അവൾ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ മറയ്ക്കാൻ പാടുപെട്ടു കൊണ്ട് …..
അഞ്ജലി : ” നന്ദേട്ടാ…. ചായ…”…..
വിളികേട്ട് തിരിഞ്ഞ നന്ദന്റെ കണ്ണിൻ തുമ്പുകളിലേക്ക്…. വിസ്മയത്തിൻ്റെ വർണ്ണ ചിത്രങ്ങൾ കയറി വരുന്നത് അഞ്ജലി കണ്ടു….അവൾ കണ്ണുകൾ പിൻവലിച്ചു ചായ കപ്പ്‌ അവന് നേരെ നീട്ടി…നന്ദൻ ചായ വാങ്ങി..തന്റെ ഭാര്യയെ അടിമുടി നോക്കി.. തന്റെ അച്ചു തന്നെയാണോ ഇത്..രണ്ട് മാസം കാണാതെ ഇരുന്നപ്പോൾ തന്റെ പെണ്ണിന് സൗന്ദര്യം കൂടിയത് പോലെ അവന് തോന്നി… രണ്ടുപേരും പരസ്പരം മിണ്ടാനാവാതെ അല്പനേരം നിന്നുപോയ്‌ …എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ നിന്ന മൗന നിമിഷങ്ങൾക്ക് വിരാമമിട്ട്….
നന്ദൻ : “സുഖമല്ലേ..?”
മറുപടിയായി ഒരു ചിരി നൽകാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും അഞ്ജലിയുടെ ചുണ്ടുകളും കണ്ണുകളും ചതിച്ചു… അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി…
അഞ്ജലി : “മ്മ്…നന്ദേട്ടനോ..?.”……ഒരു മറുചോദ്യം ചോദിച്ചു….
നന്ദൻ : “മ്മ്… സുഖം….”
മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ നെഞ്ചിനുള്ളിൽ കനൽ ആളിക്കത്തുന്നത് പോലെ അഞ്‌ജലിയ്ക്ക് തോന്നി…. ഉള്ളിൽ നിന്നും പൊട്ടി ച്ചിതറിയ തേങ്ങൽ എത്ര അടക്കിയിട്ടും നിയന്ത്രണം വിട്ടു പുറത്തേക്ക് വന്നു പോയി… സാരിയുടെ അറ്റം കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് വായ പൊത്തി പിടിച്ചു തിരിഞ്ഞു സൈഡിലേക്ക് വിശ്വനെ നോക്കി …..പിന്നെയും മൗനം താണ്ഡവമാടിയ കുറെയേറെ നിമിഷങ്ങൾ കടന്നുപോയ് …എല്ലാവർക്കും ചായ നൽകി നന്ദനെ നോക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ … അഞ്ജലിയെ കണ്ട്… “മ്മേ…അമ്മേ…” കൈനീട്ടി പാറൂട്ടി കരച്ചിൽ തുടങ്ങി…നന്ദൻ പാറൂട്ടിയെയും എടുത്ത് അഞ്ജലിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു …
നന്ദൻ : “മോളെ…. അച്ചു….”
അവന്റെ ആ വിളിയിൽ അഞ്ജലി തകർന്നു പോയിരുന്നു …. അതു വരെ സംഭരിച്ചിരുന്ന ധൈര്യമെല്ലാം കണ്ണുനീരായി ഒഴുകുന്നത് അവളറിഞ്ഞു… നന്ദനും വാക്കുകൾ നഷ്ടപെട്ട് വീർപ്പു മുട്ടി ….എത്ര സമയം അങ്ങനെ നിന്നെന്നറിയില്ല… ആതിര വന്ന് കരയുന്ന പാറൂട്ടിയെ നന്ദന്റെ കൈകളിൽ നിന്നും വാങ്ങിയപ്പോഴാണ് അവൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരികെ വന്നത് …. വല്യച്ഛനും അമ്മാവനും കൂടി ഞങ്ങൾക്ക് സംസാരിക്കാൻ എന്നപോലെ വിശ്വേട്ടനോട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് മാറി നിന്നു…
നന്ദൻ : ” അച്ചൂ… മോളെ…നീ എന്നോട് ക്ഷമിക്കു… എനിക്ക് തെറ്റുപറ്റി പോയ്”….
അത്‌ കേട്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ അഞ്ജലിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു … ഒന്നും മിണ്ടാതെ തൂണിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന വിശ്വനാഥനെ അവൾ വീണ്ടും നോക്കി ….”വിശ്വനാഥന്റെ മനസ്സ് അപ്പോഴും തിരമാല പോലെ ഇരമ്പുകയായിരുന്നു… നന്ദൻ തിരിച്ചു വരുമെന്ന് താൻ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല….തന്റെ കണക്കു കൂട്ടലുകൾ എല്ലാം പൊളിഞ്ഞു വീഴുകയാണല്ലോ..? വിശ്വൻ മനസ്സിലോർത്തു ….
“എന്തുണ്ട് വിശ്വാ സുഖമാണോ..?”” കൃഷ്ണമ്മാവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് മുഖം തിരിച്ചു…
വിശ്വൻ : ” ആ.. സുഖമാണ്… ”
അവർ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ അഞ്ജലി കണ്ണുകൾ തുടച്ച് ധൈര്യം വീണ്ടെടുത്ത് നന്ദന് അഭിമുഖമായി തിരിഞ്ഞു നിന്നു….
അഞ്ജലി : “ഈ ഒരു നിമിഷത്തിന് വേണ്ടി ആഗ്രഹിക്കാത്ത ദിവസങ്ങൾ ഇല്ല നന്ദേട്ടാ …” ഒന്ന് ഫോൺ വിളിക്കാൻപോലും മനസ്സ് കാണിക്കാത്തയാൾക്ക് എന്ത് പറ്റിയിപ്പോൾ..? ” തിരച്ചറിവുണ്ടാകാൻ…? നന്ദേട്ടന്റെ സംശയങ്ങൾ ഒക്കെ മാറിയോ…? “വളരെ നല്ല കാര്യം…എന്നോടല്ല വിശ്വേട്ടനോടാണ്…നന്ദേട്ടൻ ക്ഷമ പറയേണ്ടത് …. ഞാൻ ചീത്തയല്ലേ…? തേവിടിശ്ശി അല്ലേ……? ”
“അത്രെയും പറഞ്ഞവൾ കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു….” അഞ്ജലിയുടെ വാക്കുകളിൽ അവസാനം സംസാരിച്ച ദിവസത്തെ പോലെ പതർച്ച…. പരിഭവമാണോ അതോ ദേഷ്യമാണോ ആ വാക്കുകളിൽ എന്ന് തിരിച്ചറിയാനാവാതെ നന്ദൻ നിന്ന് വിയർത്തു…..”… അല്പസമയം കഴിഞ്ഞ്…
നന്ദൻ : ” എനിക്കിപ്പോൾ മനസ്സിലാകും അച്ചു….നീ എന്റെ നല്ലൊരു ഭാര്യ എന്നതിലുപരി… വിശ്വേട്ടന് നീ നല്ലൊരു അനിയത്തിയായിരുന്നു…നിന്റെ ആ മനസ്സ് ഞാൻ മനസിലാക്കാഞ്ഞിട്ടല്ല…ഭർത്താവായ എന്നേക്കാൾ കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം വിശ്വേട്ടന് കൊടുക്കുന്നു എന്ന തോന്നൽ…നീ എന്റേത് മാത്രമാണെന്നുള്ള സ്വാർത്ഥത….അതാണ് നമുക്കിടയിൽ സംഭവിച്ചതിനെല്ലാം കാരണം……അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാൻ ആണെനിക്കിഷ്ടം..” എന്നോട് ക്ഷമിക്കു മോളേ അച്ചു .. “ഞാൻ വിശ്വേട്ടനോട് നിനക്ക് വേണ്ടി മാപ്പ് ചോദിക്കാം… അഞ്ജലി തലയുയർത്തി നിറകണ്ണുകളോടെ നന്ദനെ നോക്കി… ആ മുഖത്ത് പ്രകാശം വിരിയുന്നത് അവൻ കണ്ടു….
തിരിഞ്ഞു വിശ്വനെ നോക്കുമ്പോൾ നന്ദന്റെ മനസ്സിലേക്ക് പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നും കടന്നു വന്നു.. തന്റെ പെണ്ണിനോടും ചേച്ചിയോടും ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തപ്പോൾ അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്താൽ രക്തവർണ്ണമണിഞ്ഞിരുന്നു ….ദേഷ്യം പല്ലുകളാൽ കടിച്ചമർത്തി… തിരിഞ്ഞ് അഞ്ജലിയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് …മനസ്സില്ലാ മനസോടെ വിശ്വനാഥന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് കൈപിടിച്ച് …
നന്ദൻ : “വിശ്വേട്ടാ…സോറി..എന്നോട് ക്ഷമിക്കു.. അപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയിൽ ചെയ്ത് പോയതാ..”
വിശ്വനും അഞ്ജലിയും മുഖാമുഖം നോക്കി… ക്ഷമചോദിച്ചെങ്കിലും വിശ്വന് മനസ്സ് കൊണ്ടു അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലായിരുന്നു …. താൻ അത്രയ്ക്ക് അപമാനിതൻ ആയ ദിവസമാണത്.. വിശ്വന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകുന്നത് അഞ്ജലി കണ്ടു… തന്റെ നന്ധേട്ടനോട് ക്ഷമിക്കാൻ എന്നപോലെ.. ദയനീയമായി കണ്ണ് നിറഞ്ഞു തന്നെ നോക്കുന്ന… അഞ്ജലിയെ കണ്ട് ചുണ്ടിൽ ചെറുപുഞ്ചിരി വരുത്തി..
വിശ്വൻ : ” സാരമില്ല നന്ദാ… ഞാൻ അത്‌ അപ്പോഴേ വിട്ടു … നിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ആരായിരുന്നാലും ആ സമയത്ത് അതേ ചെയ്യൂ.. വിട്ടേരെ…”
പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് വിശ്വൻ അഞ്ജലിയെ ഒന്നുകൂടി നോക്കി ആ സുന്ദരമുഖം വിടരുന്നത് അവൻ കണ്ടു… അവളെ അവൻ അടിമുടി ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി… ഈ സൗന്ദര്യദാമത്തെ സ്വന്തമാക്കാൻ താൻ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും നോക്കിയിട്ടും പറ്റുന്നില്ലല്ലോ …? വിശ്വൻ സ്വയം പുച്ഛിച്ചു… സാരമില്ല സമയം വരും അവൻ മനസ്സിൽ സ്വയം പറഞ്ഞു…
“നന്ദൻ തിരിഞ്ഞു അഞ്ജലിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു….”
അപ്പോഴേക്കും അമ്മമാരും ചേച്ചിയും ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക് വന്നിരുന്നു …. വിശ്വന്റെയും നയനയുടെയും സാവിത്രിയുടെയും അനുരാധയുടെയും കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ പരസ്പരം ഉടക്കുന്നത് മറ്റാരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല…. അവർ മൂന്ന് പേരുടെയും മുഖത്ത് ചെറുചിരി പടർന്നിരുന്നു …. അവർ വിശ്വന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു..
താൻ “പണ്ണി.. പണ്ണി “പതം വരുത്തിയ പൂറുമായി നടന്ന് വരുന്ന…നയനയേയും തന്റെ അമ്മായിയമ്മ അനുരാധയേയും വിശ്വൻ മാറി മാറി നോക്കി …
പിന്നീടവന്റെ കണ്ണുകൾ പോയത് നന്ദന്റെ അമ്മ സാവിത്രിയിലേക്കാണ് …”താൻ സാവിയമ്മയെന്ന് വിളിക്കുന്ന…സൗന്ദര്യത്താൽ പ്രായം വിളിച്ചു പറയാത്ത നല്ല ആഡ്യത്വം ഉള്ള സ്ത്രീ ..” സെറ്റ് സാരിയിൽ തടിച്ച് വിരിഞ്ഞ കുണ്ടികളും.. ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ തിങ്ങി നിറഞ്ഞ വലിയ മത്തങ്ങാ മുലകളും.. സൗന്ദര്യം വിളങ്ങുന്ന മുഖവും കണ്ടാൽ ഒരു മുത്തശ്ശി ആണെന്ന് ആരും പറയില്ല…ഒരിയ്ക്കൽ അഞ്ജലിയുടെയും നന്ദന്റെയും വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് വിരുന്നു വന്ന..കറണ്ട് പോയ ആ നിലാവുള്ള രാത്രിയിൽ അഞ്ജലിയെ നന്ദൻ പണ്ണി തകർക്കുമ്പോൾ… തന്റെ ഭാര്യ ആതിരയെ പണ്ണണമെന്നു താൻ ആഗ്രഹിച്ചു… ആതിരയാണെന്ന് കരുതി അന്ന് ഞങ്ങളുടെ മുറിയിൽ കിടന്നിരുന്ന.. നന്ദന്റെ അമ്മ സാവിത്രിയുടെ ചക്കച്ചുള പൂറാണ് ഇരുട്ടിൽ താനന്ന് പണ്ണി തകർത്തത് … വർഷങ്ങലായി കുണ്ണ കയറാതെ കിടന്നതിനാൽ ആണെന്നു തോന്നുന്നു തണുപ്പുള്ള രാത്രിയിൽ സാവിത്രി തനിയ്ക്ക് വഴങ്ങി തന്നത് …അബദ്ധത്തിൽ ആണെങ്കിലും സാവിത്രിയുടെ കൂഴചക്ക പൂറും…തന്റെ കുണ്ണയുടെ ചൂടും ചൂരും അറിഞ്ഞതാണെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ വിശ്വന്റെ കരിവീരൻ സടകുടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് കഴിഞ്ഞിരുന്നു…അടുത്ത് വന്ന നയനയുടെ കണ്ണുകളിലെ കാമം നിറഞ്ഞ നോട്ടം വിശ്വനെ ഉത്സാഹവാനാക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു … അവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ച്…
