതാണ്ട് കെട്ടിയ പോലെ ഒക്കെയാ,”
അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“പോന്നാനീ പോയി തൊപ്പിയിട്ട് മുസ്ലീമായതിപ്പിന്നെ മ്മടെ പാരംമ്പര്യമൊക്കെ നോക്കാന്‍ എന്നാ ശുഷ്ക്കാന്തിയാ നെനക്ക് ഹാഷ്മി? അപ്പൊ ഒടനെ അഞ്ചാമത്തെ ആളും വരൂല്ലോ അല്ലെ?”
അത് കേട്ട് എനിക്കെല്ലാം വ്യക്തമായി. സുധാകരന്‍ എന്നത് പഴയ പേരാണ്. ഒരു മുസ്ലീം പെണ്ണിനെ കെട്ടാനും കേറ്റാനും വേണ്ടി അയാള്‍ മുസ്ലീമായി. ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ടി രണ്ട് മതങ്ങളെയല്ലേ ഇയാള്‍ വഞ്ചിക്കുന്നത്! എനിക്ക് ഒരു നിമിഷം അയാളോട് അല്‍പ്പം നീരസമൊക്കെ തോന്നാതിരുന്നില്ല.
“നിന്‍റെ ആദ്യത്തെ പെണ്ണ്…”
ഗഫൂറിക്ക തുടര്‍ന്നു.
“അവള് എപ്പോഴും ടൈറ്റ് ഡ്രസ്സ് മാത്രേ ഇടൂ…നിന്‍റ” രണ്ടാമത്തെ മൊതല് അവള്‍ടെ ഒടുക്കത്തെ മുഴുത്ത മൊലെടെ പകുതി കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടി എപ്പഴും കൊറേ കഴുത്തിറക്കമുള്ള ചുരിദാറ് മാത്രമേ ഇടത്തുള്ളൂ…മൂന്നാമത്തെ അവള്‍ക്ക് മുഴുത്ത കുണ്ടിയുള്ള കാരണം എപ്പഴും സാരിയെ നീ ഉടുപ്പിക്കൂ…ഇവളെന്നാ ഈ പര്‍ദ്ദയിലൊക്കെ?”
സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ആദ്യം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു:
“ഇവക്കൊരു ബ്ലൌസ് അടിപ്പിക്കാന്‍ വന്നതാ ഞാന്‍,”