അവൾ ദേഷ്യപ്പെട്ട് പിണങ്ങി കട്ടിലിൽ കയറിക്കിടന്നു.
സ്വപ്നങ്ങൾ നെയ്തെപ്പഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയ കവിയിത്രി കവിളിൽ നനുത്ത സ്പർശമേറ്റാണ് ഉണർന്നത്!
ആലസ്യത്തിൽ കണ്ണുതുറന്ന നിഷിതയ്ക്ക് മുന്നിൽ മെറൂൺ നിറമുള്ള കോട്ടിൽ കറുത്ത ടൈ കെട്ടിയ സ്വപ്നത്തിലെ രാജകുമാരൻ നിറം പകർന്ന് നിൽക്കുന്നു! ഒരു നിമിഷം അവൾ കുട്ടികളേപ്പോലെ വിതുമ്പിപ്പോയി. ചുണ്ടുമലർന്ന് സങ്കടം പൊട്ടിയ നിഷിത അച്ഛനെ വലിച്ചടുപ്പിച്ച് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അച്ഛനവളെ കണ്ണുനീർ തുടച്ച് കവിളിൽ മുത്തം നൽകി. അവളെണീറ്റ് അച്ഛനെ വാരിപ്പുണർന്ന് അടിവയർ പിടച്ച് കരഞ്ഞു. ദുഃഖം അണപൊട്ടിയൊഴുകിയ അവളെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കാൻ സഹദേവൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു.
“എന്താ പറ്റ്യേ ന്റെ മോൾക്ക്?”
“ഒന്നൂല്ലച്ഛാ എനിക്കെന്തോ അച്ഛനെ കാണാതെ വല്ലാണ്ടങ്ങ് വിഷമം തോന്നി. അതാ ഞാൻ അങ്ങനൊക്കെ പറഞ്ഞേ.”
അവൾ മറ്റെന്തോ പറയാനൊരുങ്ങിയത് തൊണ്ടയിൽ തടഞ്ഞുനിന്നത് സഹദേവൻ മനസ്സിലാക്കി.
അവളെന്താണ് മറയ്ക്കുന്നതെന്ന് അറിയാൻ ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് ചോദിക്കുന്നതാവും നല്ലതെന്ന് സഹദേവന് തോന്നി. അദ്ദേഹം മകളെ കോരിയെടുത്ത് ഡൈനിംഗ് ടേബിളിന് മുന്നിൽ കൊണ്ടിരുത്തി.അതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അമ്മയെ അവൾ കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നത് പോലെ നോക്കി.
അമ്മയ്ക്ക് അസൂയയല്ല, മറിച്ച് അച്ഛൻ ഒരു മാസം നിൽക്കുന്നതിലെ ‘അസഹിഷ്ണുത’യാണെന്ന് നിഷിതയ്ക്ക് മനസ്സിലായി. അത് അവൾക്കൊരു ലഹരിയായി തോന്നി. അച്ഛനുള്ളിടത്തോളം അമ്മയുടെ ഈ അവസ്ഥ കണ്ട് ആസ്വദിക്കാമല്ലോ. അവൾ സൗമിനിയെ അമ്മയെന്നുള്ള സ്ഥാനത്തുനിന്ന് വളരെപ്പെട്ടെന്ന് നീക്കം ചെയ്തിരുന്നു.
മകൾക്ക് ചോറുവിളമ്പി അവൾക്കൊപ്പമിരുന്ന് മൂവരും കഴിച്ചു.
സതീഷിന്റെയും സൗമിനിയുടെയും പരസ്പരമുള്ള നോട്ടവും നിരാശയും അവളുടെ മനസ്സിനെ വല്ലാതെ ഉലയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്തൊരു ‘നികൃഷ്ടജീവി’കൾ!
അവൾക്കെല്ലാം ഉറക്കെ പറയണമെന്ന്‌ പലപ്പോഴും തോന്നിയെങ്കിലും പിന്നീടാവാമെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് എണീറ്റ് കൈകഴുകി. തിരികെവന്ന് അച്ഛനെ പുറകിൽ നിന്ന് സഹദേവനുമുകളിൽ മുഴുവൻ ഭാരവും കൊടുത്ത് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കവിളിലൊരു മുത്തം കൊടുത്ത് അവൾ കിടക്കാനായി തന്റെ റൂമിലേക്ക് പോയി.
അമ്മയെ പ്രകോപിപ്പിക്കാനാണെങ്കിലും അച്ഛന്റെ മുകളിൽ ചായ്ഞ്ഞപ്പോഴുള്ള എന്തോ ഒരു സുഖം ഗൗതമിയ്ക്ക് വിലയിരുത്താതെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല!
മുൻപ് അച്ഛന്റെ ദേഹത്തൊക്കെ കയറിമറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇതെന്താ ഇപ്പൊ ഇങ്ങെനൊര് സുഖം?
ന്റ് ഗൗതമ്യേ നീയെന്തെങ്കിലുമൊന്നുറപ്പിക്ക്?
പ്രണയമെങ്കിലും ആവാല്ലോ…അച്ഛൻ പോലുമറിയാതെ ഗൗതമിയോടൊപ്പം അവസാനിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ പ്രണയം!
ആ ചോദ്യം ഒരു തീരുമാനമായി അവളറിയാതെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ പതിയുകയായിരുന്നു.
‘എനിക്ക് വയ്യാ..വയ്യെനിക്ക്..അച്ഛനെത്തന്നെയാണെനിക്കിഷ്ടം! ഇനിയച്ഛനെ പിരിയല്ലേയെന്നവൾ നിശ്ശബ്ദമായി സ്വയം കേണപേക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഇനിയച്ഛൻ അമ്മയോടൊത്ത് കിടക്കരുത്,മിണ്ടരുത്, തന്റേതാവണം തന്റേത് മാത്രം! അതിരുകടന്ന ചിന്തയാണെങ്കിലും പ്രണയിക്കാമെന്ന് മനസ്സ് സമ്മതിച്ചപ്പോൾ പ്രണയിനിയ്ക്കൊരു അതിമോഹം,! വെറുതേ ചിന്തിക്കാനുള്ള സുഖത്തിനായ് ചിന്തിക്കുന്നുവെന്നുമാത്രം.
അവൾ എല്ലാത്തിനും ഓരോ പൊട്ട ന്യായീകരണങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്ന പ്രണയം പൂത്തുലഞ്ഞ സാധാപെൺകൊടിയായി മാറിയിരുന്നു. തന്നിലെ മാറ്റങ്ങൾ അവൾ അറിയുന്നേയില്ലായിരുന്നു, അഥവാ അറിയാൻ മിനക്കെടുന്നില്ലായിരുന്നു.
സഹദേവൻ അമ്മയോടൊത്ത് ഉറങ്ങാൻ കതകടച്ചത് ഏതൊരു പ്രണയിനിക്കുമെന്ന പോലെ നിഷിതയ്ക്കും താങ്ങാനായില്ല. അവൾ വാതിൽ തള്ളിയടച്ച് റയിലിരുന്ന് കട്ടിലിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി വിതുമ്പി. എത്രനേരം അങ്ങിനെ ഇരുന്നെന്നറിയില്ല. അവളെണീറ്റ് കയറിക്കിടന്ന് തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി കരഞ്ഞുറങ്ങി. സഹദേവൻ എന്നെങ്കിലും ആ തലയിണയിൽ ഒന്ന് മുഖമമർത്തിയാൽ വേദനയുടെ കൈപ്പുരസം അയാൾക്കു തിരിച്ചറിയാമായിരിക്കും…
നേരത്തെയുണരുന്ന പൂവാണ് നിഷിത!
എഴുത്തിന് പുറമേ അവൾ വരച്ച വീട്ടിലെ എല്ലാവരുടെയും ചിത്രങ്ങൾ വലിയ വീടിന്റെ ഹാളിന് പ്രത്യേക പ്രൗഡി നൽകിയിരുന്നു. അവൾ അതെല്ലാം വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നെങ്കിലും, ആറുമണിയായിട്ടും അച്ഛൻ മുറിവിട്ടിറങ്ങാത്തതിൽ എന്തോ അസഹിഷ്ണുത അവളെയും അലട്ടിയിരുന്നു.
കതക് തുറന്ന് അമ്മ പുറത്ത് വന്നെങ്കിലും അച്ഛൻ യാത്രയുടെ ക്ഷീണത്തിൽ നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു.
വെളുത്ത് സുമുഖനായ സഹദേവൻ നെഞ്ചോളം കാവിയും പച്ചയും ഇടകലർന്ന് മനോഹരമായി ഡിസൈൻ ചെയ്ത പുതപ്പിനുള്ളിൽ ശയിക്കുന്നത് കാണാനെന്ത് മൊഞ്ചാ..
അവൾക്കൊരു കുസൃതി തോന്നി അമ്മ അടുത്തെങ്ങുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി.
‘ഹല്ലാ മുമ്പൊന്നും അച്ഛന്റട്ത്ത് പോകുമ്പോ അമ്മയുണ്ടോ എന്നൊന്നും ഒരു ചിന്തയുമില്ലായുരുന്നു. ഇതിപ്പോ ഇന്നലത്തെ കേട് തന്നെ’
അവളൊന്ന് ശങ്കിച്ചുവെങ്കിലും എന്നത്തെയും പോലെ അച്ഛന്റടുത്ത്‌ കുസൃതിക്കുട്ടിയായി തൊട്ടുരുമ്മി നടക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ആർക്കും മനസ്സിലാവാതിരുന്നാൽ മത്യായ്രുന്നു ഈശ്വരാ…
“ഒറങ്ങ്യേത് മതിട്ടാ മോനേ”
ഇതും പറഞ്ഞ് പുതപ്പ് പിടിച്ചൊറ്റ വലി!
ചതിച്ചു!!!
അര സെക്കന്റേ അവൾക്ക് ആ കാഴ്ച കണ്ടു നിൽക്കാനായുള്ളൂ… അവൾ കണ്ണുവെട്ടിച്ച് കളഞ്ഞു അത്രയ്ക്ക് ഭീകരമായിരുന്നു കാഴ്ച!
ചുവന്നുതുടുത്ത കാട്ടാളൻ പൊന്തക്കാട്ടിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ട് അവൾ “അയ്യോ” എന്ന് നിലവിളിച്ചതും സഹദേവൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു. താൻ നഗ്നനാണെന്നും,എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നും സഹദേവന് മനസ്സിലാക്കാൻ സെക്കന്റുകൾ വേണ്ടി വന്നു. സഹദേവൻ ചാടിപ്പിടഞ്ഞ് പുതപ്പ് വാരി മൂടുമ്പോഴേയ്ക്കും കവിയിത്രി വാണം വിട്ടതുപോലെ പാഞ്ഞ് തന്റെ മുറിയിൽ കയറി കതകടച്ചിരുന്നു. അയാളാകെ അസ്വസ്ഥനായിപ്പോയി. ‘ച്ചേ ഇന്നലെ അടിവസ്ത്രമെങ്കിലും ധരിച്ച് ഉറങ്ങിയാൽ മതിയായിരുന്നു.’ ഇനിയിപ്പോ ചിന്തിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല.
നിഷിത ഓടിയ ഓട്ടം ഓർത്ത് സഹദേവന് ചിരിയും കരച്ചിലും മാറിമാറി വന്നു.
‘പാവം ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുമെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല!’
നിഷിത കതകടച്ച് ചുവരിൽ ചാരി നിന്ന് കിതച്ചു. തന്റെ മണ്ടത്തരമോർത്ത് ശീതീകരിച്ച മുറിയിലും അവൾ നിന്ന് വിയർത്തു. കുറേനേരം മുറിയിൽ തന്നെയിരുന്ന ഗൗതമിക്ക് പുറത്തിറങ്ങിയല്ലേ പറ്റൂ.
“മോളെ വിളിക്ക്” സഹദേവനൻ സൗമിനിയോടിത് പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ഗൗതമിയെണീറ്റ് കതക് തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. തനിച്ചിരുന്ന് അത്രയ്ക്ക് സഹികെട്ടു പോയിരുന്നു അവൾ…
ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്തത് പോലെയുള്ള അച്ഛന്റെ ഭാവം അവൾക്ക് ആശ്വാസമായി. എങ്കിലും ഒന്നും കഴിക്കാനുള്ള മൂഡ്‌ ഇല്ലായിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വെളുപ്പാൻ കാലത്തെ സീൻ ശിരസ്സിലേക്കിരച്ച് കയറുന്നു. അവൾ ഒരു ദോശ കൈയിൽ ചുരുട്ടി ചായയുമെടുത്ത് എണീറ്റ് പൂമുഖത്ത് പോയിരുന്ന് കഴിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അച്ഛനെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഓരോ തവണയും അച്ഛൻ തന്നെത്തന്നെയാണ് നോക്കുന്നതെന്ന് കണ്ടപ്പോഴൊക്കെ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു. അവളുടെ ആ അസ്വസ്ഥതയും ജാള്യതയും കൊണ്ടുള്ള ചേഷ്ടകൾ സഹദേവനെയും അസ്വസ്ഥനാക്കി. തന്നേക്കാൾ വിഷമം മോൾക്കായതു കണ്ട് അയാളൊന്ന് അയഞ്ഞിരുന്നു. അവളെണീറ്റ് ചായക്കപ്പ് അടുക്കളയിൽ കൊണ്ട് വച്ച് തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ സഹദേവനെ ഒന്നുകൂടി നോക്കി. ക്ഷമിക്കണമെന്നൊരു വാക്ക് ആ കണ്ണുകളിൽ തിളങ്ങുന്നത് കണ്ട സഹദേവൻ സാരമില്ലെന്നർത്ഥമാക്കി കണ്ണിറുക്കി. അവളൊരു പഞ്ചാരപ്പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ച് തന്നെ അടിമുടി ആഴത്തിൽ വീക്ഷിച്ച് കടന്നുപോകുന്ന കാഴ്ച സഹദേവൻ അന്തംവിട്ട് നോക്കിനിന്നു. ആയിരം അർഥമുള്ള ആ നോട്ടം ഒരു പെണ്ണിനല്ലാതെ സാധിക്കില്ല. എതുപെണ്ണായാലും അരയോളം തിരതല്ലുന്ന മുടിയിഴകൾ ഒരു ചന്തം തന്നെയാണ്‌. ‘അയ്യോ ആരെക്കുറിച്ചാണ് താനീ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടുന്നത്?’
നിതംബം പാതിമറയ്ക്കുന്ന ചന്തമുള്ള കൂന്തലഴകിൽ കണ്ണും നട്ടിരിക്കേ സഹദേവൻ ചിന്ത വെടിഞ്ഞു.
