***********************************
അമലയും സുമയും അമ്പലത്തിലേക്ക് പോവുന്നത് കണ്ടാണ് കൃഷ്ണൻ തൊടിയിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് കയറിയത്, മനസ്സിൽ ഒരു പദ്ധതി ഒരുക്കിയ കൃഷ്ണൻ നീരജയോട് സംസാരിക്കണം എന്ന ചിന്തയിൽ അവളെ തേടി വീട്ടിൽ കടന്നു. വാതിൽ അടച്ചു അമ്മയുടെയും നീരജയുടെയും മുറിയിൽ കയറുമ്പോൾ കിച്ചു മുകളിൽ ഉണ്ടെങ്കിലും അവനോടു മുൻപ് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ വെച്ചു ധൈര്യം സംഭരിച്ചിരുന്നു കൃഷ്ണൻ.
മുറിയിൽ നീരജയെ കണ്ടില്ലെങ്കിലും ബാത്റൂമിലെ വെള്ളം വീഴുന്ന സ്വരത്തിൽ നിന്നും അവൾ അകത്തുണ്ടെന്നു കണക്ക് കൂട്ടി കൃഷ്ണൻ മുറിയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.
മുഖം കഴുകി തുടച്ചു പുറത്തിറങ്ങിയ നീരജ കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന കൃഷ്ണനെ കണ്ടു ഞെട്ടി. പുറത്തിറങ്ങിയ നീരജയെ കണ്ടു ഉഴിഞ്ഞു നോക്കിയ കൃഷ്ണൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. നനഞ്ഞു വെള്ളം ഇറ്റുന്ന മുടിയും ചുറ്റി നനഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന നയ്റ്റിയിൽ സൗന്ദര്യം നിറച്ചു നിൽക്കുന്ന നീരജയെ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ കൃഷ്ണൻ നോക്കി. തിരികെ വന്ന ശേഷം ആദ്യമായി ആയിരുന്നു കൃഷ്ണൻ അവളെ കാണുന്നത്.
അപ്പോഴും കൃഷ്ണനെ നേരിൽ കണ്ട പകപ്പിൽ ആയിരുന്നു നീരജ. അവളുടെ വിരലുകൾ നയ്റ്റിയിലെ തുണി കൂട്ടി തെരുപിടിപ്പിച്ചു.
“വന്ന ദിവസം തൊട്ടു ഞാൻ നോക്കുവായിരുന്നു….എന്താ എന്റെ അടുത്തു വരാതിരുന്നെ…”
കൃഷ്ണൻ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. നീരജ അപ്പോഴും വിളറി നിന്നതെയുള്ളൂ.
“എനിക്കറിയാം…. ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കെ കിച്ചുവിനെ കെട്ടേണ്ടി വന്ന സങ്കടം നിനക്ക് ഉണ്ടാവും എന്നു….അതുകൊണ്ടാ എന്നെ കാണാൻ നിനക്ക് ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയതെന്നു,….സാരമില്ല… ആ സമയം നിനക്ക് വേറെ വഴി ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ടാണ് അവന്റെ താലി സ്വീകരിച്ചതെന്ന് ആരും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും എനിക്കറിയാം….ആ എല്ലാം നടക്കാനുള്ളതായിരുന്നു…അതെല്ലാം നടന്നു,കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു, ഇനി ജീവിക്കാനുള്ളത് നമ്മളാ…”
കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടതും നീരജ പകപ്പോടെ അയാളെ നോക്കി.
അവനോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചു, നിന്റെ ഇഷ്ടം എന്താണോ അതിന് അവൻ എതിര് നിൽക്കില്ലെന്നു,…അല്ലെങ്കിലും ഏട്ടത്തിയെ കെട്ടി ജീവിക്കുന്നതൊക്കെ അവനു നാണക്കേടല്ലേ.”
കൃഷ്ണൻ ചൂഴ്ന്നു പറഞ്ഞ ശേഷം നീരജയെ വീണ്ടും നോക്കി.
“അമ്മയും എല്ലാവരും വരുമ്പോൾ നീ പറഞ്ഞാൽ മതി…പിന്നെ ഇവിടെ നിക്കേണ്ട…ഞാൻ ഒരു വഴി കണ്ടിട്ടുണ്ട്..ഇവിടെ ഇനി നിനക്കും നിൽക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവും എന്നറിയാം. അതിനുള്ള വഴിയും ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട് നീ ഒന്നും പേടിക്കണ്ട..”
തന്റെ ഇരു തോളിലും കൈ വീണ നിമിഷമാണ് നീരജ ഞെട്ടലിൽ നിന്നു പുറത്തു കടന്നത്. കൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന നേരം എല്ലാം ഒരു ചുഴിയിൽ പെട്ട പോലെ മയങ്ങി നിന്ന നീരജ കൃഷ്ണൻ എഴുന്നേറ്റതോ അടുത്തേക്ക് നടന്നതോ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല എന്നാൽ ദേഹത് അയാളുടെ കൈ വീണ നിമിഷം അവൾക്ക് പൊള്ളി ദേഹത് പഴുതാര ഇഴയുംപോലെ കൃഷ്ണന്റെ കൈ ഇഴഞ്ഞതും അവൾക്ക് അറപ്പ് തോന്നി.
അവളുടെ മനസ്സിൽ ദേഷ്യം നിറഞ്ഞു.
“കയ്യെടുക്കടോ….”
തുള്ളി വിറച്ചു കൊണ്ടു നീരജ മുരണ്ടു. കണ്ണുയർത്തി തുളയ്ക്കുന്ന കൂർത്ത മിഴികൾ കൃഷ്ണന്റെ മേലേക്ക് നീട്ടി മുഖം കനപ്പിച്ചു നിന്നു വിറയ്ക്കുന്ന നീരജയെ കണ്ടതും കൃഷ്ണന്റെ കൈ വിറച്ചു താഴെ വീണു.
“ഇതേ താൻ കെട്ടിയ താലി അല്ല എന്റെ കിച്ചു കെട്ടീത…. അവന്റെ പെണ്ണാ ഞാൻ, എന്റെ മേത്ത്‌ തൊട്ടാൽ നിന്റെ കൈ ഞാൻ വെട്ടി താഴെ ഇടും…”
വിരണ്ടു പോയ കൃഷ്ണൻ നീരജയുടെ ഭാവപകർച്ച കണ്ടു ഞെട്ടി നിന്നു. തന്റെ തല്ലു കൊണ്ടു കരഞ്ഞു മുഖം കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന പെണ്ണ് കണ്ണുയർത്തി ആക്രോശിച്ചപ്പോൾ കൃഷ്ണന്റെ കാലിനിടയിലെ ആണത്തം വിറച്ചു.
“ഡി….നിനക്കെന്നെ അറിഞ്ഞൂടാ…നാണം ഉണ്ടോടി കെട്ടിയവന്റെ അനിയൻ കെട്ടിയ താലി പൊക്കിപ്പിടിച്ചു മഹത്വം പറയാൻ….”
വിറച്ച ആണത്തത്തെ മുറുക്കി പിടിച്ചു കൃഷ്ണൻ പ്രതിരോധിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.
“താൻ കെട്ടിയ താലിക്ക് എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു തീണ്ടാരി തുണിയുടെ വള്ളിയുടെ പോലും സ്ഥാനമില്ല…പിന്നെ കൂടെ പൊറുത്ത അത്രേം കാലം, ഞാൻ ഒരിക്കൽ പോലും ഓർക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത വെറുക്കപ്പെട്ട നാളുകൾ. അതുകൊണ്ടു പഴയ അധികാരോം കാട്ടി എന്റെ അടുത്തു വന്നാൽ കിട്ടുന്നതെല്ലാം മുഖത്തും ദേഹത്തും വാങ്ങി പഴയ പോലെ മിണ്ടാതെ കരഞ്ഞു നിക്കില്ല ഞാൻ ഓർത്തോ…”
കൈ ചൂണ്ടി നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിനെ കണ്ട കൃഷ്ണന്റെ രക്തം തിളച്ചു.
“ഒന്നൂല്ലേലും എന്റെ എച്ചിലല്ലേടി നീ….അതും വിഴുങ്ങി ഇരിക്കേണ്ട ഗതികേടൊന്നും അവനില്ല….അവനു നിന്നെ അറപ്പായിരിക്കും, ഞാൻ ഇല്ലെങ്കിൽ നിനക്ക് എന്തു വിലയാടി ഈ വീട്ടിൽ ഉള്ളെ..”
“ഇനി ഒരക്ഷരം മിണ്ടിയാൽ എന്റെ കൈ തന്റെ മുഖത്തിരിക്കും….ഞാൻ തന്റെ എച്ചിൽ ആയതുകൊണ്ട് കിച്ചുവിന് എന്നെ അറപ്പാണ് എന്നല്ലേ…. ഈ നീരജ കിച്ചുവിനാരാണെന്നു നിനക്ക് കാണിച്ചു തരാം…. നിനക്ക് കാണുന്നത് താങ്ങാൻ ശേഷി ഉണ്ടെങ്കിൽ മുകളിലേക്ക് വാടാ ചെറ്റെ…”
മുന്നിൽ നിന്ന കൃഷ്ണനെ ഒറ്റ തള്ളിനു നീക്കി. ഉറപ്പുള്ള ചുവടുകളുമായി നീരജ വാതിൽ വലിച്ചു തുറന്നു പുറത്തേക്ക് നടന്നു, വിറച്ചു തന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന പുതിയ നീരജയെ കണ്ട ഞെട്ടൽ മാറാതെ കൃഷ്ണൻ ആ മുറിയിൽ തന്നെ നിന്നു.
***********************************
കുറച്ചു മുൻപ് കണ്ട സ്വപ്നത്തിന്റെ നടുക്കത്തിൽ വിയർത്തു കിതച്ചു കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു ശ്വാസം വലിക്കുകയായിരുന്നു കിച്ചു. അടുക്കളയിൽ പരസ്പരം പുളഞ്ഞു കുത്തുന്ന തന്റെ ചക്കിയും ഏട്ടനും…. ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ അവന്റെ നെഞ്ചിടിക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു. സ്വപ്നം ആയിട്ട് പോലും താൻ ആർത്തു കരഞ്ഞു പോയത് കിച്ചുവിന് അവളോടുള്ള പ്രണയം ഒന്നുകൊണ്ടു മാത്രം ആയിരുന്നു. തല കുടഞ്ഞു ആ കാഴ്ച്ച തലയിൽ നിന്നു വലിച്ചെറിയാൻ ശ്രെമിക്കുമ്പോൾ കിച്ചു മറ്റൊന്ന് കൂടി ഉറപ്പിച്ചു. നീരജ തന്റേതാണെന്നു, അവളെ വിട്ടുകൊടുത്തിട്ടു തനിക്ക് ഇനി ജീവിക്കേണ്ട എന്നു.
“കിച്ചൂ……”
വാതിൽപ്പുറത്തു നിന്നു കേട്ട കനത്ത സ്വരമാണ് കിച്ചുവിനെ ഞെട്ടിച്ചത്. കലങ്ങിയ കണ്ണിൽ തീയും, മുഖത്തു പതറാത്ത ഭവവുമായി നീരജ.
“ചക്കി…”
കിച്ചു പെട്ടെന്ന് കണ്ട പെണ്ണിന്റെ ഭാവത്തിൽ ഞെട്ടി വിളിച്ചു.
“ചക്കി അല്ല….നീരജ,…എന്റെ പേര് വിളിക്ക് നീ, എടി എന്നു വിളിക്ക് ടി എന്നു വിളിക്ക്.”
വാതിൽ പോലും അടയ്ക്കാതെ പാഞ്ഞു അകത്തേക്ക് കയറിയ നീരജ അലറിക്കൊണ്ടു അവന്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചുലച്ചു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
“നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയെ…”
“കുന്തം…എന്നെ ഇപ്പൊ കളിക്കണം നീ, ചക്കി ആയിട്ടല്ല, അധികാരമുള്ള ആണ് അവന്റെ അധീനതയിൽ ഉള്ള പെണ്ണിനെ അലച്ചു ചെയ്യുമ്പോലെ കടിച്ചു കുടയണം നീ ഇന്ന് എന്നെ, ഇനി ഒരാളും പറയരുത് നീ എന്നെ കളിക്കുന്നില്ലെന്നു…നിനക്ക് ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഏട്ടത്തിയാണ് എന്നു…”
