“ദിസ് ഈസ് നോട്ട് ഫെയർ ദീപ്തി.. ഞാൻ”, എന്താണ് പറയണ്ടതെന്നറിയാതെ ഞാൻ നേരെ മുന്നോട്ട് നോക്കിയിരുന്നു
അവൾ എൻ്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയില്ല.
“എനിക്ക്.. എല്ലാരും എൻ്റെ ഉച്ചാരണത്തെയും ലാംഗ്വേജിനെയും ഒക്കെ കളിയാക്കുമായിരുന്നു. എനിക്ക് സംസാരിയ്ക്കാൻ അങ്ങനെ വിഷമമായതാണ്.. അത്യാവശ്യത്തിന് മാത്രമേ ഞാൻ സംസാരിക്കാറുള്ളായിരുന്നു. പവിത്ര മാത്രമാണ് എന്നോട് നന്നായി പരുമാറിയിട്ടുള്ളത്. അവളോട് മാത്രമായിരുന്നു ഞാൻ കംഫർട്ടബിളും.. ഞങ്ങൾ നല്ല ഫ്രണ്ട്സ് ആണ്”
“ജസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട്സ്?”
“ക്ലോസ് ഫ്രണ്ട്സ്, പക്ഷേ അതല്ലല്ലോ കാര്യം.. ഞാൻ.. എന്നോട് എത്രപേര് സഹായം ചോദിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു, ഞാൻ ആരോടും ഒരു ബഹളവും ഉണ്ടാക്കിയിടില്ലല്ലോ”
അവൾ അല്പ സമയം മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു. പിന്നെ എൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി..
“സോറി.. ഞാൻ സ്ട്രെസ്സിൽ ആയിരുന്നു”
“നോട്ട് എ ഗുഡ് എക്സ്ക്യൂസ്”
“പക്ഷേ..”
“ദീപ്തീ, മേബീ ദിസ് വാസ് എ മിസ്റ്റേക്ക്. ദീപ്തി എൻ്റെ അടുത്ത് കംഫർട്ടബിൾ അല്ലെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ ഫോഴ്സ് ചെയ്യാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. സോറി. നമുക്ക് തിരിച്ച് പോകാം”, എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ എണീറ്റു. അവൾ പെട്ടന്ന് രണ്ട് കൈകളും കൊണ്ട് എൻ്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
“വരുൺ, പ്ലീസ്.. പ്ലീസ്.. സോറി.. ഞാൻ എന്തോ വിഷമത്തിൽ പറഞ്ഞതാണ്.. എന്നെ സഹായിക്കണം, ഇല്ലെങ്കിൽ എനിക്കിവിടെ തുടരാൻ പറ്റില്ല..”
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നത് കണ്ട് എനിയ്ക്കും വിഷമം തോന്നി. “ഓകെ.. ഞാൻ സഹായിക്കാം.. എന്താണ് പ്രശ്നം എന്ന് എന്നോട് പറയണം”
ഏതാണ്ട് ഒരു മണിക്കൂറോളം ഞങ്ങൾ അവിടെ ഇരുന്ന് സംസാരിച്ചു. അവൾ പലതവണ കരഞ്ഞു. വീട്ടീലെ പ്രശ്നങ്ങൾ, ട്രെയിനിങ്ങ് നേരെ ചൊവ്വെ മനസ്സിലാവാത്തത്, പരിചയക്കുറവ്, സഹായിക്കാൻ ആളില്ലാഞ്ഞത്.. സംസാരിച്ച് കഴിയുന്നത് വരെ അവൾ എൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് പിടിവിട്ടില്ല. എനിക്കാണെങ്കിൽ അല്പം നാണക്കേടും തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“അതേ, ഞാൻ ഓടിപ്പോവില്ല, എൻ്റെ കൈ വിടാം”
അവളുടെ മുഖത്ത് ആദ്യമായി ചിരിയും നാണവും കണ്ടത് അപ്പോളാണ്. അവൾ വേഗം എൻ്റെ കൈ വിട്ടിട്ട് ഒരു കൈ കൊണ്ട് മുഖം പൊത്തി.
“അയ്യോ, ഇനീം കരയല്ലേ.. കൈ വേണേൽ എടുത്തോ, ദാ..”, അവളുടെ നേരെ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ട് കൈകളും കൊണ്ട് മുഖം പൊത്തി. ഞാൻ ബെഞ്ചിൽ നിന്ന് എണീറ്റപ്പോൾ അവൾ വീണ്ടും എൻ്റെ കൈയിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു. ഞാൻ അവളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എൻ്റെ കൈ വിട്ടു.
“ഒരുപാട് നന്ദി. എനിക്ക് വലിയ ആശ്വാസം തോന്നുന്നു”
ഞാൻ അവളുടെ തോളിൽ തട്ടാൻ കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ അവൾ അല്പം കൂടി എൻ്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി നിന്നെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
തുടർന്ന് വന്ന രണ്ടാഴ്ച സമയം കിട്ടിയപ്പോളൊക്കെ ഞാൻ അവളുടെ ഒപ്പം ഇരുന്ന് അവളെ സഹായിച്ചു. ആ ആഴ്ചയിൽ തന്നെ അവൾ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന അസൈൻമെൻ്റുകൾ ഏകദേശം എല്ലാം തന്നെ തീർത്തിരുന്നു. മൂന്നാമത്തെ ആഴ്ച ആയപ്പോളേയ്ക്കും ആൾക്ക് ചിരിയും കളിയും എല്ലാം വന്നു. പവിത്ര
പലതവണ എന്നെ അതും പറഞ്ഞ് കളിയാക്കി.
“വരുൺ, നീ ദീപ്തിയെ എന്താ ചെയ്തത്? പെണ്ണാകെ വസന്തത്തിലെ ചെറിമരം പോലെ ആണല്ലോ ഫുൾ ടൈം!”
“അതാണ് വരുൺ മാജിക്ക്”, ഞാനെൻ്റെ കൈവിരലുകൾ മജീഷ്യനെപ്പോലെ ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഉം, വല്ലടത്തുമൊക്കെ മാജിക്ക് കാണിച്ച് തല്ല് വാങ്ങിയിട്ട് വരണ്ട, എനിക്ക് അറിവുള്ളതാണല്ലോ”
“നീയതിനീം വിട്ടില്ലേ ! ഞാൻ കത്തി വാങ്ങിവരാം. എന്നെയങ്ങ് കൊന്നേക്ക്”
“ഞാനത് നീ ചത്താലും മറക്കില്ല..”, അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേയ്ക്ക് നടന്നു. ഞാൻ പിന്നാലെയും.
പിറ്റേന്ന് കാഷ്വലായി ദീപ്തിയുടെ വർക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവളുടെ കസേരയുടെ പിന്നിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു. എൻ്റെ കൈകൾ കസേരയുടെ ബാക്ക് റെസ്റ്റിനു മുകളിൽ അവളുടെ തലയുടെ ഇരുവശത്തുമായി വച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു നിന്നത്. സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനിടയിൽ ദീപ്തി അവളുടെ തല ചെരിച്ച് എൻ്റെ വലതുകയ്യിൽ അവളുടെ കവിൾ മുട്ടിച്ചു. അബദ്ധത്തിൽ സംഭവിച്ചതായിരിയ്ക്കും എന്ന് കരുതി ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവൾ വേഗം തല മാറ്റുമെന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയത്. പക്ഷേ അവൾ അവളുടെ കവിൾ എൻ്റെ കയ്യിലേയ്ക്ക് അമർത്തി വയ്ക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. അല്പം നെർവസ് ആയെങ്കിലും ഞാൻ അത് പുറത്ത് കാണിക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
“ഉം, ദീപ്തിയുടെ കൈ പോലെ ഐസല്ല കവിൾ..”, പറഞ്ഞ് തീർന്നതിനു ശേഷമാണ് അബദ്ധമായിപ്പോയോ എന്ന് ആലോചിച്ചത്. പവിത്രയുടെ അടുത്ത് സംഭവിച്ചതിൻ്റെ നാണക്കേട് ഇനിയും തീർന്നിട്ടില്ല.
ദീപ്തി അവളുടെ കൈ എൻ്റെ കൈയുടെ മേലെ അമർത്തി വച്ചു. എൻ്റെ കൈ അവളുടെ കവിളിനോട് കൂടുതൽ അമർത്തി വയ്ക്കുന്നത് പോലെ. അവളുടെ കൈ ഇന്ന് അല്പം ചൂടുള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നി. അവൾ തിരിഞ്ഞ് എൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. അവളുടെ ചിരി എൻ്റെ മുഖത്തെക്കാൾ നെർവസ് ആയിരുന്നു.
“ഇപ്പോളും തണുപ്പാണോ?”
“അല്ല.. ഇതെപ്പോ സംഭവിച്ചു?”
അവൾ ചിരിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്തുള്ളു. ആരെങ്കിലും കണ്ടോ എന്നറിയാൻ ചുറ്റും നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാൻ എൻ്റെ കൈ പിന്നോട്ട് വലിച്ചു. അവൾ പക്ഷേ എൻ്റെ കൈ വിട്ട് തരാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു. എനിക്ക് അല്പം ബലം പ്രയോഗിക്കണ്ട വന്നു. അന്ന് വൈകിട്ട് ഓഫീസിൽ നിന്നിറങ്ങിയപ്പോൾ ദീപ്തിയും ഒപ്പം എണീറ്റ് വന്നു. ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചാണ് ലിഫ്റ്റ് ലോബിയിലേയ്ക്ക് നടന്നത്. അവൾ എൻ്റെ ഒപ്പം തന്നെ ആയിരുന്നു നടന്നത്. പലപ്രാവശ്യം അവൾ എൻ്റെ തോളിൽ വന്ന് മുട്ടുകയും ചെയ്തു.
ലിഫ്റ്റിൽ കയറി താഴേയ്ക്ക് വന്നപ്പോൾ തൊട്ട് താഴത്തെ നിലയിൽ നിന്ന് ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ആളുകൾ കൂടി ലിഫ്റ്റിലേയ്ക്ക് കയറി. ഞാൻ ലിഫ്റ്റിൻ്റെ ഏറ്റവും പിന്നിലേയ്ക്ക് നീങ്ങി. ദീപ്തിയും. അവൾ എൻ്റെ മുന്നിൽ ഇടതുവശത്തേയ്ക്ക് ചേർന്ന് എന്നെ ചാരി നിന്നു. അവളുടെ ശരീരത്തിന് നല്ല ചൂടുള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നി. അതുപോലെ ഉള്ള ഒരു അനുഭവം എനിക്ക് ആദ്യമായി ആയിരുന്നു. അവളുടെ ഡ്രെസ്സ്,
അത് എൻ്റെ കോട്ടൺ ഡ്രെസ്സ് പോലെ പരുക്കൻ അല്ലായിരുന്നു. എൻ്റെ ഇടതുകൈ ആവളുടെ പിന്നിൽ ആയിരുന്നു. അവളുടെ തുടയുടെ മുകളിൽ ആയിരുന്നു എൻ്റെ കൈപ്പത്തി. അന്നുവരെ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ചൂടും മാർദ്ദവവും മാംസളതയും എൻ്റെ തൊലിപ്പുറത്ത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ എൻ്റെ ശരീരമാകെ ഒരു ചൂട് പരന്നു. അന്നേവരെ ഞാനറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത് ഒരു ഫീലിങ്ങ്.
എൻ്റെ കൈപ്പത്തി മുന്നോട്ട് നീക്കി അവളുടെ തുടയിൽ എൻ്റെ കൈകൾ അമർത്താൻ എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാനാവാത്ത ആഗ്രഹം തോന്നി. അവൾ എൻ്റെ മേലേയ്ക്ക് നന്നായി അമർന്നായിരുന്നു നിന്നത്. അപ്പോളേയ്ക്കും ലിഫ്റ്റ് താഴത്തെ നിലയിൽ എത്തിയിരുന്നു. ലിഫ്റ്റിൽ മുന്നിലുള്ളവർ എല്ലാം ഇറങ്ങിയിട്ടും ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാണ് ദീപ്തി എന്നിൽ നിന്നും മാറിയത്. ഞാൻ ഷോക്കടിച്ചത് പോലെ അനങ്ങാതെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ലിഫ്റ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയിട്ട് ദീപ്തി എന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. ഞാനൊരു വിഡ്ഢിയെപ്പോലെ തിരികെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് അല്പം നിരാശയുണ്ടായിരുന്നോ.. ലിഫ്റ്റിൻ്റെ വാതിലുകൾ അടഞ്ഞു. പെട്ടന്ന് ബോധം വന്ന ഞാൻ ഡോർ ഓപ്പൺ ബട്ടൺ അമർത്തി. വാതിൽ തുറന്നപ്പോളേയ്ക്കും അവൾ മുന്നോട്ട് നടന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയതേ ഉല്ല.
