അവൾ അത് പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു…… അന്നായിരുന്നു ഞാൻ അവസാനമായി സന്തോഷിച്ച ദിനം…. പിറ്റേന്ന് എന്നെ കാത്തിരുന്നത് ജീവനോടെയുള്ള മരണമാണെന്ന് ആരറിഞ്ഞു……
സംസാരമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു ഒൻപതു മണിക്ക് തന്നെ ഞങ്ങൾ ഫോൺ വെച്ചു…..
പിറ്റേന്ന്…..
എന്നത്തേയും പോലെ കോളേജിലേക്ക് തിരിച്ചു…..
പക്ഷെ ചെറിയൊരു നിരാശയുണ്ടായിരുന്നു…….
അവളുടെ ഗുഡ് മോർണിംഗ് മെസ്സേജ് കാണാത്തതു കൊണ്ട്….. അതിൽ എനിക്ക് ആസ്വഭാവികത ഒന്നും തോന്നിയതുമില്ല…. ഓഫർ ചിലപ്പോ തീർന്നിരിക്കും എന്നു കരുതി ഞാനത് വിട്ടു…..
കോളേജ് എത്തി അവളുടെ ദർശനത്തിനായി കാത്തു നിന്നു… പതിവ് സമയമായിട്ടും അവളെയും സാറിനെയും കണ്ടില്ല……. അപ്പോഴും എനിക്ക് സംശയമൊന്നും തോന്നിയില്ല…… പക്ഷേ വല്ലാത്തൊരു ഭയമെന്ന് പിടികൂടിയിരുന്നു………
സമയം കഴിയുന്തോറും എന്റെ പേടി കൂടി കൂടി വന്നു……. അവന്മാരും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു…… അവർക്ക് സംഭവം എന്താണെന്ന് പിടികിട്ടിയില്ല…. എന്റെ ടെൻഷനും ഭയവും കണ്ടിട്ടാണോ എന്തോ അവരും വല്ലാതെ ടെൻഷൻ അടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു……..
അപ്പോഴാണ് ഹിസ്റ്ററി ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിലെ ടീച്ചേർസ് എല്ലാവരും പിന്നെ വേറെ ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റിലെ കുറച്ച് ടീച്ചേഴ്സും കൂടെ ഇറങ്ങി വരുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്………
രാഹുൽ വേഗം തന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് നല്ല കമ്പനി ഉള്ള സുനിത ടീച്ചറോട് ഓടി പോയി കാര്യം ചോദിച്ചു……
അവർ അവിടെ നിന്നും പറയുന്നത് എനിക്കിവിടെ നിന്നും വ്യക്തമായി കേൾക്കാമായിരുന്നു…….
ഇന്ന് നമ്മുടെ വാസുദേവൻ സാറിന്റെ മകളുടെ കല്യാണം ആണെടാ…. പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു……അതിനു പോവുകയാണ് എല്ലാരും…..
നിങ്ങൾ വരുന്നോ……വലിയകുളം അമ്പലത്തിൽ വെച്ചാണ്….
കാതിൽ മിന്നലടിച്ചത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി….. ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചവനെ പോലെ ഞാൻ നിളയുടെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു…..
സ്വിച്ച് ഓഫ്………!!!!!!!!
പിന്നെയും പിന്നെയും ഞാൻ വിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു…….. എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് ഒരു പിടുത്തവുമില്ല…….എനിക്ക് തല കറങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി…….അവന്മാർ എന്നെ പിടിച്ചു കാറിൽ ഇട്ടുകൊണ്ട് നേരെ വലിയകുളത്തേക്ക് പാഞ്ഞു………പത്ത് മിനിറ്റിൽ അവിടെയെത്തി…..
അമ്പലത്തിലെ കോമ്പൗൻഡിലുള്ള ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ നിറയെ ആൾകാർ നിൽപ്പുണ്ട്……അവിടയാണെന്ന് തോന്നുന്നു…. ഓടുകയല്ല ഞാൻ അവിടേക്കു പാഞ്ഞു…..
ഹാളിൽ നിൽപ്പുണ്ട് ചെറുക്കനും പെണ്ണും…..ഫോട്ടോയ്ക്ക് നിന്നു കൊടുക്കുന്നു…….അവന്റെ മുഖത്ത് സന്തോഷമാണ്…. അവളുടെ എന്റെ കുഞ്ഞന്റെ മുഖത്ത് രക്തമില്ല…… അവൾക്ക് ഇറങ്ങി ഓടണമെന്നുണ്ട്…..
എന്റെ പുറകെ വന്ന അവന്മാർ ബ്രേക്കിട്ട പോലെ തന്നെ മുന്നിലെ കാഴ്ച്ച കണ്ട് എന്റെ പുറകിൽ വന്നു നിന്നു………
എല്ലാം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…..
പുറത്തെ വലിയ കാറിൽ ഒട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ
നിള വെഡ്സ് ദേവപ്രതാപ്
അതെന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി….. ചുറ്റിലുമുള്ള എല്ലാം എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു… ഒറ്റ ദിവസംകൊണ്ട് ഒരുത്തനെ കൊന്നിരിക്കുന്നു…….
താഴെ അവൻ നിൽപ്പുണ്ട് അവൻ തന്നെ വാസുദേവൻ എന്ന ചെന്നായ… എന്റെയും അവളുടെയും ജീവിതം ഇരുട്ടിലാക്കിയ നായ…….
അവൻ ചിരിക്കുകയാണ്….എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല….. അവളെ ഒരു നോക്കെ കണ്ടുള്ളു…. എന്റെ പ്രാണൻ പോകുന്ന വേദനയായിരുന്നു… ചുറ്റുമുള്ള നാലുപേരുടെയും കൈകൾ എന്റെ ചുമലിൽ അമരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു……
പോകാം…..
അവരോടായി പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ യാന്ത്രികമായി നടന്നു കാറിൽ കയറി……
എന്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് നിറയുകയാണ്…. തലയ്ക്കുള്ളിൽ ഒരു പ്രകമ്പനം മാത്രം…… ഒന്നുമൊന്നും അറിയാൻ വയ്യ… എന്റെ വലിയ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന് കാർ എന്റെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് നിന്നു…..
ഞാൻ തന്നെ സ്വയമേ ഇറങ്ങി വീട്ടിൽ കയറി റൂമിലേക്കുള്ള സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറി…. എന്റെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു…..
ആഹ് ഇരുപ്പ് നാല് ദിവസത്തോളം നീണ്ടു……അത് തന്നെ ഞാൻ പിന്നീടാണ് അറിയുന്നത്…..
ആരൊക്കെയോ വന്നു എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് ആരോ കരയുന്നുണ്ട് കേൾക്കാം പക്ഷെ കാണാൻ വയ്യ… ഇരുട്ടാണ് എന്റെ കണ്ണിൽ…….
ഇരുട്ട് മാത്രം…. എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി പോലും വീണില്ല അല്ലേലും ശവത്തിനെന്ത് കണ്ണുനീർ……
അത്രയും ദിവസത്തിന് ശേഷമാണ് അച്ഛൻ എന്റെ മുന്നിൽ വരുന്നത്….
എന്റെ ചുമലിൽ കൈയമർത്തി…..
എണീക്കെടാ….. പോയത് പോയില്ലേ….സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല മോനെ നിന്റെ ഇരുപ്പ്…..
അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഞാൻ ഒന്നേ നോക്കിയൊള്ളു……
അലർച്ചയായിരുന്നു…… അച്ഛന്റെ കാൽക്കൽ വീണുള്ള അലർച്ച…..
” എന്റെ ജീവനാണ് അച്ഛാ……. എനിക്ക് വയ്യ… ”
ഇത്രയും മാത്രമാണ് അന്ന് പറഞ്ഞതിൽ എനിക്ക് ആകെ ഓർമയുള്ള വാക്കുകൾ….
പിന്നെ കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ കാണുന്നത് ഹോസ്പിറ്റൽ ആണ്……..
************************
പെട്ടന്ന് എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് കാളിങ് ബെൽ മുഴങ്ങി…….
ഞാൻ ചായക്കപ്പ് ടേബിളിൽ വെച്ച് ഡോർ വ്യൂവറിലൂടെ നോക്കി…….
ഒരു പെണ്ണാണ്…..
ആരാണാവോ എന്നാലോചിച്ചു കൊണ്ട് ഡോർ തുറന്നു……
“ഹായ്…. ഞാൻ റീതു….. എതിർ ഫ്ലാറ്റിൽ പുതുതായിട്ട് വന്നതാണ് ഇഫ് യു ഡോണ്ട് മൈൻഡ് കുറച്ച് സാധനങ്ങൾ ഒന്ന് അറേഞ്ച് ചെയ്യാനുണ്ടാർന്നു ഒന്ന് ഹെല്പ് ചെയ്യാമോ….. “.
” അയ്യേ അതിനെന്താ വരാല്ലോ….. ”
ഞാൻ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ ഡോർ അടച്ചു ആ കുട്ടിയെ സഹായിക്കാനായി ആ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോയി….
ഒരു വിധം സാധനങ്ങൾ അറേഞ്ച് ചെയ്തപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ അത്യാവശ്യം കൂട്ടായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…..
” ജഗ്ഗു… കോഫി എടുക്കട്ടെ…… ”
” ആഹാ അതിനിടയ്ക്ക് നീ നിക്ക് നയിമും ഇട്ടോ കൊള്ളാല്ലോ… ”
അതിനു മറുപടി എന്നോണം അവൾ ഭംഗിയായി ചിരിച്ചു….. കോഫി എടുക്കാൻ കിച്ചണിലേക്ക് പോയി…..
റീതു ഇവിടെ അടുത്തുള്ള ഒരു ഐടി കമ്പനിയിൽ പുതിയ ജോയിനി ആണ്….
ഞാൻ അവിടെ കണ്ട ഒരു സോഫയിൽ ഇരിക്കവേ റീതു എനിക്കുള്ള കോഫീ ആയിട്ട് വന്നു……
” താങ്ക്സ്….. ”
ഫ്ലാറ്റ് മൊത്തം ഞാനൊന്നു കണ്ണോടിക്കവേ ടേബിൾ മേൽ വെച്ചിരുന്ന ഒരു ഫോട്ടോയിൽ എന്റെ കണ്ണ് തറഞ്ഞു…..
അറിയാതെ ഞാൻ ഇരുന്നിടത്തുനിന്നും എഴുന്നേറ്റു…..
” ഇത് ”
ഓഹ് എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ്…. ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് നാളെ വരുള്ളൂ…..
അവിശ്വസിനീയതയോടെ റീതുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി….
ആ ഫോട്ടോ…..അത് അവളായിരുന്നു നിള…….!!!!!!
ഒത്തിരി വൈകി എന്നറിയാം എന്നാലും ക്ഷമിക്കുക…. സ്നേഹത്തോടെ അർച്ചന
