ദേവർമഠം 3

Devaradam Part 3 | Author : Karnnan

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

………പടികൾ കയറുന്ന ദേവന്റെ ഇരു കൈകളിലുമായി അവന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർന്ന് ബോധമറ്റു കിടക്കുന്ന അനുപമ……

നിതംബം മറയ്ക്കാൻ ശേഷിയുള്ള അവളുടെ നീളമേറിയ കാർകൂന്തൽ ദേവർമഠം മാളികയുടെ ഓരോ പടിയുടെയും അളവുകൾ തിട്ടപ്പെടുത്തി….,

അപ്പോഴും ചുണ്ടിലെ വശ്യമായ പുഞ്ചിരി മായാതെ നിലനിർത്തി അവൻ….l

ദേവൻ……..

ദേവർമഠത്തിലെ ദേവനാരായണൻ…….

ഉപബോധ മനസ്സിൽ മോളുടെ ചിന്ത കടന്നു വന്ന അനു കണ്ണ് മലർക്കേ തുറന്ന് മോളെ എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട് ചാടി എണീറ്റു .

കണ്ണുകൾ ഒന്ന് അമർത്തി തിരുമി പേടിയോടെ ചുറ്റും നോക്കാനാഞ്ഞു. വലതു വശത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ണ് നിറച്ചു കൊണ്ട് അനു ആശ്വാസത്തിന്റെ നെടുവീർപ്പോടെ നെഞ്ച് അമർത്തി പിടിച്ചു.

തനിക്കു അരികിൽ ഒരു കുഞ്ഞു കുട്ടി നിക്കർ ഇട്ടു കൊണ്ട് കിടക്കുന്നു തന്റെ പൊന്നു മകൾ.

മനസിലെ വിങ്ങൽ ഒരു ഏങ്ങലാക്കി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അനു കുഞ്ഞിനെ എടുക്കാനായി മുട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് മുന്നോട്ടാഞ്ഞു.

വേണ്ട… ഉണർത്തണ്ട. ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ…

പിന്നിൽ നിന്നും വന്ന ശബ്ദം ദേവന്റെ ആണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ അനു മുട്ട് കുത്തി തന്നെ പിന്നിലേക്ക് ഇരുന്നു. അവളുടെ കാല്പാദങ്ങൾക്ക് വിരിവാർന്ന നിതബത്തെ ഉൾകൊള്ളുക പ്രയാസം ആയിരുന്നു. നിതംബ പാളികളുടെ മൃദുവാർന്ന മാംസളതയിലേക്ക് അനുവിന്റെ കാല്പാദങ്ങൾ രണ്ടും പൂണ്ടു പോയി.

നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകളുമായി ആ ഇരിപ്പോടെ അനു തല ചെരിച്ചു നോക്കി.

റൂമിന്റെ ഭിത്തിയോട് ചേർത്തിട്ടിട്ടുള്ള ഒരു സോഫയിൽ കണ്ണടച്ച് ചാരി കിടക്കുകയാണ് ദേവൻ. ഒരു ട്രാക് പാന്റും ധരിച്ചു അരയ്ക്ക് മുകളിൽ നഗ്നനായി കൈകൾ മാറിന് കുറുകെ കെട്ടിവെച്ചു ഒരു കാലിനു മുകളിൽ കാലും കയറ്റി വച്ചാണ് ദേവന്റെ ഇരിപ്പു.

ഉറക്കം കഴിഞ്ഞു അവള് താനേ ഉണരട്ടെ.. ഉണർത്തണ്ട….

ദേവൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു നിർത്തി.

അപ്പോളും ദേവൻ കണ്ണ് തുറന്നിരുന്നില്ല

അനു അതിനു ഒന്ന് മൂളുക മാത്രേ ചെയ്തൊള്ളൂ

അവൾ തിരിഞ്ഞു കുഞ്ഞിനെ നോക്കി

ശാന്തമായി ഉറങ്ങുകയാണവൾ. ഇപ്പൊ ഏകദേശം 3 മണിക്കൂറിൽ അധികം ആയി കാണും. അത്രയും സമയം ഒന്നും ഉറങ്ങാറില്ല. സ്റ്റോർ റൂമിലെ ചൂടും പിന്നെ ഷീറ്റിലും പായയിലും ഒക്കെയുള്ള ഉറക്കം അല്ലെങ്കിലേ പൂച്ച ഉറക്കം ആണ്. വൈകുന്നേരത്തെ ഉറക്കം അത് മാത്രം ഒരു രണ്ടു മണിക്കൂർ ഉറങ്ങും. പിന്നെ പകലായാലും രാത്രി ആയാലും ഒക്കെ ഉറക്കം കണക്കാ. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഉണരും. പിന്നെ ഉറങ്ങാറ് തന്റെ മടിയിൽ കിടക്കുമ്പോ മാത്രം എത്ര നേരം വേണമെങ്കിലും ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ലാതെ ഉറങ്ങും. അതല്ലെങ്കിലും അമ്മതൻ മടിയിലെ ചൂടിൽ മയങ്ങാത്തവരായി ആരും ഇല്ലല്ലോ.

ഉറങ്ങട്ടെ. അവൾക്കു മതി വരുവോളം ഉറങ്ങട്ടെ…..

ബോധമനസിലേക്ക് പൂർണ്ണമായി തിരികെ എത്തിയ അനു അപ്പോളാണ് താൻ എവിടെയാണ് എന്ന് ചിന്തിച്ചത്‌.

അവൾ ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു….

വലിയ ഒരു മുറി… ഭിത്തി മുഴുവൻ വെള്ള നിറത്തിൽ…മുകളിൽ മരം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ മച്ച്. കറുത്ത നിറം.. റൂമിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തായി വലിയ ഒരു സെറ്റി അതിലാണ് ദേവേട്ടൻ കിടക്കുന്നതു. അതിനു അടുത്തായി ഒരു ഡബ്ബിൾ ഡോർ ഫ്രിഡ്ജ്. വലിയ ഒരു അലമാര. അതും തടിയിൽ കൊത്തു പണികൾ ഒക്കെയുള്ളത്. പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള മനോഹരമായ കർട്ടനുകൾ. ജനലുകൾ ആവും. കട്ടിലിനോട് ചേർന്ന് ഒരു മരം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ആട്ടു തോട്ടിൽ. കാഴ്ചയിൽ തന്നെ അത് ഒത്തിരി പഴക്കം ഉള്ളതാണെന്ന് മനസിലായ്. താനും കുഞ്ഞും കിടക്കുന്നതു മദ്ധ്യ ഭാഗത്തുള്ള വലിയ ഒരു കട്ടിലിൽ. വെള്ള വിരി വിരിച്ചിരിക്കുന്ന. വല്ലാത്ത പതു പതുപ്പ്.കട്ടിലിൽ പുതയ്ക്കാനുള്ളതിനും വെളുത്ത നിറം. വലിയ വൃത്തകൃതിയിൽ ഉള്ള ഒരു നിലകണ്ണാടി. അതിനെ ആനയുടെ കൊമ്പ് പോലെ എന്തോ ഒന്ന് കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.എ സി ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു മുറിയിൽ നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ തണുപ്പ് നിൽക്കുന്നുണ്ട്.. ദേവർമഠത്തിൽ ഇത്ര അധികം സൗകാര്യങ്ങളോട് കൂടിയ മുറി അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.

കഴിഞ്ഞോ തന്റെ കണക്കെടുപ്പ്..

ദേവന്റെ ചോദ്യം കെട്ടു അവൾ അവനെ നോക്കി..

കണ്ണ് തുറക്കാതെ തന്നെ അതെ ഇരിപ്പു

അനു മുന്നോട്ടാഞ്ഞ് മോളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒന്ന് മുത്തി. അവൾ പോലും അറിയാത്ത ഒരു തൂവൽ സ്പർശം പോലെ.തിരിഞ്ഞു വീണ്ടും നോക്കിയപ്പോ ദേവൻ തന്നെയും മോളെയും നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് ദേവൻ അനുവിനെ അരികിലേക്കി മാടി വിളിച്ചു.

കട്ടിലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ അനു ദേവന്റെ അരികിൽ ചെന്നു. ദേവന്റെ അടുത്തായി ഇരിക്കാൻ തുനിഞ്ഞ അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചു ദേവൻ അവളെ അവന്റെ മടിയിലേക്ക് ഇരുത്തി. വലതു കൈ അവന്റെ കഴുത്തിനു പിന്നിലൂടെ ഇട്ടു ഇടതു കൈ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അവൾ അവന്റെ തോളിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു ചൊതുങ്ങി ഇരുന്നു…

എന്താടോ… മോളെ കാണാണ്ടായപ്പോ പേടിച്ചു പോയോ…

അതിനവൾ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പറയാതെ തന്നെ ദേവാനുള്ള ഉത്തരം അവന്റെ നെഞ്ചിനെ ചുടു കണ്ണീരിൽ നനയിച്ചു. എങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ട് കരയുന്ന അനുവിന്റെ തലയിൽ അവൻ സാവധാനം തലോടികൊണ്ടിരുന്നു.

കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി അവൾ ദേവന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി. പുഞ്ചിരിക്കാനൊരു വിഫല ശ്രെമം നടത്തികൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

മോളെ എപ്പോളാ ഇങ്ങോട്ട് മാറ്റിയത്…

നീ കാവിലേക്കു പോയ സമയത്തു…

ചെറു ചിരിയോടെ ദേവൻ തുടർന്നു.

ഈ ദേവർമഠത്തിലെ രാജകുമാരിയണാവൾ അവൾക്കിനി ഇവിടെ ഒരു കുറവും ഉണ്ടാവില്ല. അവൾക്കു മാത്രമല്ല നിനക്കും…

ദേവൻ അനുവിനെ ഒന്നുകൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു

ദേവേട്ടാ അവൾ നീന്തി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് നമ്മള് വരുന്നതിനു മുന്നേ അവള് എഴുന്നേറ്റിരുന്നെങ്കിലോ.അതോർക്കുമ്പോ എന്റെ കയ്യും കാലും വിറയ്ക്കുന്നു.കട്ടിലിൽ നിന്ന് എങ്ങാനും വീണിരുന്നെങ്കിൽ. എനിക്കതു ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യ…..

അത് പറയുമ്പോൾ അനുവിന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടിയത് ദേവൻ തൊട്ടറിഞ്ഞു.

അതിനു മോളു കട്ടിലിൽ ആയിരുന്നില്ല തൊട്ടിലിൽ ആയിരുന്നു കിടത്തിയത് ഉണർന്നാലും അവൾക്ക് അതിന്നു പുറത്തു വരാൻ കഴിയില്ല. പിന്നെ തന്നെ കൊണ്ടുവന്നു കിടത്തിയപ്പോളാണ് മോളെ ഞാൻ എടുത്തു തന്റെ അടുത്ത് കിടത്തിയത്…

ഞാൻ ഒത്തിരി നേരം ഉറങ്ങി കിടന്നോ ദേവേട്ടാ…

ഏയ്.. ഒരു 15മിനിട്ട്.. ഞാൻ ബി പി നോക്കിയപ്പോ നോർമൽ ആയിരുന്നു. അതാ പിന്നെ ഞാൻ ഉണർത്താതിരുന്നത്.

ദേവേട്ടന് എന്നോട് പറയാമായിരുന്നില്ലേ..

അതിനു പറയാനുള്ള സാവകാശം തന്നില്ലല്ലോ അതിനു മുന്നേ ചക്ക വെട്ടിയിട്ട പോലെ വീണില്ലേ.

വീട്ടുകാരും നാട്ടുകാരും പിഴച്ചവൾ എന്ന് മുദ്ര കുത്തി ആട്ടി പുറത്താക്കിയപ്പോ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചതാണ് ഞാൻ. മരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ എന്റെ അവസ്ഥക്ക് കാരണക്കാരൻ ആയ ആളെ ഒന്ന് കൂടി കാണണം എന്ന് തോന്നി. അങ്ങനെയാ അന്ന് ഞാൻ തേടിപിടിച്ചു ഈ വീടിന്റെ പടിപ്പുര കടന്നു വന്നത്. കാലെടുത്തു വച്ചതു മാത്രേ എനിക്ക് ഓർമയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പിന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വച്ചു രാമേട്ടനെ പറഞ്ഞത് ക്ഷീണം കാരണം തലചുറ്റി വീണു എന്നും ഗർഭവസ്ഥയിൽ അധികം ഇങ്ങനെ യാത്ര ചെയ്യണ്ട എന്നുവോക്കെ.