ഇല്ല. അപ്പോൾ ഉച്ചയ്ക്ക് ഖാന കൊണ്ടുവരണോ അതോ?
വേണ്ട ദീദി. ഞാനവിടെ വരാം.
ശരി. അവരെന്റെ തോളിലൊന്നു ഞെരിച്ചിട്ട് പോവാനായി തിരിഞ്ഞു. ദീദീ, ഞാനവരുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
ഉം? ദീദി തിരിഞ്ഞു. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ ദേഷ്യപ്പെടുമോ? ഞാനിത്തിരി ശങ്കിച്ചു. നീ ചോദിക്ക്. അവരെന്റെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു.
ഞാനെപ്പോഴും വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോൾ എനിക്കിഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം, കഴുകിത്തേച്ച തുണികൾ, വൃത്തിയായ വീട്, എനിക്കറിയില്ല ദീദീ. നിങ്ങൾക്കെന്റെ മനസ്സറിയാം. എന്നാലെങ്ങിനെ? ഈ വിരലുകളിൽ മന്ത്രവാദമുണ്ടോ?
ദീദി മുത്തുചിതറുന്നപോലെ ചിരിച്ചു. പാത്രം മേശയിൽ വെച്ചിട്ടെന്നോട് ചേർന്നു നിന്നു. നിനക്ക് പെണ്ണുങ്ങളെപ്പറ്റി ഒന്നുമറിയില്ല! ആ തടിച്ച തുടകൾ എന്റെ ചുമലിലമർന്നു. ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ച്ചകൊണ്ട് എനിക്ക് നിന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങൾ മനസ്സിലായി. ആ വിരലുകൾ എന്റെ മുടിയിലിഴഞ്ഞു. എന്റെ മുഖം ആ മുലകൾക്കു താഴെ. നിനക്ക് ഒരു മറാട്ടിപ്പെണ്ണിനെ കണ്ടുപിടിച്ചു തരട്ടേ?
ഞാൻ മുഖമുയർത്തി. ആ മുലക്കുന്നുകളുടെ നടുവിലൂടെ സുന്ദരിയെ നോക്കി. ദീദീ, എനിക്കാരും വേണ്ട. റാവു സാഹിബിനെ ഉപേക്ഷിച്ച് കൂടെ വന്നാൽ മതി.
ദീദി പിന്നെയും ആർത്തുചിരിച്ചു. ബദ്മാഷ്! എന്റെ ചെവിയിൽ ഒന്നു നുള്ളി. പിന്നെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി.
ഞാൻ വസ്ത്രം മാറി സൈറ്റിലേക്ക് പോയി. തമിഴൻ രാമൻ നായഗം ആണ് ബിഗ് ബോസ്സ്. പ്രോജക്ട് മാനേജർ. സാറേ അടുത്ത ഷെഡ്യൂൾ എന്ന?
എന്നടാ ഭരതൻ! ഉനക്കെന്നാച്ച്. നീ പണിയെടുത്താലുമില്ലെങ്കിലും ഡെയ്ലി രണ്ടായിരം ഇന്ത്യൻ കറൻസി നിനക്ക് കെടയ്ക്കുമേ. അപ്പറം നിന്റെ റേറ്റ്! പ്രമാദം! എന്നാച്ചാ, ഒരു സീക്രട്ട്. നീ എൻ കമ്പനിയുടെ തുറുപ്പു ശീട്ട്. അന്ത ഫോറിൻ കൺസൾട്ടൻസ്ക്ക് നീ താൻ വേണം!
അതല്ല തലൈവരേ, പുള്ളിയുടെ കടുപ്പമുള്ള ഫിൽറ്റർകാപ്പി മൊത്തിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. പണിയുടെ ഷെഡ്യൂൾ കിട്ടിയാൽ, വെൽഡിങ്ങ് റോഡ് ടൈപ്പ്, ഹെൽപ്പർ, പിന്നെ രാത്രി പണിയണോ, ഇതെല്ലാമൊന്ന് പ്ലാൻ ചെയ്യാമായിരുന്നു.
എനക്ക് തെരിയുമെയടാ കണ്ണേ. നായഗം സാറെന്റെ ചുമലിൽ കയ്യമർത്തി. ഞാനും വെയിറ്റിങിലാക്കും. ഒരു വാരം എൻജോയ് പണ്ണ്. നല്ല തണുപ്പ്. പുള്ളി ചിരിച്ചു. അപ്പറം ഉന്നുടെ മൊബൈലിൽ നാൻ കോൺടാക്റ്റ് പണ്ണറേൻ.
ഞാനും ഹാപ്പിയായിരുന്നു. പ്രോജക്റ്റിന്റെ ഇടയിൽ സാധാരണ ശ്വാസമെടുക്കാൻ തരം കിട്ടാറില്ല.
സരി അണ്ണേ. പാർക്കലാം. ഞാൻ സ്ഥലം വിട്ടു. വീട്ടിൽപ്പോയി ഷഡ്ഡിയും ബനിയനുമിട്ട് പുഷപ്സെടുത്തു തുടങ്ങി. ഒന്നും ചെയ്യാതിരുന്നാൽ കയ്യും കാലും കടയും. മാത്രമല്ല പ്രോജക്ട് പണിയിൽ നല്ല അധ്വാനം വേണം. അപ്പോൾ ബോഡി ഫിറ്റായിരിക്കണം.
വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. പിന്നിൽ തണുത്ത കാറ്റ്. വാതിലടഞ്ഞു. പിന്നെ തൂത്തുവാരുന്ന ശബ്ദം.
ഒന്നെണീറ്റാൽ എന്റെ പണി തീർത്തിട്ടു പോകാമായിരുന്നു. ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് വീട്ടില് ധാരാളം പണി കിടക്കുന്നു. കസർത്തെടുത്തു സമയം കളയാനില്ല. മൂർച്ചയുള്ള സ്വരം!
ഞാനെണീറ്റു. തിരിഞ്ഞപ്പോൾ എളിക്ക് കയ്യും കുത്തി ഒരു ചൂലും പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ദീദി. വരാന്തയിൽ പോയിരിക്ക്! ആജ്ഞ. ആ പോവുമ്പോൾ തുണിയുടുത്തിട്ട് ചെല്ല്! ഇത്തവണ എന്റെ ഇറുകിയ ഷോർട്ട്സിന്റെ മുഴച്ച മുന്നിലേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട്. ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പൈജാമ വലിച്ചുകേറ്റി. എന്നിട്ട് വരാന്തയിൽ പോയിരുന്നു. പോയ പോക്കിന് കുനിഞ്ഞു നിന്ന് തൂക്കുന്ന ദീദിയുടെ കൊഴുത്ത ചന്തികളിൽ ഒന്നു പാളി നോക്കി. നല്ല വിടർന്ന ചന്തിക്കുടങ്ങൾ. ഒന്നാഞ്ഞടിച്ചു തുളുമ്പിക്കാൻ കൈ തരിച്ചു.
വരാന്തയിൽ ഫ്ലാസ്ക്കും ഗ്ലാസ്സും. തുറന്നപ്പോൾ കട്ടഞ്ചായ! ഒരിറക്കു കുടിച്ചു. തുളസി, പുതിന. നല്ല രുചി. ദീദിയെ മനസ്സിൽ നമിച്ചു. പിന്നെ ചായയും കുടിച്ച് കസേരയിൽ ചാരിക്കിടന്നപ്പോൾ ഉള്ളിലെ ചൂടും പുറത്തെ ഇളം തണുപ്പും, ഒരു ചെറുമയക്കത്തിൽ അമർന്നു.
കവിളുകളിൽ പൂവിഴയുന്നോ? കണ്ണുകൾ പാതി തുറന്നപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന ദീദി. എന്തു ഭംഗിയാണ്, ഐശ്വര്യമാണ് ആ മുഖത്തിന്! എന്റെ മുഖത്ത് തലോടുന്ന വിരലുകളിൽ ഞാൻ പിടിച്ചു. പിന്നെ ഉമ്മ വെച്ചു.
എന്താ ഭരത്? ആ മുഖം തുടുത്തു. ഞാൻ വിരലുകൾ എന്റെ കണ്ണുകളിൽ അമർത്തി. ആ വിരലുകളിൽ നനവു പടർന്നു. ഞാൻ കുറച്ചു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ ദീദിയുടെ മുഖത്തേക്കുയർത്തി. ഒന്നുമില്ല, ഒന്നുമില്ല… എനിക്ക് സ്നേഹം താങ്ങാനാവില്ല ദീദീ. സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു.
ദീദി സാരിയുടെ തുമ്പെടുത്ത് എന്റെ മുഖം തുടച്ചു. മുഖം എന്റെ ചെവിയോടടുപ്പിച്ചു. ഞാനുണ്ട് നിനക്ക്. ചുണ്ടുകൾ കവിളിൽ ഇഴഞ്ഞോ? പോയി മുഖം കഴുക്. ഞാൻ ചെല്ലട്ടെ.
മൈര്… മൂഡോഫായി. പോയി മുഖം കഴുകി. വോഡ്ക്ക, നാരങ്ങ, സോഡ. വരാന്തയിൽ ഇരുന്നു. ഈ സ്നേഹം ഞാനറിഞ്ഞിട്ടേയില്ലേ? ഒരിക്കൽ! ഒരു വിങ്ങലായി ഇടയ്ക്ക് ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന ഓർമ്മയുടെ വളപ്പൊട്ടുകൾ.
പോളി ടെക്ക്നിക്കിൽ വെൽഡിങ്ങ് കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞ് ഫൈനൽ റിസൽട്ട് വരാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ ടെൻഷൻ കണ്ട് വല്യച്ഛൻ വല്യമ്മയുടെ തറവാട്ടിലേക്ക് കുറച്ചു ദിവസത്തേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു. നീ ഇവിടെ നിന്നാൽ രണ്ടുപേർക്കും വട്ടുപിടിക്കും. വല്ല്യച്ഛൻ ചിരിച്ചു.
അമ്മയുടേയും തറവാടാണ്. ഞാൻ ജനിക്കുന്നതിനും മുന്നേ അച്ഛൻ ഒരേയൊരമ്മാവനുമായി ഏതോ വസ്തുവിന്റെ പേരിൽ വഴക്കിട്ടു. അതിൽപ്പിന്നെ മാതാപിതാക്കൾ അമ്മയുടെ തറവാടുമായുള്ള ബന്ധമങ്ങ് മുറിച്ചു. ഞാൻ ആദ്യമായാണ് അങ്ങോട്ട് പോവുന്നത്. വല്ല്യമ്മ മരിച്ചതിൽപ്പിന്നെ വല്ല്യച്ഛനും ഒന്നോ രണ്ടോ വട്ടം മരണങ്ങൾ അറിയിച്ചപ്പോൾ മാത്രം പോയിരുന്നു.
ട്രെയിൻ ഇറങ്ങി ചുറ്റും നോക്കി. എന്തൊരു പച്ചപ്പ്. മലബാറിലെ ഭാഷ കേൾക്കാൻ രസമുണ്ട്. വല്ല്യച്ഛൻ പറഞ്ഞുതന്ന ഇടത്തേക്കുള്ള ബസ്സ് തിരഞ്ഞു. ബസ്സ്സ്റ്റാന്റിലേക്കുള്ള വഴി മനസ്സിലാക്കി അങ്ങോട്ട് നടന്നു. വഴിയിൽ ഒരു ചായ കുടിച്ചു. ഒരു മണിക്കൂർ എടുത്തു ആ ഗ്രാമത്തിലെത്താൻ. മുക്കിലിറങ്ങി ചോദിച്ചപ്പോൾ ഒരു കിഴവൻ കൂടെ വന്നു.
ആരാണാവോ അവിടത്തെ? കിഴവൻ സി ഐ ഡി പ്പണി തുടങ്ങി. ഞാൻ ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളിൽ വിശദീകരിച്ചു. അപ്പോ ബലരാമൻ മേനോന്റെ (വല്ല്യച്ഛൻ) അവിടുന്നാണ്. അദ്ദേഹം ഈയിടെയായി വരാറില്ല.
ചെലപ്പോ വന്നേക്കാം. ഞാൻ കിഴവൻറെ വായ മൂടിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ഭാഗ്യത്തിന് അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ വീടെത്തി.
ആദ്യം കണ്ടത് പടിപ്പുര. പിന്നെ പഴയ ഓടിട്ട വീട്. രണ്ടു നില. ഒരു മാളിക എന്നു വേണമെങ്കിൽ പറയാം. അപ്പോ ഞാനങ്ങട്… കിഴവൻ തല ചൊറിഞ്ഞു. ഞാൻ അമ്പതു രൂപ കൊടുത്തു. വല്ല്യച്ഛൻ കീശ നിറയെ പൈസ തന്നിരുന്നു.
