മാഡം.. എന്റെ ഫസ്റ്റ് സാലറിയുടെ ചെറിയ ഒരു ചിലവാണ്. ഒരു ലഡ്ഡു എടുക്കണം. ആദ്യമായി എന്റെ പേർസണൽ കാര്യം പറയുന്നതിന്റെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു ഞാൻ. എന്നി ഇതിൽ പിടിച്ചുവേണം കയറാൻ എന്ന അമിത ആത്മവിശ്വാസം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ സന്തോഷത്തിന് പരിധി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
സോറി… ഞാൻ മധുരം കഴിക്കാറില്ല.
മുഖത്തടിച്ചതു പോലെ ഞാൻ ഒട്ടും പ്രദീക്ഷിക്കാത്ത മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ ഞാനൊന്ന് പകച്ചുപോയി. ഞാനത് മുഖത്തത് പ്രതിധ്വനികാത്തിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു.
എന്റെ സന്തോഷതിന് അവർക്ക് നേരെ വച്ച് നീട്ടിയ ഒരു നുള്ള് മധുരം ഒറ്റ വാക്കുകൊണ്ട് വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കത് വലത്തേ ഹെർട്ടായി. ഞാൻ പതിയെ അവളുടെ അടുത്ത് നിന്നും വലിഞ്ഞു.
പിന്നീടുള്ള രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസങ്ങളിൽ അതിന്റെ ചെറിയ ഒരു മൂടൽ എന്റെ മനസ്സിൽ തങ്ങി നിന്നു.
ആ ദിവസങ്ങളിൽ അവൾ ബാങ്കിലേക്ക് കയറിവരുബോൾ ഞാൻ അവളെ നോക്കാൻ പോയില്ല. ബാങ്കിൽ ഇരികുബോഴും അവൾ ഇരിക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്ക്‌ നോക്കാൻ വല്ലാത്ത ഒരു മടി പോലെ.
പിന്നീടാങ്ങോട്ടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ നോട്ടത്തിൽ കൂടുതൽ ആവാതെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.
അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയികൊണ്ടിരുന്നു. രണ്ടാമത്തെ സാലറിയും കിട്ടി. രമ്യ എന്നും പതിവ് പോലെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പറഞ്ഞ് പോവും. ഞാനും അത് എൻജോയ് ചെയുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. കാരണം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ നല്ലൊരു സൗഹൃദം രൂപം കൊണ്ടിരുന്നു.
അഭിരാമി എന്നത്തേയും പോലെ എന്നെയും അതെ പോലെ മറ്റുള്ളവരെയും മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ കടന്നുപോകും. ആരോടും പതിവിൽ കവിഞ്ഞ സംസാരം ഉണ്ടാവാറില്ല. തന്റെ ജോലിക്ക് ആവശ്യമുള്ള കാര്യങ്ങൾ മാത്രമേ സംസാരിക്കൂ എന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുത്തത് പോലെയായിരുന്നു അത്.
പലരും കൂടുതൽ അടുക്കുവാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ അവൾ ആരോടും കൂടുതൽ ഇടപഴകാൻ ശ്രമിക്കാറില്ല. ഞാനാണെങ്കിൽ അതിന് പോലും ശ്രമിക്കാറില്ല.
അങ്ങനെ ഇരിക്കെ കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം. രമ്യ ലീവാണ് എന്ന് എന്നോട് മുൻകൂട്ടി പറഞ്ഞിരുന്നു. പോരാത്തതിന് ഇന്ന് രാവിലെയും വാട്സാപ്പിൽ മെസ്സേജ് അയക്കുക കൂടി ചെയ്തു.
ഞാൻ പതിവ് പോലെ കൊച്ചിയുടെ സൗന്ദര്യവും ആസ്വദിച്ച് ബാങ്കിലേക്ക് ചെന്നു.
good മോർണിംഗ്.. സെക്യൂരിറ്റി ചേട്ടന്റെ സ്ഥിരമുള്ള ഗുഡ് മോർണിംഗ് കിട്ടി. ഞാൻ തിരിച്ചും ഒരു ഗുഡ്മോർണിംഗ് പറഞ്ഞു.
പതിവ് പോലെ പത്ത് മണിക്ക് മിനിറ്റുകൾ മാത്രം ശേഷിക്കെ അഭിരാമി ബാങ്കിലേക്ക് കയറി വന്നു.
ഒരു ലൈറ്റ് മഞ്ഞ ചുരിദാറാണ് വേഷം. ഇവൾക്കിത് ചുരിദാറ് മാത്രം ഒള്ളോ… ഒരു സാരീയൊക്കെ ഇടുത്ത് വന്നൂടെ ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.
അവൾ പതിവ് തെറ്റിക്കാതെതന്നെ എന്റെ ഭാഗത്തേക്ക്‌ ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ അവളുടെ ചെയറിൽ പോയിരുന്നു.
ബാങ്ക് ടൈം തുടങ്ങിയശേഷം ഓരോരുത്തരായി കയറിവന്നുതുടങ്ങി. ഇന്ന് ബുധനാഴ്ച ആയതുകൊണ്ട് തിരക്ക് വളരെ കുറവായിരുന്നു.
ബാങ്കുകളിൽ പൊതുവേയുള്ള ഒരു പ്രശ്നമാണിത് അവധി വരുന്ന ദിവസത്തിന് മുമ്പുള്ള ദിവസവും ശേഷമുള്ള ദിവസവും നല്ല തിരക്കാവും ഇട ദിവസങ്ങളിൽ അത്ര തിരക്ക് ഉണ്ടാവാറുമില്ല.
ഒരു പതിനൊന് മണിയൊക്കെ ആയി കാണും. എനിക്ക് ചെറുതായി രമ്യയെ മിസ്സ് ചെയുന്നതുപോലെ. ഒഴുവുണ്ടെങ്കിൽ ഈ സമയം കൊണ്ട് തന്നെ രണ്ട് വട്ടമെങ്കിലും അവൾ വന്ന് സംസാരിക്കേണ്ട നേരം കഴിഞ്ഞു.
എനി തിരക്കാണങ്കിൽ കൂടി അവളുടെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് തന്നെ പലപ്പോഴും നോട്ടമെങ്കിലും കിട്ടും. ഇന്ന് അതൊക്കെ വല്ലാതെ മിസ്സ് ചെയ്യുന്ന പോലെ.
പെട്ടെന്നാണ് ടേബിളിൽ വച്ചിരുന്ന ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തത്. ഞാൻ ഫോണിന്റെ ഡിസ്‌പ്ലൈയിലേക്ക് നോക്കി.
രമ്യ..
അവളെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ കാൾ വന്നത് കാരണം എനിക്ക് ചെറിയ ഒരു അതിശയം തോന്നാതിരുന്നില്ല. ഞാനൊരു ചിരിയോടെ കോൾ എടുത്തു.
ഹലോ… എന്താടി..
ടാ.. എനിക്ക് ഒരു ഹെല്പ് വേണം.
ആ നീ പറ. എന്നെകൊണ്ട് പറ്റുന്നതാണെങ്കിൽ നോക്കാം. ഞാൻ ഒഴുകാൻ മട്ടിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു.
ടാ.. എനിക്കല്ല. അഭിചേച്ചിക്കാണ്.
അവൾ ആ പേര് പറഞ്ഞതും എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ആ മുഖം കടന്നുവന്നു. ഞാൻ വേഗം അഭിരാമി ഇരിക്കുന്നിടത്തേക് നോക്കി. കാരണം എന്റെ അറിവിൽ ഞാൻ അറിയുന്ന അഭിചേച്ചി അത് അഭിരാമിയാണ്. എന്നാൽ അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഏത് അഭിചേച്ചി… അഭിരാമിയുടെ കാര്യം തന്നെയാണോ അവൾ ഉദേശിച്ചത്‌ എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തുവാൻ വേണ്ടി ഞാൻ ചോദിച്ചു.
നീ തമാശ കളിക്കല്ലേ.
Ok.. നീ കാര്യം പറ. ആളെ തീർച്ച പെടുത്തിയിലെങ്കിലും രമ്യയുടെ ആ നേരത്തെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും കാര്യം അല്പം സീരീസ്‌ ആണെന്ന് മനസ്സിലായി.
നീ ചേച്ചിക്ക് ഒരു പാഡ് വാങ്ങി കൊടുക്.
പെടോ… എന്ത് പെട്…
ടാ.. നീ ശരിക്കും പൊട്ടനാണോ അതോ.. അങ്ങനെ അഭിനയിക്കുന്നതാണോ…. അവൾ ചെറിയ കലിപ്പോടെ പറഞ്ഞു.
നീ കാര്യം തെളിച്ച് പറ. അല്ലാതെ എനിക്ക് എങ്ങനെ അറിയാന. ഞാൻ അല്പം ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.
ടാ… നീ whisper എന്ന സാധനത്തെ കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ…
പോടീ… എനിക്കറിയാം ഞാൻ അത്രക് മണ്ടൻ ഒന്നുമല്ല.
ടാ.. മണ്ട അതിന് പറയുന്ന പേരണ് പാഡ്.
ഓ… അങ്ങനെയും പറയുമോ.. അതെനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ ഒഴുകാൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.
ങേ… Whispero… ഞാനോ… പെട്ടെന്നാണ് എനിക്ക് കാര്യത്തിന് കിടപ്പ് മനസ്സിലായത്.
ആ… നീ തന്നെ. അവൾ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
ഡി… അത്… ഞാൻ എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയാതെ കുഴഞ്ഞു.
നീ ഒന്നും പറയണ്ട. നീയത് വാങ്ങികൊടുക്ക്. അവൾ പറഞ്ഞു.
രമ്യ… ഞാൻതന്നെ വാങ്ങണോ..
ഡാ… ചേച്ചി നിന്നോട് വാങ്ങാനാ പറഞ്ഞത്. അവൾ ആ പറഞ്ഞ കാര്യം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്ക് ഞെട്ടി. എന്റെ അറിവിൽ അങ്ങനെ വരാൻ ഒരു വഴിയും ഇല്ല. എനി ഇവൾക്ക് തെറ്റിയതാവുമോ… ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.
പ്ലീസ്.. ഡാ. ഇതിന്റെ ഒക്കെ ബുദ്ധിമുട്ട് അത് അനുഭവിക്കുന്നവർക്കെ മനസ്സിലാവു. അവളുടെ ആ വാക്കുകളിലുണ്ടായിരുന്നു സ്ത്രീകൾ ആ സമയത്ത് അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ .
നീ വേഗം ചെല്ല്.. ചേച്ചി ആ ബാത്‌റൂമിന്റെ അടുത്ത് ഉണ്ടാവും.
ആ.. ok. ഞാൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞുപോയി.
കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തതിനുശേഷം ബാങ്കിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഞാൻ അവിടെ ആകമൊത്തം ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു. അടുത്ത് അതിന് പറ്റിയ കടയൊന്നും കാണുന്നില്ല.
ഞാൻ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇത് വാങ്ങുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അതിനെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് യാതൊരു ഐഡിയയുമില്ലയിരുന്നു.
ഞാൻ കുറച്ച് അപ്പുറത് ഒരു മെഡിക്കൽ സ്റ്റോർ കണ്ടു. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വച്ച് പിടിച്ചു.
ഈശ്വര.. ഇതിന് സൈസ് വല്ലതും ഉണ്ടാവുമോ. എന്റെ ഉള്ളിൽ സംശയം രൂപംകൊണ്ടു.
