കാൽ നീട്ടി വെയ്ക്കാൻ സ്ഥലം തികയുമായിരുന്നില്ല..
എന്നാൽ രണ്ടു പേർക്ക് ഇരിക്കാമായിരുന്നു……
വളഞ്ഞു കിടന്നു ശരീരം വേദനയെടുത്തപ്പോൾ അജയ് എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.
സ്വാഭാവികമായും അവൾക്കും എഴുന്നേൽക്കണ്ട വന്നു.
അഭിരാമിയുടെ ഇരുവശങ്ങളിലൂടെയും കാലുകൾ കടത്തി അവൻ മരത്തിലേക്ക് ചാരി.
അവൻ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവൾ പുറം ചാരി……
ഇപ്പോൾ ഇരിപ്പ് സുഖകരമാണ്………
ടാർപ്പായക്കു കീഴിലായതിനാൽ മഞ്ഞു വീഴ്ച പേടിക്കണ്ട..
“അമ്മാ…”
അജയ് വിളിച്ചു.
“നീ മിണ്ടണ്ട… എന്തിനും ഏതിനും ദേഷ്യമല്ലേ… ?”
“നമുക്കിവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടണ്ടേ അമ്മാ……? ”
” ദേഷ്യപ്പെട്ടാൽ രക്ഷപ്പെടുമോ… ?”
അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
” എനിക്കറിയാം എന്നെ കണ്ടു കൂടാഞ്ഞിട്ടാണ് നീ ദേഷ്യപ്പെടുന്നതെന്ന്… ”
“അങ്ങനെ ഞാൻ പറഞ്ഞോ… ?”
“പറയണ്ടല്ലോ… കാണിക്കുന്നത് കണ്ടാൽ മനസ്സിലാകുമല്ലോ… “
” അതമ്മ നടക്കാഞ്ഞിട്ട് ദേഷ്യം വന്നൂന്ന് നേരാ..”
“എനിക്ക് വയ്യാത്തതു കൊണ്ടല്ലേ… ”
അജയ് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല..
“എന്നെ കളഞ്ഞിട്ടു പൊയ്ക്കോളാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ……. ”
വാക്കുകളുടെ അവസാനമായപ്പോഴേക്കും അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറി……
അജയ് കൈ ചുറ്റി അവളെ മാറോടു വലിച്ചു ചേർത്തു.
“വല്യ സ്നേഹമൊന്നും കാണിക്കണ്ട… ”
അവൾ അടുക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല…
” കാണിച്ചാൽ… ….?”
” നിനക്കെന്നോട് ഒരു സ്നേഹവുമില്ലാന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നുണ്ട്……”
അജയ് മുഖം നിരക്കി അവളുടെ പിൻകഴുത്തിൽ ഒരുമ്മ വെച്ചു …
ഇത്തവണ അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല…
“സ്നേഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടാ അവൻമാരെ തല്ലിയിട്ട് , രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്…… ? സ്നേഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഞാൻ എടുത്ത് കൊണ്ട് ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചത്…… ?”
“അത് നിനക്കും രക്ഷപ്പെടണ്ടേ…? ”
” എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് രക്ഷപ്പെടാൻ ആണെങ്കിൽ ബാംഗ്ലൂർ നിന്നാൽപ്പോരായിരുന്നോ..?”
അഭിരാമി ഒന്നും പറയാതെ അവന്റെ ചുമലിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു .
“ഇനി പറ എനിക്ക് സ്നേഹമുണ്ടോ… ?”
” എനിക്ക് നിന്റെ ചില സമയത്തെ ദേഷ്യമാ പിടിക്കാത്തത്… ”
അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു…
“ആ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ഇവിടെ വരെ എത്തി എന്ന് കരുതിക്കോ… ”
തന്നെ നടത്തിക്കാൻ വേണ്ടി അവൻ മനപ്പൂർവ്വം ദേഷ്യം നടിച്ചതാകാമെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി….
” അമ്മയ്ക്കാരാ ഉള്ളത്…… ?”
അവൾ സംശയത്തോടെ തല മുകളിലേക്ക് ചെരിച്ചു……
” നീ… ”
” എനിക്കാരാ ഉള്ളത്…?”
” ഞാൻ… ”
” അപ്പോഴെന്തിനാ പിണങ്ങുന്നത്…… ?”
” വെറുതെ… …. അല്ലേ… ”
” അല്ല… സ്നേഹം കൊണ്ട്… ”
അഭിരാമി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവനെ നോക്കി ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു……
“അമ്മയെന്റെ കാമുകിയല്ലേ… ?”
അജയ് അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ മിഴികളടച്ചു.
ഒരു പുഞ്ചിരി അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞത് നേർത്ത നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവൻ കണ്ടു…
അജയ് മുഖം കുനിച്ച് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു…
“അമ്മക്കാമുകി……. ”
“പോടാ… …. അമ്മയെ ആണോ കാമുകിയാക്കുന്നത്… ?”
അവൾ എടുത്തണിഞ്ഞ ഗൗരവത്തിൽ ചോദിച്ചു……
“അപ്പോൾ ഇന്നലെ പറഞ്ഞതോ പ്രേമിച്ചോളാൻ… ”
” അതപ്പോഴൊരു രസം… ”
അവൾ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഓഹോ… ”
നിരാശ ഭാവിച്ച് അവൻ മരത്തിലേക്ക് തന്നെ ചാരി…
“ആ കാലാവസ്ഥയും പ്രകൃതി രമണീയതയും കാമുകീകാമുകൻമാരെയുമൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ ഞാനങ്ങു പറഞ്ഞു പോയതല്ലേ … ”
അവൾ പറഞ്ഞു……
അജയ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല…….
“നീ പിണങ്ങിയോ… ?”
അവൾ മുഖം ചെരിച്ചു ചോദിച്ചു.
” എന്തിന്… ?”
മറുപടിയായി അവൾ അവന്റെ തല കൈ കൊണ്ട് പിടിച്ചു താഴ്ത്തി തന്റെ വായക്കരികിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു..
” പ്രേമിക്കണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞതിന്…”
“ബാംഗ്ലൂര് നല്ല മണി മണി പോലത്തെ പിള്ളേർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്നോട്…… മേലാൽ കൺവെട്ടത്തു കാണരുതെന്ന് … എന്നിട്ടു ഞാൻ കുലുങ്ങിയിട്ടില്ല …… പിന്നെയാ… ”
“അച്ചോടാ… …. ”
പറഞ്ഞിട്ട് അഭിരാമി ചിരി തുടങ്ങി ..
“നിനക്ക് പ്രേമിക്കാനത്രയ്ക്ക് കൊതിയാ…… ?
തിരിഞ്ഞവൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി…
“സ്നേഹം കിട്ടാനും കൊടുക്കാനും ആഗ്രഹിക്കാത്ത ആരാണുള്ളതമ്മാ… ?”
അവന്റെ സ്വരത്തിലെ വേദന അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
അവൾ നിവർന്ന്, അവനഭിമുഖമായി, അവന്റെ മടിയിലേക്കിരുന്നു..
” കൊടുക്കാൻ സ്നേഹം ഒരുപാടുണ്ടോ…?”
“ഉണ്ടെങ്കിൽ… ….?”
അജയ് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി……
” എടുക്കാൻ ആളുണ്ട്…”
അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു പ്രത്യേക ഭാവം വിരിഞ്ഞത് അവൻ കണ്ടു…
” എന്ത് വില വരും……?”
അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമണച്ചു……
” ഈ നെഞ്ചിടിപ്പിനോളം വില… ”
അവളുടെ മുഖത്തിനിടയിലൂടെ കൈ നിരക്കിക്കയററി അവൻ തന്റെ ഹൃദയം തൊട്ടു കാണിച്ചു…
അഭിരാമിയുടെ ഹൃദയം ഒന്ന് കുതികുത്തി……
അമ്മ – മകൻ ബന്ധം ഒന്നു മാത്രമാണ് തന്നെ പുറകോട്ടു വലിക്കുന്ന ഒരേയൊരു കാര്യം എന്ന് അഭിരാമി തിരിച്ചറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു……
അതൊരു വിറയലാണ്.. ആ ബന്ധത്തിന്റെ പേരിൽ ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംസാരിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ലഹരി വല്ലാത്തൊരു മായികതയ്ക്ക് തന്നെ അടിമപ്പെടുത്തുന്നുവെന്ന് അവൾ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു……
അജയ് അങ്ങനെ കരുതുവാൻ വഴിയില്ല… കാരണം ഒരു നോട്ടം പോലും മറ്റൊരു തരത്തിൽ ഇത്ര ദിവസങ്ങളായിട്ടും ഉണ്ടായിട്ടില്ല……
അവന്റെ സംസാരങ്ങളും അത്തരത്തിലായിരുന്നുവല്ലോ..
തന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ പുകഴ്ത്തിയുള്ള ഒന്നു രണ്ടു സംഭാഷണങ്ങളൊഴിച്ചാൽ മറ്റൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല..
” വില കേട്ട് ഞെട്ടിയോ… ? ”
അവന്റെ ചിരിയോടെയുള്ള ചോദ്യം അവളെ ചിന്തയിൽ നിന്നുണർത്തി…
” ഞെട്ടിയതൊന്നുമല്ല…”
“പിന്നെ…? ”
ഒരു നിമിഷം അവൾ നിശബ്ദയായി… പിന്നെ പറഞ്ഞു……
” നമ്മൾ ആരാണെന്നും എന്താണെന്നും ഓർമ്മ വേണമല്ലോ… ….”
” നമുക്ക് ഗസറ്റിൽ ഒരു പരസ്യം ചെയ്താലോ… ?”
അവന്റെ ചോദ്യം പെട്ടെന്നായിരുന്നു…
” എന്ത്…….?”
അഭിരാമി മനസ്സിലാകാതെ അവനെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി..
ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞാണ് അവന്റെ വാക്കുകൾ പുറത്തുവന്നത്…… അതാകട്ടെ പതറിയതും വിറപൂണ്ടതുമായിരുന്നു..
” നമ്മൾ അമ്മയും മോനും അല്ല എന്ന പരസ്യം… …. ”
ഹിമപാതത്തിൽ വീണതു പോലെ അഭിരാമി ഒന്ന് കുളിരു കോരി……
രണ്ടേ രണ്ടു വാക്കുകൾ… ….
മനസ്സിനെ മനസ്സറിയാൻ അത് ധാരാളമായിരുന്നു…
തൃശ്ശൂർ മുതൽ ഈ നിമിഷം വരെ ഒരുമിച്ച് സഞ്ചരിച്ചത് ശരീരങ്ങൾ മാത്രമല്ല, മനസ്സുകൂടെയായിരുന്നു ……
തന്നെ പിന്നോട്ടു വലിച്ചതെന്താണോ അതു തന്നെയാണ് അവനെയും തടസ്സം പറഞ്ഞു നിർത്തിയിരുന്നതും……
തന്നോടുള്ള അടങ്ങാത്ത സ്നേഹം മാത്രമാണ് അവൻ ദേഷ്യമായി പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് എന്ന് അവൾ ,അവന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പിലറിഞ്ഞു……
അവന് തന്നെ എടുത്തു കൊണ്ട് നടക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു…
എന്നാൽ ഒരിക്കലും അവൻ നിർബന്ധിച്ച് എടുക്കുന്നതു പോലെ തോന്നാനും പാടില്ല……
