“അതല്ലേടാ..അവനെ ഞാൻ എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ട്…പക്ഷെ എവിടെയാ എന്ന് അറിയില്ല..അപ്പോൾ എന്നെയും അവനു മനസ്സിലാവില്ലേ..”
“ആരാടാ നിന്നെ കണ്ടത്..അത് പറ…”
“ഒരു മുടി ഒക്കെ നീട്ടി വളർത്തി ഒരുത്തൻ ..അവൻ പ്രിയ ആയി അടി ആക്കി പോയതാ..”
“അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ അത് പീറ്റർ ആയിരിക്കും..പേടിക്കണ്ട വെളിവോന്നും ഉണ്ടാകില്ല..”
“എങ്കിൽ ശരി ..ഇനി ഈ നമ്പർ ലേക്ക് വിളിക്കേണ്ട.. കേട്ടോ…”
അത് പറഞ്ഞ് കോൾ ഓഫ് ആക്കി..
______________
ആൻ പീറ്റേറിനെയും കൂട്ടി ചെന്നത് അവിടെയുള്ള ക്യാന്റീനിലേക്ക് ആയിരുന്നു..അവൾ രണ്ടുപേർക്കും ഓരോ ചായയും പറഞ്ഞു അവിടെ ഇരുന്നു..
“പീറ്റർ …സോറി…ഇത് നിന്നോട് എനിക്ക് പറയണം എന്ന് കുറെ ആയിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു..പറ്റിപോയെടാ..ക്ഷമിക്… പ്ലീസ്..”
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..എന്നാൽ അവൻ അവന്റെ വലതുകൈ അവളുടെ കയ്യിൽ കോർത്തു..അവളുടെ കണ്ണിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ കോർത്തു..
അവൾ അവനെ നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കി..
“എഡോ..ഞാൻ കഴിഞ്ഞ രണ്ടു വർഷം ആയിട്ട് ആകെ ….ഇപ്പൊ ഞാൻ തിരിച്ചു വന്നു..യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക്…ഞാൻ തിരിച്ചു പോയി ആൻ…എനിക്ക് ഇനി ചില കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കാൻ ഉണ്ട്..അത് വരെ…”
“പീറ്റർ പ്ലീസ്..പ്രിയ ചേച്ചിക്ക് പറ്റിയത് എനിക്കറിയാം..പക്ഷെ നീ ആ വഴിക്ക് പോകരുത്… പ്ലീസ്..”
“പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം ആൻ.. പറ.. എന്റെ ചേച്ചിയെ.. ഒരു മനുഷ്യൻ എന്ന പരിഗണന ആ നായ്ക്കൾ കൊടുത്തോ..”
“അറിയാം പീറ്റർ.. പക്ഷെ പ്രിയ ചേച്ചി ഒന്നു നോർമൽ ആകുന്നതുവരെ..ചേച്ചിക്ക് നിന്റെ സപ്പോർട്ട് വേണം…അതുകൊണ്ടു ചേച്ചി ഒന്നു റിക്കവർ ആകുന്നതുവരെ…”
“ഒക്കെ.. ചേച്ചി റിക്കവർ ആകുന്നതുവരെ ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടാകും..പക്ഷെ അത് കഴിഞ്ഞാൽ..”
“അത് കഴിഞ്ഞാൽ അവരെ തീർക്കാൻ ഞാനും കൂടെ ഉണ്ടാകും..”
അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു…
അവൻ ശാന്തൻ ആകാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..
____________________________________
അവർ ഐ സി യുവിന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോൾ കുറച്ചു ആള്കരെ അവിടെ കണ്ടു..അച്ഛനും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു..വിൽഫ്രഡ് അവനെ കണ്ടതും അവന്റെ മാറ്റം കണ്ടു ഞെട്ടി..
“അച്ഛാ..എന്ത് പറ്റി..”
അവൻ പേടിയോടെ ചോദിച്ചു..
“പൊന്നുവിന് ബോധം വന്നു…പക്ഷെ അത്ര നല്ല കാര്യം അല്ല നടക്കുന്നത്…ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല..എന്തിന് ഒന്നു നോക്കുക കൂടി ചെയ്യുന്നില്ല…”
അയാൾ അവന്റെ മേലെ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ചാഞ്ഞു..പീറ്റർ അച്ഛനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു..
“അച്ഛാ…കരയരുത്… എല്ലാം ശരിയാകും..ഞാൻ ഇവിടെ ഇല്ലേ..”
അത് കേട്ടപ്പോൾ അയാൾ അവനെ നോക്കി..
“ഇപ്പൊ ആരാ അകത്തുള്ളത്..”
“അമ്മയും തോമസും ഉണ്ട്..”
അപ്പോഴാണ് അവരും ഇറങ്ങി വരുന്നത് കണ്ടത്…അവരുടെ മുഖത്തുനിന്നു അത്ര നല്ല കാര്യമല്ല നടന്നത് എന്നു അവനു വ്യക്തമായി..
അവൻ മെല്ലെ ഐ സി യുവിൽ കയറി…അവിടെ അകത്തു അവൻ അവളെ കണ്ടു…തലയിൽ പൂർണമായും ഒരു വലിയ കെട്ടുണ്ട്..അവളുടെ മുഖത്ത് ഓക്സിജൻ മാസ്കും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവൻ അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു..അവൾ അവനെ നോക്കുന്നുകൂടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…അവൻ അവളുടെ വലതു കൈയിൽ അവന്റെ കൈ വച്ചു…
“ചേച്ചി…”
അവൻ അവളെ വിളിച്ചെങ്കിലും അവനെ നോക്കിയില്ല..
“ചേച്ചി ഞാനാ പീറ്റർ..ചേച്ചി..”
അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം അറിയാതെ തന്നെ വന്നിരുന്നു…
“എനിക്ക് അറിയാം ചേച്ചിക്ക് കുറെ കാലം ഒന്നും നമ്മളോട് മിണ്ടാതെ ഇരിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന്..സാരില്ല…അവരോടു എങ്കിലും സംസാരിക്കണം..അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും അങ്ങനെ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നാൽ സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല..ഞാൻ കാത്തിരുന്നോളം..”
അതും പറഞ്ഞു അവൻ നടന്നകന്നു..അവൻ അറിയാതെ കരഞ്ഞു പോയി..അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം വന്നു…
____________________________________
ദിവാകരൻ ആകെ ദേഷ്യത്തിൽ ആയിരുന്നു..എന്ത് ചെയ്യും എന്നറിയാത്ത അവസ്ഥ..അവളെ കൊല്ലാൻ വിട്ട ആൾകാർ പിന്നെ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നിട്ടും ഇല്ല..അയാളുടെ സെക്രട്ടറി ശ്രീകുമാർ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു..
“സർ സർ എന്തിനാ ടെൻഷൻ അടിക്കുന്നത്..അവളുടെ കയ്യിൽ ഇപ്പോൾ തെളിവുകൾ ഇല്ല..അത് തന്നെ വലിയ കാര്യം അല്ലെ..പിന്നെ ഇത് ചെയ്തത് ആ ബോംബെ കാരൻ ആണ്.. അവൾക്ക് വലിയ ബോധം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവനെ കണ്ടിട്ടും ഇല്ല.
ഇനി ജെയിംസിനെപ്പറ്റി ആണ് പേടി എങ്കിൽ അവനെ അവൾ സംശയിക്കുക കൂടി ഇല്ല..പിന്നെ എന്താ സാറേ..”
“അതല്ല പ്രശ്നം എന്റെ മകൻ ആണ് പ്രശ്നം..അവൻ ആണ് ഇത് തുലച്ചത്..”
ശ്രീകുമാർ അത് കേട്ട് എന്താണ് സംഭാവം എന്നറിയാതെ ദിവാകരനെ നോക്കി..
“എഡോ..അന്ന് വേറെ ഒരു സംഭവവും കൂടി ഉണ്ടായി…മനു അവിടെ പോയിരുന്നു..എന്തായി എന്നു നോക്കാൻ..അവൻ അവിടെ കണ്ടത് ചോരയിൽ ഒലിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവളെ ആണ്..അവനും അന്നേരം കാമം മൂത്തു..എഡോ പക്ഷെ അവൻ ചെയ്തപ്പോ അവൾക്ക് ബോധം വന്നിരുന്നു..അവൾ അവനെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്..അത് പ്രശ്നം ആണ്..”
എല്ലാം കേട്ട ശ്രീകുമാർ അയാളെ നോക്കി..
“സാറേ..അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ നമ്മൾ ഇനി സൂക്ഷിചേ പറ്റു..”
“അതേഡോ…ഇനി സൂക്ഷിക്കണം..മകൻ ഒരു കഴിവെറി ആണെങ്കിലും സ്വന്തം ചോര ആയിപോയില്ലേ..”
“സർ പേടിക്കണ്ട….ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.
അവൾ ഒന്നും മിണ്ടില്ല…അത് ഞാൻ ഏറ്റു..”
ദിവാകരന് അപ്പോഴാണ് ആശ്വാസം വന്നത്…
____________________________________
കുറച്ചു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞു…പ്രിയ അവളുടെ അമ്മയോട് മാത്രം ആണ് മിണ്ടിയിരുന്നത്…പീറ്റേറിനോടും തോമസിനോടും അവൾ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നത് അവരെ ഞെട്ടിരിച്ചിരുന്നു….പീറ്റർ അവർക്ക് താങ്ങും തണലും ആയി അവിടെ തന്നെ നിന്നു..
തോമസിനും പീറ്റർ അവിടെ നിന്നപ്പോൾ ആണ് ആശ്വാസം ആയത്..തോമസിനും പീറ്റർ അവിടെ ഉണ്ടായപ്പോൾ അവന്റെ സങ്കടം മുഴുവൻ ഇറക്കി വെക്കാൻ ഒരാൾ ആയി മാറിയിരുന്നു…
പ്രിയയെ സ്വന്തമായി ഒരു മുറിയിലേക്ക് മാറ്റി…അവൾക്ക് ഇപ്പോൾ ജീവൻ രക്ഷാ യന്ത്രങ്ങൾ ആവശ്യം ഇല്ലായിരുന്നു..എന്നാൽ അണുബാധയും പിന്നെ അവളുടെ സുരക്ഷയും മുൻകരുതി അവർ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാതെ ഇരുന്നു..
അപ്പോഴാണ് തോമസ് അവളുടെ മെഡിക്കൽ റിപ്പോർട്ട് മാറ്റി കളഞ്ഞതും അവളുടെ കേസ് ഇല്ലാതായതും അറിഞ്ഞത്..അവൻ മെഡിക്കൽ ഓഫീസറുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി…
വലിയ പ്രശ്നം ആയി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്താണ് പീറ്റർ അവിടേക്ക് കയറിച്ചെന്നത്…അവൻ തോമസിനെ പിടിച്ചു പുറത്തേക്ക് എത്തിച്ചു..ശേഷം അകത്തു കയറി വാതിൽ അടച്ചു..ഇപ്പോൾ അവനും ആ ഓഫീസറും മാത്രം ആയിരുന്നു മുറിയിൽ..
