ഞാൻ ചെന്ന് ഡോക്ടറോട് ലതീഷിന്റെ അവസ്ഥ പറഞ്ഞ് അമ്മയ്ക് അഡ്മിഷൻ എഴുതിച്ച് ലതീഷിനെ കൊണ്ട് ചെന്ന് മുറിയിലാക്കി…
ലതീഷിനെ മുറിയിൽ കിടത്തിയിട്ട് ഞങ്ങൾ വീണ്ടും ഐസി യൂണിറ്റിന് മുന്നിൽ എത്തി…
അൽപ്പസമയത്തിന് ശേഷം ഡോക്ടർ ഞങ്ങളെ മുറിയിലേയ്ക് വിളിപ്പിച്ചു…..
“ഒരു രണ്ടുമൂന്ന് മണിക്കൂറുകളൂടി കഴിഞ്ഞിങ്ങ് കൊണ്ടുവന്നാൽ മതിയാരുന്നല്ലോ..?”
ഞങ്ങൾ ഇരുന്നതും ഡോക്ടർ പരുഷമായി ചോദിച്ചു!
ഞാൻ ലതികയെ നോക്കി….
അവൾ നിറകണ്ണുകളോടെ മുഖം താഴ്ത്തി.
“ഇനിയിപ്പോൾ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല! പനി ന്യുമോണിയയായി ലംഗ്സിനെ ബാധിച്ചായിരുന്നു. രണ്ട് ദിവസം ഒബ്സർവേഷനിൽ തന്നെ കിടക്കട്ടെ നിങ്ങൾ റൂമിലേയ്ക് പൊയ്കോ…
എന്തെങ്കിലും ആവശ്യം വന്നാൽ വിളിപ്പിച്ചോളും”
ഡോക്ടറോട് നന്ദിയും പറഞ്ഞ് ഞാൻ എണീറ്റു. ഒപ്പം കണ്ണീരും ഒലിപ്പിച്ച് ലതികയും!
മുറിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ലതീഷ് കിടന്ന് നല്ല ഉറക്കമാണ്….
“മെഡിക്കൽകോളജിലെ ഡോക്ടറപ്പ ഈ ന്യുമോണിയയുടെ കാര്യവൊന്നുമ്പറഞ്ഞില്ലേ…?”
അടുത്തടുത്ത് രണ്ട് കട്ടിലുകൾ കിടന്നതിന് അപ്പുറം മുറിയ്കുള്ളിൽ തന്നെ തിരിച്ച ബാത്ത് റൂമിന്റെ ചതുരം കഴിഞ്ഞുള്ള വീതി കുറഞ്ഞ ഭാഗത്ത് കിടന്ന ചാരില്ലാത്ത ദിവാൻകോട്ട് പോലുള്ള ചെറിയ ഫോം ചെയ്ത ഇരിപ്പിടത്തിലേയ്ക് ഇരുന്ന ഞാൻ എന്റെയൊപ്പം അടുത്ത് വന്ന് നിന്ന ലതികയോട് ചോദിച്ചു…
അവൾ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി മുഖം കുനിച്ച് കുറ്റവാളിയെ പോലെ നിന്ന് പിറുപിറുത്തു…
“ചെന്നതേ അഡ്മിഷനാ കുറിച്ചേ ഞാങ്കിടക്കാമ്വയ്യ മരുന്നുമതീന്നു പറഞ്ഞപ്പ ദേഷ്യപ്പെട്ടെന്തോ മരുന്നിന് കുറിച്ചുതന്നതാ അല്ലാതൊരു ടെസ്റ്റും നടത്തീട്ടല്ല!”
“പഷ്ട്…! മിടുക്കി!
ആ ഡോക്ടറെ ഒരുകുറ്റോമ്പറയാനില്ല!”
എന്റെ പതിഞ്ഞത് എങ്കിലും പരുഷമായ ശബ്ദം കേട്ടതും അവൾ ശബ്ദം പുറത്ത് വരാതെ വായ് പൊത്തിപ്പിടിച്ച് കൊണ്ട് ഏങ്ങലടിച്ച് കരച്ചിൽ തുടങ്ങി…
“പോട്ടെടീ…. സാരവില്ല! ആപത്തൊന്നുമ്പിണഞ്ഞില്ലല്ലോ!”
ഞാൻ എണീറ്റ് ലതികയുടെ തോളിൽ തട്ടി അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു!
പൊടുന്നനെ എന്റെ മാറിലേയ്ക് വീണ ലതിക എന്നെ വരിഞ്ഞ് മുറുക്കി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു..!
കടിച്ച് പിടിച്ച് എന്റെ മാറിൽ വായമർത്തി ശബ്ദമടക്കിയിട്ടും മുളംതണ്ട് ചീന്തും പോലുള്ള കരച്ചിൽ ശബ്ദം വെളിയിൽ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു!
ഞാൻ പെട്ടന്ന് ലതീഷ് കിടക്കുന്ന കട്ടിലിലേയ്ക് എത്തിനോക്കി.
ബാത്ത് റൂമിന്റെ വശത്തെ കട്ടിലിൽ ഇങ്ങോട്ട് ശിരസ്സും വച്ചുള്ള കിടപ്പ് ആയതിനാൽ ലതീഷിന് എണീറ്റ് ഉയർന്ന് നോക്കിയാൽ മാത്രമേ ഞങ്ങളെ കാണാനാവൂ..!
ലതികയുടെ ആ വലിയ തിരയിളക്കം ഒന്ന് അടങ്ങുന്നത് വരേയും ആ മുടിയിഴകളും തഴുകി ഞാനവളെ ഇറുകെ പുണർന്ന് കൊണ്ട് നിന്നു…
ആ വലിയ കിതപ്പ് ഒന്നാറിയപ്പോൾ ഞാനവളുടെ കാതിലേയ്ക് ചുണ്ടുകൾ ചേർത്ത് മന്ത്രിച്ചു:
“നീയൊറ്റയ്കല്ലല്ലോടീ മോളേ… നിനക്കു ഞങ്ങളൊക്കെയില്ലേ…”
എന്നെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്ന കൈകൾ മുന്നിലേയ്ക് എടുത്ത് എന്റെ കഴുത്തിലൂടെ ഇട്ട് വരിഞ്ഞ് മുറുക്കിയ ലതിക ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചത് പോലെ എന്റെ മുഖമാസകലം ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി…
ആ കൊടുങ്കാറ്റ് ഒന്നടങ്ങി ലതിക വീണ്ടും എന്റെ അരക്കെട്ടിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് ഇറുകെ പുണർന്ന് എന്റെ മാറിൽ കവിളമർത്തി പതിയെ മന്ത്രിച്ചു:
“എന്റെ വറീച്ചാ നീയപ്പം എന്നെക്കണ്ടില്ലാന്നേലോ…?
ഹോ….! എനിയ്കാലോചിക്കാമ്പോലുവ്വയ്യത്..!”
കതകിൽ മുട്ട് കേട്ടു…
ഞങ്ങൾ അടർന്ന് മാറി.
ഞാൻ ചെന്ന് കതക് തുറന്നപ്പോൾ ഒരു നേഴ്സ് കൌണ്ടറിൽ അടയ്കാൻ പറഞ്ഞ് ഒരു കടലാസ് എന്റെ നേരേ നീട്ടി…..
ഡീലക്സ് റൂമിന്റെ അഡ്വാൻസ് വാടകയും ഉൾപ്പടെ ആകെ തൊള്ളായിരത്തി എൺപത് രൂപ!
“ഉയ്യോ…! ഇത്രോമ്പൈസയോ! ഈശ്വരാ ഇപ്പവിതായപ്പ ഇവിടൊന്നൊന്നു പോണേ എത്രയായിരാകും..?”
എന്റെ പിന്നിൽ വന്ന് ചേർന്ന് നിന്ന് ബില്ലിലേയ്ക് എത്തിനോക്കിയ ലതികയുടെ അമ്പരപ്പ് വെളിയിൽ വന്നു!
“രാവിലെ പല്ലുതേരോ കുളിയോവൊക്കെ കഴിഞ്ഞേച്ചു നടക്കാമ്മേലേടീ വെടുങ്കേ…! നാറീട്ടുമേല…!”
ഞാൻ അന്തരീക്ഷം ഒന്ന് ലഘൂകരിയ്കാനായി മനഃപൂർവ്വം പറഞ്ഞു!
“പോടാ പട്ടീ…. ഞാമ്പല്ലൊക്കെ തേച്ചിട്ടുതന്നാ നടക്കുന്നേ അല്ലാണ്ടു നിന്നെപ്പോലല്ല!”
ലതിക ആ പഴയ പ്രസരിപ്പ് പെട്ടന്ന് വീണ്ടെടുത്തു!
എന്റെ ഉദ്ദേശവും അത് തന്നെ ആയിരുന്നു!
ലതിക കട്ടിലിൽ വച്ചിരുന്ന ബിഗ് ഷോപ്പറിൽ പരതി അതിൽ നിന്ന് പേഴ്സ് വലിച്ചെടുത്ത് അഞ്ഞൂറിന്റെ രണ്ട് നോട്ടുകൾ എടുത്ത് എന്റെ നേരേ നീട്ടി….
“അതെന്തിനാ…? വേണ്ടെന്റേലൊണ്ട്..!”
ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ തർക്കിച്ചു:
“അതിനു നീ കോട്ടേത്തിനു പോയില്ലല്ലോ!
എന്റേ കാശൊണ്ടെടാ സെലിൻ പോകാന്നേരത്ത് തന്നേച്ചുപോയ മൂവായിരം രൂപ കൈയിത്തന്നെയൊണ്ട്..!
ആ സെലിന്റെ കാര്യമ്പറഞ്ഞപ്പഴാ ഇതോർത്തേ..!
നമ്മളു പിന്നെ കണ്ടില്ലാരുന്നല്ലോ അവള് തന്നേച്ചു പോയതായിത്..”
ലതിക അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന സ്വർണ്ണമാല ഉയർത്തിക്കാട്ടി!
സെലിൻ ഇടയ്കിടെ ധരിയ്കുന്ന ഒന്നര പവന്റെ ചെറിയ മിന്നൽക്കണ്ണി മാല…!
“അതെന്തായാലും നിന്റേലിരുന്നോട്ടെ!”
പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ പുറത്തേയ്കിറങ്ങി കതക് ചാരി!
കൌണ്ടറിൽ ബിൽ അടച്ചശേഷം ശാലിനിയെ വിളിച്ച് വിവരങ്ങൾ ധരിപ്പിച്ച ശേഷം കാന്റീനിൽ പോയി റൂംനമ്പറും പറഞ്ഞ് മൂന്ന് ഊണും ഓർഡർ ചെയ്തിട്ട് അര കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള ഗോകുലിന്റെ സ്റ്റുഡിയോയിൽ പോയി വണ്ടികൾ കൈമാറിയതിനും ശേഷമാണ് ഞാൻ തിരികെ കയറി പോയത്…!
ഞാൻ മുറിയിൽ ചെന്ന് അരമണിയ്കൂർ കഴിഞ്ഞ് കാണും ഊണുമായി ആൾ എത്തി!
നാലുമണിയ്ക് ചായയും കടിയും പറഞ്ഞിട്ടാണ് ആ പയ്യനെ തിരികെ വിട്ടത്!
“ചായയുമായി വരുമ്പോൾ രാത്രിയിലേയ്കുള്ള ആഹാരം പറഞ്ഞാൽ മതി. രാത്രി വരുമ്പോൾ രാവിലെത്തേനുള്ളതും! ഒന്നിനും പുറത്തേയ്ക് പോകേണ്ട!”
ഞാൻ ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ലതിക തലയാട്ടി!
“കൊച്ചേ… എടാ കൊച്ചേ… എണീക്ക് എണീറ്റു ചോറുണ്ടേച്ചു മരുന്നും കഴിച്ചിട്ടു കെടക്ക്…!”
ലതിക ചെന്ന് ലതീഷിനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു!
കണ്ണുകൾ തുറന്ന ലതീഷിനെ അവൾ താങ്ങി എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് ഇരുത്തി!
ചോറിന്റെ പൊതി അഴിച്ച് കൊണ്ടുവന്നിരുന്ന പ്ളേറ്റ് കഴുകി അതിലേയ്ക് വിളമ്പി ലതീഷിനെ കൊണ്ട് ചെന്ന് കൈകഴുകിച്ച് മേശയുടെ അരികിലേയ്ക് കസേര വലിച്ചിട്ട് ഇരുത്തിയപ്പോൾ അവൻ ചോദിച്ചു:
“നിങ്ങളു കഴിക്കുന്നില്ലേ…?”
“കൊച്ചു കഴിച്ചേച്ചു കെടന്നോ ഞങ്ങളു കഴിച്ചോളാം!”
ലതീഷ് ചോറുണ്ട് കഴിഞ്ഞ് അൽപ്പം സമയം കട്ടിലിൽ ചാരിയിരുന്നിട്ട് മരുന്നും കഴിച്ച് കിടന്ന് വീണ്ടും മയക്കത്തിലേയ്ക് പ്രവേശിച്ചു!
പ്ളേറ്റ് കഴുകി ഞങ്ങൾക്ക് ഇരുവർക്കുമുള്ള ചോറ് വിളമ്പിയ്കൊണ്ട് ലതിക പറഞ്ഞു:
