ഞാൻ ആലോചിച്ചു ഞാൻ വന്നിട്ട് ഇത്രയും ദിവസ്സം ആയിട്ടും അവൾ എന്നോട് ഒന്നും തന്നെ സംസാരിക്കാൻ വന്നിട്ടില്ല… മുൻപ് ഇവൾ ഇങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നു കോളേജിൽ വച്ചു എന്നോട് എപ്പോഴും സംസാരിച്ചു കുസൃതി കാണിച്ചു നടന്നവളാ… എന്നാൽ ഇപ്പോൾ….
അന്നത്തെ ആ പ്രശ്നം അവളെ വല്ലാതെ ബാധിച്ചിരിക്കണം… അവൾക്കു ഇപ്പോഴും വിഷമം കാണും… സ്വന്തം വീട്ടുകാർ വരെ ഇവളെ തള്ളി പറഞ്ഞില്ലേ അതിന്റ എല്ലാ സങ്കടം അവൾക്കു കാണും.. പതിയെ പതിയെ എല്ലാം ശെരിയാകും…
ഇനി ഇവൾക്ക് എന്നോട് വെറുപ്പായോണ്ടാണോ എന്നോട് മാത്രം ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത്… ഇതെല്ലാം എൻറെ മനസ്സിൽ ഒരു ചോദ്യ ചിഹ്നം പോലെ നിറഞ്ഞു നിന്നു…. ഞാൻ കാർ ഓടിക്കുമ്പോളും എൻറെ മനസ്സിൽ ചിന്തകൾ വേറെ ആയിരുന്നു…….
ഒരു 1 മാണിയോട് അടിപ്പിച്ചു ഞങ്ങൾ പാലക്കാട്‌ എത്തി… വണ്ടി മുന്നോട്ടു തന്നെ പോയി വിശന്നത് കൊണ്ട് ഒരു ഹോട്ടലിന് മുന്നിൽ വണ്ടി നിർത്തി… ഇപ്പോളും അവൾ ഉറക്കത്തിൽ തന്നെ ആണ്
ഞാൻ അവളെ നോക്കി.. ഒരു പൂച്ച കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവൾ ഉറങ്ങുന്നത് കാണാൻ എന്തൊരു ഭംഗി.. ഞാൻ പതിയെ അവളെ വിളിച്ചു. അവൾ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നു ഞെട്ടി ഉണർന്നു എന്നെ നോക്കി….. ഞാൻ വല്ലതും കഴിക്കാം എന്ന് അവളോട്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ പുറകെ ഹോട്ടലിലോട്ടു വന്നു..
ഞങ്ങൾ ഫുഡ്‌ ഒക്കെ കഴിച്ചു പിന്നെയും യാത്ര തിരിച്ചു… അവൻ പറഞ്ഞ അഡ്രെസ്സ് അന്നേഷിച്ചു പോയി .. കുറച്ചു അന്നേഷിച്ചു എങ്കിലും അവസാനം ഒരു വീടിന്റെ മുന്നിൽ ഞങ്ങൾ ചെന്ന് നിന്നു… വീട് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഒരു ഒന്നൊന്നര വീട്…
ഞങ്ങൾ കാറിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി… ഗേറ്റ് കടന്നു അകത്തോട്ടു നടന്നു… ഇതുവരെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു പിടയൽ എനിക്കു ഉണ്ടായിരുന്നു.. എങ്ങനെ തുടങ്ങണം എന്നൊന്നും ഒരു പിടിയും ഇല്ല എന്തായാലും സത്യം അറിയണം എന്ന് എനിക്കു ഉണ്ടായിരുന്നു… എന്റെ കൂടെ മാളുവും വന്നു ഞങ്ങൾ ആ മോനോഹരമായ ആ വീടിന്റെ സിറ്റ് ഔട്ടിൽ കയറി.. ഞാൻ കാളിങ് ബെൽ അമർത്തി ഡോറിന് മുന്നിൽ കാത്തു നിന്നു…..
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും ഡോർ തുറന്നില്ല.. ഞങ്ങൾ ഒന്നും കൂടി ബെൽ അമർത്തി ആരോ വാതിലിനു അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നു സൗണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു… ഞങ്ങൾ ഡോർ തുറക്കാൻ ആയി അക്ഷമാനായി കാത്തിരുന്നു.. ഉടൻ തന്നെ ആ വാതിൽ മലർക്കേ തുറന്നു
ഒരു മദ്യ വയസ്ക ആയ സ്ത്രീ ആയിരുന്നു വാതിൽ തുറന്നത്. നല്ല ഐശ്വര്യം ഉള്ള മുഖം.. അവരുടെ അമ്മ ആയിരിക്കും. അവർ ഞങ്ങളെ കണ്ടിട്ട് മനസ്സിലാകാതെ നോക്കി..
“ആരാ.. എന്താ വേണ്ടത് ”
അവർ ഞങ്ങളോടായി ചോദിച്ചു….
“വിനിതയുടെ വീടല്ലേ?”
ഞാൻ വിനിതയുടെ പേര് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് മാളു അത് ശ്രെദ്ധിച്ചതു…. അപ്പോൾ ആണ് അവൾക്കു എവിടയാണ് വന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായത്… വന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശം അവൾക്കു പിടി കിട്ടി അവൾ എന്റെ മുഖത്തോട്ടു തന്നെ നോക്കി.. എന്നിട്ട് വേഗം നോട്ടം മാറ്റി
“അതെ ഞാൻ വിനിതയുടെ അമ്മ ആണ് ”
“ഞാൻ ഗോകുൽ ഇതു എന്റെ ഭാര്യ രമിത ഞങ്ങൾ വിനിതയുടെ കൂടെ പഠിച്ചതാ….. ഒന്നു കാണാൻ പറ്റുമോ?
ഞാൻ അവരോടു പറഞ്ഞു.. ഞാൻ ഭാര്യ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ മാളുവിന്റെ മുഖത്തു എന്തൊക്കയോ ഭാവങ്ങൾ മിന്നി മറഞ്ഞു… അവൾ എന്റെ മുഖത്തു നോക്കിയപ്പോൾ എനിക്കു ആ നോട്ടം നേരിടാൻ ആവാതെ ഞാൻ നോട്ടം മാറ്റി കളഞ്ഞു
“അതിനെന്നതാ… നിങ്ങൾ അകത്തോട്ടു വാ മോനെ…. മോളെ വാ അകത്തോട്ടു..”
അവർ ഞങ്ങളെ സ്നേഹപൂർവ്വം വീടിന്റെ അഗത്തേക്ക് വിളിച്ചു. ഞങ്ങൾ അവരുടെ പിന്നാലെ വീടിന്റെ ഉള്ളിൽ കടന്നു…. അവർ ഞങ്ങളോട് സോഫയിൽ ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു.. കുടിക്കാൻ എന്തേലും എടുക്കാം എന്ന് അവർ പറഞ്ഞു അകത്തോട്ടു പോയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞു എങ്കിലും അവർ കേട്ടില്ല..
അവർ അടുക്കളയിൽ പോയി കുടിക്കാൻ ജ്യൂസ്‌ ആയി വന്നു ഞങ്ങൾക്ക് തന്നു.. ഞങ്ങൾ അത് കുടിച്ചു.. ഞാൻ ഒന്നു അടുത്ത ചുമരിൽ നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു ഫോട്ടോ കണ്ടു ഞാൻ അങ്ങോട്ട് തന്നെ നോക്കി.. എനിക്കു എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാത്ത അവസ്ഥ.. ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടു മാളുവും അങ്ങോട്ട് നോക്കി അവൾക്കും ഒരു വല്ലാത്ത ഭാവം ആയിരുന്നു……
ആ ഫോട്ടോ കണ്ടു സത്യത്തിൽ ഞങ്ങൾ ഞെട്ടി എന്ന് തന്നെ പറയാം…. ചുമരിൽ മലയിട്ട് തുക്കിയിരിക്കുന്ന വരുണിന്റെ ഫോട്ടോ…… എന്റെ പ്രവർത്തി എല്ലാം എന്തിനോ വേണ്ടി എന്നാ ചിന്ത ആണ് വന്നത്..
ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ഫോട്ടോ നോക്കുന്നത് അമ്മ കണ്ട് അവർ ഞങ്ങളോടായി പറഞ്ഞു.
“രണ്ടു വർഷം മുൻപ് ഒരു ആക്സിഡന്റിൽ എന്റെ മോൻ…………”
അവർക്കു പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അവർ വിതുമ്പൻ തുടങ്ങി… ആവരുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ധാര ധാര ആയി കണ്ണീർ വന്നു…. ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം ഒന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു.. ഒന്നും ചെയ്യാൻ ഞങ്ങൾ ആരും അല്ല… ആ അമ്മയുടെ കരച്ചിൽ നോക്കി നിൽക്കാനേ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു…
മാളു എണിറ്റു പോയി അമ്മയോട് എന്തൊക്കയോ പറയുന്നുണ്ട്….. എന്നാൽ അമ്മക്ക് അതൊന്നും കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അവൾ അമ്മയെ എന്തൊക്കയോ പറഞ്ഞു ആശ്വാസിപ്പിച്ചു…
ഒന്ന് കരച്ചിൽ അടങ്ങിയപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി..എനിക്കു എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു….
“നിങ്ങള്ക്ക് വിനിതയെ കാണണ്ടേ?….”
അവർ ഞങ്ങളോട് ചോദിച്ചു…. എന്നാൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടും മൗനം ആണ്.. ഞങ്ങൾ വന്ന കാര്യം പോലും മറന്നപോലെ ഉള്ള ഒരു ഫീലിംഗ്….. അവർ ഒന്ന് കൂടി ചോദിച്ചപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു….
……………………………………..
അവർ ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നേ നടന്നു ഒരു മുറിയിലേക്ക് ഞങ്ങളെ നയിച്ചു.. അവർ വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറി ഒപ്പം ഞങ്ങളും ആ കാഴ്ച്ച കണ്ടു ഞങ്ങൾ സ്തംഭിച്ചു നിന്നു…. നിന്നിടത്തു നിന്നു ഒന്ന് അനങ്ങാൻ കഴിയാതെ ഞങ്ങൾ… ശരീരം ആകെ മരവിക്കുന്ന അവസ്ഥ പോലെ ആയി ആ കാഴ്ച കണ്ട്….
ഞങ്ങൾ കണ്ടത് ഒരു മെഡിക്കൽ ബെഡിൽ സർവിവൽ കോളേർ അണിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വിനിതയെ ആണ്… അവളുടെ കഴുത്തിനു താഴെ ചലനമില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി.. തന്റെ ശരീരത്തിലെ ഒരു സ്പർഷം പോലും അവൾക്കു തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല… അവളുടെ അവസ്ഥ കണ്ടു മാളുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. എനിയ്ക്ക് മനസ്സിൽ നല്ല വിഷമം ഉണ്ട് എങ്കിലും അത് ഞാൻ പുറത്തു കാട്ടിയില്ല…
അവൾ ഞങ്ങൾ വന്നത് ഒന്നും അറിയാതെ ഉറങ്ങുക ആയിരുന്നു.. അവൾക്കു എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല… ഞങ്ങൾ അവളുടെ അമ്മയുടെ മുഖത്തു നോക്കിയപ്പോൾ അവർ ഞങ്ങളെ നോക്കി നിന്നു… ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരുടെയും മുഖത്തു വിഷമം കണ്ട അവർ ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു…
“അന്ന് ഉണ്ടായ ആക്സിഡന്റിൽ മോളും ഉണ്ടായിരുന്നു കാറിനുള്ളിൽ….. അവൻ അപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങളെ വിട്ടു പോയി എങ്കിലും ഇവളെ ഞങ്ങൾക്ക് പകുതി ജീവൻ ആയിട്ട് കിട്ടി… അന്ന് മുതൽ ഉള്ള ഒരു പാട് ചികിത്സ യുടെ ഫലം കൊണ്ട് അവൾ ഈ നിലയിൽ എത്തി….. ഒരു പാട് നാൾ ഇവൾ കോമയിൽ ആയിരുന്നു.. എന്നാൽ ഈ 6 മാസ്സത്തിനു മുൻപ് ഇവൾ ജീവിതത്തിൽ തിരിച്ചു വന്നു… എന്നാൽ കഴുത്തിനു താഴെ ഇപ്പോഴും തളർന്നു കിടക്കുവാ.. ഇനി എന്ന് ഇവൾ പഴയത് പോലെ ആകും എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല “
അമ്മ അതു പറഞ്ഞു കരഞ്ഞതും ഉള്ളിലെ വിഷമങ്ങൾ എല്ലാം നുരഞ്ഞു പൊന്തി വന്നു.. അമ്മ കരയാൻ തുടങ്ങി… തന്നെ നിയന്ത്രണം ഇല്ലാതെ അലതല്ലി കരയാൻ തുടങ്ങി… ഞങ്ങൾക്കും ആ വിഷമം കണ്ടു നിക്കാൻ പറ്റിയില്ല…