“അവനോട് ഞാന്‍ നിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞു…നീ നാളെ അവനെ ഒന്ന് കാണണം”
“ശരി ചാച്ചാ..”
“അവന് നല്ലവനാ..നിനക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ നിന്നെ അവന് കൊണ്ടുപോകും..എല്ലാം ദൈവത്തിന്റെ കൈയിലാണ്..” മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ ആ മനുഷ്യന്‍ ദീര്‍ഘമായി നിശ്വസിച്ചു.
“ഞാന്‍ കാണാം ചാച്ചാ…”
റോയിയുടെ മനസിന്‌ അല്പം കുളിര്‍മ്മ അനുഭവപ്പെട്ടു. അന്തമില്ലാത്ത മരുഭൂമിയില്‍ ദൂരെ എവിടെയോ ഒരു ചെറിയ പച്ചപ്പ്‌ കാണപ്പെട്ടതുപോലെ അവനു തോന്നി.
“ഓ..സാറ് സര്‍ക്കീട്ട് കഴിഞ്ഞു വന്നോ…എന്നാത്തിനാ വന്നത്? എങ്ങോട്ടേലും അങ്ങ് പോകാന്‍ മേലാരുന്നോ?”
മകനെ കണ്ട പാടെ കുപിതയായി ഗ്രേസി പറഞ്ഞു. അവന് ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുറിയിലേക്ക് പോയി ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടും മാറി. ഒരു ബനിയനും ലുങ്കിയും ധരിച്ചുകൊണ്ട് അവന് കട്ടിലില്‍ കിടന്നു. അമ്മയുടെ സംസാരം അവനെ ഒട്ടും ബാധിച്ചില്ല; ഇതിലും വലുതാണ് ദിവസവും കേള്‍ക്കുന്നത്. ദൈവമേ ആ ജോണ്‍ എന്തെങ്കിലും ഒരു മാര്‍ഗ്ഗം കാണിക്കണേ..പാവം അപ്പന്‍ തന്നെ ഒന്ന് കര പറ്റിക്കാന്‍ എത്ര പേരുടെ കാലുകള്‍ പിടിക്കുന്നുണ്ട് ഓരോ ദിവസവും. ഇതിനെല്ലാം ഒരിക്കല്‍ പകരം നല്‍കണം. സമ്പല്‍സമൃദ്ധിയില്‍ എന്റെ ചാച്ചന്‍ ജീവിക്കണം. അമ്മയുടെ കുറ്റം പറച്ചില്‍ പുകഴ്ത്തലായി മാറണം; റീനയെ ഏറ്റവും നല്ല നിലയില്‍ കെട്ടിച്ചു വിടണം. സാധിക്കും..ദൈവം ഒരു വഴി കാണിക്കാതിരിക്കില്ല. റോയി ദീര്‍ഘമായി നിശ്വസിച്ചു.
“ഇച്ചായാ…”
റീനയുടെ സ്വരം കേട്ട് റോയ് തലയുയര്‍ത്തി നോക്കി. അവള്‍ മുഖം വീര്‍പ്പിച്ച് അവനെ നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു. ഡിഗ്രി അവസാനവര്‍ഷ വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ റീന സുന്ദരിയായ പെണ്‍കുട്ടിയായിരുന്നു.
“എന്താടീ…” റോയ് പഴയപടി കിടന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ഇച്ചായന്‍ കേട്ടപാടെ പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കരുത്..ചാച്ചനോടോ അമ്മയോടോ പറയുവേം ചെയ്യരുത്..” മുഖവുരയോടെ അവള്‍ പറഞ്ഞു. ശബ്ദം പുറത്ത് പോകാതിരിക്കാന്‍ വളരെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിലാണ് അവള്‍ സംസാരിച്ചത്.
“നീ കാര്യം പറ…”
“ഒരാള്‍ എന്നെ കുറെ ദിവസമായി ശല്യപ്പെടുത്തുന്നു..അവന് മാത്രമല്ല..കുറെ എണ്ണം ഉണ്ട് കൂടെ…ഒഴിവാക്കാന്‍ എത്ര നോക്കിയിട്ടും അവന് മാറുന്ന ലക്ഷണമില്ല…എനിക്ക് കോളജില്‍ പോകാന്‍ തന്നെ പേടിയാ ഇപ്പോള്‍….”
റീന മടിച്ചുമടിച്ച് പറഞ്ഞു. അവള്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ റോയിയുടെ രക്തം തിളച്ചു. തന്റെ പെങ്ങളെ ശല്യപ്പെടുത്തുന്നോ! അവന് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.
“ആരാ..ആരാ അവന്?” റോയി ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.
“അറിയില്ല..അവന് കോളജിലെ സ്റ്റുഡന്റ് അല്ല…പക്ഷെ മിക്ക സമയത്തും കോളജിന്റെ മുന്‍പില്‍ വായീ നോട്ടമാണ്…ഏതോ കാശുള്ള വീട്ടിലെ ചെറുക്കനാ.. എന്നും ഓരോരോ വല്യ വണ്ടീലാ വരുന്നത്….”
റോയി ആലോചനയോടെ അവളെ നോക്കി.
“നിന്നോട് അവന് സംസാരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചോ…”
“ഉം..പല തവണ..എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ല എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടും എന്നെ വിടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു പിന്നാലെയാണ് അവന്…ഇന്നലെ..ഇന്നലെ അവനെന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി…” അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഭയം നിറയുന്നത് റോയ് ശ്രദ്ധിച്ചു.
“എന്ത് പറഞ്ഞു അവന്?”
“അവനെ അല്ലാതെ വേറെ ആരെയും ഞാന്‍ കെട്ടാന്‍ പോകുന്നില്ലെന്ന്….ഒരു മാസത്തിനകം അവന് അനുകൂലമായ മറുപടി കൊടുത്തില്ലെങ്കില്‍ എന്നെ അവന് അതിന്റെ വില അറിയിക്കും എന്നാണ് പറഞ്ഞത്….അവന്റെ കൂടെ കുറെ ഗുണ്ടകളും ഉണ്ട് ഇച്ചായാ….”
റീനയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് റോയി കണ്ടു. സംഗതി ഗൌരവമുള്ളതാണ്. ഇവിടെ മനുഷ്യന്‍ ഒരു ജോലി കിട്ടാതെ തെക്കും വടക്കും നടക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിലാണ് ഈ പ്രശ്നം. ചാച്ചനോടോ അമ്മയോടോ പറഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അവര്‍ ആധി കയറി ചാകും. ഏതവനാണ് അവന് എന്നറിയണം! നാളെ ശിവനെ കണ്ടു സംസാരിച്ച് ഇതിലൊരു തീരുമാനം ഉണ്ടാക്കണം; ഉണ്ടാക്കിയെ പറ്റൂ.
“സാരമില്ല..മോള് പൊക്കോ..ഇക്കാര്യം ഞാന്‍ നോക്കിക്കോളാം..” റോയി അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു. അവള്‍ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി. റോയി ആലോചനയോടെ കിടന്നു.
അടുത്തദിവസം രാവിലെതന്നെ റോയി ശിവനെ കണ്ടു. ചാച്ചന്‍ പറഞ്ഞ ജോണിന്റെ കാര്യവും റീനയുടെ വിഷയവും അവന് അവനെ അറിയിച്ചു. ശിവന് ആലോചനാനിമഗ്നനായി അല്‍പനേരം നിന്നു. പിന്നെ റോയിയെ നോക്കി.
“നമുക്കൊരു കാര്യം ചെയ്യാം..ആദ്യം ആ ജോണിനെ ചെന്നു കാണാം. ഒന്നാമത്തെ പ്രശ്നം ജോലിയാണല്ലോ.. മറ്റേ ചെറ്റയെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട വിധം നമുക്ക് അതിനു ശേഷം തീരുമാനിക്കാം. എന്തായാലും നീ പണ്ട് പറഞ്ഞതുപോലെ കളരി പഠിക്കാന്‍ പോയതിന്റെ ഗുണം നമുക്ക് ഉണ്ടാകാന്‍ പോകുകയാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു…” അവന് ചെറുചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“എന്നാല്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യാം..ജോണ്‍ ഫസ്റ്റ്..” റോയി പറഞ്ഞു.
ശിവന്റെ സൈക്കിളില്‍ അവര്‍ നേരെ ജോണിനെ കാണാനായി തിരിച്ചു.
ചുറ്റും മതില്‍ കെട്ടിയ വലിയ ഇരുനില വീടിന്റെ മുന്‍പില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ റോയ് സൈക്കിള്‍ നിര്‍ത്തി. ശിവന് പിന്നില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി നോക്കി.
“മുട്ടന്‍ വീട്..ഇയാള്‍ അവിടെ കാശ് വാരുന്ന ടീം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു..അല്ലേടാ?”
“അയാള്‍ വാരിക്കോട്ടേ..ശകലം നമുക്കൂടെ വാരാനുള്ള സൗകര്യം ചെയ്ത് തന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു…”
ഇരുവരും ചിരിച്ചു. പിന്നെ സൈക്കിള്‍ സ്റ്റാന്റില്‍ വച്ചിട്ട് ചെന്നു ഗേറ്റ് തുറന്ന് ഉള്ളില്‍ കയറി. കൂട്ടില്‍ കിടന്നിരുന്ന ചെറിയ പോമറേനിയന്‍ കുര തുടങ്ങി. അവര്‍ വാതിലിനു സമീപം എത്തുന്നതിനു മുന്‍പ് തന്നെ ആരോ കതക് തുറക്കുന്നത് ഇരുവരും കണ്ടു. കതകു തുറന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോള്‍ ശിവന്റെ വാ പിളരുന്നത് റോയി ശ്രദ്ധിച്ചു. മുപ്പത് വയസ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന മദാലസയായ, ഒപ്പം അതിസുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീയാണ് കതക് തുറന്നത്. ഒരു നീല ചുരിദാര്‍ ധരിച്ചിരുന്ന അവരുടെ ശരീരവടിവ് വസ്ത്രത്തിനുള്ളില്‍ സ്പഷ്ടമായിരുന്നു. അവരുടെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ മതിമറന്ന ശിവന് അവരെ ആര്‍ത്തിയോടെ നോക്കി….
ശിവന് അന്ധാളിപ്പോടെ അവരെ നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ റോയ് അവന്റെ കൈയില്‍ നുള്ളി. അപ്പോഴാണ് അവന് സ്ഥലകാലബോധം തിരികെ ലഭിച്ചത്.
“ആരാ..” അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ആ സ്ത്രീ ചോദിച്ചു. അല്പം ഘനമുള്ള ആ ശബ്ദം ശിവന് നന്നായി ബോധിച്ചു. തീരെ മൃദുവായ സ്ത്രീശബ്ദം അവനിഷ്ടമല്ല.
“ഞാന്‍ ജോസഫിന്റെ മോന്‍..ഇന്നലെ ചാച്ചന്‍ ജോണ്‍ അച്ചായനോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു..അച്ചായന്‍ ഉണ്ടോ?’ റോയ് വന്ന വിവരം അവരെ അറിയിച്ചു.
“ഉണ്ട്..ഞാന്‍ വിളിക്കാം…”
ഇരുവരെയും ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് അവള്‍ തിരികെ പോയി. ശിവന്റെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ ഉരുണ്ട് തത്തിക്കളിക്കുന്ന നിതംബങ്ങളില്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ പതിയുന്നത് റോയ് കണ്ടു.
