എല്ലാ മുറികളിലും ലൈറ്റ് അണഞ്ഞു. പക്ഷേ, ആരും മുറി അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടില്ല. അവസാനം, പതിനൊന്നു മണിയോടെ, അച്ഛനും ലൈറ്റ് ഒക്കെ അണച്ച്, ഹാളിലെ സോഫയില്‍ തന്നെ കിടന്നു. എല്ലായിടവും ഇരുട്ട് മാത്രം. പിന്നെയും അര മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍, അമ്മ ഇരുട്ടിലൂടെ വന്നു അച്ഛന്‍ കിടക്കുന്ന സോഫയ്ക്ക് അടുത്ത് നിന്നു. പിന്നെ അവര്‍, അച്ഛനെ വിളിക്കുന്നു….. “ചേട്ടാ വന്നു മുറിയില്‍ കിടക്ക്‌.” പക്ഷേ, ഒരു പ്രതികരണവും ഇല്ല.
അവര്‍, പിന്നെയും കുറച്ചു ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം അയാളെ വിളിച്ചു….. അപ്പോഴും പ്രതികരണമില്ല. ചെറിയ ഒരു ഇടവേളക്ക് ശേഷം വീണ്ടും വിളിച്ചു. ഇത്തവണ അയാള്‍ എഴുന്നേറ്റ് മുറിയിലേക്ക് പോയി. പുറകെ അവരും………. മക്കള്‍ രണ്ടും അവരുടെ മുറികളില്‍ നിന്ന് ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
രംഗം ശൂന്യമായപ്പോള്‍, അവര്‍ മുറിക്കു പുറത്ത് വന്നു. രണ്ടുപേരും കൂടി ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ അച്ഛനമ്മമാരുടെ മുറിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. കതകു ചേര്‍ത്ത് അടച്ചിട്ടെ ഉള്ളൂ…. കുറ്റി ഇട്ടിട്ടില്ല…. അകത്ത് ഒരു ശബ്ദവും കേള്‍ക്കുന്നില്ല. കുറച്ചു സമയം അവര്‍ കാത്ത് നിന്നിട്ടും അകത്ത് ശബ്ദം ഒന്നും കേള്‍ക്കാതെ ആയപ്പോള്‍, അവര്‍ തിരികെ നടന്നു. അവന്‍റെ മുറി ആയപ്പോള്‍, അവന്‍ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. അതിനു പുറകേ അവളും അവന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് തന്നെ കയറി. ലൈറ്റ് തെളിക്കുകയോ, കതകു അടയ്ക്കുകയോ ചെയ്യാതെ രണ്ടുപേരും അവന്‍റെ കട്ടിലില്‍ കയറി കിടന്നു.
“എടാ, ഇന്നിനി ഒന്നും വേണ്ട….. നമുക്ക് ഉറങ്ങാം…..”
“ഓ…… ഉറങ്ങാം…….. നീ ഇവിടെ ആണോ കിടക്കുന്നത്?”
“ങാ………….എടാ, കുറേ നാളുകള്‍ കൂടിയല്ലേ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടി ഒന്നിച്ചു ഉറങ്ങുന്നത്……. അതുകൊണ്ട്, ഇന്ന് ഞാന്‍ നിന്‍റെ കൂടെ കിടന്നാണ് ഉറങ്ങുന്നത്…”
“അവസാനം അത് പൊല്ലാപ്പാകരുത്……”
“എന്ത് പൊല്ലാപ്പ്? അതിനല്ലേ നമ്മള്‍ കതക് അടയ്ക്കാതെ കിടക്കുന്നത്…… അപ്പോള്‍ പിന്നെ ആര്‍ക്കും ഒരു സംശയവും ഉണ്ടാകില്ല….”
അവള്‍, അവന്‍റെ ഒരു കൈ, വശത്തേക്ക് പിടിച്ചു നീട്ടി വച്ചിട്ട്, അതില്‍ തല വച്ച് കിടന്നു. അവള്‍, ഒരു കാല്‍, അവന്‍റെ മുകളിലേക്ക് കയറ്റി വച്ചിട്ട്, അവനു നേരെ ചരിഞ്ഞു കിടന്നു. അപ്പോള്‍, അവരുടെ മുഖങ്ങള്‍ നേര്‍ക്ക്‌ നേരെ വന്നു. അവനും അവളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു. അവള്‍, അവനു ഒരു ചുംബനം നല്‍കി. തിരിച്ച് അവനും അവള്‍ക്കു ചുംബനം നല്‍കി.
“എടാ, അച്ഛന്‍ ഇന്ന് അമ്മയ്ക്ക് അടിച്ചു കൊടുക്കുമോടാ?”
“സാധ്യത ഇല്ലെടീ………. നാലു വര്‍ഷത്തില്‍ അധികമായി ഒരു ഇടപാടും ഇല്ലാത്തതല്ലേ…. അപ്പോള്‍ അതിന്‍റെതായ ഒരു സ്റ്റാര്‍ട്ടിംഗ് ട്രബിള്‍ കാണും…….”
“അവരു തമ്മിലങ്ങു സിങ്ക് ആയെങ്കില്‍ നമുക്ക് അടിച്ചു പൊളിക്കാമായിരുന്നു…..”
“അതെന്താടീ നിനക്ക് അച്ഛനെ മടുത്തോ?”
“മടുത്തതൊന്നും അല്ലെടാ….. അച്ഛന്‍ എന്‍റെ ചങ്കല്ലേ….. പോരാത്തതിന് എന്‍റെ സീല്‍ പൊട്ടിച്ച ആളും പിന്നെ ഞാന്‍ എങ്ങനെയാടാ അച്ഛനെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത്?”
“അച്ഛന്‍ അല്ലാതെ വേറെ ആരെങ്കിലുമായി നീ കൂടിയിട്ടുണ്ടോടീ?”
“ഛീ…… തെമ്മാടിത്തരം പറയാതെടാ നാറീ…… ഞാന്‍ അത്തരക്കാരി ആണെന്ന് നിനക്ക് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?”
“അങ്ങനെയൊന്നും തോന്നിയിട്ടില്ല….. നിന്നെ എനിക്ക് നന്നായി അറിയില്ലേ….. ഞാന്‍ നിന്നെ ഒന്ന് ചൊറിയാന്‍ വേണ്ടി ചോദിച്ചത് അല്ലേടീ……”
“നിന്‍റെ ഒരു ചൊറിയല്‍….. നീ എന്നോട് അങ്ങനെ ചോദിച്ച സ്ഥിതിക്ക് നിനക്ക് അങ്ങനെയുള്ള ഇടപാടുകള്‍ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ……. ശരിയല്ലേടാ?”
“എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍……….. കുറച്ചൊക്കെ ഉണ്ട്…”
“അത് ആരെടാ? ഞാന്‍ അറിയുന്ന ആരെങ്കിലുമാണോ?”
“അത് ഇവിടെയെങ്ങും ഉള്ള ആരുമല്ലെടീ…….. എന്‍റെ കൂടെ പഠിക്കുന്ന പിള്ളേരാ…..”
“എടാ ഈ പിള്ളേര് എന്ന് പറയുമ്പോള്‍, ഒന്നില്‍ കൂടുതല്‍ ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നല്ലോടാ……”
“ങാ………….. ഒരു മൂന്ന് നാല് പേരുണ്ട്…….”
“ആരോക്കെയാടാ അത്? മലയാളികള്‍ ആണോടാ….. അതോ ഇനി കന്നടക്കാരിയോ?”
“മലയാളികളും, കന്നടക്കാരിയും ഉണ്ട്.”
“എന്തുവാടാ ഇത്? എത്രയെണ്ണം ഉണ്ട് നിന്‍റെ കസ്റ്റടിയില്‍?”
“ ഇപ്പോള്‍ നിലവില്‍ ഒരു നാലെണ്ണം എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും റഡിയായിട്ടു ഉണ്ട്. പിന്നെ പുതുതായി ആരെയും വേണ്ടെന്നു വച്ചത് കൊണ്ടാ…. അല്ലെങ്കില്‍ ഇനിയും അവിടെ ക്യുയില്‍ ഉണ്ട്.”
“ അത് ആരോക്കെയാടാ ആ ഭാഗ്യവതികള്‍?”
“ഒരു കോഴിക്കോട് കാരി ഹാനിയാ, പാലാക്കാരി ജോസ്ലിന്‍…, ഏറണാകുളം കാരി ഓഷീന്‍.., കന്നടക്കാരി ഒരു ഭാഗ്യനന്ദ…… “
“എല്ലാവളുമാരും സുന്ദരികളാണോ?”
“എന്‍റെ ഫോണില്‍ അവളുമാരുടെ ഫോട്ടോ ഉണ്ട്. ദാ നോക്ക്.”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്‍ മൊബൈലിലെ ഗാലറി എടുത്തു, അവളുമാരുടെ ഫോട്ടോ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. ഒപ്പം അവളുമാരുടെ പേരും പറഞ്ഞു കാണിച്ചുകൊടുത്തു…..
“ഇതിനെയൊക്കെ എങ്ങനെ വളച്ചു എടുത്തെടാ? നിന്‍റെ ഫ്ലാറ്റില്‍ തന്നേ കേളിയാടുന്നത്?”
“അവളുമാരൊക്കെ കടി കേറി നടക്കുന്നവളുമാരാ….. നമ്മള്‍ വലുതായി മെനക്കെടുകയൊന്നും വേണ്ട….. അല്ലാതെ തന്നെ വളയും…… ഇരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍, കിടക്കും………… അമ്മാതിരി ഇനം……”
“അപ്പോള്‍ നീ അവിടെ ഒരു ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ ആണ് അല്ലേ?”
“ഏതാണ്ട് അതുപോലെ ഒക്കെ തന്നെ.”
“ഈ കളി എപ്പോഴാടാ….. ക്ലാസ്സ് കട്ട് ചെയ്താണോ? പഠിത്തമൊക്കെ ഒളപ്പ് ആയിരിക്കും അല്ലേ?”
“ഏയ്……… പഠിത്തത്തിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ ഒരു കോമ്പ്രമൈസും ഇല്ല…. അത് കഴിഞ്ഞു ഉള്ള കളിയെ ഉള്ളൂ……”
“പിന്നെ എപ്പഴാടാ ഇതിനെയൊക്കെ മേയ്ക്കുന്നത്?”
“അത് അവധി ദിവസങ്ങളില്‍. ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് വരാത്ത ദിവസങ്ങളില്‍, ഞങ്ങള്‍ അവിടെ ഫ്ലാറ്റിലങ്ങ് കൂടും….”
“അവളുമാര് ഹോസ്റ്റലില്‍ എന്താ പറഞ്ഞു വരും?”
“അതിനാണോ പാട്……… വീട്ടില്‍ പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു വെള്ളിയാഴ്ച വൈകുന്നേരം ബാഗുമൊക്കെ പാക്ക് ചെയ്തു ഇങ്ങു പോരും…. പിന്നെ ശനിയും, ഞായറും അടിച്ചു പൊളിച്ചിട്ട്‌, തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെയേ പോകൂ….”
“അവളുമാര്‍ക്ക് ഒരു പേടിയുമില്ലേ? അവളുമാരെ വീട്ടിലും തിരക്കത്തില്ലേ?
“അതൊക്കെ മുന്‍കൂര്‍ജാമ്യം എടുക്കും…. പഠിക്കാനുണ്ടെന്നും, പ്രോജക്റ്റ്‌ വര്‍ക്ക് ഉണ്ടെന്നുമൊക്കെ മുന്‍കൂട്ടി അങ്ങ് പറയും…. പിന്നെ വീട്ടുകാര് തിരക്കത്തില്ല. മോള് ആത്മാര്‍ഥമായി പഠിക്കുന്നു എന്നാണ് അവരുടെ വിചാരം…..”
“അപാര ധൈര്യം തന്നെ…… എടാ, ഈ ഫ്ലാറ്റില്‍ ഇതിനെയൊക്കെ കൊണ്ട് കേറുമ്പോള്‍ ആരും ശ്രദ്ധിക്കത്തില്ലേ?”
“ഓ………… അവിടെ ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കും സമയമില്ല. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പോലെ വേലയും കൂലിയുമില്ലാതെ നടക്കുന്ന വായിനോക്കികള്‍ ഒന്നും ആ ഫ്ലാറ്റിലേ ഇല്ല.”
