വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം – 4അടിപൊളി  

“ഏത് ടോയിലെറ്റ്..?”, റോഷനെ നോക്കി, ശബ്ദം അധികം പുറത്ത് കേൾക്കാതെ, സന്ധ്യ കളിയായി ചോദിച്ചു.

“നിന്റെ അമ്മൂമ്മേടെ ടൊയിലെറ്റ്…”, അതേ നാണയത്തിൽ മറുപടി പറയുന്നതിനൊപ്പം റോഷൻ സന്ധ്യയെ പിടിച്ചുയർത്തി, ആ ടേബിൾ ടോപ്പിൽ കമിഴ്ത്തി കിടത്തി.

എന്നിട്ട് പാവാട പൊക്കി, അവളുടെ പാഷൻ ഫ്രൂട്ടുകൾ രണ്ടും ആർത്തിയിൽ കടിച്ചു പറിക്കാൻ തുടങ്ങി… ഒപ്പം തന്റെ നാവാൽ അവളുടെ ഗുദദ്വാരം നക്കിയുണർത്താനും അവൻ മറന്നില്ല… തന്റെ മുല രണ്ടും ടേബിൾ ടോപ്പിൽ അമർത്തി വീണുകൊണ്ടു സന്ധ്യ രോമാഞ്ചകഞ്ചുകയായി മാറി.

“അയ്യോ… പതുക്കെ…”,, അവൾ ചിടുങ്ങിപ്പറഞ്ഞു.

“ഇനി ഒരു പതുക്കയും ഇല്ല”, അവളുടെ പിന്നിലൂടെ തന്റെ വീരനെ അങ്കത്തിന് വിടാൻ തുടങ്ങുന്നതിനൊപ്പം റോഷൻ മറുപടി നൽകി.

ഇപ്പോൾ സന്ധ്യ ആ കൗണ്ടർ ടോപ്പിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടക്കുകയാണ്. അവളുടെ കാലുകൾ നിലത്ത്‌ എത്താതെ, വായുവിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നു. സന്ധ്യയുടെ Now-Neverൽ അമർത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ട് റോഷൻ തന്റെ വീരനെ ആഞ്ഞു തള്ളിക്കൊടുത്തു.

“ആഹ്…–”, സുഖം അറിയിച്ചുക്കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ മുരളൽ കേട്ട മാത്രയിൽ തന്നെ അവൻ ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ വായ പൊത്തി.

“ഇത്സ് ഓകേ….”, അവളുടെ കാതിൽ ചുംബിക്കും വിധം അവൻ മൊഴിഞ്ഞു. ഒപ്പം ആ കാത് തന്റെ നാക്കുപയോഗിച്ചു ഒന്ന് ഉഴിഞ്ഞ് വിടാനും അവൻ മറന്നില്ല. അവളുടെ ശരീരം സുഖത്തിൽ വിറച്ചു… നേരത്തെ നോക്കി കൊതിച്ച അവളുടെ നനുത്ത പുറം മേനിയിൽ മുഖം അമർത്തി, റോഷൻ വീരനെ പൂവിലേക്ക് ആഞ്ഞാഞ്ഞു തള്ളി. സന്ധ്യയുടെ Nowവ്വും Neverഉം കുലുങ്ങിയാടി… സിരകൾ രതി മൂർച്ചക്കായി കോപ്പ് കൂട്ടി….

ഇന്നലെത്തെപ്പോലെ തന്നെ, സമയം അധികം കയ്യിലില്ലെന്ന ബോധ്യത്തിൽ അവർ തങ്ങളുടെ കളിയുടെ വേഗം വർദ്ധിപ്പിച്ചു. മുകളിൽ പ്രമോദ് മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ച ശബ്ദം അവരുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചു… ഇരുവരും അടി നിർത്തി, അതേ പൊസിഷനിൽ നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ, “എന്തു ചെയ്യണം…?” എന്ന് ചോദിക്കും വിധം പരസ്പരം നോക്കി. ആ നിമിഷം ഇരുവരുടെ ശരീരങ്ങളും ഒരുപോലെ രതിമൂർച്ച അണയാൻ വെമ്പി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. പ്രമോദ് താഴേക്ക് എത്തിച്ചേരും മുന്നേ കളി ജയിച്ചവസാനിപ്പിക്കാൻ ഇരുവരും നോട്ടത്തിലൂടെ തീരുമാനമെടുത്തു. അവർ കളിയുടെ വേഗം പിന്നെയും കൂട്ടി.

പ്രമോദ് മുറിയിൽ നിന്നും കോണിപ്പടി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു… 🚶🏽‍♂️…

റോഷൻ തന്റെ പെരുവിരലിൽ ഉയർന്ന് വീരനെ സന്ധ്യയുടെ പൊത്തിലേക്ക് ആഞ്ഞു തള്ളി…

പ്രമോദ് ആദ്യത്തെ കോണിപ്പടിയിലേക്ക് തന്റെ വലതുകാൽ എടുത്ത് വച്ചു…

തേൻ ചുരത്താൻ തന്റെ പൂവിതളുകൾ വെമ്പൽ കൊള്ളുന്നതറിഞ്ഞു സന്ധ്യ ടേബിളിൽ കൈക്കുത്തി തല മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി പിടിച്ചു…

പ്രമോദിന്റെ കാലടികൾ അടുത്തടുത്ത് വന്നു… 🐾…

റോഷൻ സെക്കന്റിൽ മൂന്ന് എന്നവണ്ണം സിക്സറുകൾ പായിച്ചു, സന്ധ്യ ചുണ്ട് ഉള്ളിലേക്കാക്കി കടിച്ച്, തുള്ളിക്കളിച്ചു….

താഴെ നിന്നും കാണാത്തക്ക വിധം മുകളിൽ പ്രമോദിന്റെ രൂപം പ്രത്യക്ഷമായി…

അടുത്ത നിമിഷം രതിമൂർച്ച എന്നുറപ്പിച്ചു ഇരുവരുടെയും പൂവും തണ്ടും പൂത്തുലയാൻ തയ്യാറെടുത്തു…

അടുത്ത നിമിഷം….

പ്രമോദ് കോണിപ്പടി ഇറങ്ങിയതും റോഷനും സന്ധ്യയും പരസ്പരം ആയുധങ്ങൾ വലിച്ചൂരി അടുക്കളയുടെ രണ്ട് മൂലക്കലിലേക്കായി നീങ്ങി നിന്നു. പുറത്തേക്കുള്ള വാതിൽ പാതി തള്ളിത്തുറന്ന X,Y ക്രോമസോമുകൾ നിരാശയോടെ കുഴലിലേക്കും പൊത്തിലേക്കും തിരികെ നങ്കൂരമിട്ടു….

അവർ രണ്ടുപേരും നിർത്താതെ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ടു. കുളിച്ചു കുട്ടപ്പനായി വന്നു നിന്ന പ്രമോദ് ഇരുവരുടെയും കിതപ്പ് കണ്ടു ഒന്ന് സംശയത്തിൽ നോക്കി. കളി കഴിഞ്ഞുള്ള വിയർപ്പിന്റെ ഗന്ധം അവിടെ ആകാമാനം തളംകെട്ടി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ ആ നിൽപ്പ് കണ്ടാൽ തന്നെ ഏതൊരു പൊട്ടനും അവിടെ തൊട്ടു മുൻപ് നടന്നതെന്തെന്ന് മനസ്സിലാവും”, അലവലാതി ആകുലപ്പെട്ടു.

പ്രമോദ് : “സന്ധ്യേ….”

പ്രമോദിന്റെ ശക്തമായ വിളി കേട്ട് അവൾ ടെൻഷനോടെ തിരിഞ്ഞു… റോഷൻ അവളുടെ അരക്ക് കീഴിലേക്ക് കണ്ണുകൾ പായിച്ചു. പാവാടയുടെ മുൻഭാഗം ആകമാനം ഇരുവരുടെയും വിയർപ്പിലും മദജലത്തിലും നനഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കണ്ടതും അവൻ ഞെട്ടി…. സന്ധ്യ പ്രമോദിനെ നോക്കി ഒരു വിറച്ച ചിരി ചിരിച്ചു….

“ജൂസ് ഒരു ഗ്ലാസ്സ് എനിക്കും കൂടി എടുത്തോ…. നല്ല ദാഹം….”, പ്രമോദ് ഇതും പറഞ്ഞു, തന്റെ ഫോണിൽ ആരെയോ ഡയൽ ചെയ്ത് കൊണ്ട് അല്പം മാറി നിന്നു.

“ഇവൻ പൊട്ടനല്ല…. മരപ്പൊട്ടനാണ്”, അലവലാതി ഉറക്കെപ്പറഞ്ഞു. പ്രമോദ് നീങ്ങിയതും ഇരുവരും പരസ്പരം നോക്കി, തങ്ങളുടെ നൂലിഴവ്യത്യാസത്തിലുള്ള രക്ഷപ്പെടലോർത്ത് ആശ്വാസത്തോടെ നെടുവീർപ്പിട്ടു. അപ്പോഴും അവരുടെ പൂവും തണ്ടും “ഒന്ന് തീർത്തേച്ചും പോടാ…”, എന്ന് കേണപേക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഇതിനൊക്കെ സാക്ഷിയായി സന്ധ്യയുടെ വെള്ള പാൻറീസ് ആരുടേയും കണ്ണിൽപ്പെടാതെ തറയിൽ ചുരുങ്ങിക്കിടന്നു…. *** *** *** *** ***

റോഷനെ സോഫയിൽ പിടിച്ചിരുത്തി പ്രമോദ് കത്തിയടി തുടങ്ങി.

പ്രമോദ് കാണാതെ ഇരുവരും അടങ്ങാത്ത കാമദാഹത്താൽ പരസ്പരം ഒളികണ്ണ് പായിച്ചു. സദ്യക്ക് കറികൾ ഒക്കെ വിളമ്പിയ ശേഷം, ഇലക്ക് മുൻപിൽ എത്തവെ ചോറ് തീർന്നു പോയ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു ഇരുവരുടെയും മനസ്സുകൾ… തേനും പാലും പുറത്തേക്കൊഴുകാനാവാതെ ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്നതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് അവരുടെ ഉള്ളങ്ങൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു…

സമയം കടന്നു പോയി…. സ്ഥല കച്ചവടത്തിൽ തുടങ്ങിയ പ്രമോദിന്റെ കഥകൾ വയനാട്ടിലെ റിസോർട്ട്, പോക്രാനിലെ ആണുബോംബ് വിക്ഷേപണം, എന്നിവയിലൂടെ നീങ്ങി സന്തോഷ ജോർജ്ജ് കുളങ്ങരയുടെ ബഹിരാകാശ യാത്രയും പറഞ്ഞ് തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു….

ഇനി അവിടെ ഇരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് സന്ധ്യക്ക് പിടികിട്ടി. റോഷൻ കാൺകെ, അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഒരു ക്യാരറ്റും എടുത്ത് അവൾ മേലെയുള്ള മുറിയിലേക്ക് നടന്നു കേറി. പോകും വഴി പ്രമോദ് കാണാതെ “all the best”, എന്നവൾ റോഷനെ കൈകൊണ്ട് കളിയായി കാണിച്ചു.

അവൾക്ക് അവളുടെ കടി പ്രധാനം”, അലവലാതി റോഷനോട് പറഞ്ഞു. ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ, തനിക്ക് മുന്നിലിരുന്നു നിർത്താതെ കഥ പറയുന്ന ആ “വി. ഡി. രാജപ്പനെ”, അവൻ ദയനീയമായൊന്നു നോക്കി.

“ഒരു 5 മിനുറ്റിന്റെ സുഖത്തിന് ഇത്രയും വലിയ വില കൊടുക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് കരുതിയില്ല ”, അലവലാതി പതിവ് വളിച്ച ഡാർക്ക്‌ കോമഡി വിളമ്പി. സമയം പിന്നെയും കടന്നുപോയി…

പെട്ടന്ന് മാലാഖ ഫോൺ കോളിന്റെ രൂപത്തിൽ അവതരിച്ചു. റോഷൻ എടുത്ത് നോക്കി… രേഷ്മ ചേച്ചിയാണ്.. “മാലാഖ തന്നെ”, എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, പ്രമോദിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ എന്നോണം അവൻ ചാടി കോൾ അറ്റന്റ് ചെയ്തു.