വട്ടവടയുടെ ആകാശത്ത് ചന്ദ്രകിരണങ്ങൾ പൊഴിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിട്ട് മണിക്കൂറുകളായിരുന്നു……
ആദ്യം ഉണർന്നത് അജയ് തന്നെയാണ്…
ഇരുട്ടിൽ, സീലിംഗിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ട് അവൻ ചിന്തകളിലാണ്ടു കിടന്നു……
തന്നെ ചുറ്റിയിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ കൈകൾക്ക് ചൂട് കുറവുണ്ടെന്ന് അവനു മനസ്സിലായി ..
കിടക്കയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേൽക്കാനേ തോന്നുന്നില്ല..
സന്ധിബന്ധങ്ങളെല്ലാം ഒടിഞ്ഞു നുറുങ്ങിയ വേദന…
ബാംഗ്ലൂരിൽ വെച്ച് , ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി മിലിട്ടറി ട്രെയിനിംഗിനു ഒരാഴ്ച പോയി നിന്നതിന്റെ ഇരട്ടിയിലധികം ക്ഷീണമുണ്ട് ശരീരത്തിന് രണ്ടു ദിവസത്തെ വനയാത്രയ്ക്ക്…
തന്റെ കാര്യം ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ അമ്മയുടെ അവസ്ഥ എന്താണെന്ന് അവൻ വെറുതെ ഊഹിച്ചു……
പാവം ………….!
തന്റെ വഴക്കു പേടിച്ചാകും നടന്നത്…
കഥകളിൽ മാത്രം വായിച്ച, പാമ്പും ആനയും, പുലിയും കുരങ്ങുമൊക്കെ ഭാഗമായ വന സഞ്ചാരത്തിന്റെ ഓർമ്മയിൽ അവൻ വിറകൊണ്ടു കിടന്നു……
വനവാസം കഴിഞ്ഞു… !
ഇനി………?
പ്രജകൾക്കു വേണ്ടി പട്ടാഭിഷേകം നടത്തി രാജാവായ മര്യാദപുരുഷോത്തമന്റെ ദൗത്യമല്ല തനിക്കുള്ളത് ………
യുദ്ധം…… !
യുദ്ധകാണ്ഡം…… !
അതിന് പ്രത്യേകിച്ച് കാരണം ഒന്നും വേണ്ട…
രണ്ടു ദിവസത്തെ വന്യ നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം മതി…
അമ്മ കരയരുത്… !
ഇനി ഒരിറ്റു കണ്ണീർ , ആ കണ്ണിൽ നിന്നും പൊഴിയാനിടവരരുത്… ….
ശത്രു ആരെന്നറിയാം…
അതു തന്നെയാണ് ഏക പ്രതിബന്ധവും…
കൊല്ലണ്ട… !
അടിവേര് മാന്തിയെടുക്കണം……
അമ്മയുടെ പണത്താലടിത്തറ പണിത അയാളുടെ സകല രമ്യഹർമ്മങ്ങളുടെയും അസ്ഥിവാരം തോണ്ടി പുറത്തിടണമെന്ന് അജയ് മനസ്സാലുറപ്പിച്ചു……
കാഞ്ചന ….!
വിനയനങ്കിളിന്റെ ഭാര്യയുടെ പേര് അവൻ മനസ്സിലേക്കെടുത്തു വെച്ചു……
അവരും കൂടി അറിഞ്ഞുള്ള കളിയാണെങ്കിൽ, അവരെയും വെറുതെ വിടുന്ന പ്രശ്നമില്ലെന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ചു……
അതിന്……….?
നാട്ടിലെത്തണം……
ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത സ്ഥിതിക്ക് ആരെയും പേടിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല……
കാരണം ചോദിച്ചു വരുന്നവർക്ക് വിശ്വസനീയമായ ഒരു കള്ളം കണ്ടെത്തണം.
അല്ലെങ്കിലും ആര് ചോദിച്ചു വരാൻ……….?
അമ്മിണിയമ്മ ചോദിച്ചാലായി……
പിന്നെ പൊലീസ്… ?.
വിനയനങ്കിളിന്റെ തലയിലിടാനേ നിർവ്വാഹമുള്ളൂ…
അല്ല , അയാൾ തന്നെയാണല്ലോ ഇതിനെല്ലാം കാരണക്കാരൻ…
നാളെ മുനിച്ചാമി എത്തുമായിരിക്കും……
അയാൾ മുഖേന ഒരു വാഹനം ഏർപ്പാടാക്കി സ്ഥലം വിടണം……
അല്ലെങ്കിലും ഇനിയിവിടെ തങ്ങുന്നത് ബുദ്ധിയല്ല …
ആനയുടെയും പുലിയുടെയും പിടിയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു വന്നത്, വല്ലവന്റെയും തല്ലു കൊണ്ട് ചാകാനല്ലല്ലോ… ….
നാട്ടിലാണെങ്കിൽ തന്നെ, ഉണ്ട ചോറിന്റെ നന്ദിയെ കരുതി കരയാൻ അമ്മിണിയമ്മ എങ്കിലും കാണും…
ചെല്ലുമ്പോൾ , ആ കള്ളുകുടിയൻ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടാക്കിവെക്കാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു …
അമ്മ അറിയാതെ വേണം എല്ലാം…!
അറിഞ്ഞാൽ സമ്മതിക്കില്ല……
എന്താണൊരു വഴി… ….?
അച്ഛനെന്ന പരിഗണന ഇനി അയാൾക്കു കൊടുക്കുന്ന പ്രശ്നമില്ലെന്ന് അജയ് മനസ്സിൽ അടിവരയിട്ടുറപ്പിച്ചു…
അഭിരാമി ഒന്നിളകി…….
അല്പനിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ അവനെ വിളിച്ചു..
“അജൂട്ടാ… …. ”
” ഉം………. ”
അവൻ മൂളി… ….
“നീ ഉറങ്ങിയില്ലേ… ….?”
കോട്ടുവായ ഇട്ടുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു……
” ഉണർന്നതേയുള്ളൂ… ….”
“എന്താ ഇത്ര ആലോചന…… ?”
അവളുടെ ചടുലമായ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് പനി വിട്ടുമാറിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.
“ആലോചിക്കാനാണോ ഇല്ലാത്തത് അമ്മാ… ”
അവൾ മിണ്ടാതെ കിടന്നു……
അവനരികിലേക്ക് ചേർന്ന്, അവന്റെ ചെവിക്കു നേരെ മുഖം വരത്തക്ക വിധം അവൾ കിടപ്പു ക്രമീകരിച്ചു…
പുതപ്പിനകത്തു കൂടെ അവളവന്റെ നെഞ്ചിൽ വലം കൈ എടുത്തു ചുറ്റി……
“അജൂട്ടാ… ”
” പറയമ്മാ… ”
“എന്റെ മകനായി പിറന്നതു കൊണ്ടല്ലേടാ , നിനക്ക് ഇതൊക്കെ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നത്…… ?”
“പിന്നല്ലാതെ… അല്ലെങ്കിൽ ഞാനിപ്പോൾ കുറഞ്ഞത് തൃശ്ശൂർ എം.പി എങ്കിലും ആയേനേ… ”
മനസ്സിൽ വിഷമമുണ്ടെങ്കിലും അവനത് മറയ്ക്കുകയാണെന്ന് അഭിരാമിക്ക് തോന്നി…
” നീ കളിയെടുക്കാതെ, കാര്യം പറ..”
“എന്റമ്മേ… ”
അജയ് അവൾക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞു…
“അമ്മ ആന പാറിപ്പോയ കാര്യം പറ… ”
അവൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു……
അജയ് യുടെ സംസാരംകേട്ട് അവൾക്ക് ചിരി വന്നു……
” നീയീ തർക്കുത്തരവും കോമഡിയുമൊക്കെ എവിടെയാ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത് … ?”
“അതൊക്കെ അങ്ങ് വന്നു പോകുന്നതല്ലേ… ”
അവനും ചിരിച്ചു……
“ഇനി പറ , നീയെന്താ ആലോചിച്ചത് -..?”
അഭിരാമി ഗൗരവത്തിലായി……
” നാട്ടിൽ പോകുന്ന കാര്യം…… ”
” എന്ന് ..?”
“ഇന്നിനി പറ്റില്ലല്ലോ… …. നാളെ… ”
” വിനയേട്ടൻ ….? ”
” അയാളുടെ കാര്യം ഇനി മിണ്ടിപ്പോകരുത്..”
അഭിരാമി നിശബ്ദയായി …
“ആയുസ്സിന്റെ ബലം കൊണ്ട് രക്ഷപ്പെട്ടതാ… ഇനിയും ഇങ്ങനെ ഒളിച്ചു കഴിയാൻ എനിക്കു വയ്യ………. ”
ആനയും പുലിയും വിതച്ച ഭീതിയോർത്ത് അഭിരാമി ഒരു നിമിഷം വിഹല്വയായി…
ഒരു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ്, അജയ് അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു……
” പോകണം അമ്മാ.. ”
അവൾ നിശബ്ദം കേട്ടിരുന്നു……
“അല്ലെങ്കിൽ ഇനിയൊരു രക്ഷപ്പെടൽ ഉണ്ടായിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല…….”
ഒരു നിമിഷം മൗനം കൊണ്ടുപോയി..
” ഞാൻ…… നിനക്കൊരു ഭാരമായിത്തീർന്നു…… അല്ലേ… ….?”
ഒരു വിങ്ങലിന്റെ അകമ്പടിയോടെയുള്ള അവളുടെ ചോദ്യം അവന്റെ ഹൃദയത്തെ ശിഥിലമാക്കിക്കളഞ്ഞു..
ജലപാതത്തിൽ നിന്നും അഗാധതയിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി വീണതുപോലെ അവൻ പിടഞ്ഞു…
“അമ്മാ………. ”
നൊമ്പരത്താൽ അവനവളെ പുണർന്നുപോയി…
“തൃശ്ശൂരെത്തിയാൽ നിനക്ക് പോകാമല്ലോ അല്ലേ… ? ”
തപ്തമായ അവളുടെ വാക്കുകൾ, അവന്റെ ചെവിക്കുള്ളിൽ അലയടിച്ചു…
” ന്നെ… …. റ്റക്കാക്കീട്ട്… ….”
ഗദ്ഗദം വഴിമുട്ടിച്ച വാക്കുകൾ കരച്ചിലിനോടൊപ്പം ചിതറിത്തെറിച്ചു…
“അമ്മാ…..”
ശ്ലഥമായ അവന്റെ ഹൃദയമായിരുന്നു ആ വിളിച്ചത്……
പുറത്തേക്ക് ഒഴുകിപ്പരന്ന സ്നേഹാധിക്യത്താൽ അജയ്, കിടക്കയിൽ നിന്ന് അവളെ വാരിയെടുത്തു…
“ന്റെ മുത്തിനെ ഞാൻ ഇട്ടിട്ടു പോവ്വോ… ?”
അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ വിരൽ പരതിപ്പിടിച്ച്, അവനവളുടെ മുഖം ചുംബിച്ചുലച്ചു……….
” ന്റെ പൊന്നേ………. ”
അവളും അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്കൊട്ടി… ….
രക്ഷയും രക്ഷകനും ഒരാൾ മാത്രമെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ , അവന്റെ സ്നേഹം കാട്ടരുവി പോലെ ശാന്തവും, ചുഴി പോലെ അഗാധവും വന്യവുമാണെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞ കേവലമൊരു പെണ്ണിന്റെ , ഉടലാലുള്ള മുദ്രണമായിരുന്നു ആ പരിരംഭണം..
കണ്ണുനീരുപ്പ് പ്രേമ ചഷകമായിരുന്നു…
കദനങ്ങൾ പ്രണയ വാക്യങ്ങളായിരുന്നു……
അടരാൻ മനസ്സില്ലാതെ, മാറിടങ്ങൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലുരച്ചു കത്തിച്ച് അവൾ തന്റെ പ്രണയാഗ്നി അവനെ വെളിപ്പെടുത്തി…
ശരീരങ്ങളുടെ കിതപ്പിന്റെ കാറ്റിൽ, അഗ്നിയാളിത്തുടങ്ങി…
