“ഏട്ടാ, ബോറടിക്കുന്നു, പോകാം….”
വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു യാത്ര തിരിക്കവേ അനന്തനവളോട് തിരക്കി
“ഇഷ്ടായോ സിനിമ”
“ഹം ഉറക്കം വന്നു….. ഏട്ടന് ഇഷ്ടായോ?”
“ഹിഹി ബോർ!”
💜💜💜💜💜💜💜💜💜
വീടെത്തിയതും അനന്തൻ ഷർട്ടൂരി വെച്ചിട്ട് സോഫയിലേക്കിരുന്നു, അദ്ദേഹം പൊതുവെ അധികമുറങ്ങാത്ത ടൈപ്പ് മനുഷ്യനാണ്. ഒന്നുകിൽ പഴയ ഹിന്ദിപ്പടമോ വാർത്തയോ കണ്ടിരുന്നു സമയം ചിലവഴിക്കും. ഇപ്പൊ സമയം 10:30 കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ധ്വനി അവളുടെ മുറിയിൽ കയറി വിശദമായി ഷവറിൽ നനഞ്ഞുകൊണ്ട് കുളിച്ചു. അവളുടെ വെളുത്തു സുന്ദരമായ ഉടയാത്ത പൂമേനിയെ അവൾ KIMIRICA ഫ്രഞ്ച് ഷവർ ജെല്ലിൽ പതപ്പിച്ചു രസിച്ചു. പൊതുവെ ഉള്ളിൽ കുസൃതി കുടുക്ക ആയിരുന്ന അവൾക്ക് പുതിയ വീടും പരിസരവും വല്ലാതെയിഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു….
കുളി കഴിഞ്ഞു ടവൽ ചുറ്റി കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ ഇരുമുലകളെയും അമർത്തി നാണിച്ചുകൊണ്ട്, അവൾ വാർഡ്രോബ് തുറന്നു. രാത്രിയിൽ അവൾ ബ്രാ ഇടാറില്ല, അവളൊരു പിങ്ക് ടീഷർട്ടും ബ്ലാക്ക് കോട്ടൺ പാവാടയുമിട്ടുകൊണ്ട് തലയിണയിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു. 9 ആം ക്‌ളാസിലേക്ക് അവളുടെ ഓർമ്മകളെത്തി….
“എവിടെ നോക്കിയാണ് ഇരിക്കുന്നുന്നത്… ധ്വനി..”
അവളുടെ തലയിലേക്ക് അനന്തൻ മാഷിന്റെ കയ്യിലെ ചോക്ക് കഷ്ണം വന്നു പതിച്ചു.
“ചെല്ല് ഈ പ്രോബ്ലം സോൾവ് ചെയ്യ്..” ബോർഡിലേക്ക് ചൂണ്ടിയത് പറയുമ്പോ ധ്വനിയുടെകൈകൾ വിറച്ചു. സ്വതവേ കണക്കിൽ അത്ര താല്പര്യമില്ലതിരുന്ന അവളുടെ മനസിലേക്ക് സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ ഒരു പുരുഷനെ ഇടക്കിടെയാവൽ കണ്ടിരുന്നു…
“അറിയില്ല അല്ലെ ??” ബോർഡിന്റെ അരികിൽ നഖം കടിച്ചുകൊണ്ട് അനന്തൻ മാഷിനെ തന്നെ കരുണയോടെ നോക്കുന്നയവളെ പിന്നീടൊന്നും ശാസിക്കാൻ അയാൾക്കായില്ല….
“ചെന്നിരിക്ക്….വൈകീട്ട് ക്‌ളാസ് കഴിയുമ്പോ സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ എന്നെ വന്നു കണ്ടിട്ട് പോയാ മതി…”
കടക്കണ്ണിലെ കണ്ണീരു തുടച്ചവൾ അഭിമാനത്തിനേറ്റ കളങ്കവുമായി ബെഞ്ചിൽ ചെന്നിരുന്നു. ഒന്ന് രണ്ടു കുട്ടികൾ അവളെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി. ക്‌ളാസ്സിലെ ഏറ്റവും സുന്ദരിയും മുടിയുമുള്ള പെണ്ണെന്ന അഹങ്കാരം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നത് സത്യമാണ്. പക്ഷെ ഓർക്കാപുറത്തിങ്ങനെ സംഭവിക്കുമെന്നവളോർത്തില്ല….
അവൾ വൈകീട്ട് ക്‌ളാസ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സുജിതയെയും കൂട്ടി സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് ചെല്ലാൻ തുടങ്ങിയതും, സുജിതെയുടെ അച്ഛൻ ഗേറ്റിനരികിൽ എത്തിയിരുന്നു. “ശെരി നീ പൊയ്ക്കോ ..ഞാൻ സാറിന്റെ ബാക്കിയുള്ള വഴക്കുകൂടി കേട്ടിട്ട് പോയ്കോളാം …”
“എന്താ …ധ്വനി …നീ 9 ഇൽ അല്ലെ …ഇങ്ങനെ ഉഴപ്പിയാലോ …കഴിഞ്ഞ ഏകസാമിന്‌ സത്യത്തിൽ നിന്ന് 3 മാർക്ക് കുറവായിരുന്നു …പിന്നെ എനിക്കെന്തോ നിന്നെ തോൽപിക്കാൻ തോന്നിയില്ല …ഇത്തവണ …അങ്ങനെ ഉണ്ടായാൽ ഞാൻ ആ സ്നേഹമൊന്നും ഇനി കാണിക്കില്ല കേട്ടോ …” വാത്സല്യം കലർന്ന ശാസന കേട്ടുകൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു നിന്നയവളെ
“ഹയ്യോ …കരയാൻ മാത്രം എന്താ ഉണ്ടായേ ….”
സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ ആരുമില്ലെന്ന ധൈര്യം കൊണ്ട് അനന്തൻ സാർ ഇരുന്ന കസേരിയിൽ നിന്നുമെണീറ്റു. ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കിയശേഷം ധ്വനിയുടെ മുഖത്തേക്ക് കൈനീട്ടികൊണ്ട്, അവളുടെ കവിളിലൊന്നു തൊട്ടു. വിറക്കുന്ന വിരൽ കൊണ്ട് കണ്ണിലെ കണ്ണീരു തുടച്ചു കൊടുത്തു. ധ്വനി കണ്ണുകൾ ഇറുകിയടച്ചു. ഒരു പുരുഷന്റെ കൈ ആദ്യമായി അവളുടെ കണ്ണിൽ തൊട്ടപ്പോൾ അവൾ വേഗം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും മാറികൊണ്ട് സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഇറങ്ങി നടന്നു.
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
ഓർമകളിൽ നിന്നും തിരികെ ആ വീട്ടിലെ ബെഡ്‌റൂമിൽ കമിഴ്ന്നു കിടന്ന ധ്വനിയുടെ മനസിലേക്ക് കുസൃതികാറ്റടിച്ചു. അവൾ അമിത്തിനെ വിളിക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഫോൺ എൻഗേജ്‌ഡ്‌ ആയിരുന്നു. നനവുണങ്ങാത്ത മുടി വിരിച്ചിട്ടപ്പോളത് നിതംബത്തിലുരുമ്മി നിന്നു. അവൾ ഒരുവിരല്കൊണ്ട് സമൃദ്ധമായി വളർന്ന കറുത്ത മുടി കോതി സ്റ്റെപ്പിറങ്ങികൊണ്ട് താഴെ സോഫയിൽ അനന്തന്റെയൊപ്പം ചേർന്നിരുന്നു.
“ഉറങ്ങിയില്ലേ ധ്വനി …” ടീവിയിൽ ന്യൂസ് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അനന്തൻ യാന്ത്രികമായി തന്റെ തോളിൽ മുട്ടിയുരുമ്മിയിരിക്കുന്ന ധ്വനിയുടെ മുടിയിഴകിൽ തലോടി. അത് പക്ഷെ ധ്വനിയുടെ മനസ്സിൽ അവളുടെ 5 ആം വയസിൽ മരിച്ചുപോയ അവളുടെ അച്ഛന്റെ വാത്സല്യം പോലവളെ തോന്നിച്ചു.
“ഉഹും …ഉറക്കം വരുന്നില്ല…ഏട്ടൻ ഇന്നല്ലേ എന്നോട് ഇവിടെ വന്നിട്ട് ശെരിക്കും സംസാരിക്കുന്നത് ….അതിന്റെ സന്തോഷമുണ്ട് ….” ധ്വനി അനന്തന്റെ നഗ്നമായ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ടപ്പോൾ അവളുടെ പ്രായത്തെ തോൽപ്പിച്ച് വളർന്ന മുഴുപ്പ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർന്നു.
“ഏട്ടാ …”
“എന്താടി ….മണ്ടിപ്പെണ്ണേ …”
“ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ ….”
“വേണ്ട ….”
“എന്താ എന്റെ മാഷെ …?? ങ്ങും ങ്‌ഹും ..”
“ചോദിക്കടി ….”
“ഏട്ടനെന്നെ ശെരിയ്ക്കും ഓർമ്മയുണ്ടോ ??”
“പിന്നില്ലാതെ…”
“എന്നാ ആരാന്നു പറ …”
“ധ്വനി…നന്ദിനിയമ്മയുടെ പുന്നാര മരുമോൾ …” ധ്വനിയുടെ വിയർപ്പു പൊടിഞ്ഞ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ടമർത്തിയവളെ ലാളിച്ചു.
“അത്രേയുള്ളു …??”
“പിന്നെ …”
“വിജയമാതയിൽ 2001 പഠിച്ച ധ്വനിയാ ഞാൻ…”
ഒരുനിമിഷം അനന്തൻ ആ കരിമിഴി കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. ആശ്ചര്യത്തോടെ അവളുടെ വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടിലേക്ക് നോക്കുമ്പോ അവൾ തമാശ പറയുവല്ല എന്ന് അനന്തനുറപ്പായി.
“ആഹ് ….ചോക്കോണ്ട് എന്നെ കുറെയെറിഞ്ഞിട്ടില്ലേ ??? ഓർമ്മയില്ല ?? എന്നെ മൂന്നു മാർക്കിന് പാസ് ആക്കിത്തന്നില്ലേ ?? അതുമോർമ്മയില്ലേ ??? ശോ …ഇങ്ങനെയൊരു മാഷ് …” ധ്വനി കുറേക്കൂടെ അനന്തന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് അനന്തന് പകർന്നുകൊടുത്തു.
“ധ്വനി ….ധ്വനി ….!!” അനന്തൻ ഓർക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തപ്പോൾ ധ്വനി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തെ ഭാവ വ്യത്യാസ്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചങ്ങനെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് അകാരണമായി കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“നിങ്ങൾ ഓറ്റപ്പാലത്തു അല്ലായിരുന്നോ താമസം ?”
“ആഹ്ഹ് എന്റെ അമ്മയുടെ പേരിൽ കുറച്ചു ഭൂമിയുണ്ട്, ഇവിടെ ഷൊര്ണൂര്, അത്കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് മാറി, ഞാൻ പ്ലസ് റ്റു പഠിക്കുമ്പോഴ്…”
“അന്ന് പെണ്ണ് കാണാൻ വരുമ്പോ മോളെന്തേ പറഞ്ഞില്ല ….”
ധ്വനി എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അനന്തൻ ആദ്യമായി അവളെ മോളെ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ ആ 24 കാരിയ്ക്ക് അവളുടെ നഷ്ടപെട്ട അച്ഛനോട് തോന്നുന്നപോലെ ഒരു വികാരം ആ സമയം കൺ കോണിൽ ഒഴുകി….
“ഒരു മാറ്റവുമില്ല …അതെ പൊട്ടി പെണ്ണ് തന്നെ …” അനന്തൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ടവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തി. അവൾ കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ ദേഹത്ത് മുഖം പൂഴ്ത്തി… അനന്തൻ അവളുടെ സമൃദ്ധമായി വളർന്ന മുടിയിഴകിലൂടെ വിരൽപൂഴ്ത്തി തഴുകികൊണ്ടിരുന്നു….
