പ്രിയം പ്രിയതരം 13
Priyam Priyatharam Part 13 | Freddy Nicholas
[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]
എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും…
ഇത് ഫ്രഡ്‌ഡിയുടെ അവസാനത്തെ കഥയാണ്. ഈ കഥ തുടങ്ങിയത് മുതൽ അവസാനം വരെയും എന്റെ കഥയോട് നീതി പുലർത്തി സഹകരിച്ച എല്ലാ മാന്യ വായനക്കാർക്കും ഫ്രഡ്‌ഡിയുടെ അകമഴിഞ്ഞ നന്ദി.
എന്ന്
ഫ്രഡ്‌ഡി നിക്കോളാസ്.
❤️❤️❤️❤️
കോൺഫറൻസും കഴിഞ്ഞ് കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർ എല്ലാവരും നാലാം ദിവസം തന്നെ തിരിച്ചു പോയി…. പക്ഷേ ബിജുവിന് അവിടെ ഒന്നു രണ്ടു പേരെ കാണേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ വീണ്ടും അവിടെത്തന്നെ തങ്ങി.
കോൺഫ്രൻസ് കഴിഞ്ഞദിവസം അന്ന് തന്നെ തിരികെ വരില്ല എന്ന് അറിയിക്കാനായി വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു പറയുകയുണ്ടായി.
ഒപ്പം പ്രിയയെ വിളിച്ച് പറയാനായി അവളുടെ ഫോണിലേക്ക് ഞാൻ കോൾ ചെയ്തു നോക്കി പക്ഷേ സ്വിച്ച് ഓഫ് ആയിരുന്നു.
പിന്നീട് ഉള്ള രണ്ട് ദിവസം ഞാൻ തിരക്കിലായിരുന്നതു കൊണ്ട് അവളെ വീണ്ടും വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ല… പിന്നെ നാഴികയ്ക്ക് നൂറുവട്ടം പിണങ്ങുന്ന സ്വഭാവമുള്ളതുകൊണ്ട് അതിന്റെ പേരിൽ ഞാൻ തിരിച്ചു വിളിക്കാനും പോയില്ല.
എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പോയതിന്റെ ഏഴാമത്തെ ദിവസമാണ് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തിയത്.
ഞാൻ വീട്ടിലെത്തിയ ഉടൻ കുളിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിലായി, എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് സിനി ചേച്ചി മേശപ്പുറത്തെടുത്തു വച്ച ചായ കുടിക്കാൻ നേരത്ത് എന്റെ ഫോണിൽ കാൾ വന്നു.
കാൾ പ്രിയയുടേതാന്ന്…
എടുക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന രണ്ടുമനസ്സോടെ ഇരുന്നുവെങ്കിലും യാഥാർഥ്യ ബോധം വേണ്ടത് ആണുങ്ങൾക്കാണെന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കി ഞാൻ ഫോൺ റെസിവ് ചെയ്തു.
ഹലോ… പ്രിയ…
ഹലോ… ഏട്ടാ… സോറി ഏട്ടാ എന്റെ ഫോണിൽ ബാറ്ററി ചാർജ് തീർന്നിരുന്നു അതാ ഓഫായി പോയത്.
ഞാൻ ഇപ്പൊ വീട്ടിലുണ്ട്, ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുവോ…??
അഹ്… ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരാം..!
ഞാൻ സിനിചേച്ചിയെ നോക്കി…അവരുടെ മുഖത്തും എന്തോ ഒരു തരം വിഷാദം.
ഞാൻ തിരികെ വീട്ടിലെത്തുന്നതിന്റെ ഒരു മണിക്കൂർ മുൻപ് മാത്രമാണ് പ്രിയ ആ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തിയത് എന്ന് സിനി ചേച്ചി പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.
ഞാൻ ഉടനെ തന്നെ പ്രിയയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി പ്രിയയെ കണ്ടു. ആകെ ശോകമൂകമായ അന്തരീക്ഷം… സങ്കടം നിഴലിക്കുന്ന മുഖത്തോടു കൂടിയാണ് പ്രിയ എന്നെ വരവേറ്റത്.
ഞാൻ : എന്തുപറ്റി പ്രിയ…?
പ്രിയ : ഒന്നുമില്ല ഏട്ടാ…!!
ഞാൻ : എന്താ നീ ഫോൺ എടുക്കാത്തത് ഞാൻ പല തവണ നിന്നെ വിളിച്ചു.
പ്രിയ : ഞാൻ ഫോൺ എടുക്കാൻ പറ്റിയ പരുവത്തിൽ ആയിരുന്നില്ല. ഞാനിവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഞാൻ : എന്തുപറ്റി നീ എവിടെയാ പോയിരുന്നേ…??
പ്രിയ : ഞാൻ സുരേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയിരുന്നു ഏട്ടാ…
ഞാൻ : അവിടെ എന്താ പ്രശ്നം…എന്താ പ്രിയ കഴിഞ്ഞ ദിവസമല്ലെ നീ പോയിട്ട് വന്നത് വീണ്ടും തിരിച്ചു പോയോ…??
പ്രിയ : അതേ ഏട്ടാ വീണ്ടും ഒരു എമർജൻസി ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ : എന്ത് എമർജൻസി..??
അവളെന്നെ കൈപിടിച്ച് അങ്ങോട്ട് ഉള്ളിലോട്ട് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി എന്നോട് ചോദിച്ചു എമർജൻസി എന്താണെന്ന് പറഞ്ഞൽ മൂഡ് ഔട്ട് ആവോ..??
ഞാൻ : ഇല്ലടീ… നീ പറ എന്താ നിന്റെ പ്രശ്നം.
അവൾ കുറച്ചുനേരം മൗനയായി നിന്നു. പിന്നെ നിറകണ്ണുകളോട് കൂടി എന്റെ മുഖത്തുനോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു സുരേട്ടൻ തിരിച്ചുവന്നു.
ഞാൻ : ങേ… ആര്..??
പ്രിയ : അതെ സംശയിക്കേണ്ട സാക്ഷാൽ സുരേഷ്… എന്റെ ഹസ്ബൻഡ് തന്നെ.
ബിജു ഇടിവെട്ട് ഏറ്റ പോലെ രണ്ടുനിമിഷവും സ്ഥബ്ദനായ് നിന്നു.
ഞാൻ : നീ പറയുന്നത് നിന്റെ ഭർത്താവ് സുരേഷിനെ പറ്റി തന്നെയാണോ… പ്രിയ…??
പ്രിയ : അതേ ഏട്ടാ… സംശയിക്കേണ്ട..
ഞാൻ : എന്നിട്ട് എവിടെയുണ്ട്…
പ്രിയ : ആൾ ഇപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഉണ്ട്.
എല്ലാം വിശദമായി പറയാം ഏട്ടാ ഞാൻ ഒന്ന് റെഡിയാവട്ടെ എനിക്കിപ്പോ വീണ്ടും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകണം എന്റെ കൂടെ പോരാമോ… ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെ പോകും ഈ സന്ധ്യാസമയത്ത്… ഏട്ടൻ വരുമെങ്കിൽ വലിയ ഉപകാരം.
ഞാൻ : ഞാൻ വരാം… ഏതു ഹോസ്പിറ്റലിലാണ്..??
പ്രിയ : അമൃത ഹോസ്പിറ്റൽ.
ഞാൻ : അത് ഇവിടുന്ന് ഒത്തിരി ദൂരം ഇല്ലേ…
പ്രിയ : അതേ എട്ടാ അതിനാണ് ഞാൻ നിങ്ങളെയും കൂടെ എന്റെ കൂടെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നത് എനിക്ക് ഒറ്റക്ക് പോകാൻ വയ്യ പേടിയാണ്.
ബിജു ഉടനെ ഒരുങ്ങി പ്രിയയുടെ കൂടെ പുറപ്പെട്ടു സന്ധ്യ ആയതുകൊണ്ട് അവളെ ഒറ്റക്ക് വിടാൻ പറ്റിയ സമയമല്ല.
കാറിൽ വച്ച് പ്രിയ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
ഓസ്ട്രേലിയയിലായിരുന്ന സുരേഷ് നാട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ട് രണ്ട് മൂന്നു ദിവസമായി… മിനിഞ്ഞാന്ന് രാത്രി മദ്യപിച്ച് കാറോടിച്ച് വരുത്തി വച്ച അപകടത്തിൽ ഇടത്തെ കാലിന് ചെറിയ ഫ്രക്ചർ.
അത് ഓപ്പറേഷനിലൂടെ നേരെയാക്കാനാണ് ഇപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുന്നത്. വിദഗ്ധ ചികിത്സയുടെ പേരിൽ ഇപ്പൊ അമൃതയിൽ കിടക്കുന്നു. പ്രിയ നിർവികാരയായി മൊഴിഞ്ഞു.
ഒരു ചെറു കഥ കേൾക്കുന്നത് പോലെ ഞാൻ ആ കഥ കേട്ടിരുന്ന് കാറോടിച്ചു.
പ്രിയയുടെ കൈയ്യിലെ ചെറിയ ബാഗിൽ അത്യാവശ്യമായുള്ള സാധനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
മൂന്നാമത്തെ നിലയിലേക്ക് പോകാൻ ലിഫ്റ്റിൽ കയറിയ പ്രിയ വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളെ കർച്ചീഫ് കൊണ്ട് മറച്ചു പിടിച്ചു.
ഐസിയുവിൽ നിന്നും മാറ്റി കിടത്തിയ പേഷ്യൻസിന് ഇടുന്ന റൂമിൽ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു സുരേഷ്…
കൂടെ ആരുമില്ല.. ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു അനാഥ പ്രേതം പോലെ കിടക്കുന്ന സുരേഷിനെ കണ്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി.
ഇയാൾ നാട്ടിലേക്ക് തിരികെ വന്നതിൽ എന്തോ ഒരു ദുരുദ്ദേശമില്ലേ എന്ന് പോലും തോന്നിപ്പിക്കുമാറ് ആയിരുന്നു ആ വരവ്.
ബിജു സുരേഷിന്റെ തൊട്ടടുത്തു പോയി നിന്നു. ഓപ്പറേഷൻ കഴിഞ്ഞതിന്റെ ക്ഷീണവും സഡേഷൻ മയക്കത്തിലാണ് സുരേഷ്.
ബിജു സുരേഷിന്റെ കൈകൾ പിടിച്ചു, പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു സുരേഷേട്ടാ… സുരേഷേട്ടാ……..
സുരേഷ് പതുക്കെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു… തളർന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു. മ്മം മ്മ്… ഹലോ… ആരാ..??
ഞാൻ : ഞാൻ ബിജുവാണ്… പ്രിയയുടെ… പ്രിയയുടെ.. മ്മ്മ്… കസിൻ, അല്ല ഏട്ടൻ… അല്ല… എന്താ പറയ്യാ… തൊട്ടടുത്ത വീട്ടിലെ…….
സുരേഷ് : ഓ,.. ഓ.. ഡോണ്ട് വറി ബിജോയ് … ഐ നോ ഹൂ യൂ ആർ…. സുഖമാണോ ബിജോയ് ….??
ഞാൻ : ഉവ്വ്… സുഖമാണ് സുരേഷേട്ടാ… ഐ ആം എക്സ്ട്രീംലി സോറി… ഞാൻ കുറച്ചു മുൻപാണ് താങ്കളുടെ ഈ അവസ്ഥയെ കുറിച്ചുള്ള വിവരം അറിയുന്നത്. അതും പ്രിയ പറഞ്ഞിട്ട്. ഞാൻ ഔട്ട് ഓഫ് സ്റ്റേഷൻ ആയിരുന്നു.
സുരേഷ് : ബിജോയ് എന്നല്ലേ പേര്… എനിക്ക് നേരിയ ഓർമ്മയേയുള്ളൂ ഇയാളെ പരിചയപ്പെട്ടത് ഒന്നും എനിക്ക് വ്യക്തമായ ഓർമ്മയില്ല. നാം തമ്മിൽ കല്യാണദിവസം കണ്ടതായിരിക്കാം. അല്ലേ…??
