തുണ്ട് കഥകള്‍ – നിഷിദ്ധ ജ്വാല – 4
പുലരിയില്‍ പ്രഭാതഭേരിയുയര്‍ത്തികൊണ്ട് പൂവന്‍കോഴി ഉച്ചത്തില്‍ കൂവി.
തലേ നാളത്തെ നിഴല്‍ നാടകത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണതക്കായി റിയാസിന്റെ മനസ്സുയര്‍ന്നു. അവന്റെ അടുത്ത് തന്നെ നന്ദിനി കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പാത്തൂമ്മയെ അവിടെയൊന്നും കാണാന്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. തലേ ദിവസ്സം അഴിച്ച അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ പാത്തൂമ്മ തിരിച്ച് ധരിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
ഉറക്ക ചടവോടെ റിയാസ് അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് കോണികള്‍ കയറി. ഷവറില്‍ നിന്നുള്ള ജലധാരയില്‍ വളരെയധികം നേരം എടുത്ത് കുളിച്ചപ്പോള്‍ മാനസ്സീകവും ശാരീരികവുമായ പുതു ഉന്മേഷം അവനിലേക്ക് നിറഞ്ഞൊഴുകി. വസ്ത്രം മാറി താഴേക്ക് കോണികള്‍ ഇറങ്ങുബോള്‍ സന്ദര്‍ശനമുറിയില്‍ പാത്തൂമ്മ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവന് അവരെ നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകളില്‍ ചെറിയ തളര്‍ച്ച രൂപാന്തരപ്പെട്ടീരിക്കുന്നു എന്നതു കാണാന്‍ സാദ്ധിച്ചു. ഒരു പക്ഷെ കൊച്ചു മകളെ പോലെ വളര്‍ത്തി കൊണ്ടുവന്ന നന്ദിനിയോട് ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നതോര്‍ത്ത് ഒരു പക്ഷെ സഹതപിക്കുന്നതാകാം എന്നവന് തോന്നി.
“…നീ തന്നെ ഓളുടെ മൊബൈലിലേക്ക് ആ പടങ്ങള്‍ അയച്ചോ….ഞമ്മക്ക് ഓരോന്നോര്‍ക്കുബോള്‍ തല ചുറ്റുന്നത് പോലെ….”.
പാത്തൂമ്മ നന്ദിനിയുടെ നഗ്നചിത്രങ്ങള്‍ അടങ്ങിയ അവരുടെ അവന് നേരെ നീട്ടി.
“….ശരി പാത്തൂഉമ്മോ….”.
തികഞ്ഞ നിസംഗതയോടെ അവന് അത് വാങ്ങികൊണ്ട് തല കുനിച്ചു.
പാത്തൂമ്മയില്‍ ഉണ്ടായതുപോലെയുള്ള അതെ വികാരം തന്നെയായിരുന്നു അവനിലും പ്രതിഫലിച്ചത്. അപ്പോഴാണ് അവന്റെ മൊബൈലില്‍ മെസ്സേജ് വന്നത്. നോക്കിയപ്പോള്‍ ലൈലമ്മായിയുടെ മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു. കാര്യങ്ങള്‍ എന്തായി എന്നതിനെ കുറിച്ചുള്ള ആരായലായിരുന്നു അതിലെ ഉള്ളടക്കം.
അവന് നന്ദിനിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി. അപ്പോഴും അവള്‍ നല്ല മയക്കത്തിലായിരുന്നു. നന്ദിനിയുടെ നഗ്നചിത്രങ്ങൾ അവളുടെ മൊബൈലിലേക്ക് രണ്ടും കൽപിച്ചു അയച്ചു.
മെസ്സേജുകൾ തുര തുരാന്ന് വരുന്നതിനാൽ അവളുടെ മൊബൈൽ കിടന്ന് ചിലച്ചു. ആ ശബദ്ധം കേട്ട് മയക്കത്തിൽ നിന്ന് നല്ല ഉറക്കച്ചടവോടെ അവൾ എഴുന്നേറ്റു. മൊബൈലിൽ തന്റെ തന്നെ നഗ്ന ചിത്രങ്ങൾ കണ്ട നന്ദിനിയുടെ മുഖം ചുവന്നു ജ്വലിച്ചു. എന്നെ കണ്ടതും അതീവ കോപത്തോടെ പാഞ്ഞടുത്തു. എന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചുവലിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ എന്തോ പറയാൻ ഒരുങ്ങി. വികാരക്ഷോഭത്താൽ വാക്കുകൾ ആദ്യം പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല.
“….എന്തിന്….എന്തിന്…എന്നോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്തു…പറയടാ പട്ടീ…..”.
നന്ദിനി എന്റെ ഇരു കരണത്തും ആഞ്ഞു വീശിയടിച്ചു. നല്ല വേദന ഉയർന്നെങ്കിലും അവനത് അടക്കി. ദേഷ്യം അവളിൽ വിറകൊള്ളിച്ചീരുന്നതിനാൽ പിന്നീട് പറയുന്നതൊന്നും റിയാസിന് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. നന്ദിനി തളർച്ചയോടെ സോഫയിൽ ഇരുന്നു. അവൾ വല്ലാതെ ഭയപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
റിയാസ് പതുക്കെ അടുക്കളയിൽ പോയി ചായ ചൂടാക്കി. ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് ചൂട് ചായ പകരുബോൾ പുറകിൽ നന്ദിനിയുടെ കാൽപെരുമാറ്റം കേട്ടു. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്ത ഭയപ്പാടും ദയനീയതായും നിഴലിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ റിയാസിന്റെ മനസ്സിൽ കരുണയുടെ നിഴലുകൾ നിഴലിച്ചു.
റിയാസ് അവളുടെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു മുന്നിലെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. ഇതിനിടയിൽ ചുമരിൽ ചുമരിൽ തൂക്കിയിട്ട ചാവികളുടെ ഇടയിൽ നിന്ന് കാറിന്റെ കീ നോടിയിൽ കൈക്കലാക്കീരുന്നു. കാറിന്റെ സീറ്റിൽ അവളെ ബലമായി ഇരുത്തികൊണ്ട് ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിങ്ങിൽ കയറി വണ്ടി ഇരബിച്ചെടുത്തു.
പുലർച്ചയിൽ വഴിയിലാകെ മഞ്ഞുപാളികൾ നിറഞ്ഞു നിന്നീരുന്നു. അതിനിടയിലുടെ ബെൻസിനെ റിയാസ് പറപ്പിച്ചു. ഇടക്കിടെ നന്ദിനിയെ നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾ നിർവികാരവതിയായി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. വണ്ടി ചെകുത്താൻ പാറയിലേക്ക് കുതിക്കുകയാണെന്നു മനസ്സിലായപ്പോൾ അവളിൽ നിസംഗത മാറി ചെറിയ ഭയം ആ കണ്ണുകളിൽ നിഴലിക്കാൻ തുടങ്ങി.
വണ്ടി ചെകുത്താൻ പാറയുടെ വിശാലതായിൽ നിന്നു. കാറിനുള്ളിൽ നിശബദ്ധതയെ മുറിച്ചുകൊണ്ട് കാറ്റിന്റെ മർമ്മരം ആഞ്ഞുവീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“….നന്ദിനി….”.
അവൾ റിയാസിന്റെ വിളിയിൽ ഞെട്ടി.
“….നന്ദിനി….ആ പടങ്ങൾ എപ്പോഴും സേഫായിരിക്കും…ഇവിടെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ മറ്റാരോടും പറയാതിരുന്നാൽ…പറയാതിരുന്നാൽ മാത്രം…”.
“…അതിന്…അതിന്…ഞാൻ ആരുടെ അടുത്തും പറഞ്ഞീട്ടില്ലല്ലോ…. പിന്നെ എന്തിനാണ് എന്നോട് നിങ്ങൾ ഈ പാതകം ചെയ്തേ….”.
“….ഇതെല്ലാം അവനവന്റെ നിലനില്‍പ്പിന് വേണ്ടി ചെയ്യുന്നതല്ലേ….ഒരു പക്ഷെ നീ ലൈലമ്മായിയെ നടന്ന കാര്യങ്ങള്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നു എങ്കില്‍ ഇങ്ങനെയൊന്നും നടക്കില്ലായിരുന്നു….വികാരങ്ങള്‍ പലര്‍ക്കും പലസമയങ്ങളില്‍ അടക്കിവയ്ക്കാന്‍ സാദ്ധിക്കാത്ത്ത അവസ്ഥ ഉണ്ടായെന്നു വരും…ആ നിമിഷങ്ങളില്‍ ആ തെറ്റ് അവര്‍ക്ക് തെറ്റാല്ലാതെയായി തോന്നാം…സത്യത്തില്‍ അവരെ അങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥയില്‍ എത്തിക്കുന്നത് സാഹചര്യവും, മനസ്സിലെ അടങ്ങാത്ത തേങ്ങലും അല്ലെ….അല്ലെ നന്ദിനി…???.”.
റിയാസ്സ് അവളെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു. എന്താണ് അവന് പറഞ്ഞുവരുന്നതെന്ന് മുഴുവനായും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അവള്‍ അനുദാവപൂര്‍വ്വം അവനെ നോക്കി ഇമവെട്ടാതെയിരുന്നു.
“…ഇവിടെ പാത്തൂ ഉമ്മയും ഞാനും തമ്മില്‍ അങ്ങനെയോന്നാണ് സംഭവിച്ചത്….നന്ദിനി കാര്യങ്ങളെ കുറച്ചു കൂടി മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണില്‍ കൂടി കാണണം…. സത്യത്തില്‍ വികാരത്തിന് അങ്ങനെ കുറച്ച് കുസൃതികള്‍ ഉണ്ട്….എല്ലാം നീ മറന്നുകളാ നന്ദിനി…”.
റിയാസ്സ് കുറച്ചുകൂടി തന്ത്രപരമായി കാര്യങ്ങള്‍ അവളുടെ മിന്നില്‍ അവതരിപ്പിച്ചു. സംസാരത്തിന്റെ അവസാന ഘട്ടത്തില്‍ അവളുടെ മുഖം മങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“…റിയാസ്സേട്ടാ….എനിക്കിന്നലെ നഷ്ട്ടപ്പെട്ടത് എന്താനെന്നറിയില്ലേ ….ഒരു പെണ്ണിന് ചാരിത്രം നഷ്ടപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ …പിന്നെ…സത്യത്തില്‍ ഞാനിപ്പോഴും ആത്മഹത്യക്ക് മുതിരാത്തത് തന്നെ ജീവിക്കാന്‍ ഉള്ള കൊതികൊണ്ടാണ്….”
“….നന്ദിനി…സത്യത്തില്‍ ഇന്നലെ സംഭവിച്ചത്….”.
റിയാസ്സ് വിശദ്ദീകരിക്കുന്നതിന് മുന്പേ നന്ദിനി അവനെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“….മരണം …സത്യത്തില്‍ അതിനെ കുറിച്ച് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ച് തുടങ്ങുകയാണ്ണ്‍ ….എന്തിന് ജീവിക്കണം…ഈ ലോകത്തില്‍ സാധാരണ പെണ്ണിനെ പിച്ചി ചീന്തുന്ന ലോകം ….കാര്യസാധനത്തിനായി മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് ഉപകരണം മാത്രം….”
നന്ദിനി നിന്ന് കിതച്ചുകൊണ്ട് വീണ്ടും തുടര്‍ന്നു. റിയാസ്സ് തടസ്സപ്പെടുത്താതെ അവളുടെ മനസ്സിലുള്ളതെല്ലാം മഴപോലെ പെയ്തൊഴിയട്ടെ എന്ന്‍ റിയാസ്സും വിചാരിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ നോക്കി.
