“ഞാനും അവന്റെയൊപ്പം ടെന്റിൽ കിടക്കാം അപ്പൊ പിന്നെ പേടിക്കണ്ടല്ലോ!”
“അത് വേണോ?” രാജീവൻ നീരസത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“സാരമില്ലന്നെ, അവനെ തനിച്ചു കിടത്താൻ എനിക്ക് വയ്യ!”
“എങ്കിൽ ശെരി” അശോകും സമ്മതിച്ചു. ആ രാത്രി അശോകും തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ മറ്റൊരു ടെന്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആയതിനാൽ അപർണ്ണയും രോഹിത്തിനും അവരുടെ ഇംഗിതം നടത്താനായില്ല. പക്ഷെ അമ്മയുടെ മേലെയായിരുന്നു രോഹിതുറങ്ങിയത്. അവന്‍ മുലകളെ പിതുക്കിയും ബ്ലൗസിന് മുകളിലൂടെ മുഖം കൊണ്ടുരച്ചും രാത്രി വെളുപ്പിച്ചു. എന്തേലും സീൽക്കാരം ഉണ്ടായാൽ, അശോകിന് എളുപ്പത്തിൽ തിരിച്ചറിയാനാകുമെന്നു അപർണ്ണ മനസിലാക്കിയിരുന്നു.
അവർ കിടക്കുന്നതൊരു ചെമ്പകപൂ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലാണെന്നു പറഞ്ഞല്ലോ, അതിരാവിലെ എണീക്കുന്ന നേരം, ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ ധാരാളം കൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് കാണുന്നത് അവിടെ പതിവാണ്.
പിറ്റേദിവസം അതിരാവിലെ അശോക് ജീപ്പുമായി പുറത്തേക്കൊന്നു പോയി. സ്മാൾ ടൗണിൽ ഒരു സുഹൃത്തിനെ കാണാനായിരുന്നു. ഒപ്പം കാശു വാങ്ങാനോ മറ്റോ ഉദ്ദേശവുമുണ്ട്. അപർണ്ണയും രോഹിതും രാജീവനെ കൂട്ടാതെ സൂര്യോദയം കാണാനായി കുന്നിൻ ചെരുവിലൂടെ നടന്നു. അപർണ്ണയുടെ കാലിൽ ചോര കണ്ടതും അവൾ കരയാൻ തുടങ്ങി. സംഭവം അട്ടയായിരുന്നു.
കയ്യിലെ സിഗരറ്റ് ലൈറ്റർ കൊണ്ട് പയ്യെ കാണിച്ചതും അത് റോസാപ്പൂ നിറമുള്ള കാലിൽ നിന്നും തെന്നി, വഴുതിയിറങ്ങി. അവളാകെ പേടിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ അതിനു ശേഷം അപർണ്ണ ശ്രദ്ധിച്ചായിരുന്നു നടന്നത്. പാറക്കെട്ടിൽ രോഹിതിന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അപർണ്ണ മഞ്ഞ് ആസ്വദിച്ചു എന്നിട്ടവള്‍ അവൾ, മകന്റെയൊപ്പം സൂര്യോദയം കണ്ടു. മഞ്ഞു തുള്ളികൾ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് പതിക്കുമ്പോ രോഹിത് അത് നക്കിയെടുത്തു.
കാമുകന്റെ ഒരൊ ലീലകളുമവൾ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് രോഹിതിന്റെ കവിളിൽ വിരൽകൊണ്ട് ഇടക്കൊക്കെ പിച്ചുകയും ചെയ്തു. അവന്റെയൊപ്പം ചിലവിടുന്ന ഓരോ സമയവും അപർണ്ണയ്ക്ക് ചെറുപ്പമാകുന്ന പോലെ തോന്നുകയും ചെയ്തു. അപർണ്ണയെ കാട്ടു വഴിയിലൂടെ ഓടിച്ചുകൊണ്ട് രോഹിത് പിറകെ ഓടി. അവളുടെ കുണ്ടിയുടെ തുള്ളൽ കണ്ടതും അവനു സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. അന്നും അവർ വെള്ളചാട്ടത്തിൽ കുളിക്കാൻ ചെന്നു. പക്ഷെ രാജീവനും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. ബ്രെക്ഫാസ്റ്റിനു കപ്പയും മീൻകറിയും അശോക് ഉണ്ടാക്കി. ശേഷം ജീപ്പിൽ എല്ലാരും ചേർന്ന് ഉൾകാട്ടിലേക്ക് പോയി വരികയും ചെയ്തു.
ഇനി ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കൂടിയേ റിസോർട്ടിൽ കാണൂ. അപർണ്ണയുടെ ഉള്ളിലെ മോഹം കാടിന്റെ വന്യതയിൽ വെച്ച് മകനുമായി രമിക്കണം എന്നായിരുന്നു. മകന്റെ കൂടെ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഓരോ സമയവും അത് മാത്രമായിരുന്നു അവളുടെയുള്ളിൽ. രാത്രി അവർ കിടക്കുന്ന ടെന്റിന്റെ അരികിൽ തന്നെയാണ്, അശോകും പതിവായി കിടക്കുക.
രാവിലെ പാൽ കാപ്പിയുണ്ടാകുന്ന നേരം, ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി രാജീവനോട് അപർണ്ണ പറഞ്ഞു.
“നാളത്തോടെ ലീവ് കഴിയുകയാ, ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും തനിച്ചാണോ പോകണ്ടേ?”
“പോകാമോ?, ഞാൻ വരണോ കൂടെ?” രാജീവൻ റോസാപ്പൂ ചെടികൾക്ക് വെളമൊഴിക്കുന്ന നേരമായിരുന്നു അത്.
“ഞങ്ങൾ പോക്കോളാം.” നറുചിരി മുഖത്തൊളിപ്പിച്ചു അപർണ്ണ പറഞ്ഞു. അവളുടെ മനസ്സിൽ പലവിധ വിചാരങ്ങളുണ്ടായി.
“എങ്കിൽ അങ്ങനെയാവട്ടെ!” രാജീവനും സമാധാനമായി.
അന്ന് പകൽ സമയം മുഴുവനും രാജീവനും അശോകും പണിക്കാരുടെയൊപ്പമായിരുന്നു. റിസോർട്ടിന്റെ മുന്നിലുള്ള നീളമേറിയ മുളകൊണ്ടുള്ള ഇരിപ്പിടത്തിൽ, അപർണ്ണയുടെ മടിയിൽ കിടന്നു പേരക്ക തിന്നുകയായിരുന്ന രോഹിത് അവളുടെ വയറിൽ ചുറ്റിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു.
“അമ്മെ, നമ്മൾക്ക് തനിച്ചു തന്നെ പോകാം ല്ലേ?, അച്ഛനിവിടെ നിന്നോട്ടെ അല്ലെ?”
“അതെന്താ വീടെത്താൻ കൊതിയായോ നിനക്ക്?” അമ്മ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് അവന്റെ മുടിയിഴകളെ തഴുകി പറഞ്ഞതും, രോഹിത് തല ഉയർത്തി. അമ്മയുടെ മാറു തെല്ലൊന്നു ഉയർന്നു താഴുന്നത് അവൻ കൊതിയോടെ നോക്കി.
“ടെന്റിൽ എന്തേലും ചെയ്യാം ന്നു വെച്ചാ, തൊട്ടടുത്ത് അശോകേട്ടൻ.”
“ഹഹ, നിനക്ക് അത്രക്ക് കൊതിയുണ്ടെങ്കിൽ ചെയ്തൂടെ, ഞാനെന്തേലും പറയുമെന്ന് വിചാരിച്ചാണോ?”
“അപ്പൊ ഇപ്പോ നോക്കാം!” രോഹിത് എണീറ്റിരുന്നു, അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു.
“അയ്യോ! ഇപ്പോഴൊന്നും വേണ്ട പൊന്നെ, അവർ എപ്പോഴാ വരിക പറയാൻ പറ്റില്ല.” ഒരു ഞെട്ടലോടെ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് അപർണ്ണ പറഞ്ഞു.
“പിന്നെപ്പോഴാ അമ്മെ? എനിക്ക് തുറന്നെങ്കിലും കാണിച്ചു താ.” ബ്ലൗസിന് മുകളിൽകൂടെ അമ്മയുടെ മുലകളെ അവനൊന്നു പതിയെ പിടിച്ചതും അപർണ ചെറുതായൊന്നു ഞെട്ടി, അവന്റെ കൈ പതിയെ തട്ടി മാറ്റി.
“ഹം! കാണിക്കാം. ഇന്ന് കാണിക്കാം, പോരെ. നമുക്ക് ഒന്നും ഇടാതെ ടെന്റിൽ ഇറുക്കി കെട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കാം”
“അതെയോ ഉറപ്പാണോ?”
“ആണെടാ ചെക്കാ!” രോഹിതിന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചു ആട്ടിക്കൊണ്ട് അപർണ്ണ ചിരിച്ചു.
“കെട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കുമ്പോ അമ്മയെ എനിക്ക് കൊതിതീരെ അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ മുത്തമിടണം! എനിക്കിപ്പോഴേ….എന്തോ പോലെ. ഓർക്കുമ്പോ!”
“കൊതിയൻ!” അപർണ്ണ മകന്റെ ചുണ്ടിനെ വിരൽ കൊണ്ട് തൊട്ട നിമിഷമവൻ വിരലിനെ പയ്യെ ഒന്ന് കടിച്ചു വിട്ടു. കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് അവർ മോഹങ്ങളേ കുറിച്ചങ്ങനെ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു. നേരവും കടന്നു പോയി. തണുപ്പും മഞ്ഞും കൂടി അവിടെമാകെ നിറഞ്ഞു പെയ്യാൻ കൊതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
രാത്രിയാകാൻ വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പായിരുന്നു ഇരുവർക്കും, ഉച്ചയൂണിനു നല്ല പോത്തിറച്ചിയും നെയ്ച്ചോറും അപർണ്ണയും രാജീവനും ചേർന്നുണ്ടാക്കി. രോഹിതും അമ്മയുടെ കൂടെ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. അച്ഛനോട് ദേഷ്യം ഒന്നും തോന്നേണ്ട കാര്യമില്ലെന്നു അവൻ സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞു. എന്തായാലും അമ്മ തനിക്ക് കൂടെയുള്ളതാണെന്നും വീട്ടിലെത്തിയാൽ ഇരുവരും തനിച്ചല്ലേ എന്നുള്ള മോഹവിചാരവും അവന്റെയുള്ളിൽ പ്രതീക്ഷയുയർത്തി.
പക്ഷെ വൈകീട്ടായപ്പോൾ നല്ല മഴക്കാറ് ആയതിനാൽ അശോക് പണിക്കാരെ നേരത്തെ വിട്ടയച്ചു. മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ ചെറിയ മിന്നലുകളും നെഞ്ചിടിപ്പോടെ അപർണ്ണ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി നഖം കടിച്ചു. പക്ഷെ ആരുടെ പ്രാർഥനയാണെന്നു അറിയില്ല. പേമാരി വരേണ്ട സ്‌ഥാനത് മഴ ചെറുങ്ങനെ ഒന്ന് ചാറിയിട്ടു മാത്രം പോയി. ആയതിനാൽ അത്താഴവും കഴിഞ്ഞു കുളിച്ച ശേഷം രോഹിതിന് അവൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എടുത്തുകൊടുത്ത റോസാപൂ നിറമുള്ള സ്ലീവ്ലെസ്സ് ഫ്രോക് ധരിച്ചുകൊണ്ട് മുടിയും വിരിച്ചിട്ടു, രാജീവന്റയെയും അശോകിന്റെയും മുന്നിലൂടെ അപർണ്ണ മകന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു ചെമ്പകപ്പൂ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലേക്ക് നടന്നു. ഇന്നുറക്കം പതിവിലും നേരത്തെ ആണല്ലോ എന്ന് അശോക് പറഞ്ഞതും “അവനു ഉറക്കം വരുന്നു എന്ന് പറയുന്നു” തയാറാക്കിയ ഉത്തരമവൾ വിരിച്ചിട്ട മുടി മാറിൽ നിന്നുമൊന്നു കോതികൊണ്ട് അശോകിനിയെയും രാജീവനെയും നോക്കി പറഞ്ഞു ചെറുതായി ചിരിച്ചു. അപർണ്ണ തിരിഞ്ഞതും രാജീവൻ അപർണ്ണയുടെ തുളുമ്പുന്ന കുണ്ടിയിലേക്ക് നോക്കി. വിസ്കി നുണഞ്ഞു.
