അവൾക്കെന്തൊക്കെയോ തോന്നിത്തുടങ്ങി…ആ പാട്ട്..അവളിൽ എന്തൊക്കെയോ നിറച്ചു.. അതിലെ വരികൾ…അതിലെ ഓരോ വാക്കുകളും അവൾക്ക് വേണ്ടി എഴുതിയതാണെന്ന്‌ അവൾക്ക് തോന്നി…അതിൽ തന്നെക്കുറിച്ചല്ലേ പറയുന്നേ..അവൾക്ക് തോന്നിപ്പോയി…താൻ ഇത്രയും കാലം കാത്തിരുന്നവൻ എന്റെ അടുത്തെത്തിയെന്നല്ലേ ആ വരികൾ പറഞ്ഞത്…അവനാണോ..അവനുവേണ്ടിയാണോ ഞാൻ കാത്തിരുന്നത്..അവനാണോ ദൈവം എനിക്കായി കാത്തുവെച്ചത്…സമർ അവനാണോ…ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടാതെ ഒരു നോക്കിൽ നൂറു കാര്യം പറഞ്ഞില്ലേ…അവൾക്കിന്നലെ അവനോട് ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്നത് ഓർമ വന്നു..വായ്കൊണ്ട് ഒരു വാക്കും പറയാതെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് നോട്ടം കൊണ്ട് അവനെനിക്ക് ആയിരം പൂച്ചെണ്ടുകൾ കൈമാറിയില്ലേ..അവനെ ഞാൻ ഇതിനുമുൻപ് കണ്ടിട്ടുപോലുമില്ല..പക്ഷെ ഇവിടെ വന്നതിന് ശേഷം അവനെ ആലോചിക്കാതെ ഒരു ദിവസം പോലും
എന്റെ ജീവിതത്തിൽ കടന്നുപോയിട്ടില്ല..അവനെക്കുറിച്ചു ആലോചിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷം എന്തൊക്കെയോ..എന്തൊക്കെയോ എനിക്ക് ഫീൽ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…ഒരു സംരക്ഷണം..ഒരു കരുതൽ…ഏതൊരു പെണ്ണും ഒരു പുരുഷനിൽ നിന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രഥമ കാര്യം..അത് പക്ഷെ അവനെ ഒരിക്കൽപോലും കാണാതെ എനിക്ക് ഫീൽ ചെയ്തിട്ടില്ലേ… അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും അവന്റെ ശബ്ദം പോലും തന്നെ ഒരു മായികലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയില്ലേ..ഞാൻ കേട്ട ആ സൂഫി സംഗീതം അവന്റെ നെഞ്ചിൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് ഒരു മാൻപേടയെ പോലെ അവന്റെ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ കിടന്ന് കേൾക്കാൻ താൻ എത്ര തവണ കൊതിച്ചിട്ടുണ്ട്…ഒരിക്കൽ പോലും കാണാത്ത അവന്റെ നെഞ്ചിലെ ഓരോ രോമങ്ങളും ഞാൻ എണ്ണിത്തീർത്തില്ലേ…അവനെ കണ്ടപ്പോളോ…എവിടെയോ കണ്ടുമറന്നപോലെ…എവിടെയോ കണ്ട് പരിചയിച്ച മുഖം..ഞാൻ കണ്ട കനവുകളിലേത് പോലെ…അവൻ എന്നെ പറ്റിച്ചപ്പോൾ.. അവന്റെ കുറുമ്പിന് മുന്നിൽ ഞാൻ തോറ്റപ്പോൾ.. ശരിക്കും ഞാൻ അവനെ കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെടുക അല്ലെ ചെയ്തത്…അവനെ കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്തിന്റെ നാണം അല്ലെ ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടാനാവാതെ എന്നെ ഭക്ഷണം കഴിപ്പിച്ചത്…ആ മൗനം അവൻ കാട്ടിയ കുറുമ്പ് എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു എന്ന് അവന് തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ എന്നെ തേടി വന്നില്ലേ…എന്നെ സംസാരിക്കാൻ..എന്നെ ചിരിപ്പിക്കാൻ…അവനും ഉണ്ടോ എനിക്ക് അവനോട് തോന്നിയ ആ ഒരിഷ്ടം…അതോ ഞാൻ ഒരു പാവം പിടിച്ച പെണ്ണ് ആണെന്ന് കരുതി വന്നതാണോ..അല്ല…എനിക്ക് എവിടെയാ അവനെ ആഗ്രഹിക്കാനുള്ള യോഗ്യത..ആരുടെയൊക്കെയോ കാരുണ്യം കൊണ്ടാണ് പഠിക്കുന്നത് പോലും..ആ ഞാനാ ഒരു കൊട്ടാരം സ്വന്തമായുള്ളവനെ ആഗ്രഹിക്കുന്നെ…അത് വേണ്ടാ.. അത് ശരിയാവില്ല…മനസ്സിൽ നൂറ് നൂറ് കിനാവുകൾ പൊന്തി വരുന്നുണ്ട്…എന്നെ അതിലൊന്നും വീഴാതെ കാക്ക് പടച്ചോനെ..നിങ്ങൾക്കറിയാലോ എന്റെ കഥ…ആഗ്രഹം ഉണ്ട് ആ രാജകുമാരനെ എന്റേതാക്കാൻ… അവന്റെ സ്വർഗത്തിൽ ജീവിക്കാൻ…അവന്റെ മാത്രം സ്വന്തമായി..അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ഓരോ രാവും തലവെച്ചു കിടന്നുറങ്ങാൻ..പക്ഷെ എനിക്ക് അതിനുള്ള യോഗ്യതയില്ല… അങ്ങനെയുള്ള അർഹിക്കാത്ത മോഹങ്ങളിൽ നിന്നൊക്കെ നീയെന്നെ രക്ഷപ്പെടുത്ത്…ഞാൻ അവന്റെ വേലക്കാരി മാത്രമാണ് ഇപ്പൊ….
അപ്പോളാണ് അവൾ അതോർത്തത്… രാവിലത്തെ ചായ ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിട്ടില്ല…പടച്ചോനെ എനിക്ക് ഇത് എന്തുപറ്റി…അവൾ എണീറ്റ് അടുക്കളയിലേക്ക് പാഞ്ഞു…
എന്തൊരു മറവിയാണ് പടച്ചോനേ…ഇങ്ങക്ക് ഒന്ന് ഓർമിപ്പിച്ചൂടെ…അവൾ വെള്ളം എടുത്ത് ഗ്യാസിൽ വെച്ചു… അവൻ ഇനി എന്ത് കരുതുമോ ആവോ…ഇന്നലെ മുഖം വീർപ്പിച്ചിരുന്നു വെറുപ്പിച്ചു..ഇപ്പൊ ഇതാ തന്റെ കടമയും മറന്നിരിക്കുന്നു…എനിക്ക് ഭയങ്കര അഹങ്കാരമാണെന്ന് അവൻ കരുതില്ലേ…ആ കാപ്പിപ്പൊടി എവിടെ…ഇത് എവിടെയാ പോയി ഒളിച്ചിരിക്കുന്നെ…പണ്ടാരമടങ്ങാൻ…ഹാ..ഇവിടെ ഒളിച്ചിരിക്കാണോ.. അവൾ കാപ്പിപൊടിയെടുത്ത് തിളച്ച വെള്ളത്തിൽ ഇട്ടു..ഏലക്കയെടുത്ത് പൊടിച്ചിട്ടു…ഒന്ന് വേഗം ആവ് അങ്ങട്… ഷാഹി അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ഓരോന്ന് പിറുപിറുത്തു…പെട്ടെന്ന് അവൾ സമർ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടു… പടച്ചോനെ…സമർ എണീറ്റിട്ടുണ്ടല്ലോ..പിന്നിലുണ്ട്…
എന്ത് തോന്നുമോ ആവോ…അവൾ കോഫീ ചെറുതായി ആറ്റിയിട്ട് അതുമായി പിന്നിലേക്ക് നടന്നു…സമർ ഉദ്യാനത്തിലേക്ക് പോയതറിയാതെ..അവളെയും കാത്ത് ബാഷാ അവിടെ നിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞില്ല…
അവൾ കാപ്പിയുമായി പിന്നിലേക്കെത്തി… അവൾ കാപ്പിയെടുത്ത് മേശയിൽ വെച്ചിട്ട് തന്റെ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ ഒന്ന് റെഡിയാക്കി…എന്നിട്ട് കാപ്പി കയ്യിലെടുത്ത് വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി…അവൾ ചുറ്റും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു…സമറിനെ കണ്ടില്ല…ഇവൻ ഇത് എവിടെപ്പോയി…പെട്ടെന്ന് ഒരു മുരൾച്ച അവൾ കേട്ടു.. അവൾ കേട്ടഭാഗത്തേക്ക് പതിയെ തല തിരിച്ചു…അവളുടെ കണ്ണുകൾ ബാഷയുടെ മേൽ പതിഞ്ഞു..ബാഷാ അവളെ നോക്കിനിൽക്കുന്നു..അവൾ പേടിച്ചു വിറച്ചു..അവന്റെ തുടൽ അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു..പടച്ചോനെ എന്താ ചെയ്യുക..അവൾക്ക് ഒരു എത്തുംപിടിയും കിട്ടിയില്ല..അവൾ അനങ്ങാതെ കപ്പും സോസറും പിടിച്ചു നിന്നു..വിറച്ചിട്ട് കപ്പും സോസറും ഇടിക്കുന്ന സൗണ്ട് അവൾ കേട്ടു… അവൾ ബാഷയെ നോക്കി…അവൻ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു..അവന്റെ ദംഷ്ട്രങ്ങൾ കാണിച്ചു നാവ് പുറത്തേക്കിട്ട് അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു…അവൻ അവളെ നോക്കി മുരളിക്കൊണ്ടിരുന്നു… അവൾ ആകെ ഭയന്നുവിറച്ചു…തന്റെ ജീവൻ ഇപ്പൊ പോകും എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…കാലിൽനിന്നൊക്കെ എന്തൊക്കെയോ കേറി വരുന്നപോലെ തോന്നി…കാലൊക്കെ മണ്ണിൽ ഉറച്ചപോലെ..ഒന്നും അനക്കാനാവാതെ നിസ്സഹായയായി അവൾ നിന്നു.. ബാഷാ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..ആ ഭീകരനായ നായയുടെ ഒരു കടിക്ക് പോലും ഷാഹി തികയില്ലായിരുന്നു..ബാഷാ ഒന്ന് മേലേക്ക് വീണാലും അവൾ നുറുങ്ങി പോകും…നെറ്റിയിൽ നിന്ന് വീഴുന്ന വിയർപ്പുതുള്ളികൾ തുടക്കാൻ പോലും ആവാതെ അവൾ പേടിച്ചു നിന്ന്…പെട്ടെന്ന് ആണ് അത് സംഭവിച്ചത്…സോസരിന്മേൽ നിന്ന് കപ്പ് മറിഞ്ഞു കോഫീ അവളുടെ മേലേക്ക് വീണു..ചൂട് കാപ്പി മേലേക്ക് വീണപ്പോൾ അവൾ ഞെട്ടിച്ചാടി…ആ ഒരു ചലനത്തിനായാണ് ബാഷാ കാത്തിരുന്നത്…അവൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് കുതിച്ചു…അവളെ കടിച്ചുമുറിക്കാൻ…ഷാഹിയും അത് കണ്ടു…അവൾ പേടിച്ചു വിറച്ചു..ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും ആവാതെ അവൾ നിസ്സഹായയായി നിന്നു…ബാഷാ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് കുതിച്ചു…അവന്റെ ഓരോ കുതിപ്പിലും അവൾ മരണം കണ്ടു..അവൾ അമ്മേ… അമ്മേ…..ന്ന് വിളിച്ചു ആർത്തു….ബാഷാ അടുത്തേക്കെത്തികൊണ്ടിരുന്നു…അവന്റെ പല്ലുകൾ ഒക്കെ തിളങ്ങുന്നത് അവൾ കണ്ടു…അവന്റെ വായിൽ നിന്ന് വെള്ളം വരുന്നത് അവൾ കണ്ടു..അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഒക്കെ കൂർത്ത് തന്നെ മാത്രം ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞടുക്കുന്നത് കണ്ടു..തനിക്കിനി അധികം സമയമില്ല എന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…അവൻ അടുത്തെത്തി..ഒരൊറ്റ കുതിപ്പുകൂടി..അതോടെ തീരും..ഞാൻ…അവൻ എന്നെ കടിച്ചുകുടയും…തന്നെ രക്ഷിക്കാൻ ആരുമില്ല…ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പോലും അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല..അവൻ അടുത്തെത്തി…ഇപ്പൊ തീരും…ഷാഹി പേടിച്ചു കണ്ണടച്ചു..തന്റെ കാലൻ തൊട്ടടുത്തെത്തി എന്ന ഉൾഭയത്താൽ…
പെട്ടെന്ന് അവൾ ഒരു വിളി കേട്ടു…”ഹേയ് ബാഷാ…”…പക്ഷെ അവൾ കണ്ണ് തുറന്നില്ല…അവൾ മരണത്തെ വരിക്കാനായി കാത്ത് നിന്നു… അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.. തന്നെ അവനിപ്പോ കടിച്ചുകുടയും…അവൾ പേടിച്ചു പേടിച്ചു നിന്നു… അവൾ ഒന്നും ചെയ്യാനാവാതെ പാതി ചത്തു നിന്നു… പക്ഷെ കുറച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടും നായയുടെ കടി എൽക്കാത്തതിനാൽ അവൾ മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി…അപ്പോൾ മുൻപിൽ നായ ഇല്ലായിരുന്നു…പക്ഷെ അവൻ എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അവൻ…എന്റെ രക്ഷകൻ..എന്റെ മാത്രം…എന്റെ മാത്രം സമർ…
സമർ കുഞ്ഞുട്ടനോട് സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞു പിന്നിലേക്ക് വരുകയായിരുന്നു…റോക്കി എന്നെ ഒട്ടിപ്പറ്റി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഞാൻ അവന്റെ തലയിൽ ഒന്ന് തലോടി…
