ജീവിതമാകുന്ന നൗക – 11

ഫോൺ വിളിക്കാൻ പോയപ്പോളേക്കും അവൻ്റെ കാൾ ഇങ്ങോട്ട് എത്തി “ചേച്ചി പുറത്തോട്ട് വാ, ഞാൻ ഗേറ്റിനടുത്തുണ്ട്. “

ചീത്ത വിളിക്കാൻ ചെന്നതാണ്. അവൻ ഇളിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്.

ഹെൽമെറ്റ് ഒപ്പിക്കാൻ കൂട്ടുകാരൻ്റെ അടുത്ത് പോകേണ്ടി വന്നു അതാണ് വൈകിയത്. അവൻ ഒരു ഹെൽമെറ്റ് എൻ്റെ നേരെ നീട്ടി

നേരെ ആര്യാസിലോട്ട് അവിടന്ന് മസാല ദോശ ഒക്കെ കഴിച്ചു വേണ്ടതൊക്കെ വാങ്ങി ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് തിരിച്ചു എത്തി. നോട്ട്സ് കമ്പ്ലീറ്റ് ആക്കാനുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ അവൻ വേഗം തന്നെ പോയി.

തിരിച്ചു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് കയറിയതും വാർഡൻ മേരി ടീച്ചറും ഒരു സൊസൈറ്റി ലേഡിയും വരാന്തയിലെ കസേരയിലായി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. താഴെയായി എൻ്റെ രണ്ടു suitcase ഉം ബാഗും ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നെ കണ്ടതും മേരി ടീച്ചർ എഴുന്നേറ്റു. സൊസൈറ്റി ആന്റിയുടെ മുഖത്തു സീരിയസ് ഭാവമാണ്. സാരിയും സ്ലീവ്‌ലെസ് ബ്ലൗസുമാണ് വേഷം. മേക്കപ്പ് ഒക്കെ വലിച്ചു കയറ്റി. നെറ്റിയുടെ നടുക്ക് വലിയ പൊട്ടും. അവരുടെ മുഖമൊക്കെ വല്ലാതെയ്യിട്ടുണ്ട്.
ഞാൻ സ്റ്റെല്ല റോയ്. ഈ ഹോസ്റ്റലിൻ്റെ ഓണർ ആണ്. അന്നക്ക് ഇവിടെ ഇനി തുടർന്ന് താമസിക്കാൻ പറ്റില്ല. ഇത് വർക്കിംഗ് വിമൻസ് ഹോസ്റ്റൽ ആണ് ഇവിടെ സ്റ്റുഡൻസിനെ താമസിപ്പിക്കുന്നത് റൂൾസിന് എതിരാണ്.

ബുക്‌സും ഡ്രെസ്സുമൊക്കെ പാക്ക് ചെയ്‌തിട്ടുണ്ട്‌. സെക്യൂരിറ്റി ഡെപ്പോസിറ്റ് അടക്കം മുഴുവൻ തുകക്കുമുള്ള ചെക്ക് ഇതാ.”

“അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെയാണ് ഞാൻ അഡ്മിഷൻ എടുത്തപ്പോളൊന്നും ഈ റൂൾസ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. പിന്നെ ഇവിടെ വേറെ രണ്ടു സ്റ്റുഡന്റ്സും ഉണ്ടല്ലോ. അങ്ങനെ തോന്നുമ്പോൾ ഇറങ്ങാനൊന്നും പറ്റില്ല,”

അതിന് അവർ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. സെക്യൂരിറ്റിയെ വിളിച്ചു. ഗേറ്റിലെ സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടൻ ഓടി വന്നു. വീക്കെൻഡ് ആയ കാരണം മിക്കവരും വീട്ടിൽ പോയേക്കുകയാണ്. ഒന്ന് രണ്ടു പേർ വന്ന് എത്തി നോക്കിയതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

മേരി ടീച്ചറുടെ മുഖത്തു വിഷമം ഉണ്ട്

“ടീച്ചർ ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാണ് ഈ കൊച്ചിന് അഡ്മിഷൻ കൊടുത്തത്. ഇവളെ പറഞ്ഞു വിട്ടില്ലെങ്കിൽ ടീച്ചറുടെ ജോലി പോകും. എന്നെ ശരിക്കും അറിയാമെല്ലോ.”

“എൻ്റെ അപ്പച്ചിയാണ് ഇവിടത്തെ സിറ്റി പോലീസ് കമ്മിഷണർ.”

ഒരു ആവേശത്തിൽ പറഞ്ഞു പോയതാണ്.

“ലെന മാഡം അല്ലേ മോൾ അവിടെ പോയി താമസിച്ചോളൂ. “

അപ്പോൾ അതാണ് സംഭവം അപ്പച്ചിയുടെ കളി ആണ്. അന്ന് കൂടെ ചെല്ലാത്തതിന് പകരം തന്ന പണി ചുമ്മാതല്ല പുട്ടി പേടിക്കാത്തത്. എന്തു വന്നാലും അങ്ങോട്ട് പോകില്ല.

ഇവിടെ താമസിക്കണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ ആ പൂട്ടിഭൂതത്തെ തള്ളി മറച്ചിടേണ്ടി വരും എന്നിട്ട് റൂമിൽ കയറി സമരം ചെയ്യേണ്ടി വരും. സമരം ചെയ്തിരുന്നാൽ പറ്റില്ലല്ലോ ക്ലാസ്സിൽ പോകേണ്ടെ

“അന്നാ, ഞാൻ ബീനയെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബീന പെട്ടന്ന് എത്താമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ”

മേരി ടീച്ചർ ആണ് പറഞ്ഞത്.

ബീന മിസ്സു വന്നിട്ട് കാര്യമൊന്നുമില്ല. സ്റ്റീഫനെ വിളിച്ചാൽ അവൻ നേരെ അപ്പച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകും.

ഇനി ഹെല്പ് ചെയ്യാൻ സാധിക്കുന്നത് ജേക്കബ് അങ്കിളാണ്. പക്ഷേ വിളിക്കാൻ ഫോൺ നമ്പർ അറിയില്ല. അന്ന് വാങ്ങാൻ മറന്നു പോയെല്ലോ. ഇനി ഒരു വഴിയേയുള്ളു അർജ്ജുവിൻ്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോകാം അവൻ്റെ ലോക്കൽ ഗാർഡിയൻ അല്ലേ അവൻ്റെ അടുത്തു നിന്ന് അച്ചായനെ വിളിക്കാം.
പോകുന്നതിന് മുൻപ് പൂട്ടി ഭൂതത്തിനും അവളെ ഇങ്ങോട്ട് അയച്ച അപ്പച്ചിക്കും ഒരു പണി കൊടുക്കണം.

“മേരി ആന്റി ഞാൻ അപ്പച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോകുകയാണ് ബീന മിസ്സിനോട് തിരിച്ചു പോയിക്കോളാൻ പറഞ്ഞേരെ. “

പൂട്ടി ഭൂതത്തെ ഒന്ന് പുച്ഛിച്ചിട്ട് പുറത്തോട്ടിറങ്ങി ഒരു യൂബർ ബുക്ക് ചെയ്‌തു. നല്ല ഒരു ഡ്രൈവർ ചേട്ടൻ. പെട്ടിയൊക്ക എടുത്തു ഡിക്കിയിലേക്ക് വെച്ചു തന്നു നേരെ മറൈൻഡ്രൈവിലെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക്.

പോകുന്ന വഴി സ്റ്റീഫനെ വിളിച്ചു.

“സ്റ്റീഫാ അർജ്ജു ഒക്കെ താമസിക്കുന്ന ഫ്ളാറ്റിൻ്റെ നമ്പർ ഒന്ന് മെസ്സേജ് പറയാമോ”

“എന്തിനാ ചേച്ചി?”

“ഇവിടെ ഹോസ്റ്റലിലെ ഒരു ചേച്ചിയുടെ റിലേറ്റീവ് അവിടെ ഫ്ലാറ്റിൽ താമസിക്കുന്നുണ്ട്. അവരെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു കാര്യം അന്വേഷിക്കാനാണ്.”

“ചേച്ചി അതൊന്നും വിട്ടില്ലേ. എന്തായാലും ഞാൻ ഫ്ലാറ്റ് നമ്പർ അയച്ചേക്കാം. “

അവന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. എന്നാലും ഫ്ലാറ്റ് നമ്പർ അയച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇനി സെക്യൂരിറ്റിയെ മറി കിടക്കുകയെന്നതാണ് അടുത്ത കടമ്പ. സ്റ്റീഫൻ പറഞ്ഞതു വെച്ച് ഗേറ്റിൽ തന്നെ തടയും.

ശനിയാഴ്ച്ച ആയതു കൊണ്ട് നല്ല ട്രാഫിക്ക് ഉണ്ട്. ഡ്രൈവർ ചേട്ടൻ്റെ അടുത്ത് ഓരോ കാര്യങ്ങളൊക്കെ സംസാരിച്ചു ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് എത്തി.

ചേട്ടാ മാക്സിമം അകത്തോട്ട് കയറ്റി നിർത്തിക്കോ.

ഗേറ്റിനടുത്തു boom barrier ഒക്കെ ഉണ്ട് ഡ്രൈവർ വണ്ടി നിർത്തിയതും ഒരു സെക്യൂരിറ്റിക്കാരൻ ഓടി വന്നു.

മാഡം ഏത് ഫ്ളാറ്റിലേക്കാണ്. ഞാൻ ഫ്ലാറ്റ് നമ്പർ പറഞ്ഞതും അവരെന്നെ ഒന്ന് നോക്കി. ഗസ്റ്റ് ആണോ അയാൾ മൊബൈലിൽ ആപ്പ് . അപ്പോഴേക്കും ഭാഗ്യത്തിന് ഫ്ലാറ്റിലുള്ള ആരുടെയോ കാർ പുറകിലായി വന്നു.

വണ്ടി അവിടെ പാർക്ക് ചെയ്തോളൂ.

ഗസ്റ്റ് പാർക്കിംഗ് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു സെക്യൂരിറ്റി പറഞ്ഞു.

ഡ്രൈവർ ചേട്ടൻ കാര് മുൻപോട്ട് എടുത്തു.

“ചേട്ടാ അങ്ങോട്ടല്ല നേരെ ആ ടൗറിനു താഴേക്ക്. വേഗം എടുത്തോ. “

നടുക്ക് കാണുന്ന ടവർ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ കാർ നിർത്താൻ പറഞ്ഞു.

ആദ്യം ഒന്നന്ധാളിച്ച സെക്യൂരിറ്റി പിന്നാലെ ഓടി വന്നു.

“ഇവിടെ നിർത്തിക്കോ. എന്നിട്ട് വേഗം എൻ്റെ പെട്ടി എടുത്തു താ. “
പുള്ളി ചാടി suitcase എടുത്തപ്പോഴേക്കും സെക്യൂരിറ്റി ഓടി എത്തി. സെക്യൂരിറ്റി അയാളെ ചീത്ത വിളിക്കുന്നുണ്ട്.

ഞാൻ വേഗം തന്നെ കുറച്ചു കാശ് എടുത്തു ചേട്ടൻ്റെ കൈയിലേക്ക് കൊടുത്തു ഒരു താങ്ക്‌സും പറഞ്ഞു.

പുള്ളിക്കാരൻ ചിരിച്ചു കാണിച്ചിട്ട് വേഗം കാറുമെടുത്തോണ്ട് പോയി.

അപ്പോഴേക്കും രണ്ടാമത്തെ സെക്യൂരിറ്റിയും എത്തി.

“പെർമിഷൻ തരാതെ അകത്തോട്ട് വിടാൻ പറ്റില്ല. “

ഞാൻ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ നേരെ കണ്ട ടൗറിൻ്റെ ലോബിയിലേക്ക് നടന്നു. സെക്യൂരിറ്റിക്കാർ പിന്നാലെയുണ്ട്.

“മാഡം വിസിറ്റർ അപ്പ്രൂവൽ കിട്ടിയിട്ടില്ല. ഇൻറ്റർകോമിൽ വിളിച്ചു കൺഫേം ചെയ്യാതെ കടത്തി വിടാൻ സാധിക്കില്ല. മാഡം ഒന്ന് വെയിറ്റ് ചെയ്യണം. “

ഞാൻ ആദ്യ ടൗറിൽ ലോബ്ബിയിൽ ഉള്ള നെയിം ബോർഡിൽ നോക്കി. ഈ ടവർ അല്ല. ട്രോളി suitcase മായി റാംപിലൂടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. suitcase പുറത്തു ബാഗുമായി കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് നടക്കുന്നത്. അതിനിടയിൽ സെക്യൂരിറ്റിക്കാർ ചെവിയിൽ കിടന്നു മൂളുന്നു. ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും. സെക്യൂരിറ്റി മുൻപിൽ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അടുത്ത ടവറിൻ്റെ ലോബിയിലേക്ക് നടന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *