സിനേറിയോ – 1
Sineriyo | Maathu
“””””കണ്ണമ്മാ ഉന്നെ
മനസ്സിൽ നിനയിക്കിറെൻ
പാർവ പാറടി
പെണ്ണേ
എന്നെന്നമോ കൊഞ്ചി
പേസ തുടിക്കിറെൻ നീയും പേസിനാ
കണ്ണേ
കണ്ണമ്മാ ഉന്നെ
മനസ്സിൽ നിനയ്ക്കിറെൻ “”””””
:അണ്ണാ ഫോൺ ബെല്ലടികിണ്
:ആരാടാ
:മാടസാമി
:ഓ…താ
അടുത്ത കണ്ണമ്മക്കുള്ള വിളിക്ക് മുന്നേ ഫോണെടുത്തു
:ഹാലോ
:യാരെ കുണ്ണ ഊമ്പ പോയിരിക്ക് പുണ്ടെ…പതിനൊന്ന്മണി മുടിഞ്ചിരിച്ച് എവളോ ടൈം ആകതെന്ന് തെരിയുമാ പൈത്യമേ
മാന്യം മര്യാദക്ക് ഫോണെടുത്ത്‌ ഔപചാരികമായി ഒരു ഹാലോയും പറഞ് തുടങ്ങിയപ്പോ കിട്ടിയ മറുപടിയാണ്…. ഇങ്ങനെ തിരിച് മറുപടി നൽകാൻ രണ്ടു വിഭാഗക്കാരെ ഒരു മനുഷ്യന് ഉണ്ടാകത്തുള്ളൂ.. ഒന്നുകിൽ അവനോട്‌ കൊമ്പ് കോർക്കുന്ന ശത്രു അല്ലെങ്കിൽ അവന്റെ നമ്പൻ.. ഏതയാലും ഒന്നാമത്തെ വിഭാഗം എനിക്കില്ലാത്തത് കൊണ്ട്, ഇല്ലാ എന്നാണ് വിചാരിക്കുന്നത്.. ആ അതാകത്തില്ല.. പിന്നെയുള്ളത് നൻപൻ…യെസ് നൻപൻ.. മാധവ് സ്വാമി.. ഞങ്ങളെ മാട സാമി..
:ഡെയ്…ന്നാ വന്തിട്ടിരിക്ക് ടാ
:ഉനക്ക് ഒരു പത്തു നിമിഷം ടൈമിരിക്ക്.. അത്കുള്ളെ ഇങ്ക ഇല്ലെന്നാ മീതിയിരിക്കിണ സൈഡിഷ് സാപ്പിട്ടിട്ട് കൈ കുണ്ണേ വച്ചിട്ട് തൂങ്കിഡ്…പൂണ്ടെ.. തുഫ്.
അവന്റെ മാതൃഭാഷയിൽ എന്നെ രണ്ട് തെറിയും വിളിച് ഫോൺ കട്ടാക്കി..ഫോൺ കുറച്ചു മാറ്റി പിടിച്ചത് കൊണ്ട് അവന്റെ തുപ്പല് ചെവിയിലായില്ല…ഭാഗ്യം….
അതിനുമാത്രം എന്താ. പത്തുമണിക്ക് മുന്നേ വീട്ടിൽ കേറാൻ … ഇവനെന്റെ കെട്ടിയോലാണെന്നെന്നും തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ലേ…രണ്ട് ഓൾഡ് മങ്ക് കുപ്പിയും അച്ചാറും കൂട്ടിന് ചിക്കൻ പൊരിച്ചതും മുന്നിൽ വച്ച് കുറച്ചു നേരമായി അവന്മാർ എന്നെ കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്… അപ്പൊ പിന്നെ ഇതല്ല ഇതിനപ്പുറവും കേൾക്കും.. ഭാഗ്യം തന്തക്കും തള്ളക്കും വിളിക്കാഞ്ഞത്..
:എടാ.. ഇത് ഞാൻ എഡിറ്റ്‌ ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞിക്കിണ്.. ഞാൻ തെറിച്ചാലോ…ഇനി പോയില്ലേ അവന്മാര് എന്നെ കൊല്ലും…നിങ്ങടേത് എന്തായി
:ഇല്ല ചേട്ടാ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല…കുറച്ചു ടൈം എടുക്കും.. പോസ്റ്ററിലെ മാറ്റർ അവര് പിന്നെയും മാറ്റി …ചേട്ടൻ വിട്ടോ
:നാളെ എന്തേലും വർക്ക്‌ ഉണ്ടോ.. അനു പറഞ്ഞായിരുന്നോ
:ഒരു വെഡിങ് ഉണ്ട്.. ഇവിടെ അടുത്ത് തന്നെ
:അത്‌ നിങ്ങള് പോകത്തില്ലേ.. ഞാൻ നാളെ എപ്പോഴാ എണീക്കാന്ന് പറയാൻ പറ്റത്തില്ല..
:ഞങ്ങള് പൊക്കോളാ അണ്ണാ…
:എന്നാ ശെരി.. ഞാൻ തെറിച്ച്
അവരോട് യാത്ര പറഞ് തായേക്ക് പോകാനായി ലിഫ്റ്റിൽ കയറി..അടഞ്ഞു പോകുന്ന വാതിലിനുള്ളിലൂടെ സിനേറിയോ ഫോട്ടോഗ്രാഫി എന്ന ഫ്ളക്സ് കറുത്ത പ്രതലത്തിൽ വെളുത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കൊണ്ട് പ്രകാശ പൂരിതമായി ആരെയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റി ഞെളിഞ്ഞു നില്കുന്നത് കാണാം.. ആ കാഴ്ചയെ പൂർണമായി മറിച് കൊണ്ട് വാതിലടഞ്ഞു.. എന്നെയും താങ്ങി ആ പെട്ടി കൂട് തായേക്ക് ചലിച്ചു തുടങ്ങി..
പാർക്കിങ്ങിൽ നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന rx 100 എടുത്ത് വീടിന് നേരെ ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. വഴിയരികിൽ കുപ്പിയും പൊട്ടിച്ച് തമിഴൻമാർ അവരുടെ ആഘോഷങ്ങൾ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്…ആഘോഷിക്കട്ടെ ഈ ദിവസം അങ്ങനെ അല്ലെ…തിങ്കൾ മുതൽ ശനി വരെ കിട്ടുന്ന പണിയെല്ലാമെടുത്ത്‌ വീട്ടിലേക്ക് ചിലവിനയച് മിച്ചം വരുന്ന കാശ് എല്ലാവരും ഷെയറിട്ട് ഒരു കുപ്പിയും വാങ്ങി എവിടെ സ്ഥലമുണ്ടോ അവിടെ കിടന്ന് കുടിച്ചും ചിരിച്ചും പരസ്പരം തെറി പറഞ്ഞു അന്ന് മാത്രം അവര് അവർക്ക് വേണ്ടി അവര് തന്നെ ആഘോഷിക്കുന്നു.. ആരോടും പരാതിയോ പരിഭവമോ ഇല്ലാതെ തിങ്കൾ വീണ്ടും പണിക്കിറങ്ങുന്നു…എന്ത് ജീവിതല്ലേ..
ഹേ.. പിന്നെ ഞാനെന്തിനാ ഇപ്പൊ പോണേ.. കുടിക്കാനല്ലേ.. ഇവര് വഴിയരികിൽ നിന്ന് കൂതറ സാധനം വാങ്ങി അടിക്കുന്നു ഞാനവിടെ വീട്ടിൽ ബ്രാൻഡ് സാധനങ്ങൾ വാങ്ങി അടിക്കുന്നു…പ്രവർത്തി ഒന്ന് തന്നെ..ഫലത്തിലും വ്യത്യാസമില്ല …പീസ്.. സമാധാനം…ലഹരിയങ് തലച്ചോറിലേക്ക് കത്തിപിടിച്ചാൽ കിട്ടുന്ന സുഖം.. സമാധാനം…ഹാ ഹാ
നിശബ്ദമായ രണ്ട് വരി പാതയിലൂടെ ആ ബൈക്ക് അതിന്റെ ജന്മവാസനയുള്ള ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ട് പുകയും തുപ്പി എന്നെയ്യും വഹിച്ചു ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് നിലാവിൽ കുളിച്ച ആ നഗരത്തിനെ കൂനിന്മേൽ കുരുവെന്നപോലെ തണുത്ത അന്തരീക്ഷത്തേയും കീറി മുറിച്ചു കൊണ്ട് പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.
മൈരോള് അടിച് കഴിഞ്ഞാവോ ഉള്ളീന്ന് ഇളയരാജന്റെ പാട്ട് കേൾക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോ മനസ്സിലോർത്തു…ബൈക്കും സ്റ്റാന്റിലിട്ട് ഓടി കോണി കയറി വാതിലും തുറന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.. ഞാൻ കേറിയ നിമിഷം തന്നെ കറന്റ് പോയി.. ശുഭം.. ഹാളിന്റെ നടുക്ക് അരുണ് ഏതോ തൊലിഞ്ഞ ഓൺലൈൻ സ്റ്റോറീന്ന് വാങ്ങിയ സ്പീക്കറീന്ന് ഇളയരാജന്റെ പാട്ടിനനുസരിച് അതിന്മേലുള്ള LED ലൈറ്റ് മിന്നി തിളങ്ങാൻ തുടങ്ങി..
ഈ നായിക്കളിതെവിടെ…ഫോണിലെ ഫ്ലാഷും ഓൺ ചെയ്ത് അവിടം മൊത്തം തിരഞ്ഞു.. എവിടെ പൊടി പോലുമില്ല.. ഫോൺ വിളിച്ചപ്പോ എടുക്കുന്നുമില്ല… മൈരോൾ എവിടെ പോയി ആവോ…അവസാനം ടേബിളിന് അടുത്ത്
വന്നിരുന്നു…അന്നേരം ഏതോ ധിക്കിൽ നിന്നും ചിക്കൻ പൊരിച്ചതിന്റെ മണം എന്റെ നാസികയിലേക്ക് വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.. മോട്ടു സമൂസയുടെ മണം കിട്ടി അതിനടുത്തേക്ക് പറന്നു പോകുന്ന പോലെ ചിക്കന്റെ മണം കിട്ടിയ ഞാൻ അതിന്റെ ഉത്ഭവ സ്ഥാനത്തേക്ക് മണവും പിടിച് നടന്നു കൊണ്ടിരിന്നു.. അന്നേരം അവന്മാരെവിടെ എന്നുള്ളത് എനിക്ക് ബാധകമല്ലാരുന്നു..അടുക്കളയിലെ പ്ലേറ്റിൽ വറുത്തു കോരിയിട്ട ചിക്കൻ തത്തമ്മ ചുണ്ടിന്റെ കളറോടെ എന്നെയും പ്രേധീക്ഷിച്ചു ഇരിക്കുന്നുണ്ട്…പുതപ്പു പോലെ അതിന്റെ മേലെയായിട്ട് മൊളകും കറിവേപ്പിലയും.. കറിവേപ്പിലയും മുളകും തട്ടി മാറ്റിക്കൊണ്ട് മൊരിഞ്ഞ ഒരു കഷ്ണത്തെ എടുത്ത് ഒന്ന് നോക്കി…മ്മ്.. അരുണിന്റെ പാചകം മെച്ചപ്പെട്ട് വരുന്നുണ്ട്.. സ്വാതിയെ കയ്യിലെടുക്കാനായിരിക്കും.. പുറം നിരീക്ഷണം മാത്രം പോരല്ലോ അതിന്റെ വിധി നിർണായിക്കാൻ ഉൾപ്രേദേശവും നോക്കണ്ടേ..വിരലുകൾ കൊണ്ടതിനെ ഞെരിച്ചു.. മ്.. സോഫ്റ്റാണ് ഇനി ഫൈനൽ ടെസ്റ്റ്‌.. കഴിക്കുക.. ഇതില് അവൻ പാസായില്ലേ അവന്റെ പാചകം ഊംഫി എന്ന് പറയാ.. മാത്രമല്ല പിണങ്ങി നില്കുമ്പോ സ്വാതിയെ കയ്യിലെടുക്കാനുള്ള അവന്റെ തന്ത്രം മാറ്റേണ്ട സമയമായെന്ന് പറയാ..
ആ മൊരിഞ്ഞ ചിക്കനെ വായിലേക്ക് വയ്ക്കാൻ നേരം ഹാളിൽ സ്റ്റീൽ ഗ്ലാസ്‌ നിലത്തു വീണു…നിശബ്ദമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഇളയരാജന്റെ പാട്ടിന്റെ ഇടക്ക് കേട്ട പെട്ടെന്നുണ്ടായ ശബ്ദത്തിൽ കയ്യിലിരുന്ന ചിക്കൻ തിരിച് പ്ലേറ്റിലേക്ക് തന്നെ വീണു.. ചുണ്ടിനും കപ്പിനും എന്ന പോലെ ചുണ്ടിനും വിരലിനുമിടയിൽ നഷ്ടപെട്ട ഇറച്ചി കഷ്ണത്തെ ഒത്തിരി വിഷമത്തോടെ നോക്കി…
