അവന്റെ കണ്ണുകൾ അപ്പോൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു, വൃന്ദ പതിയെ വിതുമ്പി തുടങ്ങിയിരുന്നു.
••❀••
അവർ ദേവടത്ത് എത്തുമ്പോൾ അവരെ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നവണ്ണം നളിനി അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു,
കാറ് വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ വീടിനകത്തുള്ളവരും അവിടേക്ക് വന്നു
ഇനി രുദ്രിന് കൂടെ വന്നതിന് അവരെല്ലാം കൂടി എന്ത് കഥയാണ് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുകയെന്ന് ഓർത്ത് വൃന്ദ വല്ലാത്തൊരസ്ഥയിലായി, അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് രുദ്രിന് കാര്യം മനസ്സിലായി…
അവരെയെല്ലാം കണ്ട് ശങ്കിച്ചുനിന്ന വൃന്ദയുടെ കയ്യിൽ പതിയെ രുദ്ര് കൈയമർത്തി, കണ്ണുകൊണ്ട് പേടിക്കണ്ടന്ന് പറഞ്ഞു അവർ പുറത്തേക്കിറങ്ങി,
“ഉണ്ണി… കണ്ണനെങ്ങനുണ്ട്….?”
നളിനി മുന്നോട്ടോടിവന്ന് ചോദിച്ചു, കണ്ണന്റെ കാര്യം സീതാലക്ഷ്മി പറഞ്ഞ് എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരുന്നു
“നല്ല കുറവുണ്ട് വല്യമ്മേ…”
അവൾ പറഞ്ഞു
അപ്പോഴേക്കും മറ്റു ബന്ധുക്കൾ രുദ്രിന് ചുറ്റും കൂടിയിരുന്നു, എല്ലാവരും കുഞ്ഞിയുടെ കാര്യം തിരക്കി, പെൺപിള്ളേര് അവനെ ആരാധനയോടെ നോക്കി
വൃന്ദ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി, അവൾ മുറിയിലേക്ക് ചെന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോകേണ്ട തുണികളെല്ലാം ഒരു കവറിനുള്ളിൽ എടുത്തുവച്ച്, ടവലുമായി പുറത്തെ കുളിമുറിയിലേക്ക് നടന്നു
ലത അവളോട് കണ്ണന്റെ കാര്യം ചോദിച്ചു, അതിന് മറുപടിയും പറഞ്ഞു അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ നേരം ശില്പ അവളെ വിളിച്ചു,
തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോൾ ശില്പ അവളെടുത്തേക്ക് വരുന്നതാണ് കാണുന്നത്
“അവൻ ചത്തില്ലല്ലേ… അപ്പൊ ഞാൻ നേർന്ന വഴിപാടെല്ലാം വെറുതെയായി…”
ശില്പ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു
വൃന്ദ ഉള്ളിൽ വന്ന ദേഷ്യം മുഖത്തുകാണിക്കാതെ അവളെ നോക്കി നിന്നു
“നീയെന്താ അവന്റെ കാറിൽ… ഒരുത്തൻ പോയപ്പോ വേറൊരുത്തനെ ചാക്കിട്ട് പിടിച്ചോ….?? എന്താടി… പ്രേമമാണോ…??”
ശില്പ വൃന്ദയുടെ മുഖത്തേക്കുറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
വൃന്ദ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല
“അങ്ങനെന്തേലും ഉണ്ടങ്കിൽ… അത് വേണ്ട… എനിക്കതിഷ്ടമല്ല… ഇവിടെവച്ചു നിർത്തിക്കോ…”
വൃന്ദയുടെ കവിളിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ശില്പ പറഞ്ഞു
“ശില്പാ…”
അത് കണ്ടുകൊണ്ട് വന്ന നളിനി ഉറക്കെ വിളിച്ചു
നളിനി അടുത്തുവന്ന് ശില്പയെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി
ശില്പ അത് കാര്യമാക്കാതെ വൃന്ദയെ തറപ്പിച്ചുനോക്കി പുറത്തേക്ക് പോയി
••❀••
രാജേന്ദ്രൻ സുരേഷിനും മഹേന്ദ്രനുമൊപ്പം സുരേഷിന്റെ ഓഫീസ്മുറിയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു
“തനിക്കെന്താ പെട്ടെന്ന് ആ പെണ്ണിനെ ഞങ്ങളെയെല്പിക്കണമെന്ന് തോന്നാൻ…??”
മഹി രാജേന്ദ്രനോട് ചോദിച്ചു,
“ഞാനാഗ്രഹിച്ച പലതും എനിക്ക് നേടണമെങ്കിൽ അവളില്ലാതാവണം, അല്ലെങ്കിൽ പിന്നീടൊരിക്കലും അവളെന്റെ മുന്നിൽ വരില്ലെന്ന് നിങ്ങളെനിക്കുറപ്പ് തരണം…”
രാജേന്ദ്രൻ രണ്ടുപേരുടെയും മുഖത്തുനോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
അവർ രണ്ടുപേരും കുറച്ചുനേരം ആലോചിച്ചു
“നീ പേടിക്കണ്ട… അവളെ ഞങ്ങളുടെ കയ്യിക്കിട്ടിയാ ഞങ്ങളവളെ ഹൈദരാബാദിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകും… ഞങ്ങൾ നല്ലപോലെ അവളെ ആസ്വദിക്കും… ഹൈദരാബാദിലെ എന്റെ ബംഗ്ലാവ് ഈശ്വരിയക്കന്റെ കസ്റ്റഡിയിലാണ്, അക്കനെ വെട്ടിച്ച് ഒരീച്ചപോലും രക്ഷപെടില്ല, പോരാത്തതിന് കാളിയനും,
പിന്നീട് എപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങൾക്ക് അവളെ അനുഭവിക്കണമെന്ന് തോന്നുന്നോ അപ്പോഴെല്ലാം ഞങ്ങൾ അവിടെത്തിക്കോളാം…”
മഹി പറഞ്ഞു നിർത്തി
“മ്… അപ്പൊ കാവിലെ ഉത്സവത്തിന് ശേഷമോ ഉത്സവം നടക്കുമ്പോഴോ കാര്യം നടക്കണം….”
രാജേന്ദ്രൻ പറഞ്ഞു
“അത് താൻ പേടിക്കണ്ട നാളേക്കഴിഞ്ഞു ഈശ്വരിയ്ക്കനും കാളിയനും ഇവിടെത്തും മറ്റേ വിഗ്രഹത്തിന്റെ കാര്യത്തിനായി… അതിന്റെ കൂട്ടത്തിൽ അവളെയും പൊക്കും… എല്ലാം ഞാനേറ്റു….”
മഹി പറഞ്ഞു, രാജേന്ദ്രൻ ക്രൂരമായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
••❀••
ആശുപത്രിയിലേക്ക് പോകാൻ വൃന്ദ കയ്യിലൊരു കവറുമായി ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നു, അവളുടെ ബന്ധുക്കൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ആരും അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൂടിയില്ല
അപ്പോൾ രുദ്രും റെഡിയായി അവിടേക്ക് വന്നു,
പച്ച നിറത്തിലുള്ള പാവാടയും ബ്ലൗസും ഓറഞ്ച് നിറത്തിലുള്ള ഹാഫ്സാരി,
കുളിച്ചീറനായ സമൃദ്ധമായ മുടി കുളിപ്പിന്നൽ ചെയ്ത് വിടർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു, നെറ്റിയിൽ ഒരു ചുവന്ന പൊട്ടും ഭസ്മക്കുറിയും മൂക്കിലെ മൂക്കുത്തി അവളുടെ മുഖത്തെ ഭംഗി കൂട്ടുന്നു, താനിന്നുവരെ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും സുന്ദരി ഇവളാണെന്ന് അവന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു,
അവൻ കണ്ണെടുക്കാതെ അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു.
രുദ്ര് ലൈറ്റ് ബ്ലൂ കളർ ജീനും ബ്ലാക്ക് കളർ വീ നെക്ക് റ്റി ഷർട്ടുമാണ് ഇട്ടിരുന്നത് അവനാ വേഷം നന്നായിണങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു
അവിടേക്ക് വന്ന ശില്പ അവനെ നോക്കി കുറച്ചുനേരം നിന്നു.
അവനെക്കണ്ട അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു തിളക്കം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു, തന്റെ കീഴ്ച്ചുണ്ട് പതിയെ കടിച്ച് അവനരികിലേക്ക് നടന്നു,
“രുദ്രേട്ടൻ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കാണോ…?”
അവൾ അവനരികിലെത്തി ചോദിച്ചു
“അതേ…”
അവൻ വാച്ച് കെട്ടുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു
“എന്നാ ഞാനൂടെ വരട്ടെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ….??”
അവൾ ആവേശത്തോടെ ചോദിച്ചു
അവനൊന്ന് അമ്പരന്ന് അവളെ നോക്കി
“വേണ്ട… കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് നമുക്കൊരുമിച്ചു പോകാം…”
അപ്പോൾ അവിടേക്ക് വന്ന നളിനി ശില്പയോട് പറഞ്ഞു
അതുകേട്ട് ശില്പ ദേഷ്യത്തോടെ നളിനിയെ നോക്കി
“കൊഴപ്പൊലാ അപ്പച്ചി ശില്പ വന്നോട്ടെ…”
രുദ്ര് നളിനിയോട് പറഞ്ഞു
“സാരല്ല മോനേ, ഞങ്ങൾ പിന്നീട് അവിടേക്ക് വന്നോളാം… അല്ലങ്കി ഞാൻ ഒറ്റക്കാവും…”
നളിനി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു
“മോന് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലെങ്കി ഉണ്ണിയേക്കൂടെ കൊണ്ട്പോ… അവളവിടെ റെഡിയായി നിൽപ്പുണ്ട്…”
നളിനി പറഞ്ഞു
“വേണ്ട… വേണ്ട… അവൾക്കീ വെലകൂടിയ കാറിലൊന്നും കയറി വലിയ പരിചയമൊന്നുമില്ല… മാത്രോല്ല അവളേം കൂട്ടി പോയാൽ നാട്ടുകാര് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കും, അതോണ്ട് അവള് ബസ്സിൽ പോകും, അല്ലെങ്കിൽ ഞാനവളെ കൊണ്ട് വിട്ടോളാം…”
ശില്പ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു
നളിനി അവളെയൊന്ന് കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി
“എന്തിനാ നീ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നെ… മോൻ പോകാൻ നിൽക്കല്ലേ അവൻ വിട്ടോളും…”
നളിനി അതും പറഞ്ഞു വൃന്ദയുടെ അരികിലേക്ക് പോയി അവളുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന കുറച്ചു പണം വൃന്ദയുടെ കയ്യിൽ വച്ചുകൊടുത്തിട്ട് അവളെ കൈ പിടിച്ച് രുദ്രിനടുത്തേക്ക് നടന്നു
“ഉണ്ണി… നീ മോനോടൊപ്പം ആശുപത്രിയിൽ പൊയ്ക്കോ… വെറുതെ ഇതെല്ലാം തൂക്കി ബസ്സിൽ കയറിയിറങ്ങേണ്ട…”
നളിനി വൃന്ദയോട് പറഞ്ഞു
വൃന്ദ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു
ശില്പ അവളെ ദേഷ്യത്തോടെ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി,
“എന്നാപ്പിന്നെ സമയം കളയണ്ട ഇറങ്ങിക്കോ… കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങളങ്ങെത്താം…”
നളിനി അവരോട് പറഞ്ഞു
രുദ്ര് മുന്നോട്ട് നടന്നു പിറകെ വൃന്ദയും, രുദ്രിന്റെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ബാഗ് വൃന്ദ വാങ്ങി കയ്യിൽ പിടിച്ചു
