“അതെന്താ… ചേട്ടന് പെണ്ണുങ്ങളോട് ഇത്ര വിരോധം…??”
കിച്ച ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“ഏയ്… വിരോധം കൊണ്ടല്ല… അവനിപ്പോഴും അവന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ ചന്ദനത്തിന്റെ മണമുള്ള കഴുത്തിൽ മറുകുള്ള അവന്റെ പെണ്ണിനെ തപ്പി നടക്കുകയാ… മറന്നു… പിന്നേ കൊറേ ചെന്നായകളും… അല്ലേടാ…”
രുദ്ര് എന്തോ പറയാൻ വന്നതും ഇടക്ക്കയറി ഭൈരവ് പറഞ്ഞു
അതുകേട്ട വൃന്ദയ്ക്ക് നെഞ്ചിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നിയതുപോലെ തോന്നി അവൾ അറിയാതെ തന്റെ നെഞ്ചിൽ കൈവച്ചു
രുദ്ര് അത് ശ്രദ്ധിച്ചു
കിച്ചയും ഞെട്ടലോടെ വൃന്ദയെ നോക്കി
“എന്ന് വച്ചാൽ….??? “
കിച്ച അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു
ഭൈരവ് രുദ്രിന്റെ സ്വപ്നത്തേക്കുറിച്ച് അവരോട് പറഞ്ഞു
അവൻ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കും നെഞ്ചിൽകൈവച്ചാണ് വൃന്ദ കേട്ടത്
എല്ലാം പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും വൃന്ദയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു, അവളറിയാതെ ഒരു തേങ്ങൽ പുറത്തുവന്നു,
എല്ലാവരും അമ്പരന്ന് അവളെ നോക്കി,
കിച്ച അത്ഭുതത്തോടെ വൃന്ദയുടെ സ്വപ്നത്തേക്കുറിച്ചും അവരോട് പറഞ്ഞു,
ഒരു ഞെട്ടലോടെയാണ് അവർ അതെല്ലാം കേട്ട് നിന്നത്
അവർക്കത് വിശ്വസിക്കാൻ തന്നെ പ്രയാസമായിരുന്നു,
എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ രുദ്ര് അവൾകരികിലേക്ക് ചുവടുവച്ചു, എപ്പോഴും അവൾ തല കുനിച്ച് വിതുമ്പി ക്കൊണ്ടിരുന്നു, രുദ്ര് അവളെ നോക്കി പിന്നീട് ഏതോ ഒരു ഉൾപ്രേരണയിൽ അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തു, അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി വിതുമ്പി,
അവനവളെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്തുപിടിച്ചു,
അവർക്ക് ഭരമില്ലാതായി, ഒരപ്പൂപ്പന്താടിപോലെ അവർ രണ്ടുപേരും ഒഴുകിനടന്നു, പേരറിയാത്ത മനംമയക്കുന്ന പുഷ്പങ്ങളുടെ സുഗന്ധത്താൽ നിറഞ്ഞപോലെ, ചുറ്റും ഹൃദ്യമായ സംഗീത വാദങ്ങൾ അവർക്കായി സംഗീതം തീർക്കുന്നപോലെ…ആ ഒരു നിമിഷം ഒരിക്കലും തീരാതിരിക്കാൻ അവർ പ്രാർഥിച്ചു…
കുറച്ചുനേരം അവർ ആ നിൽപ്പ് തുടർന്നു പിന്നീടവൾ എന്തോ അബദ്ധം പറ്റിയപോലെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽനിന്നും മുഖമുയർത്തി, അവൾ പുറത്തേക്കോടി,
കിച്ചയും ഭൈരവും ഒരമ്പരപ്പിലായിരുന്നു
“ഞാനപ്പോഴേ നിന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ…. അതവളാണെന്ന്, ഞാൻ വൃന്ദയെ സ്വപ്നം കാണുമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ നീയല്ലേ എന്നെ കളിയാക്കിയത്, നീയിപ്പോകണ്ടോ ഒരു നിയോഗം പോലെ അവളെന്റരികിലേക്ക് വന്നത്…??”
രുദ്രിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു
ഭൈരവിന് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല,
കിച്ചയും എല്ലാം കേട്ട് ഒരു മരവിപ്പിലായിരുന്നു, അവൾ പതിയെ രുദ്രിനടുത്തേക്ക് വന്നു
“എന്റെ ഉണ്ണി വെറും പാവാ… ആരെയും ഉപദ്രവിക്കാനോ എതിർത്തുപറയാനോ കഴിയാത്ത പാവം… അവൾക്ക് ഈ ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും വലുത് ഇവനാ… കണ്ണൻ…
പക്ഷേ പിന്നെയൊരു ഇഷ്ടമുള്ളത് അവളുടെ സ്വപ്നത്തിൽ വരാറുള്ള ആ യുവാവാണ്… നിങ്ങള് പറയുന്നത് സത്യമാണോ അല്ലയോ എന്നൊന്നും എനിക്കറിയില്ല… അവളെ ചതിക്കരുത്…”
കിച്ച കരഞ്ഞുകൊണ്ട് രുദ്രിനോട് പറഞ്ഞു
“ഈ രുദ്ര് നേരിൽ കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും ഈ ജീവിതത്തിൽ മനസ്സറിഞ്ഞു സ്നേഹിച്ച ഒരു പെണ്ണുണ്ടെങ്കിൽ അല്ലെങ്കി സ്വന്തമാക്കണമെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടങ്കി അത് അവളാണ്… വൃന്ദ… അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ സ്വപ്നത്തിൽ കാണാറുള്ള ആ വലിയ കണ്ണുകളാണ്… അവളെനിക്കൊരു ഭാരമല്ല… നേരമ്പോക്കല്ല… എന്റെ ജീവിതം തന്നെയാണ്… എന്നെ വിശ്വസിക്കാം…”
രുദ്ര് പറഞ്ഞു,
കിച്ചയുടെയും കണ്ണന്റെയും കണ്ണ് നിറഞ്ഞു
ഹോസ്പിറ്റലിലെ ടെറസ്സിൽ നിന്ന് വൃന്ദ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു, സന്തോഷമാണോ വേറെന്ത് വികാരമാണെന്ന് അവൾക്കുതന്നെ മനസ്സിലായില്ല…
കാണാൻ ഒരുപാട് കൊതിച്ചു കണ്മുന്നിൽ കണ്ടപ്പോ… വൃന്ദയ്ക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ടോ മറ്റേതെങ്കിലും വികാരം കൊണ്ടോ നെഞ്ച് നീറുംപോലെ തോന്നി.
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് അവളെതിരക്കി കിച്ച അവിടേക്ക് വന്നു, കിച അവളെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി
വൃന്ദ വല്ലാത്തൊരവസ്ഥയിലായിരുന്നു… കേട്ടതല്ലാം ഒരു സ്വപ്നംപോലെ തോന്നുന്നു, ഒന്നും വിശ്വസിക്കാൻ വയ്യാത്തൊരവസ്ഥ,
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചു ചുവരിൽ ചാരി നിന്നു അവളുടെ ദാവാണിത്തുമ്പ് വിരലിൽ ചുറ്റുകയും അഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
കിച്ച അവൾക്കരികിലേക്ക് ചെന്നു
“ഇപ്പൊ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു… നിന്റെ സ്വപനത്തിലെ രാജകുമാരൻ നിന്നടുത്തെത്തിയില്ലേ…? കാവിലമ്മ എത്തിച്ചില്ലേ…? ഇനി നിനക്കാരെയും പേടിക്കണ്ടല്ലോ…? മാത്രമല്ല നിങ്ങൾ തമ്മിൽ നല്ല ചേർച്ചയാ…”
കിച്ച അവളുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തിക്കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു,
വൃന്ദ മുഖമുയർത്താൻ കഴിയാതെ നിന്നു,
വൃന്ദക്ക് പക്ഷേ അതൊന്നും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയുന്നുണ്ടയിരുന്നില്ല, അവൽ ആയോരവസ്ഥയിൽ ഉരുകി നിന്നു
“വേണ്ട കിച്ചേ… എനിക്കാരും വേണ്ട… ഞാനിപ്പോ എന്റെ കാര്യം മാത്രം നോക്കിയാൽ എന്റെ കണ്ണൻ ഒറ്റയ്ക്കാവും… വേണ്ട എനിക്കാരും വേണ്ട…”
വൃന്ദ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞൂ
“ഉണ്ണി… നീയെന്തോക്കേയാ പറയുന്നത്… “
കിച്ച ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ചോദിച്ചു
“നിനക്കറിയില്ലേ ഞാനൊരു ഭാഗ്യം കെട്ടവളാണ്… എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവരും ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നവരും എല്ലാം എന്നെ വിട്ടുപോകും, എന്റെ പപ്പയേം അമ്മയേം നോക്ക്…. മുത്തശ്ശനേം മുത്തശ്ശിയേം നോക്ക് എന്റെ ജാതകത്തിൽ തന്നെയുണ്ട്, ഇനിയൊരു നഷ്ടം… എനിക്ക് വയ്യ കിച്ചേ… എനിക്കിപ്പോ ഒരൊറ്റ പ്രാർത്ഥനയെ ഉള്ളു എന്റെ ജാതകാദോഷം കാരണം കണ്ണാനൊന്നും വരുത്തരുതേയെന്ന്… ഞാൻകാരണം ആർക്കും ഒന്നും സംഭവിക്കാൻ പാടില്ല…”
വൃന്ദ കിച്ചയെ ഒന്നും പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ മുഖം അമർത്തി തുടച്ച് അവിടുന്ന് പോയി
കിച്ച ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ തറഞ്ഞു നിന്നു
പിന്നീട് രുദ്ര് വൃന്ദയോട് സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾ പരമാവതി അവനിൽനിന്നും വിട്ട് നിന്നു
സീതലക്ഷ്മി ഇടയ്ക്ക് കണ്ണനെ കാണാൻ വന്നു
വൃന്ദ കിച്ചയെ അവൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തികൊടുത്തു
കിച്ച വീട്ടിൽനിന്നും ബ്രെക്ഫാസ്റ് കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു, പോരാത്തത് കാന്റീനിൽനിന്നും രുദ്രും ഭൈരവും വാങ്ങി വന്നിരുന്നു
സീതാലക്ഷ്മി കുഞ്ഞിക്കുള്ള ഭക്ഷണവുമായി അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി
കിച്ച കണ്ണന് ഭക്ഷണം വാരിക്കൊടുത്തു
പിന്നീട് അവരെല്ലാവരും കൂടി ഭക്ഷണം കഴിച്ചെങ്കിലും വൃന്ദ മുഖമുയർത്താതെ എന്തെക്കെയോ കൊത്തിപ്പെറുക്കി എഴുന്നേറ്റ് പോയി
ഒൻപത് മണിയോടെ ഡോക്ടർ റൗണ്ട്സിന് വന്നു കണ്ണനെ ചെക്ക് ചെയ്ത് അന്നുംകൂടി ഒബ്സെർവേഷനിൽ നിർത്തി ബ്ലഡ്‌ റിസൾട്ട്‌ വന്നിട്ട് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞു,
“കിച്ചേ… എന്റേൽ മാറാൻ ഡ്രസ്സ്‌ ഒന്നുമില്ല… ഞാൻ വീട്ടിൽപോയി ഡ്രസ്സ്‌ എടുത്തിട്ട് വരാം, നീയിവിടെ കാണില്ലേ…? “
വൃന്ദ കിച്ചയോട് പറഞ്ഞു,
“മ്… നീയെങ്ങനെ പോകും…?”
“ഞാൻ ബസ്സിൽ പോയിട്ട് പെട്ടെന്നു വരാം…”
അതും കേട്ടാണ് ഭൈരവ് അവിടേക്ക് വന്നത്
