തുളസിദളം – 6അടിപൊളി  

തുളസിദളം 6

Thulasidalam Part 6 | Author : Sreekkuttan

[ Previous Part ]

 


ഒരു തുടക്കകാരൻ എന്നാ നിലയിൽ നിങ്ങൾ എനിക്ക് തന്ന സപ്പോർട്ടിന് എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലും തീരില്ല… ഈ ഭാഗവും വായിക്കുക, കമെന്റുകളും സ്നേഹവും (❤️) നിറയെ തരിക…. എല്ലാവർക്കും എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ ക്രിസ്മസ് പുതുവത്സരാശംസകൾ…

നല്ല സ്നേഹം❤️😍

ശ്രീക്കുട്ടൻ


 

കാറിൽ കുഞ്ഞി സീതാലക്ഷ്മിയുടെ മടിയിലും കണ്ണൻ വൃന്ദക്കടുത്തുമായിരുന്നു, കണ്ണൻ ഇടക്കിടെ കുഞ്ഞിയെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… കുഞ്ഞി അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.

ദേവടത്തെത്തി വൃന്ദ കണ്ണനുമായി അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി, കുഞ്ഞിയെ ഭൈരവ് തോളിൽ എടുത്ത് അവളുടെ മുറിയിലേക്കും

കണ്ണനെ കിടത്തി വൃന്ദ പുറത്തേക്കിറങ്ങി അപ്പോൾ സീതലക്ഷ്മി അവിടേക്ക് വന്നു

“ഈ കുടുസ്സുമുറിയിലാണോ നിങ്ങള് കഴിയുന്നത്”

സീതലക്ഷ്മി ചോദിച്ചു,

വൃന്ദ ഒന്നുമിണ്ടാതെ നിന്നു

“ഇവിടെന്താ വേറെ മുറികളൊന്നുമില്ലേ…??”

“അത് സീതാമ്മേ എനിക്കീമുറിയാ സൗകര്യം രാവിലെ വിളക്കുവയ്ക്കാനും അടുക്കളയിൽ കയറാനുമൊക്കെ…”

സീത മുറിയാകമാനം ഒന്ന് നോക്കി

നിറയെ പാത്രങ്ങളും മറ്റും അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു, അടുക്കളയിലേക്കുള്ള സാധനങ്ങൾ മറ്റൊരു ഭാഗത്ത്‌,

അതിനിടയിൽ ഒരു ചെറിയ കട്ടിലും ഒരു പഴയ മേശയും അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം ഭംഗിയായി അടുക്കി മേശയുടെ ഒരു ഭാഗത്ത്‌ വച്ചിട്ടുണ്ട് പുസ്തകങ്ങൾ മറ്റൊരു ഭാഗത്ത്‌, എങ്കിലും ആ മുറി വൃത്തിയാക്കി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്,

സീതലക്ഷ്മിക്ക് വിഷമം തോന്നി, അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പുത്തേക്കിറങ്ങിപ്പോയി,

കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു സീതലക്ഷ്മി വിളിക്കുമ്പോൾ വൃന്ദ അടുക്കളയിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു, അവൾ ദൃതിപിടിച്ചോടി ചെന്നു, ചെല്ലുമ്പോൾ അവളുടെ മുറിയിൽ നിൽക്കുന്ന സീതാലക്ഷ്മിയേയും രുദ്രിനെയും ഭൈരവിനെയും കണ്ടു

“ഉണ്ണി… ഇവിടുള്ള നിങ്ങളുടെ സാധനങ്ങളെല്ലാം എടുത്ത് ഞങ്ങളുടെ മുറിയുടെ അടുത്തുള്ള മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ട് വയ്ക്ക്…”

സീതലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു

എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നതെന്നറിയാതെ വൃന്ദ പകച്ചു നോക്കി നിന്നു

“സീതാമ്മേ അത്…. വലിയച്ഛൻ… അല്ല…. ഞങ്ങളിവിടെത്തന്നെ….”

“ഉണ്ണിമോളേ… നിന്റെ വലിയച്ഛന് ഈ വീട്ടിൽ ഉള്ള അതേ അധികാരം തന്നെയാ എനിക്കുമുള്ളത്… ഇതിനെപ്പറ്റി ആരേലും നിന്നോട് ചോദിച്ചാൽ അതിനുത്തരം ഞാൻ കൊടുത്തോളാം…”

അപ്പോഴേക്കും അവിടേക്ക് വന്ന ലതയും നളിനിയുമെല്ലാം അവളെ നിർബന്ധിച്ചു, അവസാനം അവൾ അവളുടെ സാധനങ്ങൾ ഓരോന്നായി പുതിയ മുറിയിലെക്കെടുത്തുവച്ചു, രുദ്രും ഭൈരവും ലതയും അവളെ സഹായിച്ചു,

പുതിയ മുറിയിലേക്ക് മാറിയതിൽ കണ്ണനായിരുന്നു ഏറ്റവും സന്തോഷം

ശില്പക്കും മറ്റുള്ള ബന്ധുക്കൾക്കുമൊന്നും ഇതത്ര രസിച്ചില്ലെങ്കിലും ആരും അത് പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല,

ശില്പ കിട്ടുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ രുദ്രിനോട് ഒട്ടിനടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

രുദ്രും വൃന്ദയും പരമാവതി കണ്ടുമുട്ടൽ ഒഴിവാക്കി നടന്നു, എങ്കിലും വൃന്ദപോലുമറിയാതെ ഒരു നിഴലുപോലെ രുദ്ര് അവൾക്ക് പിന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു

 

 

അന്ന് രാത്രി വീട്ടിലെ മുതിർന്ന ആണുങ്ങളെല്ലാം ദേവടത്തെ മുറ്റത്ത് ഒത്തുകൂടി,

“ഞാനും ഈ നിക്കുന്ന മാധവനും ഒരേ മനസ്സായ് ജീവിച്ചവരാണ്… ഒരുപാട് സ്വത്തുക്കളുമുണ്ട്, പക്ഷേ അതിനിടയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം നാടും വീടും അന്യമായി… അതുകൊണ്ട് ആ ഒരു അവസ്ഥ ഞങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് വരരുത് എന്നുണ്ട്… അവർക്ക് നാട്ടീന്നു തന്നെ വിവാഹം കഴിപ്പിക്കണമെന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം…. അത് മാത്രമല്ല… ഇനിയങ്ങോട്ട് എല്ലാം അവരെയെല്പിച്ചു സ്വസ്ഥമാകനാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്…”

വിശ്വനാഥൻ മാധവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“അളിയനെന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…!!?”

രാജേന്ദ്രൻ ചോദിച്ചു

“അതുതന്നെ… രുദ്രിനും ഭൈരവിനും ഇന്നാട്ടീന്നുതന്നെ… പറ്റിയാ നമ്മുടെ തറവാട്ടിനുള്ളീന്ന് രണ്ട് പെൺകുട്ടികളെ കണ്ട് പിടിക്കണം… എന്നിട്ട് ശില്പമോളുടെ കല്യാണത്തിനോടൊപ്പം ഈ തറവാട്ടിൽവച്ചുതന്നെ അവരുടേം കല്യാണം നടത്തണം….”

അപ്പോഴേക്കും അവിടുണ്ടായിരുന്ന പലരും മനക്കോട്ട കെട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു

രാജേന്ദ്രൻ ഗൂഢമായി ചിരിച്ചു

••❀••

അതേ സമയം രുദ്രും ഭൈരവും കുളക്കരയിൽ ഒത്തുകൂടി

“Doubt that the stars are fire, Doubt that the sun doth move his aides, Doubt truth to be a liar, But never doubt I love her…”

കയ്യിലിരുന്ന മദ്യ ഗ്ലാസ്സ് മുകളിലേക്കുയർത്തി രുദ്ര് നാടകീയമായി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, അവന്റെ നാക്ക് കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

“പതുക്കെ അലറ് മൈരേ… നാട്ടുകാരെ മുഴുവൻ വിളിച്ചുണർത്താതെ…”

ഭൈരവ് അവന്റെ വാ പൊത്തി…

“വിഡ്രാ…”

രുദ്ര് അവന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി… (കയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ്സ് കാലിയാക്കിയശേഷം)

“എനിക്ക് സംസാരിക്കണം… അല്ലേ നീ പറ… എനിക്കെന്താടാ ഒരു കുറവ്… എന്തുമാത്രം പെൺപ്പിള്ളേര് എന്റെ ഒരു നോട്ടത്തിനായി കൊതിക്കുന്നു… അപ്പൊ… അപ്പൊ… എന്നെ കാണാൻ ലുക്ക്‌… ണ്ട്… ല്ലേ…?

നമ്മുടെ അപ്പാമാരുടെ കയ്യിലുള്ളത്രേം പണം ഇവിടെ അടുത്താരുടെയും കയ്യിലില്ല… അപ്പൊ… ഞാൻ പണക്കാരനാണ്… ല്ലേ…?

അഹമ്മദാബാദ് IIM ൽ നിന്നും ഫസ്റ്റ് റാങ്കോടെയാണ് ഞാൻ MBA പാസായത്… അപ്പൊ… എനിക്ക് വിദ്യാഭ്യാസമുണ്ട്… ല്ലേ…?പിന്നെന്താടാ എനിക്കൊരു കുറവ്… ന്താടാ അവക്കെന്നെ ഇഷ്ടമില്ലാത്തത്… ഞാനവളെ പൊന്നുപോലെ നോക്കില്ലേ…?”

ഭൈരവിന്റെ ടീ ഷർട്ടിന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചുതൂങ്ങിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…

ഭൈരവ് ഒരു നിമിഷം അവനെത്തന്നെ വിഷമത്തോടെ നോക്കിനിന്നു

“നക്ഷത്രലോകത്തെ സ്വപ്നവാണിഭക്കാരെ… എനിക്ക് സ്വപ്‌നങ്ങൾ കടമായിത്തരൂ… ഞാനവൾക്ക് നൽകട്ടെ… ആ സ്വപ്നങ്ങൾക്കൊണ്ടവളെന്നെ… പ്രണയിക്കട്ടെ… ആ പ്രണയംകൊണ്ട് എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ മുറിവുണക്കട്ടെ…”

രുദ്ര് ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു

“ഇതിനാണ് പറയുന്നത് വേലീക്കെടക്കണ പാമ്പിനെയെടുത്തു കൊണാനുടുത്തെന്ന്…”

ഭൈരവ് ആത്മഗതിച്ചു

“എന്റെ പൊന്നു കുണ്ണേ… ഒരു പത്തുമിനിറ്റ് വെറുതെയിരി… ഞാനിപ്പോ വരാം… ശബ്ദമുണ്ടക്കല്ലേ…”

രുദ്രിനെ പതിയെ പടിയിലിരുത്തിയിട്ട് ഭൈരവ് പുറത്തേക്ക് പോയി.

ഭൈരവ് തറവാട്ടിലെ അടുക്കളയിലേക്കാണ് പോയത്, അവിടെയെത്തുമ്പോൾ വൃന്ദ അവിടെ നിൽപ്പുണ്ട്

“ഉണ്ണിമോളെ… ശ്…”

അവൻ പതിയെ അവളെ വിളിച്ചു

വൃന്ദ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ പുറത്തേക്കുള്ള വാതിൽക്കൽ ഭൈരവിനെ കണ്ടു

“എന്താ ഏട്ടാ…?”

“മൊരിരിപ്പുണ്ടോ മോളേ…”

“മോരോ… എന്തിനാ ഈ രാത്രി മോര്…”

അവൾ നെറ്റി ചുളിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“അത്… ഉണ്ണിമോളെന്തോ പറഞ്ഞെന്നും പറഞ്ഞൊരുത്തൻ കുളത്തിനടുത്ത് അടിച്ചു കിണ്ടിയായി ഇരിപ്പുണ്ട്… അവന് വേണ്ടിയാ മോര്…”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *