അല്പം കഴിഞ്ഞ ് ഞാന്‍ താഴേക്കിറങ്ങി. കുളിമുറിയില്‍ പോകുമ്പോള്‍ കാന്താരി രമ്യ നില്‍ക്കുന്നു, ഒരു വല്ലാത്ത ചിരിയോടെ. തലദിവസത്തെ കളി ഓര്‍ത്തിട്ടാകാം, അതോ ഇനി അവളുടെ അമ്മൂമ്മ കാട്ടിയ ലീലാവിലാസങ്ങള്‍ അവള്‍ മണത്തറിഞ്ഞു കാണുമോ…? ബാത് റൂമില്‍ കയറി കതകടക്കാന്‍ പോകുമ്പോളാണു് അടുക്കളയില്‍ അമ്മായിയും വാസന്തിചേച്ചിയും തമ്മില്‍ അടക്കി പിടിച്ച സംസാരം കേട്ടത്…
അയ്യോ അമ്മേ… ഈ പെറ്റ് കെടക്കണ എന്നെ ഒക്കെ അയാള്‍ക്കു പിടിയ്ക്കോ…
മധൂന്‍റെ ചങ്ങാതിയാ…. ഒക്കെ അവന്‍റെ കൂട്ട് തന്ന്യാടീ…
എന്നാലും ഞാന്‍….
വെറുതെ പാല് കൊടുത്താലും മതിയെടീ…
അത് വേണേ കൊടുക്കാം…
പിന്നെ നിന്‍റെ മറ്റോടത്ത് ഇപ്പൊ എന്താ കുഴപ്പം… മാസം മൂന്നാലായില്ലേ
പെറ്റിട്ട്… ഒന്നു് കാട്ടി കൊടുക്കണേല്‍ എന്താടീ…. പവനൊന്നാ കൈനീട്ടം
വെച്ചത്….
എന്നാലും അമ്മേ ഇതൊക്കെ അവരെങ്ങാനും (ഭര്‍ത്താവാകും) അറിഞ്ഞാല്‍…. മധു ആണേല്‍ ആരും ഒന്നും സംശയിക്കില്ല….
ഈ കുട്ടി അങ്ങിനെ എന്നും ഒന്നും വരില്ലല്ലോ… നിന്‍റെ കോന്തന്‍ എങ്ങിനെ
അറിയാനാ…. നിനക്കും ഒരു സുഖം, പവനൊന്നു് വെറുതെ കിട്ടുകയും ചെയ്യും…. വേണേല്‍ നോക്കിക്കോ… കുളി കഴിഞ്ഞാല്‍ ആള്‍ ചിലപ്പം പോയെന്നിരിയ്ക്കും…
അപ്പോള്‍ സംഗതി ഇവിടെ കോളാ… പോക്കിന്നു് വൈകീട്ടാക്കാം.
വാസന്തചേച്ചീ…………!!! പൂര്‍ ലൂസാണെങ്കില്‍ കൊതമായാലും മതീചേച്ചീ. പിന്നെ രമ്യക്കുട്ടീടെ കുറുമ്പാട് തന്നാല്‍ അതിലും വെയ്ക്കാം ചേച്ചീ പവനൊന്നു്, ഞാന്‍
മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞ് കുളിക്കാന്‍ കയറി….. ശരിയ്ക്കൊന്നു് അടിച്ചു പൊളിക്കണം ഇന്നു്. പറ്റിയാല്‍ അമ്മയേയും മോളേം മാറി മാറി തൂക്കി പൊളിക്കണം. മൂന്നു തലമുറകളിലുള്ള പൂറുകള്‍ ഒരേ സമയം പൊളിച്ചു വെച്ചിരിയ്ക്കുന്നത് കാണുകയും ആസ്വദിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു കഥ മധു എഴുതിയത് ഒരു പക്ഷെ ഈ വീട്ടില്‍ നടന്ന സംഭവമായിരിയ്ക്കാം…. എന്‍റെ ഫെന്‍റാസികളുടെ പറുദീസ….
കുളി കഴിഞ്ഞ ് പുറത്തു വന്നപ്പോളേയ്ക്കും പ്രാതല്‍ റെഡിയായിരുന്നു. കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍ വാസന്തി ചേച്ചിയുടെ മുഖം ശ്രദ്ധിച്ചു. വല്ലാത്തൊരു ഭാവമാറ്റം. എന്‍റെ മുഖത്തു നോക്കാന്‍ തന്നെ നാണം. ലജ്ജയില്‍ പൊതിഞ്ഞ് മുഖം ചുവന്നിട്ടുണ്ട്. ഒറ്റമുണ്ടും ബ്ലൗസ്സും ആണ് വേഷം. കുളിച്ച് കണ്ണെഴുതി പൊട്ടു കുത്തീട്ടുണ്ട്. തടിച്ച അമ്മിഞ്ഞകള്‍ ബ്ലൗസ്സിന്‍റെ മുഴുവന്‍ പിന്നുകളും കുത്തി വരിഞ്ഞു നിറുത്തിയതിനാലാകാം മുലക്കണ്ണുകള്‍ ആ ചുവന്ന ബ്ലൗസ്സിനുള്ളില്‍ എഴുന്നു നില്‍ക്കുന്നു. മുലഞെട്ടുകളുടെ ഭാഗം ഒരു രൂപ വട്ടത്തില്‍ ഊറുന്ന പാലിനാല്‍ നനഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു. എന്‍റെ നോട്ടം കണ്ട് ചേച്ചി പോയി വേഗം ഒരു തോര്‍ത്തെടുത്ത് മാറത്തിട്ട് വന്നു. പിന്‍ തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ പുറത്ത് ബ്രായുടെ നിഴലാട്ടമൊന്നും കില്ല. പാല് കൊടുക്കുന്ന അമ്മമാര്‍ വീട്ടില്‍
ബ്രായിടുന്ന പതിവൊന്നുമില്ലെന്നു് തോന്നുന്നു. വീണ്ടും എന്‍റെ ദൃഷ്ടികള്‍
ചേച്ചിയുടെ മാറത്തു തന്നെയാണ് എന്നു കണ്ടപ്പോള്‍ അവര്‍ ചുണ്ടു കടിച്ച് ഒരു കൃത്രിമ കോപഭാവത്തില്‍ നാണത്തോടെ എന്നെ കണ്ണുരുട്ടിക്കാട്ടി. അവരുടെ അമ്മിഞ്ഞകളോടുള്ള എന്‍റെ അഭിവാഛ: അവര്‍ക്കു് മനസ്സിലായിക്കാണും.
എപ്പോഴാ മോന്‍ പോകുന്നേ….? അമ്മായിയുടെ ആകാംക്ഷ.
ഉടനെ പോകണം…
ഇന്നലെ പറഞ്ഞ ആ കാറ് പണിക്കാരന്‍ ഇപ്പോള്‍ വരം എന്നു് പറഞ്ഞയച്ചിട്ടുണ്ട്.
ദൈവാധീനം… എന്നാ പിന്നെ അവന്‍ വരട്ടെ അല്ലേ…
ങ്ഹാ അതാ നല്ലത്…
ഇനി വരാതിരിയ്ക്കുമോ വിഷുവല്ലേ…? ഈ മൊബൈല്‍ ഫോണിനു് റെയിഞ്ച് കിട്ടുന്നില്ല, അല്ലേല്‍ ടൗണില്‍ നിന്നു് ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ചു വരുത്താമായിരുന്നു.
ഏതായാലും മോന്‍ വിഷു ഇക്കൊല്ലം ഞങ്ങടെ കൂടെ കൂട്….
നിങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ അതൊരു ബുദ്ധിമുട്ടാവുമോ ആവോ…
ഞങ്ങള്‍ക്കൊരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്ല, പിന്നെ ചേട്ടനു് ഇവിടെയുള്ളത് കൊണ്ട് എല്ലാം തൃപ്തിയാകുമോന്നാ ഞങ്ങള്‍ക്കു് പേടിയുള്ളൂ…. വാസന്തിചേച്ചി ആ പറഞ്ഞതില്‍ ഒരു ദ്വയാര്‍ത്ഥമില്ലേ എന്നു് എനിയ്ക്ക് തോന്നാതിരുന്നില്ല…
അയ്യോ ചേട്ടാന്നൊന്നും വിളിക്കല്ലേ ചേച്ചീ…. മധുവിനേക്കാളും ഇളയതാ ഞാന്‍. ചേച്ചി അതൊരു ബുഹുമാനാര്‍ത്ഥത്തിലാണു വിളിച്ചതെന്നു് എനിയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും.
പിന്നെ ഇവിടേന്നു് കിട്ടിയ ആഥിത്യമെല്ലാം എനിയ്ക്ക് ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായാണ്. ഇതുപോലൊരു കുടുംബത്തില്‍ വന്നു പിറന്നില്ലല്ലോ എന്നാണ് എന്‍റെ ദുഖം. മധു ഭാഗ്യവാനാണ്, എനിയ്ക്കവനോട് അസൂയ തോന്നുന്നു.
മോനിനി ഈ കുടുംബത്തിലെ ഒരംഗമാണെന്നു് കരുതിക്കോളൂ കുട്ടീ… ഞങ്ങളെ ഇത്രയ്ക്കങ്ങ് ഇഷ്ടാവുന്നു് കരുതീല്യാട്ടോ… അമ്മായി സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു…
ഞാനെന്നാല്‍ കാറ് ഒക്കെ ഒന്നു് പോയി നോക്കട്ടെ, കൈകഴുകാനെണീറ്റ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അധികം വെയിലത്ത് നിക്കണ്ടാട്ടോ… ആ പണിക്കാരന്‍ വന്നു നോക്കിക്കോളും…
ശരി അമ്മായീ…
അമ്മായി പറഞ്ഞപോലെ പുറത്ത് നല്ല വെയിലായിരുന്നു. എയര്‍കീഷനിലിരുന്നു് നാട്ടിലെത്തുമ്പോഴുള്ള ചൂടും ഹ്യുമിഡിറ്റിയും സഹിക്കാന്‍ ചില്ലറ പാടൊന്നുമല്ല. ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ് വെളിയില്‍ നിന്നപ്പോഴേയ്ക്കും വിയര്‍ത്തു കുളിച്ചു. വേഗം വീട്ടിലേയ്ക്ക് തന്നെ മടങ്ങി. അമ്മായിയുടെ മരത്തില്‍ പണിത് ഓടുമേഞ്ഞ പഴയ വീട്ടിനകത്ത് ഒരു കുളിര്‍മ്മയു്. വിയര്‍ത്തൊലിച്ച് വരുന്ന എന്നെ കണ്ട് അമ്മായി തന്‍റെ മാറില്‍ കിടന്ന തോര്‍ത്തെടുത്ത് തലയും മുഖവുമെല്ലാം തുടച്ചു തന്നു,
ഒരമ്മയുടെ വാത്സല്യത്തോടെ…
മോന്‍ മുകളില്‍ പോയിരുന്നോളൂ ഞാന്‍ സംഭാരം കൊടുത്തയക്കാം…
ഏതായാലും അവസരങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെടേണ്ട ഞാന്‍ വേഗം മുകളില്‍ പോയി
തയ്യാറെടുത്ത് കിടന്നു. അമ്മായി ആരെയാണാവോ സംഭാരം കൊടുത്തു
വിടുന്നത്. വാസന്തിചേച്ചിയുടെ മുഖഭാവം കാണുമ്പോള്‍ കീഴ്വഴങ്ങി തരാനുള്ള ആഗ്രഹം കാണുന്നുണ്ട്. അതോ ഇനി ബിന്ദുവിനെ തന്നെ വിഷുക്കണി കാണിക്കാന്‍ വിടുമോ…? ഏയ് അത് എന്‍റെ അതിമോഹമാണ് പതിനാറ് പരുവത്തില്‍ വിവാഹം പ്രതീക്ഷിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന കന്യകയെ അങ്ങിനെ ഒരു പവനു് വേണ്ടിയൊന്നും അമ്മായി കാഴ്ചവെക്കില്ല. തന്നെയുമല്ല അവളാണെങ്കില്‍ എന്‍റെ കണ്ണുവെട്ടത്ത് പോലും അധികം വരുന്നില്ല. വീട്ടിലെ ചുറ്റിക്കളികള്‍ എല്ലാം അവള്‍ക്കും മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരിയ്ക്കും.
ആരോ കോണി കയറി വരുന്ന ശബ്ദം, എന്‍റെ മനസ്സ് തുടികൊട്ടാന്‍ തുടങ്ങി.
പക്ഷെ അത് അമ്മായി തന്നെ ആയിരുന്നു. കയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ്സ് എനിയ്ക്ക് തന്നു് അവര്‍ കട്ടിലില്‍ എന്‍റെ അടുത്ത് തന്നെ ഇരുന്നു.
