ആഷിക് : അപ്പോൾ ആ പയ്യൻ നിന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് അല്ലെ?
ഞാൻ : എന്റെ കൂടെയോ? നീ അല്ലെ എന്റെ കൂടെ ആകെ ഉണ്ടായിരുന്നത്?
നിന്നെ ഇറക്കി പോരുമ്പോൾ ആണ് ഈ സംഭവം.
ആ പയ്യൻ റോഡിലൂടെ ഓടി വന്നതാണ്.
കുഴിയിൽ വീഴാതിരിക്കാൻ ഞാൻ വണ്ടി വെട്ടിച്ചത് ആണ് അപ്പോഴാ ആ പയ്യന്റെ മേലിൽ ഇടിച്ചതു.
ആഷിക് : ആ ഓക്കേ.
ഞാൻ : അല്ല ആ പയ്യന് എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഫാദർ? എനിക്ക് ശെരിക്കും എന്താ പറ്റിയത്?
ഫാദർ : ആ പയ്യന് കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. അയാൾ അന്ന് തന്നെ പോയി. പിന്നെ മോന്റെ ഹൃദയത്തിന് ചെറിയ തകരാറു പറ്റി പിന്നെ ഇവുടെ തന്നെ ഒരാൾക്ക് ബ്രെയിൻ ഡെത് സംഭവിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട് പെട്ടന്ന് ഡോണറെ കിട്ടി.
ഞാൻ : ആ. ഞാൻ ഒരു മിന്നായം പോലെ എനിക്ക് ഹൃദയം തന്ന ആളുടെ മുഖം കണ്ടിരുന്നു. പാവം ചെറുപ്പക്കാരൻ ആണ് 😔
ഫാദർ : മോൻ അതൊന്നും ആലോചിക്കേണ്ട. അയാളുടെ നിയോഗം അയാളിലൂടെ മറ്റൊരാൾ ജീവിക്കുന്നത് ആയിരുന്നു.
ആ കർത്തവ്യം നിറവേറ്റി അയാൾ യാത്രയായി എന്ന് കരുതിയാൽ മതി കേട്ടോ 🥲
ഞാൻ : 🥲 ഫാദർ ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നോ?
ഫാദർ : ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒരുപാട് സംസാരിക്കേണ്ട റസ്റ്റ്‌ എടുക്ക്.
സ്‌ട്രെയിൻ എടുക്കരുത് എന്ന് ഡോക്ടർ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ഞാൻ : ശെരി ഫാദർ.
അങ്ങനെ ഏകദേശം രണ്ട് ആഴ്ചത്തെ ഹോസ്പിറ്റൽ ജീവിതത്തിനു ഒടുവിൽ ഡിസ്റ്റാർജ് ആയി.
ബില്ല് അടക്കുവാനെത്തിയ ഫാദറിനോട് ഹോസ്പിറ്റൽ സ്റ്റാഫുകൾ മാധവൻ സാർ ബില്ല് പേ ചെയ്തു എന്ന് പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു.
സാധാരണ ഞങ്ങൾ അനാഥ പിള്ളേരെ ആരേലും ഒക്കെ സഹായിക്കാറുണ്ട് അത്രമാത്രം ആണ് ഞാൻ അപ്പോൾ കരുതിയിരുന്നത്.
മുറിവ് പൂർണമായും ഉണങ്ങുന്നത് വരെ എന്നെ ഒന്നും അറിയിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന് തന്നെ എല്ലാവരും കരുതി കാണും.
ഇതിനിടയിൽ പല തവണ ഞാൻ ആ പയ്യനെ കുറിച് അന്വേക്ഷിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും പല കാരണങ്ങളും പറഞ്ഞു വിഷയം മാറ്റികൊണ്ടിരുന്നു എല്ലാവരും.
അങ്ങനെ ഇരിക്കെ ആണ് ഇടക്കിടക്ക് ഓർഫനെജിൽ സന്ദർശനത്തിന് വരുന്ന ഒരു അമ്മയെ ഞാൻശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.
എല്ലാ കുട്ടികളോടും നല്ല സ്നേഹത്തോടെ ആണ് പെരുമാറുന്നത് എങ്കിലും എന്റെ അടുത്ത് മാത്രം കുറച്ചു അധികം പരിഗണന ഉള്ളത് പോലെ.
എപ്പോൾ വന്നാലും ആ അമ്മയും കൂടെ വരുന്ന സാറും എന്നെ ആണ് ആദ്യം അന്നേക്ഷിക്കുന്നത്.
പൊതുവെ വരുന്നവരൊക്കെ ചെറിയ കുട്ടികളെ കൂടുതൽ കെയർ ചെയ്യുമ്പോൾ ഇവർ രണ്ടുപേരും മാത്രം എന്നെ ആയിരുന്നു കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിച്ചത്.
എന്റെ സംശയം ഞാൻ ഫാദറിനോടും പറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെരുമാറ്റത്തിലും എനിക്ക് സംശയം ആണ് തോന്നിയത്.
യാതൊരു വിധ അത്ഭുധവും ഇല്ലാതെ സ്വാഭാവികം എന്ന രീതിക്കാണ് ഫാദറും പെരുമാറിയിയുന്നത്.
അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അവർ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ അവരോടും ഫാദറിനോടും ആയി കാര്യം ചോദിച്ചു.
പക്ഷെ എന്റെ ചോദ്യം ആ അമ്മയെ വിഷമിപ്പിച്ചത് പോലെ ആ അമ്മ തേങ്ങി കരയുവാൻ തുടങ്ങി.
എന്താ കാര്യം എന്ന് അറിയില്ല എങ്കിലും ഞാൻ ആ അമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു എങ്കിലും അതൊന്നും ഫലം കണ്ടില്ല.
എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ അലറി അലറി കരഞ്ഞു.
എന്തോ ആ കരച്ചിൽ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു വേദന സൃഷ്ടിച്ചത് പോലെ ഒന്ന് പിടഞ്ഞു.
ഇതെല്ലാം കണ്ടു നിന്ന ഫാദർ എന്റെ അടുത്തായി വന്ന ശേഷം പറയാൻ തുടങ്ങി.
ഫാദർ : മോനെ നീ സംശയിച്ചത് ശരി ആണ് ഇവർ വരുന്നത് നിന്നെ കാണാൻ മാത്രം ആണ്.
അതിനു പിന്നിൽ അതിന്റേതായ ഒരു കാരണവും ഉണ്ട്
ഞാൻ : എന്ത് കാരണം?
ഫാദർ : നിന്നിലൂടെ അവരുടെ മോൻ ജീവിക്കുന്നത് കൊണ്ട്.
ഞങ്ങൾ നിന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നത് എല്ലാം നുണ മാത്രം ആയിരുന്നു.
നിന്റെ ആരോഗ്യം മെച്ചപ്പെടുന്നത് വരെ ഒന്നും നീ അറിയേണ്ട എന്ന് ഡോക്ടർ ആണ് പറഞ്ഞത്
ഞാൻ : ഫാദർ എന്താണ് പറയുന്നത് എനിക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല.
ഫാദർ : ഞാൻ പറയാം.
ഇത് ഡോക്ടർ മാധവൻ ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ജയശ്രീ.
ഇവർക്ക് രണ്ടാൾക്കും ഏക മകൻ വിജയ് മാധവ്.
ആ മകൻ ആണ് നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഇപ്പോൾ ഉള്ളത്.
ഞാൻ : എനിക്ക് ഹൃദയം donate ചെയ്തത്???
ഫാദർ : അതെ.
പക്ഷെ നീ കരുതുന്ന പോലെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന രോഗി അല്ല അത്.
അറിയാതെ ആണെങ്കിലും നിന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് തന്നെ ആണ് ആ കുഞ്ഞു മരിച്ചത്.
ഞാൻ : 😳🫨
മാധവൻ : 😔😔😔
ജയശ്രീ (അമ്മ ) : 😭😭😭😭😌
ഞാൻ : ഫാദർ ഞാൻ…. ഞാൻ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്……
ഫാദർ : അറിയാം മോനെ.
നീ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ട് പോലും ആരെയും വേദനിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തവൻ ആണ് എന്ന്.
അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആണ് ഇത്രയും നാൾ നിന്നെ ഒന്നും അറിയിക്കാതിരുന്നതും.
പക്ഷെ ഇനിയും അത് മറച്ചു വെക്കുന്നത് ഇവരോട് കൂടി ഞാൻ ഇവർക്ക് കൊടുത്ത വാക്കിനുപോലും വില കൊടുക്കാതെ ഉള്ള ചതി ആയി പോവും അതാ.
ഞാൻ : എന്ത് പറഞ്ഞാലും ചെയ്താലും എന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നും നിങ്ങൾക്ക് ഉണ്ടായ നഷ്ടം സഹിക്കാൻ ആവില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം.
അറിയാതെ പറ്റിയ തെറ്റ് അത് ഒരു ജീവൻ ഇല്ലാതാക്കി എന്ന് ഇതുവരെ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ഈ അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും എനിക്ക് മാപ്പ് തരാനാവുമോ? 😭
ഞാൻ വേണേൽ നിങ്ങളുടെ കാലുപിടിക്കാം 😭😔
മാധവൻ : ഏയ്യ് എന്താ മോനെ ഇത്.
ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാം അറിയാം.
മോൻ വിഷമിക്കണ്ട കേട്ടോ ഒന്നുമല്ലങ്കിലും ഈ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും നിന്നിലൂടെ ഞങ്ങളുടെ മോനെ കാണാൻ കഴിയും.
അത് മതി ഞങ്ങൾക്ക്. 😔🥲
ജയശ്രീ : നീ കരയണ്ട മോനെ.
നീ ഞങ്ങളുടെ മോൻ തന്നെ ആണ്.
നീ കരയുമ്പോൾ അവനും നിന്റെ ഉള്ളിൽ ഇരുന്ന് കരയുക ആയിരിക്കും 😔
മോൻ കരയണ്ട കേട്ടോ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഒരു ദേഷ്യവും മോനോട് ഇല്ല 🫂😭
അത്രയും പറഞ്ഞ ആ അമ്മ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയുവാൻ തുടങ്ങി.
ഞാൻ ആ അമ്മയെ തിരിച്ചു കെട്ടിപിടിച് ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
പെട്ടന്ന് അമ്മയുടെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു താഴേക്ക് വീഴാൻ പോയി ഞാൻ എന്റെ കയ്യിൽ കോരിയെടുത്ത അവരെ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന സോഫയിൽ കിടത്തി.
ഞാൻ : അമ്മ….. അമ്മ…. എഴുന്നേൽക്ക്.. അമ്മേ…
ബോധം നഷ്ടമായി കിടക്കുന്ന അമ്മയെ വിളിച്ചു ഞാൻ കരഞ്ഞു എങ്കിലും ഫലം ഉണ്ടായില്ല.
ഉടനെ തന്നെ മാധവൻ സാർ കാറും എടുത്ത് വന്നു അമ്മയെ അതിൽ കയറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി.
കൂടെ തന്നെ ഞാനും.
ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയ അമ്മക്ക് ട്രിപ്പ്‌ ഇട്ട് കിടത്തി ഒന്ന് പരിശോധിച്ച ശേഷം ഡോക്ടർ എന്നെയും മാധവൻ സാറിനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കേബിനിലേക്ക് വിളിച്ചു.
