റോഷന് എതിർക്കാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല… ചേച്ചിയുടെ മുകളിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് തന്നെ അവൻ കുട്ടനെ ആ ഇരുട്ടറയിലേക്ക് കടത്തി വിട്ടു… ഒന്ന് വിറകൊണ്ടെങ്കിലും അവന്റെ പുറത്ത് കൈകൾ അമർത്തിപ്പിടിച്ചുക്കൊണ്ട്, ചേച്ചി വേഗം തന്നെ സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു.
സോഫയിൽ തന്റെ കൈകൾ കുത്തി നിന്നുകൊണ്ട്, പുഷ് അപ്പ് അടിക്കുന്ന വേഗത്തിലും താളത്തിലും അവൻ കുട്ടനെ ചേച്ചിയിലേക്ക് കയറ്റിക്കൊടുത്തുക്കൊണ്ടിരുന്നു… അന്നേരം സുഖം അനുഭവിക്കുന്നതിനേക്കാൾ, ചേച്ചിയുടെ മുഖഭാവം ഉള്ളിലുള്ള എന്തോ മറക്കാനുള്ള ശ്രമമായി കാണപ്പെട്ടു…. അവരുടെ പ്രവർത്തിയിൽ സോഫ കുലുങ്ങി അപശബ്ദങ്ങൾ തീർത്തു…
ഏകദേശം ഒരു 8 മിനുറ്റോളം അവൻ അങ്ങനെ നിർത്താതെ അടിച്ചുക്കൂട്ടി. അവന്റെ ഉള്ളിൽ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരുന്ന ദുഷ്ചിന്തകളെല്ലാം കുട്ടൻ കൊണ്ടുപോയി ചേച്ചിയുടെ ബ്ലാക്ക് ഹോളിൽ നിക്ഷേപിച്ചു. തന്റെ മുളംതണ്ട് സംഗീതം പൊഴിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു. അവൻ പൊസിഷൻ മാറ്റാനായി ഒന്ന് നിർത്തി, കുട്ടനെ വലിച്ചൂരാൻ തുടങ്ങി.
“വേണ്ട…”, പാതി വലിച്ചൂരിയ കുട്ടനെ തിരികെ ആ ഇരുട്ടറയിലേക്ക് തിരികെ കയറ്റിക്കൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
ശേഷം അവനെ മുറുക്കെപ്പിടിച്ചു മാറോടണച്ചു, അവന്റെ ചുണ്ടിൽ വേർപ്പെടുത്താൻ ആവാത്ത വണ്ണം മുറുക്കെ ചുംബിച്ചു… എന്നിട്ട് തന്റെ അരകെട്ട് ഇളക്കിക്കൊണ്ട് തന്റെ ഉള്ളറ അവന്റെ കുഴലിലേക്ക് കഴിവതും ഇറക്കിക്കൊടുത്തു.
ആ പിടിത്തത്തിൽ നിന്നും വേർപ്പെടാനാവാതെ, റോഷൻ തന്റെ കുട്ടനെ വീണ്ടും അവളിലേക്ക് കയറ്റി കൊടുത്തു… കുട്ടന്റെ ഓടക്കുഴലിലൂടെ സംഗീതം മുകളിലെ മകുടം ലക്ഷ്യമാക്കി ഒഴുകി… ഇരുവരും ഒരുപോലെ മൂക്കിലൂടെ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ടു…
കുറച്ചു സെക്കന്റുകൾ കൂടി കഴിഞ്ഞതും, റോഷന്റെ കുട്ടൻ ബിലഹരി പാടി, ഒഴുകി…. സംഗീതം ചേച്ചിയുടെ ഇരുട്ടറയിലേക്ക് ഒഴുകിയടിഞ്ഞു മംഗളം ചൊല്ലി….
തന്റെ സകല ദുഷ്ചിന്തകളും ചേച്ചിയിൽ അർപ്പിച്ചു, അവൻ ചേച്ചിയുടെ മാറിൽ തല വച്ചു, തളർന്ന് വീണു… ഒരു കുഞ്ഞിനെന്ന പോലെ ചേച്ചി അവന്റെ മുതുകിൽ മെല്ലെ തട്ടി കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു… *** *** *** *** ***
“നിനക്ക് അജിയേട്ടനെ കാണണ്ടേ…?”, ഇറങ്ങാൻ നേരം രേഷ്മ ചേച്ചി ചോദിച്ചു.
റോഷൻ : “മ്മ്…”
ഇരുവരും മെല്ലെ അജിച്ചേട്ടന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു… തളർന്ന് കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന അജിച്ചേട്ടന് രേഷ്മ ചേച്ചി റോഷനെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തി. ഓർമ്മ വന്നപോലെ അയാൾ ചിരിച്ചെങ്കിലും, അതിൽ കഴമ്പില്ലെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി… ശരീരം നശിക്കുന്നതിനൊപ്പം അയാളുടെ ഓർമ്മകളും അസ്തമിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു… കുറച്ചു നാൾ കഴിയുമ്പോൾ, ഇത്രയും കാലം അയാളെ നോക്കി ജീവിതം തള്ളുന്ന രേഷ്മ ചേച്ചിയേയും അയാൾ മറന്നു പോകുമോ…”, അലവലാതി ഉത്തരമില്ലാത്ത ഒരു ചോദ്യം റോഷനോട് ചോദിച്ചു, അവനെ വീണ്ടും കുഴപ്പിച്ചു.
സ്കൂട്ടർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് പുറപ്പെടാൻ നിൽക്കവേ, ചേച്ചി അവനരികിലേക്ക് ചെന്ന് പറഞ്ഞു.
രേഷ്മ ചേച്ചി : “ നിന്നോട് അവിവേകം കാണിക്കരുത് എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞത് എന്റെ അനുഭവം കൊണ്ട് തന്നെയാണ്…”
റോഷൻ കാര്യം അറിയാതെ ചേച്ചിയെ നോക്കി. ചേച്ചി തന്റെ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ച ആ വേദനയും അവിടെ വച്ച് റോഷനോട് പങ്ക് വച്ചു.
രേഷ്മ ചേച്ചി : “എന്റെ മകളുടെ ജീവനെടുത്ത, അജിയേട്ടനെ ഈ അവസ്ഥയിലാക്കിയ ആ വ്യക്തി… അത് നിക്സനാണ്… അവനാണ് അന്നാ കാർ ഓടിച്ചിരുന്നത്…”
ആ വാക്കുകൾ കേട്ട റോഷൻ ഒരു ഞെട്ടലോടെ രേഷ്മ ചേച്ചിയെ നോക്കി നിന്നു…
(തുടരും…)
