ബാലനും ശ്രീരാജും അകത്തേക്ക് കയറി…. റീനയുടെ മുറി ചാരി കിടക്കുവായിരുന്നു…
ബാലനും രാജുവും മേശയിൽ ഇരുന്നു… ദേവി അവർക്ക് ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുത്തു….
റീനയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണവുമായി മുറിയിലേക്ക് കടന്നു ദേവി…
ദേവി: മോളെ…. നീ രണ്ടു ദിവസമായി എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ട്…വാ ഈ കഞ്ഞിയൊന്നു കഴിക്ക്…
റീന : എനിക്ക് വേണ്ട ചേച്ചി…. വിശക്കുന്നില്ല…
ദേവി : അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെയാ….. എന്തെങ്കിലും കഴിക്ക്… നിന്റെ കോലം ഒന്ന് നോക്ക്…. നീ പട്ടിണി കിടന്നാൽ ദോഷം പാച്ചുവിനാ….
റീന : പറ്റുന്നില്ല ചേച്ചി….
റീന ദേവിയുടെ കൈ പിടിച്ചു കരഞ്ഞു തുടങ്ങി…
ദേവി : നീ ഇങ്ങനെ കരയാതെ….. നിന്നെ എങ്ങനെ അശ്വസിപ്പിക്കണം എന്നറിയില്ല മോളെ….പക്ഷെ നീ നിന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കാര്യം കൂടി നോക്ക്….
അവരുടെ അകത്തുള്ള സംസാരം കേട്ടു രാജു ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് നിർത്തി… ബാലൻ അവനോട് കഴിക്കുന്നത് തുടരാൻ കണ്ണോണ്ട് കാണിച്ചു…
ദേവി എങ്ങനെയൊക്കെയോ അവളെ പറഞ്ഞു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ സമ്മതിപ്പിച്ചു….
റീന : ഞാൻ മുഖം കഴുകി വരാം ചേച്ചി….
ദേവി : ഞാൻ വിളമ്പി വെക്കാം…
റീന ഒരു തോർത്ത്‌ മുണ്ടുമായി മുറിയിൽ നിന്നു പുറത്തുള്ള ബാത്‌റൂമിലേക്ക് പോയി….
ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന രാജു അവളെ പക്ഷെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല…
രാജുവും ബാലനും ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങി….. പാപ്പി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പുറത്ത് സിഗർറ്റ് വലിക്കുയായിരുന്നു…
മുഖം കഴുകാൻ പോയ റീനയെ കാണാതെ ദേവി ചെന്നു അന്വേഷിച്ചു…
ദേവി : റീനേ…. മോളെ റീനേ
ബാലനും രാജുവും ദേവിയെ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു….
ദേവി : എവിടെയാ നീ….
ദേവി ചെന്നു കുളിമുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു….
ദേവി : ബാലേട്ടാ……..ഓടിവായോ
ഒരലർച്ചയായിരുന്നു ദേവി… ബാലനും രാജുവും നേരെ കുളിമുറിയിലേക്കോടി…
അവർ ചെന്നു കണ്ടത് കൈയിലെ ഞരമ്പ് മുറിച്ചു രക്തം വാർന്നോഴുകുന്ന റീനയെയാണ്….
രാജു ചെന്നു റീനയെ കോരിയെടുത്തു പുറത്തേക്കൊടി….. റീനയുടെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു….
രാജു : പാപ്പി… വണ്ടി എടുക്കെടാ….
പാപ്പി ചാടി വണ്ടിയിൽ കയറി… ആ വരവ് കണ്ടാലറിയാം പണിയാണെന്ന്….
രാജു : ബാലേട്ടാ…വാ…
ബാലൻ : ദേവി നീപാച്ചുവിനെ നോക്ക്..
ദേവി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു…….
ബാലൻ : ഞങ്ങൾ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കാം….
വണ്ടി നേരെ പാഞ്ഞു ആശുപത്രിയിലേക്ക്….
ബാലൻ : ഇവിടെ അടുത്ത് ഒരു ക്ലിനിക് ഉണ്ട്… എന്റെ പരിചയക്കാരനാ…. അവിടേക്ക് പോകാം….
രാജു : പാപ്പി….
പാപ്പി ബാലൻ പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ വിട്ടു…
ക്ലിനിക് തക്ക സമയത്തിന് എത്തി….
ബാലനും രാജുവും പുറത്തു കാത്തു നിന്നു…
മണി : ബാലേട്ടാ..
ബാലൻ : ആ മണി….. എന്തായെടാ….
മണി : അതേയ് ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടർ ചെറുപ്പക്കാരനാ…. ഇപ്പൊ വരും പേടിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല….
ബാലൻ : ടാ ആളോട് പറഞ്ഞോ…
മണി : ഇപ്പൊ വരും…
അപ്പോഴേക്കും ഡോക്ടർ എത്തി…
ഡോക്ടർ : ശരിക്ക് പോലീസിനെ അറിയിക്കേണ്ട കാര്യമാണ്…. പക്ഷെ ആ കുട്ടിയുടെ മെന്റൽ ഇഷ്യൂ വെച്ചു ഇനി അതും കൂടി വേണ്ട എന്നിട്ട് വെച്ചിട്ടാണ്…
ബാലൻ : ഡോക്ടർ…..ഭർത്താവും അമ്മയും മരിച്ച ആ ഒരു ഇതില് ചെയ്തു പോയതാണ്…
ഡോക്ടർ : മണി പറഞ്ഞു…. മുറിവ് അത്ര ആഴത്തിലല്ല പിന്നെ രക്തം അധികം പോയിട്ടുമില്ല… എന്നാലും നാളെ വരെ ഇവിടെ കിടക്കട്ടെ….പക്ഷെ അധികം ആളുകൾ അറിയുന്നതിന് മുൻപ് കൊണ്ടു പൊയ്ക്കോ…
ബാലൻ : മം..
ബാലൻ വിളിച്ചു കാര്യങ്ങൾ ദേവിയോട് പറഞ്ഞു…. ദേവിക്കും അതൊരശ്വാസമായി……
രാവിലെ റീന കണ്ണു തുറന്നു…. മുന്നിലിരുന്ന ബാലനെ അവൾക്ക് അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ആയില്ല…
ബാലൻ : നീ എന്ത് പണിയ കാണിച്ചേ മോളെ….
റീനയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നു കണ്ണീർ ഒഴുകി… അതായിരുന്നു ആ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം…
രാജു പുറത്ത് ബില്ല് പേ ചെയ്ത് ഉള്ളിലേക്ക് കയറു…
റീന രാജുവിണെ നോക്കിയില്ല…
രാജു : ബാലേട്ടാ ഡ്രിപ് കഴിഞ്ഞ പോകാം…..
ബാലൻ : മം… ഞാൻ ജോയ്മോനെ വിളിക്കട്ടെ….
ഡിസ്ചാർജ് കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങി….
പാപ്പിയും രാജുവും മുന്നിലും പിന്നെ ബാലനും റീനയും പിന്നിലും…. ആരും വഴിയിൽ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ വീട് അടച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു…. ദേവിയും പാച്ചുവും ബാലന്റെ വീട്ടിലായിരുന്നു….
റീന ആദ്യം കയറി… വാതിൽ പൂട്ടിയിടാത്തതുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി റൂമിലേക്ക് പോയി… ബാലനും രാജുവും ബാഗും മരുന്നുമൊക്കെ എടുത്തു പിന്നാലെ കയറി….
റീന മുറിയിലേക് കയറി കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു…അപ്പുറത്തെ വീട്ടിൽ നിന്നു പാച്ചുവിന്റെ കരച്ചിലിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടു…
റീന : പാച്ചു…
ബാലനെ നോക്കിയാണ് പറഞ്ഞത്…..
ബാലൻ : ദേവി… ഞങ്ങളെത്തി…
ദേവി കേൾക്കാൻ വേണ്ടി ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു…. രാജു ആണെങ്കിൽ കസേരയിൽ ഇരുന്നു മരുന്നുകൾ മേശയിലേക്ക് വെച്ചു…
ദേവി അപ്പോഴേക്കും വന്നു… പാച്ചു കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
റീന : മോനെ
പാച്ചുവിനെ എടുക്കാൻ റീന കട്ടിലിൽ നിന്നെണീറ്റ് ദേവിയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ രാജു അവർക്കിടയിൽ കയറി നിന്നു….
രാജു : മോനോ…. നിന്റേതു മോൻ…
റീനയോട് ആണ് ചോദിച്ചത്… അതും ആ ഗംഭീര ശബ്ദത്തിൽ…റീന ആണെങ്കിൽ ഞെട്ടി…
രാജു : പറയെടി നിന്റെ ഏതു മോൻ
ബാലൻ : രാജു…
രാജു : ബാലേട്ടൻ മിണ്ടണ്ട….
ബാലനും റീനയും പരസ്പരം നോക്കി… അവരുടെ പിന്നിൽ ദേവിയും പാച്ചുവും….
രാജു : ഇന്നലെ നീ ചാവാനൊരുങ്ങിയപ്പോൾ നിന്റെ മോന്റെ ചിന്ത ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ…. ഈ കുട്ടിയെ പറ്റി നീ ആലോചിച്ചോ…എന്നിട്ടിപ്പോ അന്വേഷിക്കുന്നു
റീന കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തല താഴ്ത്തി നിന്നു…
രാജു : അല്ലങ്കിൽ ഇതിനെ കൊന്നിട്ട് നീ ചാവ്….
ബാലൻ,: മോനെ രാജു…പോട്ടെ
രാജു : ഇവളുടെ തന്തേനേം തള്ളേനേം പറഞ്ഞു ഇവളെ അങ്ങോട്ട് അയക്ക്…. ഇതൊക്കെ കണ്ടാൽ എനിക്ക് പെരുത്തു കയറും…
ബാലൻ അത് കേട്ടു റീനയെ നോക്കി…
രാജു അതും പറഞ്ഞു അവിടെന്നിറങ്ങി പുറത്ത് ചെന്നിരുന്നു….പാപ്പി പുറത്തുള്ള റൂമിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു….
ദേവി കുഞ്ഞിനെ കൈ മാറി റീനയോടൊപ്പം മുറിയിലേക്ക് കടന്നു…
പാച്ചുവിന് മുലപ്പാൽ കൊടുക്കുമ്പോൾ റീന തന്റെ അവസ്ഥയോർത്തു കരയുകയായിരുന്നു…….
ദേവി : എന്ത് അവിവേകമാ നീ ചെയ്തത്….
റീന : ചെയ്തു പോയി ചേച്ചി ഞാൻ….. അയാള് പറഞ്ഞ പോലെ ഞാൻ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഓർത്തില്ല….. നിങ്ങളെ ഓർത്തില്ല….
ദേവി : മതി കരഞ്ഞത്… പാല് കൊടുക്കുമ്പോൾ കരയല്ലേ….
ദേവി അവളുടെ കണ്ണീർ തുടച്ചു…
ദേവി : അവൻ അങ്ങനാ… ദേഷ്യം വന്നാൽ പിന്നെ എന്താ ചെയുക പറയുക എന്നറിയില്ല….
റീന ദേവിയെ നോക്കി…
റീന : ചേച്ചി… എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല… ആരാ അയാൾ…. ഇന്നേ വരെ എന്നോട് അമ്മയോ ഏട്ടനോ ഇയ്യാളെ പറ്റി ഒരു വാക് പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല…. ഇങ്ങനെ ഒരു ചേട്ടനെ പറ്റി ഒന്ന് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടു പോലുമില്ല…നിങ്ങൾ പോലും എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല…
