ജീവിതമാകുന്ന നൗക – 11

വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോളാണ് നേരാവണ്ണം ശ്വാസമെടുത്തത്.

ഗുഡ് ജോബ് അന്ന.

ചവിട്ടി പുറത്താക്കുമെന്ന് കരുതിയതാണ് എന്തായാലും അതുണ്ടായില്ല. ഒരുപക്ഷേ ബാക്കി ഉള്ളവരൊക്കെ അവിടെ ഉള്ളത് കൊണ്ടായിരിക്കും. എല്ലാവന്മാരെയും മാക്സിമം പിടിച്ചു നിർത്തണം. ഇരുട്ടായാൽ പിന്നെ എന്നെ പുറത്താക്കില്ലയിരിക്കും.

ഞാൻ റൂമൊന്ന് നോക്കി. നല്ല അടിപൊളി റൂമാണ്. ഒരു ബാൽക്കണി ഒക്കെ ഉണ്ട്. കായൽ വ്യൂ ആണ്. പിന്നെ ഒരു ഡ്രസിങ് റൂം. അലമാരകൾ മിക്കതും കാലിയാണ്. ഒരു കള്ളിയിൽ കുറച്ചു ബെഡ്ഷീറ്റ് ഒക്കെ ഉണ്ട്. പിന്നെ കുറച്ചു ബുക്കുകൾ.

ഒരു ഭിത്തിയിൽ ഒരു ഫുൾ സൈസ് mirror ഉണ്ട്. ഞാൻ എൻ്റെ കോലം കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നു. ആകെ കോലം കേട്ടിരിക്കുന്നു. താമസിക്കാൻ ഉള്ള സ്ഥലം ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു ഇനി എങ്ങോട്ട് എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമില്ല. ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയ സ്ഥിതിക്ക് എന്തു വന്നാലും അപ്പച്ചിയുടെ അടുത്തേക്കില്ല. എന്തായാലും തോറ്റു പിന്മാറുന്ന പ്രശ്നമായില്ല.

ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ പാറു ചേച്ചിയുടെ കാൾ വന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ട്. ഫോൺ വിളിച്ചു ഒരു റിലേറ്റീവിൻ്റെ വീട്ടിലാണ് എന്ന് ഒരു നുണ പറഞ്ഞു. അല്ലെങ്കിൽ പുള്ളിക്കാരി ടെൻഷൻ അടിക്കും.

കുളിച്ചു ഫ്രഷായി ചെന്നപ്പോളേക്കും എല്ലാവന്മാരും ഫുഡ് അടി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ഡൈനിങ്ങ് ടേബിളിൽ സീറ്റില്ല. അർജ്ജു കഴിക്കുന്നില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു. രമേഷിനെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു വിട്ടു ഒരു സീറ്റ് സ്വന്തമാക്കി. ടെൻഷൻ ഉണ്ടെങ്കിലും പുറത്തു കാണിക്കാതെ കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ബീഫന് നല്ല ടേസ്റ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു മണി ചേട്ടൻ ഉണ്ടാക്കിയതാണ് എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അടിപൊളിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞതും രാഹുൽ കഴിപ്പ് മതിയാക്കി പോയി വാതിലടച്ചു. ഫുഡ് ടേസ്റ്റള്ളത് കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ആരും അവനെ വിളിക്കാനൊന്നും പോയില്ല.

ഞങ്ങൾ ഓരോ വളിപ്പ് ഒക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നു. കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നതിനു ശേഷം അർജ്ജു ബാല്കണിയിലേക്ക് പോയി.

കഴിച്ച പാത്രം കഴുകി വെക്കാൻ ചെന്നപ്പോൾ മണി ചേട്ടനോട് കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു. വൈകിട്ട് പഴം പൊരി കഴിക്കുമോ എന്ന് പുള്ളി ചോദിച്ചപ്പോൾ എല്ലാവരെയും പിടിച്ചു നിർത്താനുള്ള വഴി തെളിഞ്ഞു.

എല്ലാവരും ഐസ്ക്രീം കഴിക്കൽ തുടങ്ങി. അർജ്ജു ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ എന്നോർത്തു ഐസ്ക്രീമുമായി അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.

മാത്യവിൻ്റെ അടുത്ത് എന്തോ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ്. മിക്കവാറും എല്ലാവരെയും പറഞ്ഞു വിടാനുള്ള തത്രപ്പാടിലാണ് അവൻ. ഐസ്ക്രീം നീട്ടിയെങ്കിലും അവൻ വാങ്ങിയില്ല. വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട ഞാൻ ഐസ്ക്രീം മാത്യുവിന് കൊടുത്തു.

അവൻ പറഞ്ഞിട്ടായിരിക്കണം മാത്യു ഐസ്ക്രീം കഴിച്ച ഉടനെ പോകാം എന്നായി. ആ നീക്കത്തെ ഞാൻ പഴം പൊരി ഇട്ട് വെട്ടി.

അതിൻ്റെ ഇഷ്ടകേടിലാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു അർജ്ജു അവൻ്റെ റൂമിലേക്ക് പോയി.

ഇപ്പോൾ ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ യഥാർത്ഥ അവകാശികൾ രണ്ടും ഓരോ റൂമിലായി വാതിലടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. ബാക്കി ഉള്ളവർ കത്തി വെച്ചിരിക്കുന്നു

ഞങ്ങൾ അവിടെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ സംസാരിച്ചിരുന്നു. മറ്റേ ബാച്ചിലെ ലിജോയെ ആദ്യമായി ആണ് പരിചയപ്പെടുന്നത് തമാശ ഒക്കെയായി സമയം നീങ്ങി. ഇടക്ക് സുമേഷും പോളും കൂടി ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് എങ്ങനെ പുറത്തായി എന്ന കാര്യമൊക്കെ അറിയാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി.

അഞ്ചരയോടെ പഴം പൊരി വന്നപ്പോളേക്കും എൻ്റെ മരണ മണി മുഴങ്ങാനുള്ള സമയമായി തുടങ്ങി എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. എങ്കിലും പിടിച്ചു നിൽക്കണം.

എല്ലാവരും പോകാനുള്ള സമയമായപ്പോൾ റൂമിൽ കയറി വാതിലടച്ചാലോ എന്നായി ആലോചന. അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട നേരിടുക തന്നെ.

അവന്മാർ പോയി വിളിച്ചപ്പോൾ രണ്ടും റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി വന്നു. രാഹുലിൻ്റെ മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയത് പോലെയുണ്ട്. അർജ്ജുവിൻ്റെ മുഖത്തെ ഭാവം വായിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.
പതിവ് ബൈ പറച്ചിലൊക്കെ കഴിഞ്ഞു എല്ലാവന്മാരും ഇറങ്ങി. ഞാൻ മൊബൈലും കുത്തി അവിടെ സോഫയിൽ ഇരുന്നു

****

എല്ലാവരും ഇറങ്ങി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അന്നയുടെ മുഖത്തു ചെറിയ ഒരു പേടി കണ്ടു. മൊബൈൽ നോക്കി കൊണ്ട് ഇരിക്കികയാണ്. രാഹുൽ എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ്റെ റൂമിൽ കയറി വാതിലടച്ചു.

“ഡാ, ഇനി ഇപ്പോൾ എന്താണ് ചെയുക?”

“ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല. ഈ രാത്രി അവളെ ഇറക്കി വിടാൻ സാധിക്കില്ല. നാളെ നോക്കാം.”

“അരുൺ സാർ വിളിച്ചായിരുന്നോ?”

“ഇല്ല ഞാൻ വീണ്ടും വിളിച്ചിരുന്നു. പുള്ളി ബീന മിസ്സ് വഴി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാണ് പറഞ്ഞത്. കാര്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള അവളുടെ ബ്ലാക്‌മെയ്‌ലിംഗ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഇവിടത്തെ പൊറുതി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടി വരും.”

“എന്നാലും അവൾ എങ്ങനെ ഇതൊക്കെ കണ്ടു പിടിച്ചു?”

“അതൊന്നും ഇപ്പോൾ ചിന്തിക്കേണ്ട എങ്ങനെയെങ്കിലും അവളെ ഇവിടന്ന് തഞ്ചത്തിൽ പുറത്താക്കണം. “

“നമുക്ക് ജേക്കബ് അച്ചായനെ ഒന്ന് വിളിച്ചാലോ?”

“ശരിയാ പുള്ളി ഹെൽപ്പ് ചെയ്യുമായിരിക്കും,”

അർജ്ജു വേഗം തന്നെ ജേക്കബ് അച്ചായനെ ഫോൺ വിളിച്ചു.

“ഹലോ അച്ചായാ “

“അന്ന കൊച്ചു അവിടെ എത്തിയല്ലേ?”

അച്ചായൻ അറിഞ്ഞായിരുന്നോ.

“അറിഞ്ഞു. ജീവ വിളിച്ചിരുന്നു. അവർ കുറച്ചു തിരക്കിലാണ് എന്നെയാണ് ഇത് സോൾവ് ചെയ്യാൻ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. “

“അച്ചായൻ്റെ പരിചയത്തിൽ വല്ല ഹോസ്റ്റലും. നാളത്തേക്ക് ശരിയാക്കി കൊടുക്കാൻ പറ്റുമോ?”

“പെട്ടന്ന് നടക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. നീ ഒരു പണി ചെയ്യ് ഫോൺ അവളുടെ കൈയിൽ കൊടുക്ക്. ഞാൻ ഒന്ന് സംസാരിക്കട്ടെ.”

ഞാനും രാഹുലും റൂമിൽ നിന്ന് വെളിയിലേക്ക് വന്നു.

“അന്നാ ജേക്കബ് അച്ചായൻ ആണ്. ഒന്ന് സംസാരിക്കണമെന്ന്. “

എൻറെ ഫോണും വാങ്ങിക്കൊണ്ട് അവൾ റൂമിലേക്ക് പോയി വാതിലടച്ചു.

“ഹലോ അന്നക്കുട്ടി.”

“ഹലോ അങ്കിൾ.”

“എന്തു പറ്റി ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയോ.”

“അപ്പച്ചി കളിച്ചതാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു. എനിക്ക് അങ്കിൾ കോളേജിനടത്തായിട്ട് സേഫ് ആയിട്ട് താമസിക്കാൻ ഒരു സ്ഥലം ഏർപ്പാടാക്കി തരണം. അപ്പച്ചി വിചാരിച്ചാൽ എന്നെ പുറത്താക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരിടം.”
“മോൾക്ക് പോകാൻ വേറെ സ്ഥലമൊന്നുമില്ലേ. ബന്ധുക്കൾ അങ്ങനെ വല്ലവരും.”

“ഇല്ല ജേക്കബ് അങ്കിൾ. ആർക്കും പപ്പയെ എതിർക്കാനുള്ള ധൈര്യം ഒന്നുമില്ല”

“എന്നാൽ പിന്നെ മോള് തത്കാലം അവിടെ തന്നെ താമസിക്ക്. ഞാൻ അവന്മാരുടെ പറഞ്ഞോളാം.”

“താങ്ക്യൂ അങ്കിൾ.”

“നീ ഫോൺ അവൻ്റെ കൈയിൽ കൊടുക്ക്. “

അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി ഫോൺ എൻ്റെ കൈയിൽ തന്നു

“അർജ്ജു ഞാൻ ഇത് സോൾവ് ചെയ്‌തു തരുന്ന വരെ അവൾ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ. നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരും വഴക്കൊന്നും ഉണ്ടാക്കരുത്.”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *