എന്തോ അവളെ നന്നായി തന്നെ ആ തോന്നലുകൾ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു എന്ന് മനസ്സിലായി.. എന്‍റെയും ഉള്ളൊന്നു പിടഞ്ഞു… ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെയെന്‍റെ കണ്ണീര്‍ പൊടിഞ്ഞിരുന്നു …ആര്‍ക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല ഞാനിവളെ…
“ശ്രീ..ദേ ഇങ്ങോട്ട് എന്നെ നോക്കിക്കേ..”ഞാനവളുടെ തലയിൽ ചെറുതായി തട്ടിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞപ്പോളവൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്ന മഷിയെഴുതാത്തയാ മാന്‍പേട കണ്ണുകൾ കൊണ്ടെന്നെ നോക്കി.
“.. ഇത്രനാളും നമ്മളൊരുമിച്ച് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ..ദ ഇപ്പൊ മനസ്സ് തുറന്നെല്ലാം പറഞ്ഞില്ലേ….ഇനി നിന്റെ മനസ്സിലിരുന്നു എന്നെ നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് പറയുന്ന തെണ്ടിയോട് പറ ഇത്രേം വരെ എത്തിയെങ്കിൽ ഇനിയൊരുമിച്ച് ജീവിക്കാനും ഞങ്ങൾക്കറിയാമെന്ന്.. ” അങ്ങനെയവളുടെയാ മൂഡ് മാറ്റാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞു അതേക്കുകയും ചെയ്തു
എന്നെ നോക്കിയിരുന്നവൾ മുഖത്തിനടുത്തേക്ക് വന്നെത്തിയെന്‍റെ ചുണ്ടിലൊരു മുത്തം തന്നിട്ട് വീണ്ടും നെഞ്ചിലേക്ക് തന്നെ ചായ്ഞ്ഞു..
എന്‍റെ നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ ചുരുണ്ടുകൂടാൻ ഇത്രയും ആഗ്രഹം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നെന്ന് അറിഞ്ഞതെന്നെ ചെറുതായി അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിരുന്നു
കതക് അടച്ചിരുന്നതിനാലും ജാനിയമ്മ ഒരുങ്ങുന്ന തിരക്കിലായതിനാലും ഞാൻ പതിയെ അവളെയുംകൊണ്ട് ബെഡിലേക്ക് വീണു…
ഇനിയീ പെണ്ണിന്റെ കഴുത്തിലൊരു താലിച്ചരട് മാത്രം …ആരെയും ഭയക്കാതെ ഒളിക്കാതെയിങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാൻ..മനസ്സിലോർത്തുകൊണ്ട് അവളെ നെഞ്ചിലേറ്റി കിടന്നു…
.
.
.
.
ക്ലോക്കിൽ സമയം നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
എന്നില്‍ ചേര്‍ന്നവൾ ഉറങ്ങി കിടക്കുന്നത് കാണുമ്പോ തന്നെയൊരു സുഖമാണ്….ഇനിയും റൂമിലിങ്ങനെ കിടന്നാൽ ജാനിയമ്മക്ക് എന്തെങ്കിലും
സംശയം തോന്നുമോ എന്നുള്ള ഒരുപേടി വന്നതും ഞാനവളെ ഉണർത്താൻ തുനിഞ്ഞു പക്ഷെ ഒരു പൂച്ചകുട്ടിയെപോലെ ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവളെ വിളിക്കാനും എനിക്കൊരു മടിയുണ്ടായിരുന്നു..ഹാ ഒരു ജീവിതം മുഴുവന്‍ അവലെയിങ്ങനെ നെഞ്ചിലെ ചൂടുകൊടുത്ത് ഉറക്കാന്‍ സമയമുണ്ടല്ലോ എന്ന് സ്വയം സമാധാനപ്പെടുത്തി ഞാനവളെ ഉണര്‍ത്താന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു…
പതിയെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണുകിടക്കുന്ന മുടിയിഴകൾ വകഞ്ഞു മാറ്റിയാ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
ഒറ്റ നോട്ടത്തിലെന്നെ തളയ്ക്കാൻ കെൽപ്പുള്ള നീണ്ട് കറുത്ത കൺപീലികൾ നിറഞ്ഞ ആ കണ്ണുകളും ,ചായം തൊടാത്തയാ ഇളംപിങ്ക് നിറമുള്ള ചുണ്ടുകളും നോക്കിയാസ്വദിച്ചിരുന്നുപോയി.. അവളുടെ മാമ്പഴക്കനികൾ എനില്‍ നന്നായി അമർന്നിരുന്നു….അധിക കൊഴുപ്പില്ലാതെ നല്ല ഒതുക്കമുള്ള ശരീരം…അതിനൊത്ത ചന്തിപന്തുകളും അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തെ വർധിപ്പിച്ച് കാട്ടുന്നുണ്ട്…ഓരോ തവണ ശ്വാസം എടുക്കുമ്പോഴും ആ മാമ്പഴങ്ങൾ എന്നിൽ അമർന്നു ഉയരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…ഇന്നുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തൊരഴക് അവളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു..ഓരോ തോന്നലുകള്‍ നോക്കണേ എന്നാലോജിച്ചു ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു..
നന്നായി ഉറങ്ങി കിടന്ന അവളെ ഉണർത്തുവാൻ ഞാൻ പതിയെ അവളുടെ പുറത്ത് തഴുകി പതിയെ ഇടുപ്പിൽ സുഖമുള്ളൊരു ചെറു നുള്ള് കൊടുത്തു..അതറഞ്ഞവൾ ഒന്ന് ഞരങ്ങി എങ്കിലും ഉണരാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല..ഒരു നുള്ള് കൂടെ കൊടുത്തപ്പോ പെണ്ണ് കിടന്ന് ചിണുങ്ങാൻ തുടങ്ങി
“കുറച്ച്…നേരം…കൂടെ….ഞാൻ…കിടന്നോട്ടെടാ..പ്ലീസ്..”പാതിയുറക്കത്തിൽ തന്നെയവൾ പറഞ്ഞു
“മതിയുറങ്ങീത്…ഇങ്ങനെ ഒന്നും കിടക്കാറായിട്ടില്ല മോളെ ഇതുവരെ ഗ്രീൻ സിഗ്നൽ പോലും കിട്ടീട്ടില്ല…. റിസ്ക് ഉണ്ട് മാളേ ശ്രീലച്ച്മി..ബാ എണീറ്റെ എണീറ്റെ…”ഞാനത് പറഞ്ഞ് അവളുടെ കീഴ്ചുണ്ടുകൾ രണ്ട് വിരൽകൊണ്ട് പിടിച്ച് വലിച്ചു..
“ഹ്മ്മ്..” എഴുന്നേൽക്കാൻ താൽപര്യമില്ലാതെയവൾ കിടന്ന് മൂളി
അപ്പോഴേക്കും അലാറം വെച്ചപോലെ കൃത്യമായി ജാനിയമ്മയുടെ വിളിവന്നു
“പിള്ളേരേ… ഇങ്ങോട്ട് വന്നേ…”
“ഓ… ജാനിയമ്മേ..ദാ വരുന്നൂ..”ഞാൻ റൂമിൽ നിന്ന് തന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു
പിന്നെയവളെയും കുത്തിപ്പൊക്കി താഴേക്ക് ചെന്നപ്പോ ജാനിയമ്മ അവരുടെ മുറിയിൽ നിന്ന് ഒരുങ്ങിയറങ്ങി വന്നു നേവി ബ്ലൂ കളറിലെ സിൽക്ക് ബ്ലെൻഡ് സാരിയായിരുന്നു വേഷം ..ജാനിയമ്മയെ ആ വേഷത്തിൽ കാണാൻ നല്ല ഭംഗി തോന്നി..
ശ്രീയുടെ തോളിൽ കൈയ്യിട്ട് നിന്ന ഞാൻ ഒരു നിമിഷം ജാനിയമ്മയുടെയും ശ്രീയെയും മാറി മാറി നോക്കി…ജാനിയമ്മ കുറച്ചൊന്ന് ഒരുങ്ങിയപ്പോ ശ്രീ തന്നെ ആണെന്ന് തോന്നിപ്പോവുന്നത്രയും രൂപ സാദൃശ്യം..
ഞാൻ രണ്ടുപേരെയും മാറി മാറി നോക്കുന്ന കണ്ട് ശ്രീ ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കി
ഞാനതിന് മറുപടിയായി “ഇതെന്തോന്ന ഫോട്ടോകോപി എടുത്ത് വെച്ചേക്കുന്നോ..?”
“നീയിത് എത്രാമത്തെ തവണയ ഇത് പറയണെന്ന് വല്ല ഐഡിയയുമുണ്ടോ??” അതുപറഞ്ഞവൾ ചിരിച്ചു….ശെരിയാണ് ഞാൻ മിക്കപ്പോഴും പറയുന്ന കാര്യമാണത്..കാരണം നമ്മളീ സിനിമയിലൊക്കെയെ മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള ഏർപ്പാടാണ് അച്ഛനും മോനുമൊക്കെ ഒരേപോലെ ഇരിക്കുന്നത് പക്ഷെ യാഥാർഥ്യത്തിൽ എത്രയൊക്കെ മുഖസാദൃശ്യം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാലും വെത്യാസങ്ങൾ ഒരുപാട് പറയാൻ ഉണ്ടാവും..പക്ഷെ ശ്രീയുടെയും ജനിയമ്മയുടെയും കാര്യമെടുത്താൽ അവർ രണ്ടുപേർക്കും ഭയങ്കര മുഖസാദൃശ്യമാണ്..അതെന്നെ ആശ്‌ചര്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്
.
.
“നീ അങ്ങനെ അന്ധാളിക്കുവൊന്നും വേണ്ട രാജീവേട്ടനും നീ ഇപ്പോഴുള്ള അതേ രൂപമായിരുന്നു പണ്ട്…”അവളും ഞാനും സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടുകൊണ്ട് നിന്ന ജാനിയമ്മ അടുത്തൊരു മുറിയിലേക്ക് നടക്കും വഴിയത് പറഞ്ഞു.
ശെരിയാണ് അച്ഛന്‍റെ പഴയൊരു ഫോട്ടോ വീട്ടിലിരിപ്പുണ്ട് അച്ഛനും കൃഷ്ണൻ ചാച്ചനും..(ശ്രീയുടെ അച്ഛനെ ഞാൻ ചാച്ചാ എന്നാണ് വിളിക്കാറ് അച്ഛന്‍റെ സ്ഥാനം കൊടുക്കുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ചാച്ചാ എന്ന് വിളിക്കുന്നതാണ് പുള്ളിക്കാരനും ഇഷ്ടം)..ഒരുമിച്ച് നിക്കുന്നൊരു ഫോട്ടോ അതിൽ അച്ഛന് ഇപ്പോഴത്തെ എന്‍റെ അതേ മുഖച്ഛായ ആണെന്നാണ് എല്ലാരും പറയുന്നത് ..
അപ്പോഴേക്കും ചാച്ചന്‍റെ കാർ ഗേറ്റ് കടന്ന് വന്നിരുന്നു…
ഞാനും ശ്രീയും പുറത്തേക്കിറങ്ങി
“അഭിയേ…രാജീവ്‌ വിളിച്ചിരുന്നു അവർ നാളെയെ അവിടുന്നു പുറപ്പെടുള്ളുന്ന്..നിന്റെ ഫോൺ എവിടെ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടീലെന്നോ മറ്റോ പറഞ്ഞല്ലോ..” കാറിൽ നിന്നുമിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് കയറുന്നതിനടയിൽ ചാച്ചൻ എന്നോടായി ചോദിച്ചു..
“ഇല്ല ചാച്ചാ കാൾ ഒന്നും വന്നില്ലലോ..”ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു
“ഹ്മ്.. കാള്‍ കണക്ട് ആയി കാണില്ല…”ചാച്ചൻ
“അല്ല ചാച്ചാ അവരെന്താ തിരികെയുള്ള വരവ് നാളെത്തേക്ക് മാറ്റിയതെന്ന് പറഞ്ഞാര്ന്നോ??..”ഞാൻ തിരക്കി
“വ്യക്തമായി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലട..ചിലപ്പോ ദൂരം കൂടുതലയോണ്ട് നാളെ പകല്‍ എത്തുന്ന പോലെ ഇറങ്ങാന്‍ ആയിരിക്കും” ചാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു
