മരത്തിൻ്റെ മറവിൽ അമ്മയെന്നെ പിന്നിൽ നിന്നും ചേർത്തു പിടിക്കുന്നു… ഒരു കൈ എൻ്റെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റി കമ്പിക്കുണ്ണയിൽ മെല്ലെപ്പിടിക്കുന്നു! തൊലി പിന്നിലേക്കു വലിക്കുന്നു… ഞാൻ നിന്നുരുകുവാണ്.. ജീവൻ മുഴുവനും എൻ്റെ അമ്മയുടെ കൈവിരലുകൾക്കുള്ളിൽ വിങ്ങുന്ന കമ്പിക്കുണ്ണയിലാണ്… ആഹ് അമ്മയുടെ വിരലുകളിറുകുന്നു… അറിയാതെ എൻ്റെയരക്കെട്ട് മുന്നോട്ടും പുറകോട്ടും ചലിക്കുന്നു! ആഹ്…
അപ്പോഴാണ് ഞാനുണർന്നുപോയത്. സ്വപ്നവും യാഥാർത്ഥ്യവും തമ്മിൽ ഒരു പഴുതുമില്ലാതെ തുടർച്ചയിലാണ് ഞാനെന്നു തോന്നി. ശരിയാണ്! എന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന എൻ്റെ പൊന്നമ്മയുടെ വിരലുകൾ എപ്പൊഴോ വയറിൽ നിന്നും താഴേക്കു വഴുതി എൻ്റെ കുണ്ണയിലമർത്തിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു! കുണ്ണ മുഴുത്തു കമ്പിയടിച്ചിരിക്കുന്നു! തല തിരിച്ചു നോക്കി. അമ്മ നല്ലയുറക്കം. ഇത്തിരി നേരം ആ വിരലുകളുടെ ആലിംഗനവുമാസ്വദിച്ചു കിടന്നു.. സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ പെടുക്കാൻ മുട്ടുന്നു! ഞാനാഞ്ഞു ശ്വാസമെടുത്തു വിട്ടു… മൂന്നാലു വട്ടം! മെല്ലെ കുണ്ണയിത്തിരി ചുരുങ്ങിയപ്പോൾ അമ്മയുടെ വിരലുകളയഞ്ഞു… ഞാനമ്മയെ ഉണർത്താതെ എണീറ്റു. സമയം ഏഴു മണി.
ഇന്നു ഞായറാഴ്ച്ചയാണ്. ദൈവത്തോടൊപ്പം ഞങ്ങൾക്കും വിശ്രമം. പിന്നെ ഒരു ദിവസം കൂടി അവധിയാണ്. വർക്ക്ഷോപ്പിൽ നിന്നും ഞാൻ വീട്ടിലിത്തിരി പണിയുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് ബ്രേക്കെടുത്തിരുന്നു.
അമ്മയ്ക്കും ഒരു ബ്രേക്ക്. പാവം അമ്മയെന്നും അഞ്ചേമുക്കാലിനെണീക്കും. വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവിടുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കായി എരിവും പുളിയും കുറഞ്ഞ കറികളും, ചോറ്, ഇഡ്ഢലി, അല്ലെങ്കിൽ ഉപ്പുമാവ്… ഇത്യാദികൾ ഉണ്ടാക്കും. ഞാൻ വൈകി കണ്ണും തിരുമ്മിയെണീറ്റു വരുമ്പോൾ ചായ, പലഹാരം.. പിള്ളേരു വന്നു കഴിഞ്ഞാൽ മൊത്തം ബിസിയാവും. പിന്നെ വൈകുന്നേരം വീടു വൃത്തിയാക്കണം… എന്നാലും ഒരിക്കലും ആ മുഖത്ത് തളർച്ചയോ മടുപ്പോ കാണാനാവില്ല. ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല.
വെളിയിൽ പാൽക്കുപ്പിയിരിപ്പുണ്ട്. അതുമെടുത്ത് ഞാനടുക്കളയിൽ കയറി ചായയിട്ടു. ആവിപറക്കുന്ന ചായയുമായി അമ്മയുടെ അരികിലിരുന്നു.
എണീക്കടീ ദേവിമോളേ! എന്തൊരൊറക്കാടീ ഇത്! വല്ലവനും വന്നു നിന്നെ കട്ടോണ്ടു പോയാലും നീയറിയത്തില്ല! ഒരു കാരണവർ ശൈലിയിൽ നാടകീയമായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ ചായ ഗ്ലാസ് അമ്മയുടെ മൂക്കിനു താഴെപ്പിടിച്ചു…
അമ്മ പാതിമയക്കത്തിലായിരുന്നു. ചായേടെ സുഗന്ധവും ഞാനൊണ്ടാക്കുന്ന ഒച്ചപ്പാടുമെല്ലാം കൂടിച്ചേർന്ന് ആ മയക്കത്തിൻ്റെ മഞ്ഞുരുക്കി…
ഞായറാഴ്ച്ചയായിട്ട് ഒന്നൊറങ്ങാമ്പോലും സമ്മതിക്കരുത്! ആ മുഖത്തൊരു മന്ദഹാസം വിടർന്നു. പല്ലു തേച്ചിട്ടു കുടിക്കാടാ അമ്മാവാ! എൻ്റെ മൂക്കിൽപ്പിടിച്ചു വലിച്ചിട്ട് അമ്മയെണീറ്റു. ആ കുണ്ടിപ്പാളികൾക്കു നടുവിലേക്ക് മുണ്ടു വലിഞ്ഞു കേറിയിരുന്നു! അപ്പോൾ ഉള്ളിലൊന്നുമില്ല! കൊഴുത്തുരുണ്ട അമ്മക്കുണ്ടികളുടെ തുളുമ്പൽ കണ്ട് നാവിൽ വെള്ളമൂറി. ഞാനെണീറ്റ് വരാന്തയിലേക്കു വിട്ടു.
അമ്മ പല്ലു തേച്ചു മുഖം കഴുകി വരാന്തയിലെ അര മതിലിൽ എൻ്റെയടുത്തു വന്നിരുന്നു. വെളിയിൽ ചാറ്റൽ മഴയും കാലത്തെ ചൂടില്ലാത്ത വെയിലും. ഞങ്ങൾ ആ സുന്ദരമായ പ്രഭാതം ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് ചായ മൊത്തി.
ഒന്നൂല്ലേലും നിനക്ക് ഭാര്യക്കൊരു നല്ല ചായയിട്ടു കൊടുക്കാൻ പറ്റും. അവളെന്നെ നമസ്കരിക്കണം. അമ്മ ചിരിച്ചു.
ഞാനമ്മയുടെ ഇടുപ്പിലെ മടക്കുകളിൽ പിടിച്ചെന്നോടു ചേർത്തു. അമ്മയെൻ്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച്ചു.
എൻ്റെ ദേവീ! അതൊക്കെ അങ്ങു ഭാവീലല്ലേ! നമുക്ക് ഇന്ന് ജീവിക്കണ്ടേ… എനിക്ക് വേറാരും വേണ്ട. എൻ്റെ ദേവി മതി. ഞാനമ്മയുടെ നെറുകയിൽ ഉമ്മവെച്ചു.
നിനക്കിപ്പോഴങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നും. അഞ്ചു വർഷം കഴിയുമ്പോ നിനക്ക് മുപ്പത്തിയൊന്നാവും.
ഞാനമ്മേടെ വായ പൊത്തി. ദയവായി ഇന്ന് ഇക്കാര്യം എടുത്തിടില്ലെന്ന് സത്യം ചെയ്യാമോ? ഞാൻ കൈപ്പത്തി നിവർത്തി.
അമ്മ ആ വലിയ കണ്ണുകൾ എൻ്റെ നേർക്കു തിരിച്ചു. ശരീടാ കുട്ടാ! അമ്മയെൻ്റെ കരം കവർന്നു. നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാമോ?
ഓക്കെ. ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ഇന്നെൻ്റെയൊപ്പം അമ്പലത്തിൽ വരണം.
എൻ്റെയുള്ളിലൊരു മിന്നലടിച്ചു.
എന്തിനാണമ്മേ?
എടാ. പണ്ട് നമ്മടെ ഗ്രാമത്തിലൊരു ചടങ്ങൊണ്ടായിരുന്നു.
എന്തു ചടങ്ങ്?
അത് പതിനെട്ടാവുമ്പം ആൺപിള്ളാര് അമ്മേടെയോ മൂത്ത പെങ്ങളുടെ കൂടെയോ അമ്പലത്തിൽ പോയി അവർക്കുവേണ്ടി വഴിപാടു കഴിക്കും. ഒരു പൂജ. അത്രേയുള്ളൂ. ഇതൊക്കെ ഞാൻ കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോഴത്തെ കാര്യാണ്.
എൻ്റെ മനസ്സ് ഇളകി മറിഞ്ഞു തുടങ്ങി. അപ്പോ പെമ്പിള്ളാരോ?
അതവര് വയസ്സറിയിക്കുമ്പോ വീട്ടീത്തന്നെ ചടങ്ങു നടത്തും. അതല്ലടാ. കൊറച്ചു നാളായിട്ട് എൻ്റെ മനസ്സിലിങ്ങനെ ഓരോ തോന്നലുകളാ. നിൻ്റെ പേരിൽ ഒരു പൂജ കഴിക്കണം. പണ്ട്…നമ്മുടെ നാട്ടീന്ന് ഒത്തിരി കുടുംബങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ടു വന്നു താമസിക്കുന്ന കാലത്ത് നമ്മുടെ കൂടെ വന്ന ദേവിയാണ്.
അതിനിത് ഗ്രാമമൊന്നുമല്ലല്ലോ. നമ്മള് താമസിക്കണത് പട്ടണത്തിലല്ലേ. ഇവിടങ്ങനെ ദേവീടെ അമ്പലോമില്ല. ഞാൻ തല ചൊറിഞ്ഞു.
ഇവിടല്ലടാ ചെക്കാ. നീ നമ്മടെ ഗ്രാമത്തില് വന്നിട്ടില്ല. അവിടിപ്പം എൻ്റെ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കണ്ടേക്കാം. പക്ഷേ ഞാൻ വളർന്നത് അവിടെയാടാ… ഇവടന്നൊരു മുപ്പതു മൈലു കാണും.
ഇതുവരെ ഞാനിങ്ങനൊരു ഗ്രാമത്തിനെപ്പറ്റി കേട്ടിട്ടേയില്ല. പിന്നെ അമ്മേടെ വീട്ടില് അപ്പൂപ്പൻ മാത്രേ ഒണ്ടായിരുന്നു എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്? എനിക്കാണേല് അപ്പൂപ്പനെ കണ്ട ഓർമ്മേമില്ല. ഞാനമ്മയെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.
ആഹ്… ആ കഥകളൊക്കെ അമ്മ പിന്നെപ്പറഞ്ഞു തരാടാ.
അമ്മയെൻ്റെ ചുമലിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറി എണീറ്റെൻ്റെ കാലുകൾക്കിടയിലേക്കു കയറി നിന്നു. നേരത്തേ പോയാൽ പെട്ടെന്നു തിരികെ വരാം. അമ്മ പറഞ്ഞു. അവിടെച്ചെന്നിട്ട് ചിറയിൽ കുളിക്കാം. ഒന്നു മുങ്ങി നിവർന്നാൽ മതി. പൂവാടാ കുട്ടാ! ആ വെളുത്തുകൊഴുത്ത മുലകൾ താഴ്ത്തിവെട്ടിയ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ ഞെരുങ്ങി.. ആ വിരലുകൾ എൻ്റെ മുടിയിലിഴഞ്ഞു.
ഞാനെങ്ങിനെ പറ്റില്ലെന്നു പറയും? തന്നേമല്ല, ഇതെവിടെവരെപ്പോവും എന്നറിയാനും തിടുക്കമായി. ആദ്യമായിട്ടാണ് അമ്മ ഗ്രാമത്തിനെപ്പറ്റി പറയണത്. എനിക്കോർമ്മയുള്ള നാൾ മുതൽ ഈ പട്ടണത്തിൽ, ഈ വീട്ടിലാണ് ഞങ്ങൾ.
വർക്ക്ഷോപ്പിൽ കണ്ടം ചെയ്തിട്ടിരുന്ന ഒരു പഴയ ബുള്ളറ്റ് ഞാൻ ഒഴിവു സമയങ്ങളിലൊക്കെ നന്നാക്കി ഓരോ ചെറിയ പാർട്ടും വാങ്ങി റിപ്പയർ ചെയ്ത് എൻജിൻ ട്യൂൺ ചെയ്തു കുട്ടപ്പനാക്കിയിരുന്നു. ആരോടും പറഞ്ഞില്ല.
മത്തായിച്ചേട്ടൻ ഒരു ക്രിസ്തുമസ് രാത്രിയിൽ റമ്മിൻ്റെ ലഹരിയിൽ ബൈക്കെനിക്കു തന്നു.
