കള്ളിമലയിലെ പഠനക്യാമ്പ് 18അടിപൊളി  

എല്ലാം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ബാഗുകളും വലിച്ചുകയറ്റി കാടിനുള്ളിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യമൊക്കെ വിശാലമായി കിടക്കുന്ന ഗ്രൗണ്ട് പോലെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ പത്തിരുപതു മിനിട്ടോളം നടന്നെത്തിയതും ഇരുട്ടുമൂടി തുടങ്ങിയിരുന്നു.
ഇടുങ്ങിയ വഴിയിൽ പിഴുതുവീണ വലിയ വലിയ മരങ്ങളും വഴിയിൽ ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഈറമുള കൂട്ടങ്ങളും താടിയെല്ല് കൂട്ടിയടിക്കുന്ന തണുപ്പുമൊക്കെയായി പ്രതീക്ഷിച്ചതും അപ്പുറമായിരുന്നു അവിടുത്തെ വൈബ്….
മുന്നിൽ നടന്നു നീങ്ങുന്ന സൽ‍മമിസ്സും നയനയും ജാസ്‌മിയുമൊക്കെ ഒരു പേടിയും കൂടാതെ പോകുമ്പോൾ ആയിരുന്നു ദൂരെ എവിടെയോ മാനിന്റെ അലാംകോള് കേട്ടത്……..

“ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെയുള്ള ശബ്ദം കേട്ടതും ഒരു നിമിഷം എല്ലാവരുമൊന്നു ഭയന്നു..””

പേടിച്ചുതൂറിയായ ആദി മനുവിന്റെ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നാലുപാടുമൊന്നോടി…..
അലാംകോളെന്നു പറഞ്ഞാൽ ഇരയെ പിടിക്കാൻ വരുന്ന മൃഗത്തെ കണ്ടുകൊണ്ടു മറ്റുമൃഗങ്ങൾ സിഗ്നല് നൽകുന്നതാണ്..
എന്തായാലും ശബ്ദം കേട്ടത് അടുത്തെങ്ങും അല്ലങ്കിലും മുന്നേ നടന്നു നയിച്ചവർ ശരിക്കും പേടിച്ചു നടത്തം അവസാനിപ്പ് നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥയിൽ ആണ്. പണ്ട് മുതലേ ഇങ്ങനെയുള്ള സ്ഥലത്തൊക്കെ വരാനും മൃഗങ്ങളെയൊക്കെ കാണും വല്ലാത്ത ത്വര ആയിരുന്നു മനുവിന്……
പോക്കറ്റിൽ ഇരുന്ന ഫോണെടുത്തു നാലുപാടും വീഡിയോ എടുത്തു.

“”പേടിക്കണ്ടാ സൽമാമിസ്സെ …………
ശബ്ദം കേട്ടത് ദൂരെ എവിടെയോ ആണ്..””

“”ഒന്നുപോയെടാ മനൂ …………
എന്റെ ജീവനങ് പോയി ചെറുക്കാ.. നമ്മുക്ക് അഞ്ചുമിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു പോകാം… “””

“”മിസ്സെ …………
നമ്മളിങ്ങനെ താമസിച്ചാൽ വൈകിട്ട് വെള്ളം പോലും കിട്ടാത്ത സ്ഥലത്തായിരിക്കും എത്തുന്നത്.””

“”അതും ശരിയാടാ ………
എങ്കിൽ നീ കുറച്ചുനേരം മുന്നിൽ വന്നു നടക്കാമോ ??? “”

“”അതിനെന്താ ഞാൻ വരാം…..”” മനു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുന്നോട്ടു കേറുമ്പോൾ ആതിര അവന്റെ കൈയ്യിലൊന്നു പിടിച്ചു.
“”എടാ …………
വെറുതെ ഷോ കാണിക്കാതെ ഇവിടെ വല്ലതും നിൽക്കടാ..””

“”പോടീ പേടിച്ചുതൂറി……..
എന്റെ കൂടെ വന്നു നിൽക്ക് നീ.
ആരേലും കൊല്ലാൻ വന്നാലും നിന്നെ ഞാൻ കൊടുക്കില്ല പോരെ..””

“”ആഹ്ഹ ………
എനിക്കതറിഞ്ഞാൽ മതി..””

“”മിസ്സെ ……………
ഞാനും മനുവും മുന്നിൽ നടന്നോളാം കെട്ടോ ആരും പേടിക്കണ്ടാ “” ആതിര മനുവിന്റെ ധൈര്യത്തിൽ തള്ളികൊണ്ട് മുന്നോട്ടു കയറി നടത്തം ആരംഭിച്ചു.
മുന്നിൽ മനുവും പിറകിൽ ആതിരയും സല്മമിസ്സും നയനയും ആകാശും വർഷവും നാൻസിമിസ്സും ജാസ്‍മിയും ഒക്കെയായി ലക്‌ഷ്യം തേടി മുന്നേറികൊണ്ടിരുന്നു.

സമയം പതിനൊന്നു മണി ആകുന്നു…..

ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറോളo ആയി നടത്തം തുടങ്ങിയിട്ട് അധികം കയറ്റം ഒന്നുമില്ലാത്തതുകൊണ്ടു ആർക്കും ഷീണം ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു അതിന്റെ കൂടെ നല്ല തണുപ്പും. ഇപ്പം എല്ലാവരും പൂർണ്ണമായും കാടിനുള്ളിൽ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു
വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുൻപ് ഇവിടെ ഒരു ഓഫ്റോഡ് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പം കാടുപോലെ പുല്ലുകൾ വളർന്നെങ്കിലും അതില്കൂടിയായിരുന്നു എല്ലാവരുടെയും നടത്തം. ഇടയ്ക്കിടെ ദൂരെ നിന്നൊക്കെ അലാംകോളുകളൊക്കെ കേൾക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാവരുടെയും ആ പേടിയൊക്കെ പതിയെ മാറി തുടങ്ങി…

കുറച്ചുകൂടി നടന്ന മനു പോകുന്ന വഴിയിലെവിടയോ വെള്ളം ഒഴുകുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഒന്നു നിന്നത്…

മിസ്സെ …………
അവിടെ വെള്ളചട്ടം ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു
നമ്മുക്കൊന്ന് റസ്റ്റ് എടുത്തിട്ട് പോയാലോ..””

“””ആഹ്ഹ്ഹ് …….. സൽ‍മയൊന്നു മൂളി.”” ആ മൂളലിൽ മനുവിനും മനസിലായി എല്ലാവരും ഷീണിച്ചു തുടങ്ങിയെന്ന്.
അടുത്തുള്ള പാറകൂട്ടത്തിന്റെ മുകളിൽ ബാഗും ഊരിവെച്ചുകൊണ്ടു മനു നടുവൊന്നു നിവർത്തി. എല്ലാവരും ബാഗൊക്കെ തോളിൽ നിന്നിറക്കി വെള്ളമൊക്കെ കുടിക്കുമ്പോൾ ആതിര ബാഗ് തുറന്നു കൈയ്യിൽ കരുതിയ ബിസ്കറ്റ് എടുത്തു എല്ലാവര്ക്കും നൽകി……

“”എടാ മനു ……………
വെള്ളച്ചാട്ടം എവിടെയാണെടാ “” നയനയുടെകൂടെ ഒട്ടിയിരിക്കുന്ന ആകാശവനോട് തിരക്കി..

“”അഹ് …………
ആ കാര്യമങ്ങു മറന്നാടാ ഞാൻ.”” മനു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മെല്ലെ നടന്നു താഴ്ചയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ കാണുന്നത് ഈറ്റകാടുകളുടെ ഇടയിൽ എന്തോ അനങ്ങുന്നതാണ്. സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ അതൊരു ആന ഫാമിലി ആയിരുന്നു.
സന്തോഷം അടക്കാനാവാതെ അവൻ അവരെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..””

“”അവിടെ ആണോടാ മനു .……………””

“”എടാ ……… ആനയെ കാണണമെങ്കിൽ ഓടിവാ. ദേ, ഇവിടെ മൂന്നെണ്ണം ഉണ്ട്.””
കേട്ടപാടെ എല്ലാവരും കൂടി ഓടി മനുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു താഴേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ അച്ഛനും അമ്മയും മകനും കൂടി വയറുനിറയ്ക്കുന്ന തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു.
തൊട്ടടുത്തായി തിളച്ചു മറിയുന്നപോലെയുള്ള വെള്ളച്ചാട്ടവും.
എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ അതിനെ മൊബൈലിൽ പകർത്താൻ തുടങ്ങി.””

“” എടാ ………… നമ്മള് പോകുന്ന വഴിയിൽ ഇതുവല്ലതും വരുമോടാ “” സൽ‍മ തിരക്കി.

“””ഇല്ല മിസ്സെ …………
ഇത് ഒരുപാടു താഴ്ചയിൽ അല്ലെ..””

“”താങ്ക്സ് ടാ മനു…
നീ കണ്ടില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ നമ്മള് ഇതൊന്നും കാണാതെയങ്ങു നടന്നെന്നെ…””
സൽ‍മ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ തോളിൽ തട്ടുമ്പോൾ അടുത്തുനിന്ന നയന അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
അവനും തിരിച്ചു ചിരിച്ചു….
കോളേജിൽ നിന്നിറങ്ങി ഇത്രനേരമായിട്ടും മുഖത്തുപോലും നോക്കാതിരുന്ന നയന ചിരിച്ചപ്പോൾ ഹാപ്പി ആയിരുന്നു അവനും.
അവിടുത്തെ കാഴ്ചകളൊക്കെ കണ്ടിട്ടും വീണ്ടും നടക്കാൻ തുടങ്ങി. ഉള്ളിലോട്ടു ഉള്ളിലോട്ടു പോകും തോറും ആരെയുമൊന്നു പേടിപ്പെടുത്തുന്ന പോലെ ആയിരുന്നു കാടിന്റെ കിടപ്പ്….

“”എടാ മനു ………………
സത്യം പറയ് നിനക്ക് ഒട്ടും പേടിതോന്നുന്നില്ലേ…?? സമയം പന്ത്രണ്ടുമണി ആകാൻ പോകുന്നതേയുള്ളു നല്ല ഇരുട്ടും മൂടിയിരിക്കുന്നു ചുറ്റും..””
അവന്റെ പിറകിൽ നടന്ന സൽ‍മമിസ് ചോദിക്കുമ്പോൾ മനു മിസ്സിനെ നോക്കിയൊന്നു ചിരിച്ചു…

“” മിസ്സിന് മാത്രമേ പേടിയുള്ളു
ബാക്കിആർക്കും കുഴപ്പമില്ലല്ലോ..””

“”എടാ ………
നമ്മള് ഒറ്റകെട്ടായി അല്ലേടാ ക്യാമ്പിന് വന്നത്
ഈ ഇരുട്ടും കാടുമൊക്കെ കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് നല്ല പേടിയുണ്ട് കെട്ടോ..””
സല്മയുടെ പേടിയോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ ആകാശും നയനയും അതിരയുമൊക്കെ മുഖത്തോടുമുഖം നോക്കി നിന്നുപോയി.

“”ഹ്മ്മ്മ്മ് ………… ഈ മിസ്സിന്റെയൊരു കാര്യം
പേടിച്ചു വയറ്റിളക്കം പിടിച്ചാൽ അപ്പിയിടാൻ ഇഷ്ട്ടപോലെ സ്ഥലമുണ്ട് അതിനു മിസ്സു് പേടിക്കണ്ടാ…. “”

“”ഒന്നുപോയെടാ…..
എന്തേലും കാര്യം പറയുമ്പോഴാണ് അവന്റെയൊരു തമാശ..””

ആരെയും കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. ആയ ഒരു പ്രദേശം അതുപോലെ പേടിപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നു.
വീണ്ടും മനുവിന്റെ പിറകിൽ തന്നെ എല്ലാവരും മുന്നോട്ടു നീങ്ങാൻ തുടങ്ങി….
ഇടയ്ക്കിടെ തമാശകൾ പറഞ്ഞും കഥകൾ പറഞ്ഞും കൂട്ടമായി ഫോട്ടോകൾ എടുത്തും എല്ലാവരുടെയും പേടിയൊക്കെ മനു പതിയെ മാറ്റിയെടുത്തിരുന്നു.
ഇപ്പോൾ ചെക്പോസ്റ്റിൽ നിന്ന് ഏതാണ്ട് എട്ടു കിലോമീറ്ററോളം ഉള്ളിലാണ് എല്ലാവരും……..