വൃന്ദ അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന നൂലുപോലുള്ള ഒരു മാലയൂരി അവന്റെ കയ്യിൽ വച്ചു,
ഭൈരവ് ഒരു നിമിഷം ആ മാലയിലേക്ക് നോക്കി പിന്നീട് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖത്തേക്കും, പിന്നീട് അവൻ ആ മലയുടെ ഭാരം നോക്കുന്നപോലെ അതൊന്ന് ആട്ടി നോക്കി,
“ ഇത് തികയില്ലല്ലോ മോളേ… അപ്പൊ ബാക്കി പൈസയ്ക്ക് എന്ത് ചെയ്യും…”
അവനൊരു കുസൃതിചിരിയോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ മാല അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് വച്ചുകൊടുത്തു…
വൃന്ദയുടെ മുഖം താണു
“പോട്ടെ… സാരോല്ല… മോളെന്നെ ഏട്ടാന്നല്ലേ വിളിച്ചേ… അപ്പൊ കണ്ണനും ഞാനേട്ടനല്ലേ, അനിയനുവേണ്ടി ഏട്ടൻ പണം ചിലവാക്കുന്നതിൽ ഒരു തെറ്റുമില്ല… അതല്ല അത് മോൾക്ക് കുറച്ചിലാണെ ആ മാലയിങ്ങ് തന്നേക്ക്…”
അവൻ അവൾക്ക് നേരേ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
വൃന്ദ ഒന്ന് മടിച്ചു
“അത് മോൾടെ കഴുത്തിൽ കിടക്കട്ടെ എന്റെൽ പണം തികഞ്ഞില്ലെ ഞാം ചോദിക്കാം… അപ്പൊ തന്നാ മതി”
ഭൈരവ് ബില്ലുമായി പുറത്തേക്ക് പോയി,
അപ്പോഴേക്കും സീതാലക്ഷ്മിയും അവിടേക്ക് വന്നു
“എങ്ങനുണ്ട് മോളേ…?”
അവർ വൃന്ദയോട് ചോദിച്ചു
“ഇപ്പൊ കൊഴപ്പൊല്ല സീതാമ്മേ… പനി കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…”
അവൾ പറഞ്ഞു,
കണ്ണൻ ഉറങ്ങുന്നത് കണ്ട് അവൾക്ക് ഒരാശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു
“കുഞ്ഞിക്ക് എങ്ങനൊണ്ട്…?”
“കൊഴപ്പൊല്ല മോളേ… എന്നാലും രണ്ട് നാൾ കെടക്കേണ്ടി വരും… പുറത്തൊക്കെ ചെറിയ മുറിവുകളൊണ്ട്… അതിന്റെ ഇൻജെക്ഷനും മറ്റുമുണ്ട്…”
വൃന്ദ അകത്തു കയറി കുഞ്ഞിയെ നോക്കി, പതിയെ കവിളിൽ തഴുകിയിട്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി
രുദ്ര് വൃന്ദയെ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കിനിന്നു,
ഭൈരവ് തിരികെവന്നു
“ഏട്ടാ… ഏട്ടന്റെ ഫോണിന്ന് എനിക്കൊരു നമ്പർ വിളിച്ചു തരോ…??”
വൃന്ദ അവനോട് ചോദിച്ചു
അവൻ ഫോൺ ലോക്കെടുത്ത് അവൾക്ക് നേരേ നീട്ടി
അവൾ ഫോൺ വാങ്ങി കിച്ചയെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു
അത് കേട്ടതും അവിടേക്ക് വരാനായി ഇറങ്ങിയ കിച്ചയെ നാളെ വന്നാ മതിയെന്ന് പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിച്ചു ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്ത് ലതയെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു രാവിലെ നളിനിയോട് പൂജാമുറിയിൽ വിളക്ക് വയ്ക്കാൻ പറയാൻ ഏർപ്പാടാക്കി ഫോൺ ഭൈരവിന് കൊടുത്തു,
വൃന്ദയുടെയും രുദ്രിന്റെയും കണ്ണുകൾ ഇടക്കിടയ്ക്ക് തമ്മിലിടയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
വൃന്ദ ഉറങ്ങാതെ കണ്ണന് കൂട്ടിരുന്നു, പുലർച്ചെ എപ്പോഴോ കണ്ണൻ ഉണർന്ന് വെള്ളം ചോദിച്ചു വൃന്ദ അവന് വെള്ളം കൊടുത്തു, അവൾ അവന്റെ നെറ്റിയിൽ കൈവച്ചു പനി നിശേഷം മാറി, എന്നാലും കണ്ണന് നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ടായിരുന്നു…
ഒരു ആറര മണിയായപ്പോൾ രുദ്രും ഭൈരവും റൂമിലേക്ക് വന്നു, ഫ്ലാസ്കിൽ ചായയും ഉണ്ടായിരുന്നു
ഉറക്കച്ചടവോടെ കണ്ണന്റെ കട്ടിലിനടുത്ത് അവനേം ഉറ്റുനോക്കി ഇരിക്കുന്ന വൃന്ദയെ രണ്ടുപേരും അലിവോടെ നോക്കി, കണ്ണനും അപ്പൊ ഉണർന്നിരുന്നു അവൻ വല്ലാതെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു, അവരെക്കണ്ട് വൃന്ദ എഴുന്നേറ്റു,
“മോളിന്നലെ ഉറങ്ങിയില്ലല്ലേ…??? മുഖമെല്ലാം വല്ലാതിരിക്കുന്നു…”
ഭൈരവ് ഗ്ലാസ്സിൽ ചായ പകർന്നു അവൾക്ക് നേരേ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഗ്ലാസ്സ് വാങ്ങി
“എങ്ങനുണ്ട് കണ്ണപ്പാ…പനിയൊക്കെ മാറിയോ…”
അവൻ കണ്ണനെ തലോടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു, എന്നിട്ട് ചായ അവനും കൊടുത്തു
കണ്ണൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു,
ഈ സമയമത്രയും രുദ്ര് വൃന്ദയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു
“എന്ത് ഭംഗിയാ ഈ പെണ്ണിന്…”
വൃന്ദയെത്തന്നെ നോക്കിയിരുന്ന രുദ്ര് ആത്മഗതം പറഞ്ഞത് കുറച്ചുറക്കെയായിപ്പോയി
ചായക്കപ്പ് ചുണ്ടിലേക്ക് വച്ച ഭൈരവ് അതുകേട്ട് ചായ അറിയാതെ വിക്കിപ്പോയി, അവൻ ചുമച്ചു ഞെട്ടിതിരിഞ്ഞു രുദ്രിനെ നോക്കി
വൃന്ദ ഞെട്ടി രുദ്രിനെ നോക്കി പിന്നേ തലകുനിച്ചു പുഞ്ചിരിച്ചു…
രുദ്ര് ഭൂമികുഴിച്ചു പാതാളത്തിലേക്ക് പോയെങ്കിൽ എന്നവസ്ഥയിൽ നിന്ന് ഇളിച്ചു…
അപ്പോഴേക്കും ഡോർ തള്ളിത്തുറന്ന് സുന്ദരിയായ ഒരു പെൺകുട്ടി അകത്തേക്ക് വന്നു,
ഒരു ചുവന്ന കുർത്തിയും വെള്ള ലെഗ്ഗിൻസുമാണ് വേഷം, വൃന്ദയുടെ അത്രേം നിറമില്ലെങ്കിലും വെളുത്തിട്ടാണ്, മുടി പുട്ട്അപ്പ്‌ ചെയ്ത് വച്ചിരിക്കുന്നു കാതിൽ ഒരു ഫാൻസി കമ്മൽ, കഴുത്തിൽ ഒരു സ്വർണമാല
“കിച്ചേ…”
വൃന്ദ വിളിച്ചു
കിച്ച അവളുടെ കയ്യിലൊന്ന് തൊട്ടിട്ട് കവറുകളെല്ലാം താഴെ വച്ച് നേരേ കണ്ണനടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അവനൊപ്പം കട്ടിലിലിരുന്നു
“മോനേ കണ്ണാ… ഇപ്പോങ്ങനുണ്ട്…?? പനി കുറവുണ്ടോ…?? മോൻ പേടിച്ചോ…?? ഡോക്ടർ വന്നോ…??”
അങ്ങനെ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള് അവനോട് ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലുമെല്ലാം കൈവച്ചു നോക്കി പിന്നീട് അവനെ അവളോട് ചേർത്ത് തലോടി,
അവനോടുള്ള അവളുടെ സ്നേഹവും കരുതലും അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽനിന്നും മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു
കണ്ണൻ അവശതയോടെ അവളോട് ചേർന്നിരുന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു
“എനിക്കൊന്നൂല്ല കിച്ചേച്ചി… ഇന്നലെ പനിയായിരുന്നു ഇപ്പൊ മാറി…”
അവൻ പറഞ്ഞു
“ഇതൊക്കെ ആരാ…? “
രുദ്രിനേം ഭൈരവിനെയും നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു
“ഇത്… അമ്മാവന്റെ മക്കളാ…”
വൃന്ദ പരിചയപ്പെടുത്തി
“ഹെലോ…”
അവർ വിഷ് ചെയ്തു
“ഇവിടുത്തെ ചെകുത്താന്മാരുടെ ഉപദ്രവം പോരാഞ്ഞിട്ടാണോ അങ്ങ് വെളീന്ന് ആളിനെയിറക്കിയത്…??”
അവൾ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു
“കിച്ചേ നീയെന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്…??”
വൃന്ദ അവളുടെ വായ പൊത്തിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
“ദേ… അവിടുള്ളോര് കാണിക്കുംപോലെ ഇവരോട് വല്ലോം കാണിച്ചാ, കൃഷ്ണ ആരാണെന്ന് നിങ്ങളറിയും… ഇത്രേംനാളും ഞാൻ ഒന്നുമിണ്ടിയില്ല ഇവരെയൊർത്ത്… ഇനിപറ്റില്ല…”
കിച്ച വൃന്ദയുടെ കൈ പിടിച്ചുമാറ്റി അവൾ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു
“ചുമ്മാതിരിക്കടി… ഇവരാണ് ഇന്നലെ കണ്ണനെ ഇവിടേക്കൊണ്ടൊന്നത്…”
അതുകേട്ട് അവളൊന്നടങ്ങി, പിന്നേ ചമ്മിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു
“അപ്പൊ… ഇവരല്ലേ നിന്നെ അന്ന് വേണ്ടാത്തത് പറഞ്ഞത്…??”
അവൾ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു
വൃന്ദ അല്ലെന്ന് തലയാട്ടി
കിച്ച പിന്നീട് കഷ്ടപ്പെട്ട് മുഖമുയർത്തി
“സോറി… ഞാനോർത്തു… (രുദ്രിനെ നോക്കി) ഈ ചേട്ടൻ ഞാൻ വന്നപ്പോമുതൽ ഇവളെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു അതോണ്ടാ… ഞാൻ…”
അവൾ പതിയെ വിക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
കണ്ണൻ വാപൊത്തിച്ചിരിച്ചു
കിച്ച അവനെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി
അതുകണ്ട് ഭൈരവ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു
രുദ്ര് ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചു
“ഇവൻ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ നോക്കുന്നെന്ന് ആദ്യമായി പറഞ്ഞത് കുട്ടിയാ… ഇത് ഇവനെ അറിയാവുന്ന ആരോട് പറഞ്ഞാലും ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കില്ല… എന്തുമാത്രം പെൺപിള്ളേര് ഇവന്റെ പിറകെ നടക്കുന്നുണ്ടവന്നറിയോ…”
ഭൈരവ് അവനെനോക്കി പറഞ്ഞു
“ചുമ്മായിരിക്ക് മൈരേ…”
ഒരു ജാള്യതയോടെ രുദ്ര് പതിയെ അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു
വൃന്ദ ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ ഏറുകണ്ണിട്ട് നോക്കി
