ആശുപത്രീയിൽ ഏതോ രോഗിക്ക് അടിയന്തിരമായി ഡോക്ടറുടെ ആവശ്യം വന്നതിനാൽ സിസ്റ്റർ റോസിന് ആശുപത്രിയിൽ പോകേണ്ടതായി വന്നു .മറ്റാരുമില്ലാത്തതിനാൽ മഠത്തിലെ കാർ ഓടിക്കാൻ മദർ എന്നെ വിളിച്ചു .കാറിൽ എന്റെ കൂടെ റോസ് സിസ്റ്ററും മറ്റൊരു സിസ്റ്ററും കയറി .ഡ്രൈവിങ്ങിനിടെ ഞാൻ സിസ്റ്ററിനെ കണ്ണാടിയിലൂടെ നോക്കി .പഴയ പ്രസരിപ്പോ ചുറുചുറുക്കോ സിസ്റ്ററിൽ ഞാൻ കണ്ടില്ല .ക്ഷീണിതയായി അവർ കാണപ്പെട്ടു .കയ്യിലെ കൊന്തയിൽ പിടിച്ചു ഏതോ പ്രാർത്ഥന ഉരുവിടുകയായിരുന്നു സിസ്റ്റർ .ഞങ്ങൾ ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല .ആശുപത്രിയിൽ എത്തിയതും സിസ്റ്റർ വേഗത്തിൽ അകത്തേക്ക് കയറി .ഭാഗ്യവശാൽ സിസ്റ്റർ എത്തിയപ്പോഴേക്കും പ്രസവം നടന്നിരുന്നു .അമ്മയും കുഞ്ഞും സുഖമായിരിക്കുന്നു എന്ന വാർത്തയാണ് സിസ്റ്ററിനെ കാത്തു അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് .പ്രസവം നടന്നെങ്കിലും അല്പം നേരം അവിടെ ചിലവഴികാൻ സിസ്റ്റർ തീരുമാനിച്ചു .ഞാൻ മെല്ലെ സിസ്റ്ററിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു .
സിസ്റ്റർ സുഗാണോ
സുഖം എബി …നിനക്കോ
സുഖമാണ് ….സിസ്റ്റർ വല്ലാതെ ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു
ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചതല്ലാതെ അവർ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല
എന്താണ് സിസ്റ്റർ എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടോ …
എന്ത് കുഴപ്പം
സിസ്റ്റർ വല്ലാതെ ദുഃഖം അനുഭവിക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നുന്നു
ശരിയാണ് …
എന്നോട് പറയാൻ കഴിയുന്നതാണെങ്കിൽ
പറയാം …കുറെ നാളുകളായി ഞാൻ എല്ലാം ആരോടെങ്കിലും പറയണമെന്ന് കരുതുന്നു ..കഴിഞ്ഞില്ല
ഒരുതരം വീർപ്പുമുട്ടലാണ് എനിക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നത് ..എല്ലാം ഒന്നിറക്കി വെക്കണം …
എന്നോട് പറഞ്ഞോളൂ …സങ്കടങ്ങൾ ആരെങ്കിലുമായി പങ്കുവച്ചാൽ അത്രയും ആശ്വാസമാകും
പക്ഷെ എവിടെ വച്ച് ..എങ്ങനെ …എപ്പോഴും എന്റെ കൂടെ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാവും ..തനിച്ചു എന്നെ എങ്ങോട്ടും
വിടാറില്ല ..
ഇവിടെ നമ്മൾ മാത്രമല്ലെ ഉള്ളു ..
അല്ല ഇവിടെയും എവിടെയും എന്നെ പിന്തുടരുന്ന കണ്ണുകൾ ഉണ്ടാവും ..ആരുടെയൊക്കെയോ നിരീക്ഷണത്തിലാണ് ഞാൻ …ഞാൻ പോലുമറിയാത്ത ആരുടെയൊക്കെയോ ..
എന്താണ് സിസ്റ്റർ ….അത്രയും വലിയ എന്ത് കാര്യമുണ്ടായി …
ഉണ്ടായി …
സിസ്റ്റർ നമുക്ക് ഇവിടെനിന്നും പോകാം .പോകുന്ന വഴി എവിടെയെങ്കിലും നിർത്തി നമുക്ക് സംസാരിക്കാം
ഞാനും അതാണ് ആലോചിച്ചത് …
കൂടെയുള്ള സിസ്റ്റർ …
അവർ കുഴപ്പമില്ല …നല്ല സ്വഭാവമാണ് വിശ്വസിക്കാം …
സിസ്റ്റർ അകത്തേക്ക് കയറി .കുഞ്ഞിനേയും അമ്മയെയും ഒന്നുകൂടി പരിശോധിച്ചു .നഴ്സിന് ആവശ്യമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകി .എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞു സിസ്റ്റർ അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങി ..
കാറിൽ സിസ്റ്റർ റോസും സിസ്റ്റർ സോണിയയും കയറി .ഞാൻ വണ്ടി മഠത്തിലേക്കുള്ള വഴിയേ ഓടിച്ചു .ആളൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്തു ഞാൻ വണ്ടി നിർത്തി .സിസ്റ്റർ സോണിയ കാര്യം തിരക്കി .റോസ് സിസ്റ്ററുമായി അല്പം സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞപ്പോ അവർ പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല .ഞാനും സിസ്റ്ററും ഡോർ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി ..
എന്താണ് സിസ്റ്റർ ഇത്രയും വലിയ വേദനക്കുള്ള കാര്യം
എബി ..നീയും പുറംലോകവും മനസിലാക്കിയപോലെയല്ല മഠവും അതിനകത്തെ കാര്യങ്ങളും .പുറത്തുനിന്നും ആർക്കും ഇടപെടാൻ കഴിയാത്ത ..മഠത്തിന്റെ നിയമങ്ങൾ മാത്രം അനുസരിച്ചു കഴിയുന്നവരാണ് ഞങ്ങൾ ഞങ്ങൾ നേരിടുന്ന പീഡനങ്ങൾ ആരും അറിയില്ല .ആരോടും പറയാൻ അവസരവും ലഭിക്കാറില്ല .ആരോരുമില്ലാത്തവർക്കും അശരണർക്കും സേവനം ചെയ്യാൻ വേണ്ടിയാണു ഞാൻ സന്യാസിനിയായത് .ജനനന്മക്കു വേണ്ടി കുറെ സുമനസ്സുകൾ രൂപം കൊടുത്ത മഠവും അതിന്റെ അനുബന്ധ ശാഖകളും ഇന്ന് കുറെ അധികം മാറിയിരിക്കുന്നു .എന്താണോ ഉദേശിച്ചത്‌ അത് മാത്രം നടക്കുന്നില്ല .മഠവും ആശുപത്രിയും മറ്റു സ്ഥാപനങ്ങളും സേവനമെന്ന പേരിൽ ഇന്ന് നടത്തുന്നത് കൊള്ളലാഭമുണ്ടാക്കുന്ന കച്ചവടമാണ് .ആശുപത്രിയുടെ നടത്തിപ്പിന് പണം അത്യാവശ്യമാണ് അറിയാം .കാശുള്ളവരിൽ നിന്നും വാങ്ങിയാൽ പോരെ നിർധനരും പട്ടിണിപ്പാവങ്ങളും ആശ്രയിക്കുന്ന മഠം വക ആശുപത്രിയിൽ ആരോടും അനുകമ്പയില്ല സ്നേഹമില്ല കരുണയില്ല .
ഇല്ലാത്ത അസുഖത്തിന്റെ പേരിൽ വേണ്ടാത്ത ചികിത്സകൾ നൽകുന്നു .അതിനെല്ലാം കഴുത്തറുക്കുന്ന ഫീസും അവർ ഈടാക്കുന്നു .ആർക്കും ഒരുതരിപോലും സഹായം ചെയ്യാൻ ആശുപത്രി അധികൃതർ തയ്യാറുമല്ല .നിങ്ങൾക്കൊന്നും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത കച്ചവടമാണ് ആശുപത്രിയിൽ നടക്കുന്നത് .ഇതിനെ എതിർത്തത്തിനും ചോദ്യം ചെയ്തതിനും ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന ശിക്ഷ വിധികൾ എനിക്കുതന്നെ അറിയില്ല ഞാനെന്തിനാണ് ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് .പല രാത്രികളിലും ഞാൻ ഉറങ്ങാറില്ല
എനിക്ക് ആഹാരം നൽകാറില്ല .പ്രാർത്ഥനയുടെ പേരിൽ അവരെന്നെ ശിക്ഷിക്കുന്നു എബി ..
പല രാത്രികളിലും ഞാൻ മുട്ടുകുത്തി നിന്ന് വേദപുസ്തകം വായിക്കാൻ നിര്ബന്ധിതയാകുന്നു .മുട്ടിൽനിന്ന് എന്റെ തൊലി മുഴുവൻ പോയിരിക്കുന്നു .നീയും ഞാനുമായി അവിഹിതബന്ധമുണ്ടെന്ന് വരെ അവർ ആരോപിച്ചു .എന്നിൽ സാത്താന്റെ ആവാസമുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു എന്നെ പ്രാത്ഥനക്കും ധ്യാന്യത്തിനും നിർബന്ധിക്കുന്നു .കർത്താവിനോടു അടുക്കാൻ വേണ്ടിയല്ലേ ഞാനത് സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കുന്നു .പക്ഷെ എന്റെ ദുഃഖം അതിനല്ല .ആശുപത്രിയിൽ പല രോഗികളുടെയും ആന്തരികാവയവങ്ങൾ അവർപോലുമറിയാതെ ആശുപത്രി അധികൃതർ മുറിച്ചെടുത്തു വിൽക്കുന്നു .മരണപ്പെട്ട രോഗികളുടെ അവയവങ്ങളാണ് കൂടുതലും മുറിച്ചുമാറ്റപെടുന്നത് ഇതെല്ലം ഞാൻ അറിഞ്ഞതാണ് എന്റെ ശിക്ഷക്കുള്ള കാരണം .എല്ലാം അറിഞ്ഞ ഞാൻ അരമനയിലേക്ക് കത്തയച്ചു മദറിനെ ഞാൻ വിവരം അറിയിച്ചു .പിന്നീടുണ്ടായത് ഞാൻ ഒരിക്കലൂം പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കാര്യങ്ങളാണ് .മദറിനെ അവർ സ്ഥലം മാറ്റി എന്നെ അടച്ചിടാൻ കഴിയാത്തതുകൊണ്ട് എപ്പോഴും നിരീക്ഷണവലയത്തിലാക്കി പുറത്തുള്ള ആരുമായും എനിക്ക് സംസർഗം അനുവദിച്ചിട്ടില്ല ആരെങ്കിലുമായും ഞാൻ മിണ്ടുന്നതോ സംസാരിക്കുന്നതോ കണ്ടാൽ ശിക്ഷ വിധികളിൽ പെടുത്തി എന്നെ അവർ പീഡിപ്പിക്കുന്നു .പുതിയ മദർ വനത്തുതന്നെ എന്നെ നിയന്ധ്രിക്കാനും ശിക്ഷിക്കാനും വേണ്ടി മാത്രമാണ് .എനിക്ക് മഠത്തിൽ ആകെ അടുപ്പം നീയുമായാണ് എന്ന് അവർക്കറിയാം അതിനാലാണ് നിന്നെ അവർ മഠത്തിലേക്ക് വരുന്നതിൽ നിന്നും വിലക്കിയിട്ടുള്ളത് .
സമൂഹത്തെ സേവിക്കാൻ സന്യാസിനിയായ എനിക്ക് ഇതെല്ലം കണ്ടും കെട്ടും മടുത്തിരിക്കുന്നു .ആത്മഹത്യ പാപമാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവാണ് എന്നെ അതിൽ നിന്നും പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നത് .ഇല്ലെങ്കിൽ എന്നോ ഞാനത് ചെയ്‌തിരുന്നു .ഇതെല്ലം ഞാൻ സഹിക്കും പക്ഷെ ഒരു കന്യാസ്ത്രീ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്ത കാര്യത്തിന് അവർ എന്നെ നിർബന്ധിക്കുന്നു .എന്റെ റൂമിലുണ്ടായിരുന്ന സിസ്റ്ററിനെ അവർ സ്ഥലം മാറ്റി പകരം വന്ന സിസ്റ്റർ ഏതോ വലിയ കുടുംബത്തിലെ ആണ് .അവർക്കു മഠത്തിൽ പൂർണ സ്വാതന്ത്രം നൽകി മദറിന്റെ അടുത്ത ആളാണ് സിസ്റ്റർ .ആരെയും പേടിയില്ല മഠത്തിലെ നിയമങ്ങൾ അവർ അനുസരിക്കാറുമില്ല കന്യാസ്ത്രീ ഒരിക്കലും ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്ത ശാരീരിക ബന്ധത്തിന് അവർ എന്നെ നിർബന്ധിക്കുന്നു .റൂമിലെ അവരുടെ എന്നോടുള്ള സമീപനം തന്നെ അത്തരത്തിലാണ് .സ്വവർഗ രതിക്കായി അവർ പലപ്പോഴായി എന്നെ സമീപിക്കുന്നു .പലപ്പോഴും അവരുടെ തട്ടലും മുട്ടലും ഞാൻ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു .സാത്താൻ എന്നെ ചീത്തയാക്കാൻ നോക്കുന്നതായും ദൈവത്തിന്റെ പരീക്ഷണമായും ഞാൻ അതിനെ കണ്ടു .ദൈവ സന്നിധിയിൽ ഞാൻ മനമുരുകി പ്രാത്ഥനയിൽ മുഴുകി .പക്ഷെ എന്റെ ജീവിതത്തെ നശിപ്പിക്കാൻ എന്നെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാൻ മദർ അവരെ കൂട്ടുപിടിച്ചു നടത്തുന്ന കാര്യങ്ങളാണ് ഇതെല്ലാമെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി .ഞാനറിയാതെ അവർ എന്റെ കുളിമുറിയിൽ കാമറ വച്ച് എന്റെ നഗ്നത ഒപ്പിയെടുത്തു .അവർക്കു വഴങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ എന്റെ ശരീരം ഇന്റർനെറ്റിൽ ഒഴുകി നടക്കും .പിന്നെ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല .എന്റെ നഗ്നത അവർ എന്നെ കാണിച്ചു .മദറിനോട് ഞാൻ പരാതി പറഞ്ഞു .
അവർ പക്ഷെ അത് കേട്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല .ഇനിയും ഞാൻ മര്യാദക്ക് നടന്നില്ലെങ്കിൽ എന്റെ ശരീര ശാസ്ത്രം ലോകം മുഴുവൻ കാണുമെന്നാണ് അവരും പറഞ്ഞത് ..എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല ഓടിപ്പോകാൻ എനിക്കൊരിടമില്ല കൊണ്ടുപോകാൻ ആളുമില്ല .ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ലാത്ത അനാഥയോടു ആർക്കും എന്തും കാണിക്കാം പറയാം ..ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ അവർക്കുമുന്നിൽ എനിക്ക് കീഴടങ്ങേണ്ടി വരും .ശരീരംകൊണ്ടു പാപം ചെയ്തു എനിക്ക് പിന്നെ സന്യാസിനി ആയി തുടരാൻ കഴിയില്ല .അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ ഒരുപക്ഷെ ഈ ലോകത്തിൽ ഞാൻ ഉണ്ടായെന്നും വരില്ല ..
എങ്ങനെയാണു അവരെ സമാധാനിപ്പിക്കേണ്ടെതെന്നു എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു .അവരോടൊപ്പം എന്റെ കണ്ണുകളും ഈറനണിഞ്ഞു .അവരോടൊന്നും പറയാൻ എനിക്കായില്ല .ആശുപത്രിയിൽ നടക്കുന്ന നീചപ്രവർത്തികളിൽ ഇടപെട്ട് അതവസാനിപ്പിക്കാൻ മാത്രം കയ്യൂക്കും കാശും പിടിപാടും എനിക്കില്ല എന്ന ഉത്തമബോധം എനിക്കുണ്ട് .അതിനു മുതിരാൻ ഞാൻ തയ്യാറായില്ല .എങ്ങനെയെങ്കിലും സിസ്റ്ററെ രക്ഷിക്കണം എന്ന ചിന്ത മാത്രമാണ് എനിക്കുണ്ടായത് .കുറച്ചു നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം ഞാൻ സിസ്റ്ററോട് സംസാരിച്ചു
