ദേ ഈ മുഖത്തിന് ചമ്മല് ചേരില്ല കേട്ടോ….
രാധിക ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
എന്താ എന്റെ തമ്പുരാട്ടിക്കുട്ടി ഇത്ര മൗനം???? ഇന്നെന്താ മൗനവൃതമാ???? കണ്ണേട്ടൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
രാധികക്ക് പറയാൻ വാക്കുകളില്ലായിരുന്നു. മറുത്തൊന്നും പറയാതെ രാധിക പെട്ടന്ന് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. കുറച്ചു നടന്നിട്ട് അറിയാതെ രാധികയൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. തന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന കണ്ണേട്ടൻ. ആ നാലു കണ്ണുകള് പരസ്പരം ഒന്നിടഞ്ഞോ???? രാധികയിൽ ഒരു ഞെട്ടലുണ്ടായോ???? എന്തായാലും ആകെ ചമ്മിയ മുഖഭാവത്തോടെ രാധിക പെട്ടെന്ന് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
ഛേ…. നോക്കണ്ടായിരുന്നു….നടപ്പിനിടയിൽ രാധിക സ്വയം പഴിച്ചു. കണ്ണേട്ടൻ എന്ത് കരുതിക്കാണും???? ഛേ…..മോശമായിപ്പോയി.
അല്ല…. താനിപ്പോൾ എന്തിനാണ് ചമ്മുന്നത്???? ആദ്യമായാണോ കണ്ണേട്ടനെ നോക്കുന്നത്???? അല്ലല്ലോ….പിന്നെന്താ ഇന്നിത്ര വെപ്രാളം???? തറവാട്ടിലെ കാര്യസ്ഥന്റെ മകനാണ് കണ്ണേട്ടൻ. അങ്ങനെ താൻ മാത്രമേ വിളിക്കാറുള്ളൂ. അടിമയെ ഉടമ ഏട്ടാ എന്നല്ലല്ലോ എടാ എന്നല്ലേ വിളിക്കേണ്ടത് എന്നാണ് തറവാട്ടിലെ മറ്റുള്ളവരുടെ നിലപാട്. കൊച്ചുകുട്ടികൾ വരെ യഥാർത്ഥ പേരായ മാധവാ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്. എന്നാലും തനിക്കത് കഴിയില്ല. തന്നോട് ആകെയൊരു സ്നേഹം കാണിക്കുന്നത് കണ്ണേട്ടൻ മാത്രമാണ്. താനുമായി ഒന്നോ രണ്ടോ വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസമേ ഒള്ളു. എങ്കിലും സ്നേഹം കൊണ്ട് പേര് വിളിക്കാനൊരു മടി. ആ കണ്ണേട്ടന്റെ മുന്നിൽ ചമ്മിയതിന്റെ അങ്കലാപ്പിലാണ് രാധിക തറവാടിന്റെ മുറ്റത്തെത്തിയത്.
എന്താ കുട്ട്യേ???? നടന്നോണ്ട് ഉറങ്ങണോ??? കുട്ടി ഈ ലോകത്തെങ്ങുമല്ലേ???? പെട്ടന്നെവിടുന്നോ മുത്തശ്ശിയുടെ ഒച്ച കേട്ടാണ് രാധിക ചിന്തയിൽ നിന്നുണർന്നത്.
ഉമ്മറത്ത് തന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിക്കുന്ന മുത്തശ്ശി. പ്രായമേറെ ആയെങ്കിലും കണ്ണും കാതും ഇപ്പോഴും കൃത്യം.
എന്താ കുട്ടി കേട്ടില്ല എന്നുണ്ടോ????
കേട്ടു…രാധിക അറിയാതെ ശബ്ദിച്ചു.
പ്രായമായ പെണ്കുട്ട്യോള് ഇങ്ങനാണോ നടക്കണേ????
രാധികക്ക് ആ ചോദ്യം മനസ്സിലായില്ല.
ഞാൻ….എന്തോ ഓർത്ത് നടന്നോണ്ട്….അറിയാതെ….
കുട്ടി ഉറങ്ങി നടന്ന കാര്യല്ല….ഒരു പ്രായമായാൽ പെണ്കുട്ട്യോള് ധാവണി ഉടുക്കണം എന്നറിഞ്ഞൂടാ എന്നുണ്ടോ????
അറിയാതെ രാധിക തന്റെ ദേഹത്തേക്ക് നോക്കിപ്പോയി. മറുപടി പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മുന്നിലെ മുഴപ്പിന് വല്ലാതെ വലുപ്പം വന്നപോലെ…. നാട്ടുകാർ ഇതിലേക്കാണോ നോക്കിയിരുന്നത്???? രാവിലെ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോ ഇത്രേം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് തോന്നി രാധികക്ക്.
മുത്തശ്ശി….ഞാൻ…..
കുട്ടി മറന്നിരിക്കുണു….മ്….വേളിയുറപ്പിച്ച കുട്ട്യ….ഇനിയിപ്പോൾ ഉടുത്തുകെട്ടിലൊക്കെ ഇത്തിരി ശ്രദ്ധയാവാം…ഇനി ആവർത്തിക്കരുത്….ആ കുട്ടി മുകളിലേക്ക് പൊക്കോളൂ…
ഭാഗ്യം… ജീവൻ തിരിച്ചുകിട്ടിയ സന്തോഷത്തോടെയാണ് രാധിക മുറിയിലേക്ക് ഓടിയത്. അമ്മാവമാരോ അമ്മയിമാരോ കേട്ടിരുന്നു എങ്കിൽ ഇന്ന് തൊലിയുരിച്ചേനെ….പതിനഞ്ചു വയസ് പോലുമാവാത്ത അമ്മാവന്റെ മകൾ രേഷ്മ ഇപ്പോൾത്തന്നെ ധാവണിക്കാരിയാണ്. അപ്പോളാണ് പത്തൊൻപതാം വയസ്സിൽ താൻ പട്ടുപാവാടയും ബ്ലൗസുമിട്ടു നാട്ടിലൂടെ നടന്നത്. ഛേ…. തറവാട്ടിലെ മറ്റാരും തന്നെ അത്ര ശ്രെദ്ധിക്കാത്തത് കൊണ്ടാവും ഇത്ര നാളും ആരുമൊന്നും പറയാത്തത്. അല്ലെങ്കിലും താൻ എങ്ങനെ നടന്നാലും തനിക്കൊന്നുമില്ല എന്ന മട്ടിലാണ് പലരും. ആർക്കും താനൊരു മനുഷ്യജീവിയാണെന്ന ബോധം പോലുമില്ല. നേരെചൊവ്വെ ആരും തന്നോട് സംസാരിക്കാറില്ല. പിന്നെ താനെങ്ങനെ നടന്നാൽ അവർക്കെന്ത്????
മുറിയിലെത്തി പ്രസാദം മേശക്ക് മുകളിലെ കൊച്ചു കണ്ണാടിക്കരികിൽ വെച്ചിട്ട് രാധിക കട്ടിലിൽ ചെന്നിരുന്നു. തനിക്കെന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്????
താൻ എന്താണിങ്ങനെ അലക്ഷ്യമായി ജീവിക്കുന്നത്??? ഒന്നിലുമൊരു ശ്രദ്ധയില്ല.
അവൾക്ക് അന്നാദ്യമായി സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി. ആർക്കും വേണ്ടാത്ത, ഒരു ശ്രദ്ധയുമില്ലാത്ത ഒരു ജന്മം. നാട്ടുകാർക്ക് കാഴ്ചയാക്കി നടന്ന ഒരു ജന്മം…. തന്റെ അഴകളവുകൾ ഇപ്പോൾ നാട്ടുകാർക്ക് മൊത്തം കാണാപ്പാടം ആണെന്നോർത്തപ്പോൾ ആദ്യമായി രാധികക്ക് സ്വന്തം ശരീരത്തിൽ ഒരു ശ്രദ്ധയുണ്ടായി.
അവൾ പെട്ടന്നെണീറ്റ് കണ്ണാടിക്കു മുന്നിലെത്തി. അന്നാദ്യമായി അവൾ തന്റെ അഴകളവുകൾ നോക്കിക്കണ്ടു. മുന്നും പിന്നും അവളറിയാതെ വളർന്നിരിക്കുന്നു. അവയുടെ തള്ളിച്ച അവളുടെ പ്രതീക്ഷകൾക്കും അപ്പുറമായിരുന്നു. മുന്നിലെ മുഴപ്പുകൾ പരസ്പരം മത്സരിക്കുന്നത് പോലെയാണ് തള്ളി നിൽക്കുന്നത്. അറിയാതെ പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പിൽ കക്ഷം മുതൽ മാറിന്റെ സൈഡ് വരെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവൾക്ക് ആകെ നാണം തോന്നി. ഇത്രക്ക് വിയർപ്പുണ്ടോ തനിക്ക്????
സുധീപിന്റെ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം പൂർണമായും അവൾക് മനസ്സിലായത് അപ്പോഴാണ്. “അപ്സരസ്”…തന്റെ മുഴുപ്പുകൾ കൊണ്ടാണോ അവൻ അങ്ങനെ വിളിച്ചത്???? അത്ര മനോഹരിയാണോ താൻ??? അവളിലെ പെണ്ണ് അന്നാദ്യമായി ഉണരുകയായിരുന്നു. സർവവും വിസ്മരിച്ച തമ്പുരാട്ടിയിൽ നിന്ന് തന്റെ സൗന്ദര്യത്തിൽ അഭിമാനപ്പെടുന്ന വെറും പെണ്ണിലേക്കുള്ള ഉയിർപ്പ്.
പെട്ടന്നവൾക്കൊരു കുസൃതി തോന്നി. അന്നാദ്യമായി തന്റെ നഗ്നത കാണാനുള്ള ത്വര അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. ഇതുവരെ അങ്ങനെയൊരു പൂതി ഉണ്ടായിട്ടില്ല. കുളക്കടവിൽത്തന്നെ അടുത്ത ഡ്രെസ്സുമിട്ടു പൊരുകയാണ് പതിവ്. കുളി കഴിയുമ്പോൾ തന്നെ മറ്റൊരു തുണിയിട്ടു ശരീരം മൂടിയിരുന്നു. ശെരിക്കും താൻ പോലും തന്റെ നഗ്നശരീരം കണ്ടിട്ടില്ല…. ഒരു മാരക ജന്മം തന്നെ തന്റേത്.
എത്ര ശ്രെമിച്ചിട്ടും തന്റെ മനസ്സിനെ കീഴടക്കാൻ രാധികക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ പതിയെ നിലക്കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിലെത്തി. അൽപ്പം വലിയ കണ്ണാടിയിൽ തന്നെ കാണണം തനിക്ക്. പെട്ടന്നാണോർത്തത്. ഓടിപ്പോയി എല്ലാ ജനലുകളും വാതിലും ഭദ്രമായി അടച്ചോ എന്നു ഉറപ്പുവരുത്തി. എങ്കിലും ചില വിടവിലൂടെ ആരെങ്കിലും കാണുമോ എന്നൊരു സംശയവും ഇല്ലാതിരുന്നില്ല.
കാണുന്നുണ്ടേൽ കാണട്ടെ. ആ സുധീപിന്റെ വേളി ആകുന്ന തനിക്ക് ഇനിയെന്ത് നോക്കാൻ???
അവൾ വീണ്ടും ആ വലിയ കണ്ണാടിക്കു മുന്നിൽ ചെന്നുനിന്നു. തന്റെ മാറിലേക്ക് അന്നാദ്യമായി അവൾ കൊതിയോടെ നോക്കി. എന്നെപ്പിടിച്ചോ എന്ന മട്ടിലാണ് നില്പ്. അവളുടെ വിരലുകൾ പതിയെ ആ മാറിന്റെ വിടവിന് മുകളിലൂടെ ഒന്ന് ഒഴുകി. വല്ലാത്തൊരു കുളിര്. രോമകൂപങ്ങൾ ഉണർന്നെണീറ്റപോലെ. അവളുടെ വിരലുകൾ അടങ്ങിയില്ല. അത് ആ ബ്ലൗസിന്റെ കുടുക്കുകൾ ഒന്നൊന്നായി അഴിക്കുകയായിരുന്നു. തടസ്സം മാറിയതും മുലക്കച്ചക്കുള്ളിൽ ആ തുടുത്ത മാറിടങ്ങൾ ഒന്ന് കുതിച്ചുയർന്നു. വിയർപ്പൊടൊട്ടി കിടന്ന ആ ബ്ലൗസ് ഊരിയപ്പോൾ അവളുടെ കക്ഷത്തിൽ നീണ്ടുനിന്ന സ്വർണ നിറമാർന്ന റ്റ്രോമങ്ങൾ അവൾക്ക് തെല്ലൊരു വേദന നൽകി. വിയർപ്പ് കൊണ്ടാവും അതിന് ഇത്തിരി ചുവപ്പ് കലർന്ന സ്വർണവർണ്ണമാണ്. ബ്ലൗസ് കട്ടിലിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ടു അവൾ തന്റെ മാമ്പഴങ്ങളെ കണ്ണാടിയിൽ കൂടി ഒന്നു നോക്കി. അവയ്ക്ക് വല്ലാതെ വലുപ്പം വെച്ചപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. ഒരു കയ്യിലൊതുങ്ങില്ല എന്നവൾക്ക് ഉറപ്പായി. അവൾക്ക് തെല്ലൊരു നാണവും അഭിമാനവും ഉണ്ടായോ???
