എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ പാപ്പി അടുത്ത് നിന്നു….
രാജു : ഇത് വാങ്ങുവാനായി പാപ്പി നാട്ടിൽ പോയിരിക്കുവായിരുന്നു….
റീന ദയനീയമായി പാപ്പിയെ നോക്കി…പാപ്പി രാജുവിനെ വിളിച്ചു പുറത്തേക്ക് പോയി…
പാപ്പി : അണ്ണാ നല്ല ഇരുട്ടായി….
രാജു : നീ വിട്ടോ…വൈകണ്ട….
പാപ്പി : കാശു വല്ലതും വേണോ
രാജു : വേണ്ട…. കയ്യിലുണ്ട് ……
റീനയെ അൽപ നേരത്തേക്ക് രണ്ടു പേരും വെറുതെ വിട്ടു….. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവളുടെ കരച്ചിൽ ശാന്തമായി…. പിന്നെ നിന്നു…..
ആ വേളയിൽ പാപ്പി അവളെ ചെന്നു കണ്ടു…..
പാപ്പി : ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ….. പിന്നെ വരാം….
മറുപടി വരാത്തതോടെ പാപ്പി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി……
പാപ്പി : അങ്ങോട്ട് ഇനി എന്നാ…..
രാജു : അവളൊന്നും നോർമൽ ആയി വരുകയായിരുന്നു…. ഇനിപ്പോ വീണ്ടും സമയം എടുക്കും…. ഇവിടത്തു കാരാണെങ്കിൽ സ്നേഹമുള്ളവരാ…പേടിക്കാനില്ല… എന്നാലും ഇവളെ ഒറ്റക്കാക്കി വരാൻ ബുദ്ധിമുട്ട്…..
പാപ്പി : എന്തായാലും അവളെയും കൂട്ടി വാ….. എന്തായാലും മല്ലിയുടെ ഡേറ്റ് അടുത്ത മാസം അവസാനത്തേക്ക് ആവും…….
രാജു : ഞാൻ വരാം…..
പാപ്പി : ഞാൻ പോകുവാ….
പാപ്പി വണ്ടിയിൽ കയറി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തതും റീന വെള്ളം കുപ്പിയുമായി വന്നു…. റിവേഴ്‌സ് എടുക്കുമ്പോൾ റീന പാപ്പിയുടെ അടുത്തെത്തി…
റീന : ഇത് വെച്ചോളൂ…. ചൂട് വെള്ളമാണ്….
പാപ്പി : പോട്ടെ…
റീന : ചേട്ടാ….. നന്ദി……..
പാപ്പി ചിരിച്ചേയുള്ളൂ….രാജുവിനെ നോക്കി തല കുലുക്കി പാപ്പി വണ്ടിയെടുത്തു വിട്ടു……
തിരിച്ചു കയറിയ റീന ചിതാഭസ്മം എടുത്തു പുറത്തു വെച്ചു….
രാജുവും അടുത്തേക്ക് വന്നു റീനയെ നോക്കി….
രാജു : എനിക്ക് ഈ ആചാരങ്ങൾ ഒന്നും അറിയില്ല….ബാലേട്ടൻ പറഞ്ഞു ഏതെങ്കിലും നദിയിലോ കടലിലോ ഒഴുക്കാൻ….
റീന : മം….. റീനയുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി….
രാജു : നിന്റെ അഭിപ്രായം എന്താ….
റീന : ഒഴുക്കണ്ട……
രാജു : പിന്നെ…..
റീന : അറിയില്ല…..പുഴയിൽ ഒഴുക്കിയത് കൊണ്ട് അമ്മയ്ക്കും ഏട്ടനും ശാന്തി കിട്ടുമോ….
രാജു അവളെ നോക്കി….
രാജു : വീട്ടിൽ വെക്കാൻ പറ്റില്ല….. അത് അപകടമാണ്… മാത്രമല്ല നിന്നെ അത് കൂടുതൽ ദുഖത്തിലാക്കുള്ളൂ…
റീന : മം… പിന്നെന്തു ചെയ്യും….
രാജു : അവർക്ക് ശാന്തി കിട്ടണമെങ്കിൽ ഇവരെ ഈ കുടത്തിലാക്കിയവരെ തീർക്കണം….. തീർക്കും ഞാൻ കൃത്യ സമയത്ത്….
റീന : പക്ഷെ ഇതെന്തു ചെയ്യും…
രാജു : നിന്റെ മതാചാര പ്രകാരം എന്താ ചെയ്യുക…..
റീന : മണ്ണിൽ മറവ് ചെയ്യും…..
രാജു ഒന്ന് ആലോചിച്ചു…..സമയം നോക്കി…. രാത്രി 9 ആവുന്നു…….
പിന്നിൽ ഡോർ തുറന്നു രാജു നോക്കി നിന്നു…. റീനയും പിന്നിൽ വന്നു നിന്നു….
രാജു പറമ്പിലുള്ള കല്ലറയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നത്തോടെ റീനയ്ക്ക് കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലായി….
രാജു പിന്നിലിറങ്ങി നോക്കി… മേരിയുടെ വീട്ടിലൊന്നും അനക്കമില്ല….. ഒരു മുറിയിൽ മാത്രം. വെളിച്ചമുണ്ട്…. എന്നാലും ശബ്ദമില്ല…..വർക്കി ചേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നു പിന്നാമ്പുറത്തു നടക്കുന്നത് കാണാൻ കഴിയില്ല…..
റീനയും രാജുവും കുറച്ചു നേരം കൂടി അവിടെ കാത്തിരുന്നു….. റീന കുറെ നാളുകൾക്ക് ശേഷം വീണ്ടും കരഞ്ഞു…. രാജു നോക്കുമ്പോൾ കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി റീന അടുത്ത് തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു….
നേരം കുറെ കടന്നു പോയി….11 മണി ആയതോടെ രാജു പിന്നിലേക്ക് ഇറങ്ങി….
മൺവെട്ടിയും എളാങ്കുമെടുത്തു കല്ലറയിലേക്ക് പോയി…. നോക്കുമ്പോൾ റീനയും പുറത്തിറങ്ങി….
രാജു : നല്ല മഞ്ഞുണ്ട്….. നീ അകത്തേക്ക് പോ
റീന : സാരല്ല്യ….
രാജു എളാങ്ക് കൊണ്ട് കുറെ നേരത്തെ പരിശ്രമത്തിനോടുവിൽ ഇളക്കി…..
തിക്കി തിക്കി സ്ലാബ് കുറച്ചു നീക്കി……. റീന പരിസരം നന്നായി വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..
രാജു : അത് കൊണ്ട് വാ…..
റീന അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി രണ്ട് കുടങ്ങളും കൊണ്ട് വന്നു രാജുവിന് നൽകി….
റീന കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കുരിശുവരച്ചു അവിടെ തന്നെ നിന്നു…. രാജു റീനയെ നോക്കി കല്ലറയിലേക്ക് മെല്ലെ ഇറങ്ങി…..
അധികം താഴ്ച ഉണ്ടായിരുന്നില്ല….. അമ്മയുടെയും അനിയന്റെയും എല്ലും ചാരവും പൂർവികർ കിടക്കുന്ന മണ്ണിലേക്ക് വെച്ചു കയറി പോന്നു….
രാജു : അവർ ഇവിടെ വിശ്രമിക്കട്ടെ….
റീന : മം…..
രാജു : നീ വെള്ളം വെക്ക്… കുളിക്കണം….
റീന അകത്തേക്ക് ചെന്നു ഗ്യാസ് സ്റ്റവിൽ വെള്ളം വെച്ചു….
രാജു സ്ലാബ് പഴയ പോലെയാക്കി വെച്ചു… എന്നാലും ആരും അറിയാതിരിക്കാൻ ബാക്കി വന്ന സിമെന്റും മണലും ചേർത്ത് പെട്ടെന്ന് തന്നെ വെച്ചു തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചു……
കല്ലറയുടെ പരിസരം വൃത്തിയാക്കി സ്ലാബ് ഒക്കെ തുടച്ചു രാജു വീട്ടിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ റീന പിന്നിൽ നിന്നു കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
രാജു : മതി….ഒരായുസ്സിനുള്ളത് നീ കരഞ്ഞു തീർത്തില്ലേ….. ഇനി മതി….
റീന രാജുവിനെ നോക്കി…
രാജു : ഇനി കരയേണ്ടത് നിന്റെ അപ്പനും കൂട്ടരുമാണ്…..
രാജു വെള്ളവുമായി കുളിക്കുവാനായി കയറി….
റീന ആയുധങ്ങൾ ഒക്കെ ഒതുക്കി വെച്ചു കല്ലറയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു നിന്നു…..
കുളി കഴിഞ്ഞു നെഞ്ചിൽ ഒരു തോർത്ത്‌ വിരിച്ചു റീനയുടെ പിന്നിൽ ചെന്നു നിന്ന രാജു…
രാജു : മതി….. ഇനി കിടക്കാൻ നോക്കൂ….
റീന : സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല….
രാജു : പറ്റും …… നിനക്കെ കഴിയൂ…..
രാജു വിറച്ചു കയ്യുമായി അവളുടെ തോളിൽ തട്ടി….
തിരിഞ്ഞു നിന്ന റീന അവനെ നോക്കി…..
റീന : എനിക്ക് വാക്ക് താ……. എന്റെ കരയിച്ചവരെ വെറുതെ വിടില്ലെന്നു….
രാജുവിന് രണ്ടാമതൊന്നു ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നില്ല……നേരെ നീട്ടിയ റീനയുടെ കയ്യിൽ കൈ ചേർത്ത്….
രാജു : വാക്ക്…….നിനക്കും എനിക്കും നഷ്ടങ്ങൾ വാങ്ങി തന്നവരെ ഞാൻ വെറുതെ വിടില്ല……
റീന കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ മാറിലേക്ക് വീണു…… ആ തണുത്ത രാത്രിൽ മഞ്ഞും കൊണ്ട് രാജു അൽപ നേരം അവളോടൊപ്പം ആ നിൽപ് തുടർന്നു….
പക്ഷെ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ നിന്ന അവന്റെ ഉടുമുണ്ടിനിടയിൽ ഒരു ഇളക്കം വരുന്നതവൻ അറിയുകയുണ്ടായി……..
തുടരും….
ഈയൊരു ചെറിയ ഭാഗം എഴുതുവാൻ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു… അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് മുഴുവനും ഉൾകൊള്ളിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല….
സമയമാണ് പ്രധാന വില്ലൻ…… ജോലി ഭാരം വളരെ കൂടുതലാണ്…… അടുത്ത ഭാഗം ഉടൻ തന്നെ തരണമെന്നാണ് ആഗ്രഹം…. പക്ഷെ എന്നു സാധിക്കുമെന്ന് ഇപ്പൊ പറയാനാകില്ല….
വൈകിയതിനു മാപ്പ് ചോദിച്ചു കൊണ്ട്…..
ആശാൻ………….
