“ഒരിക്കെ ചെയ്തത് തെറ്റാണെന്ന് അമ്മയ്ക്ക് ഇപ്പോഴും തോന്നീട്ടില്ല…. പക്ഷെ നിങ്ങൾ രണ്ടും ഇപ്പോഴും ഏട്ടത്തിയെയും അനിയനേയും പോലെ ജീവിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ, അമ്മ ഇവരോടൊക്കെ എന്താ പറയേണ്ടേ….”
ഉത്തരം അറിഞ്ഞിട്ടും തോറ്റു പോയവനെ പോലെ ആയിരുന്നു കിച്ചുവിന്റെ മനസ്സ്. അവളില്ലാതെ പറ്റില്ല എന്നും അവളിപ്പോൾ ജീവനാണെന്നും പറയണം എന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവളുടെ മൗനം കിച്ചുവിനെ കടിച്ചു മുറിച്ചു. അമലയുടെ വയറിനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു മടിയിൽ മുഖം അമർത്തി അവൻ തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു.
ഏട്ടന്റെ ഭാര്യയെ ഏട്ടനുള്ളപ്പോൾ തന്നെ താലി കെട്ടേണ്ടി വന്നതിന്റെയാണോ, അതോ തകർന്നു പോയ സ്വന്തം ജീവിതം ഓർത്തിട്ടാണോ അവൻ കരയുന്നത് എന്നറിയാതെ ആ ‘അമ്മ ഹൃദയം വേദനിച്ചുകൊണ്ടു അവന്റെ മുടിയിലൂടെ തഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.
***********************************
കൃഷ്ണൻ പുറത്തേക്ക് പോവുന്നത് കണ്ടാണ് കിച്ചു നീരജയെ കാണണം എന്നുറപ്പിച്ചു പുറത്തേക്ക് വന്നത്. അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ജനൽപ്പടിയിൽ പുറത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ട്,
“ച…”
വിളിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവളുടെ ഓമനപ്പേര് എന്തുകൊണ്ടോ അവന്റെ തൊണ്ടയിൽ കെട്ടി.
പാതിയിൽ മുറിഞ്ഞ വിളി കേട്ടു നീരജ തിരിഞ്ഞു നോക്കി, അവളുടെ മുഖം കിച്ചുവിനെ കണ്ടു ഒന്നു ഇടറി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നത് കണ്ട കിച്ചുവും തകർന്നു.
“കരയല്ലേ….ഈ കരച്ചിൽ കാണാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി അല്ലെ, ഞാൻ ഇതുവരെ…… …എനിക്കറിയില്ല ഇപ്പൊ…. നിന്റെ മനസ്സിൽ എന്താണെന്നോ, നമ്മുടെ ഭാവി എന്താണെന്നോ ഒന്നും… പക്ഷെ, നിന്റെ തീരുമാനം അതിനപ്പുറം ഒന്നുമില്ല എനിക്ക്….നിന്റെ സന്തോഷത്തിനും മേലെ വേറൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ട…..”
ശബ്ദം ഇടറി തുടങ്ങിയതും പുറം കൈകൊണ്ടു കണ്ണു തുടച്ചു അവളിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ചു അവൻ വേഗം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി നടന്നു. വാതിൽ പടിയിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അമ്പലത്തിൽ നിന്നും അമ്മയും വല്യമ്മയും വരുന്നതവൻ കണ്ടു.
കണ്ണിൽ ഉരുണ്ടു കൂടിയ മിഴിനീര്‌ കൂടി തുടച്ചെടുത്തു കിച്ചു ചിരിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു. അമല അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ചന്ദനം തൊട്ടു കൊടുത്തു.
“എല്ലാം…ശെരിയാവും കിച്ചു…”
അമല പറഞ്ഞെങ്കിലും കിച്ചുവിന്റെ മുഖത്തു നിന്നു ഹൃദയം തകർന്നവന്റെ പുഞ്ചിരി മാഞ്ഞില്ല.
*********************************** “കിച്ചു…..?”
വിളി കേട്ട കിച്ചു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. കൃഷ്ണനെ കണ്ടു ഒരു പകപ്പ് മനസ്സിലും ശരീരത്തിലും നിറഞ്ഞു. വന്നിട്ട് ദിവസങ്ങൾ ആയെങ്കിലും സാഹചര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നതുകൊണ്ട് കൃഷ്ണനും കിച്ചുവും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല, കാണാതിരിക്കാൻ ശ്രെമിക്കുകയായിരുന്നു കൂടുതലും. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ മുറിയിൽ പെട്ടെന്ന് കൃഷ്ണനെ കണ്ടപ്പോൾ കിച്ചുവിന് വല്ലാത്ത അപരിചിതത്വം തോന്നി. കിച്ചുവിൽ നിന്ന് മറുപടിയോ പ്രതികരണമോ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ കൃഷ്ണൻ മുറിയിലേക്ക് കയറി ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചു ചുറ്റും നോക്കി, പെട്ടെന്ന് മുറിയിലെ ഭിത്തിയിൽ താലി ചാർത്തി കിച്ചുവിനൊപ്പം നിൽക്കുന്ന ഇരുവരുടെയും കല്യാണ ഫോട്ടോ കണ്ട കൃഷ്ണൻ ഒന്നു ഞെട്ടി പിന്നെ പെട്ടെന്ന് കണ്ണു എടുത്തു കിച്ചുവിനെ നോക്കി, അപ്പോഴും കിച്ചു തല കുനിച്ചു കട്ടിലിൽ തന്നെ ഇരുന്നിരുന്നു. ചെറിയ ജാള്യതയോടെ കൃഷ്ണൻ അവനരികിൽ ഇരുന്നു.
“നിന്റെ പഠിത്തം ഒക്കെ എങ്ങനെ പോകുന്നു…”
കൃഷ്ണൻ ഏട്ടന്റെ വേഷം എടുത്തണിയാൻ ശ്രെമിച്ചു ദയനീയമായി പരാജയപ്പെട്ടു.
“നടക്കുന്നുണ്ട്….”
“ഉം….നല്ലോണം പഠിക്കണം,…. ഒരു നിലയിൽ എത്തണം….”
പറയാൻ ഉള്ള നാണക്കേട് കൊണ്ടു കൃഷ്ണൻ വീണ്ടും ഉരുണ്ടു.
കിച്ചുവിനും കൃഷ്ണന്റെ സാമിപ്യം അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“നീരജ….അവൾ…”
പറയാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും കൃഷ്ണന്റെ വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു. പെട്ടെന്ന് അവളെ കുറിച്ചു കേട്ടതും കിച്ചുവിന്റെ നെഞ്ചിടിച്ചു.
“ഭൂമിയിൽ എനിക്കിനി ഒന്നും ഇല്ല കിച്ചു സ്വന്തമായി, അവൾ അല്ലാതെ….ഞാൻ ഇല്ലാതെ വന്നപ്പോൾ അവളുടെ കൂടെ രക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ് നീ അവളെ കെട്ടീതെന്നു എനിക്കറിയാം,…നിനക്ക് അവളെ മറ്റൊരു തരത്തിൽ ഒരിക്കലും കാണാൻ കഴിയില്ലെന്നും അറിയാം…”
കൃഷ്ണൻ പറയുന്നത് കേട്ട കിച്ചുവിന്റെ നെഞ്ചിലാരോ ഇരുന്നു കത്തി കുത്തിയിറക്കുന്ന പോലെ തോന്നി. കൃഷ്ണൻ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കും കേട്ടു അവന്റെ ചെവി കരിഞ്ഞു.
“ഞാൻ അവളെ കൂട്ടി ഇവിടുന്ന് പോവാം കിച്ചു…ഈ വീടും എല്ലാം നീയെടുത്തോ…അവൾക്കും അതായിരിക്കും ഇഷ്ടം…ഒരു പുതിയ സ്ഥലത്തു പുതിയ ജീവിതം, ഇവിടെ അനിയന്റെ ഭാര്യയായി ജീവിക്കേണ്ടി വന്നതൊന്നും ഓർക്കേണ്ടല്ലോ…”
കിച്ചുവിന് അലറാൻ തോന്നി എങ്കിലും അവന്റെ തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ ആരോ ചവിട്ടിപ്പിടിച്ച പോലെ വിങ്ങി.
“അവളോട്‌ ഞാൻ സംസാരിച്ചു…നിനക്ക് എതിർപ്പൊന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ അവൾ കൂടെ വരും എന്ന് പറഞ്ഞു….ദയവ് ചെയ്തു നീ എതിർക്കരുത്….”
കിച്ചുവിന്റെ മറുപടി കേൾക്കും മുൻപ് തന്നെ കൃഷ്ണൻ മുറിയിൽ നിന്നു എഴുന്നേറ്റു പോയി.
കിച്ചുവിന്റെ ഹൃദയം മുറിവേറ്റന്ന പോലെ നിലവിളിച്ചു…അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി, അപ്പോഴും അവന്റെ ചക്കി അവനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞതോർത്തു അവന്റെ മനസ്സ് ആർത്തു കരഞ്ഞു. ആ മുറിയിൽ ഒരു തരി വെളിച്ചതിനായി അവൻ കേണു.
***********************************
അമ്മയും വല്യമ്മയും അമ്പലത്തിൽ പോവുന്നത് കിച്ചു ജനലിലൂടെ നോക്കി നിന്നു. നീരജയെ ഒന്നു കാണാൻ അവനു വീണ്ടും തോന്നിയ നിമിഷം, അവൻ അവളെ തേടിയിറങ്ങി. അമ്മയുടെ മുറി ശൂന്യമാണെന്നു കണ്ട അവൻ അവളെ നോക്കി, താഴേക്ക് തന്നെ ഇറങ്ങി അടുക്കളയിൽ അനക്കം കേട്ട അവൻ അങ്ങോട്ട് നടന്നു.
അടുക്കള വാതിൽപ്പടിയിൽ പക്ഷെ ഷോക്ക് അടിച്ച പോലെ നിൽക്കാനെ അവനു കഴിഞ്ഞുള്ളൂ, അടുക്കളയിൽ അവളോടൊപ്പം തന്റെ ഏട്ടനും ഉണ്ടെന്നു അവനു മനസ്സിലായി, അയാൾ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്, അടക്കിയ ശബ്ദത്തിൽ. വാതിൽ പടിയിൽ നിന്നു അവർക്ക് കാണാതിരിക്കാൻ മറവിലേക്ക് നിന്നു അവൻ വീണ്ടും നോക്കി, തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന നീരജയുടെ പിന്നിൽ നിന്ന് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാൾ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു. കിച്ചു അത് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ അയാൾ നീരജയുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങുന്നത് കണ്ടു. അയാളുടെ കൈകൾ അവളുടെ തോളിൽ വീഴുന്നതും അവളെ അയാൾ തിരിച്ചു നിർത്തുന്നതും കണ്ടു കിച്ചുവിന്റെ ഹൃദയം നിലവിട്ടു മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
കണ്ണീരൊഴുക്കിയ അവളുടെ കവിളുകൾ അയാൾ തുടയ്ക്കുന്നതും അവളെ കൈക്കുള്ളിൽ ആക്കുന്നതും കണ്ണിൽ പതിഞ്ഞ അവൻ വാതിലിന്റെ മറവിൽ നിന്നും നെഞ്ചു പൊളിഞ്ഞു കരഞ്ഞു., നീരജയുടെ താൻ ചുംബിച്ച ചുണ്ടുകൾ അയാൾ വായിലാക്കാൻ തുടങ്ങുന്നത് കണ്ടതും കിച്ചുവിന്റെ ദേഹം തളർന്നു ഹൃദയം മുറിഞ്ഞു, അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവൻ മുറുക്കി അടച്ചു, സാരി ഉലയുന്ന സ്വരവും നീരജയുടെ കുറുകലും എരിവ് വലിക്കുന്ന സ്വരങ്ങളും അവന്റെ കർണപടങ്ങളിൽ ഈയം ഉരുകി വീഴുംപോലെ വീണു, അലറി വിളിക്കാൻ കഴിയാതെ അവന്റെ തൊണ്ടയിൽ ആരോ പിടി മുറുക്കി, കയ്യും കാലും ബന്ധിച്ച പോലെ അവൻ ആ വാതിൽ മറവിൽ കൂട്ടിൽ അകപ്പെട്ട പോലെ നിന്നു വിറച്ചു.
