പാവം ബിനീഷ്… വണ്ടി വാങ്ങിയിട്ട് ഒരു മാസം പോലുമായിട്ടില്ല….
അവനെയും കൊണ്ട് ആംബുലൻസ് പോകുന്നത് ഞാൻ നോക്കി നിന്നു…..
അങ്ങനെ എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്തേ…. നിനക്ക് എന്നെന്നേക്കുമുള്ള ശയനത്തിനായി ആശംസകൾ അർപ്പിച്ചു കൊള്ളട്ടെ…..
********************
അപകടം നടന്ന കാര്യം എന്തുകൊണ്ടോ റീനയോട് പറയാൻ തോന്നിയില്ല.. നേരം വെളുക്കട്ടെ എന്ന് കരുതി…. അല്ലേൽ കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് അവളീ രാത്രിയിൽ വരേണ്ടി വരും…. അത് വേണ്ട….
അധികം ആരുമില്ലാത്ത ഏരിയ ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ ആൾക്കൂട്ടമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല…. പുറകെ വന്നൊരു ഓട്ടോറിക്ഷക്ക് കൈ കാണിച്ചു ഞാനും ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി….. അവനെ ICU ലേക്ക് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞു…..
ഡോക്ടറിനെ കണ്ടു സംസാരിച്ചു… കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ കരുതിയത് പോലെ തന്നെ എന്നോട് പുള്ളിയും പറഞ്ഞു.
ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് റീനയുടെ ഫോൺ വരുന്നത് …അപ്പുറത്തു കരച്ചിൽ തന്നെയായിരുന്നു…
ഹലോ ചേട്ടായീ എവിടാ….
ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിലാ റീനേ ..ആരാ നിന്നോട് പറഞ്ഞെ….
ബിനീഷ് വിളിച്ചാരുന്നു…. അച്ചായന് ഇപ്പൊ എങ്ങനെയുണ്ട്….
റീനേ അത് കുറച്ചു പരിക്ക് മാത്രേ ഉള്ളൂ… രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു …
എനിക്ക് അങ്ങോട്ട് വരാൻ വണ്ടി ഒന്നുല്ലല്ലോ…അല്ലേൽ ഞാൻ ഇപ്പൊ തന്നെ വന്നേനെ…
നീ വരണ്ട റീനേ… ഞാൻ ഉണ്ടല്ലോ…. കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ നോക്കി കൊള്ളാം… നീ രാവിലെ വന്നാൽ മതി…നീ ഇപ്പൊ വെച്ചോ… ഞാനൊന്ന് ഡോക്ടറിനെ കാണട്ടെ…
അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ വെച്ചു…
അപ്പോഴും അവിടെ കരച്ചിൽ തന്നെയായിരുന്നു…. എത്ര ഉപദ്രവിച്ചാലും ഒരു ഭാര്യക്ക് എപ്പോഴും ഭർത്താവിനോട് സ്നേഹം തന്നെ ആയിരിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി…. അപ്പോ അവൻ തളർന്ന കാര്യം കൂടി പറഞ്ഞാലോ…..
അറിയില്ല നാളെ നോക്കാം…
ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ അകത്തേക്ക് നടന്നു….
*******
നേരം ആറു മണി ആകുന്നതേയുള്ളൂ .. കൈക്കുഞ്ഞുമായി റീന ഓടി വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു…. നടക്കുന്നതിനു ചെറിയൊരു ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള പോലെ തോന്നി…. എന്റെ അടുത്ത് വന്നപ്പോഴാണ് പൊട്ടിയിരിക്കുന്ന ചുണ്ടും നെറ്റിയിലെ ഒട്ടിച്ച ബാൻഡ് ഐഡും കണ്ടത് …. ഇന്നലത്തെ അവന്റെ കലാപരിപാടി ആയിരുന്നെന്നു മനസിലായി…
ചേട്ടായീ അച്ചായൻ എവിടെയാ….
അവൻ അകത്താ…. കേറി നോക്കിയിട്ട് വാ… മിണ്ടാൻ പറ്റുമോ എന്നറിയില്ല..
ഞാൻ കൈ നീട്ടി കുഞ്ഞിനെ വാങ്ങി… അവിടെ കണ്ട ഡോക്ടറിനോട് ചോദിച്ചിട്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി….
എന്ത് വന്നാലും അവന്റെ കണ്ടിഷൻ അവളോട് പറയാൻ ഡോക്ടറിനെ സമ്മതിക്കരുതെന്നു എനിക്ക് നിർബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നു….
കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോ അവൾ ഇറങ്ങി വന്നു…. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ ആയിരുന്നു കണ്ടത് ..
അവന് എങ്ങനെയുണ്ട് റീനേ…
മുറിവൊന്നും കൂടുതൽ ഇല്ല ചേട്ടായീ….. എന്നാലും ഇങ്ങനെ കണ്ടപ്പോ ഒരു സങ്കടം…
റീനേ എനിക്ക് നിന്റെ കോലം കണ്ടിട്ടും നല്ല വിഷമം തോന്നുന്നുണ്ട് കേട്ടോ…
അത് ഇതിലും മോശമായ അവസ്ഥയിൽ എന്നെ മുൻപ് കാണാത്തൊണ്ടാ…
ചേട്ടായി കൊച്ചിനെ ഇങ്ങു താ.. ഞാൻ പിടിച്ചോളാം…
അവൾ കുഞ്ഞിനെ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നു വാങ്ങി…
റീന എന്തേലും കഴിച്ചാരുന്നോ….
ഇല്ല… കഴിക്കാനൊന്നും പറ്റിയില്ല.,,
ഇന്നലെ രാത്രി കിടന്നിട്ട് ഒരു സമാധാനമില്ലായിരുന്നു …. അതാ ആദ്യത്തെ ബസിനു തന്നെ ഇങ്ങു വന്നത് …
ഒന്നുമില്ലേലും കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് നിനക്കൊന്നു ആലോചിച്ചൂടെ റീനേ…
അപ്പോ എനിക്കൊന്നും തോന്നിയില്ല അതാ….
ശെരി… നീയെന്റെ കൂടെ വാ….
ഞാൻ അവളെയും കൊണ്ട് ക്യാന്റീനിൽ പോയി രണ്ട് പേർക്കും ചായ പറഞ്ഞു .. കുഞ്ഞിന് കൊടുക്കാൻ പാലും പറഞ്ഞു…
ചേട്ടായീ എപ്പോഴാ അച്ചായനെ അതിൽ നിന്നും പുറത്തിറക്കുന്നെ….
റീനേ അതിൽ കുറച്ചു പ്രശ്നമുണ്ട്…. അവനിപ്പോ ഒരു തളർച്ചയിലാ…. എഴുന്നേൽക്കാനൊക്കെ കുറച്ചു നാളെടുക്കും
…… അപ്പോ കുറച്ചു നാൾ കൂടി ഇവിടെ കിടന്നേ പറ്റൂ…..
അപ്പോ നല്ല പൈസ ആവില്ലേ…. എന്റെ കയ്യിൽ ഒന്നും…..
അത് നീ പേടിക്കണ്ട… ഞാൻ കൊടുത്തോളം…. പിന്നെ അവനെ നോക്കാനൊരു ആളെയും കണ്ടു പിടിക്കാം… അല്ലേൽ നീ കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് ദിവസോം വന്നു നിൽക്കേണ്ടി വരില്ലേ…. അതാ…. എനിക്കും വരാൻ പറ്റില്ലല്ലോ… അപ്പോ ഒരാൾ അവന്റെ സഹായത്തിനുള്ളത് നല്ലതാ….
ഞാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി….
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കുഞ്ഞിന് പാൽ കൊടുക്കുന്നതിൽ ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു….
ഞാൻ പറഞ്ഞത് കുറച്ചൊക്കെ അവൾ വിശ്വസിച്ചെന്നു എനിക്ക് തോന്നി…. അത് കൊണ്ടാവാം വേറെ ആരെയും കാണാൻ നിൽക്കാതെ ഞാൻ ഉണ്ടെന്നുള്ള ധൈര്യത്തിൽ അവൾ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് പോയത് …
**—-**********
ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പൊയ്ക്കൊണ്ടേയിരുന്നു…
അവന്റെ അവസ്ഥയിൽ പ്രത്യേകിച്ച് പുരോഗതിയൊന്നും ഉണ്ടായില്ല….. അതിന്റെ ഇടയ്ക്ക് അവനെ നോക്കാനായി ഒരാളെ കിട്ടി…..
അവളും കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് എല്ലാ ദിവസവും അവനെ കാണാൻ പോയിരുന്നു… പിന്നെ പിന്നെ പോക്ക് രണ്ട് ദിവസം കൂടുമ്പോഴായി…… ഒടുവിൽ അവൾക്കും എല്ലാം മടുത്തു തുടങ്ങിയെന്നു തോന്നുന്നു…..
അതിന്റെ ഇടയ്ക്കൊരു ദിവസം പോളേട്ടൻ വന്ന് എന്റെ കാർ തന്നിട്ട് പോയി…. പോയ വഴിക്ക് സീതേച്ചിയുടെ അപ്പയെയും കൊണ്ടാണ് പോയത്….. എന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണോ എന്തോ…. 🤩
ബോധം തെളിഞ്ഞ ഒരു ദിവസം ഞാൻ ചാർളിയെ കാണാൻ പോയിരുന്നു….ഞാൻ ചെന്നപ്പോ കണ്ണടച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു….എപ്പോഴും ഇതേ കിടത്തം തന്നെ… ചിലപ്പോ കണ്ണ് തുറക്കും…. ഒന്നും മിണ്ടാനും പറ്റില്ലല്ലോ….
ഞാനാണ് അവനെ ഇങ്ങനെ ആക്കിയതെന്നു അവനോട് പറയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു…. പക്ഷേ അത് പറയേണ്ട അവകാശം എനിക്കില്ലെന്നു തോന്നി….. നിമ്മി തന്നെ പറയട്ടെ… എന്നാലേ കണക്കുകൾ തുല്യമാവൂ….
അവന്റെ തലയിൽ കുറച്ചു നേരം തലോടിയിട്ട് ഇനി ഒരിക്കലും ഇവൻ എഴുന്നേറ്റ് നടക്കില്ല എന്ന ഡോക്ടറിന്റെ ഉറപ്പും വാങ്ങിയിട്ട് ഞാൻ ഇറങ്ങി നടന്നു….. 😑
ദിവസങ്ങൾ ആഴ്ചകളായി മാറി….
നിമ്മി മോളുടെ അവസ്ഥ ഓരോ ദിവസവും മോശമായി വരുന്നത് ആൻസി ചേച്ചി എന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു…… പെട്ടെന്ന് തന്നെ പോയി കാണാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല….. കാണാൻ വരുമ്പോ ഒന്നുമല്ലാത്ത ചാർളിയെയും അവന്റെ ആരുമല്ലാത്ത അവനിൽ നിന്നുമകന്ന റീനയെയും കുഞ്ഞിനേയും അവൾക്ക് കണ്ടേ പറ്റൂ എന്ന് വാശിയായിരുന്നു….
