ബാലൻ : മോളെ…. ജോയ് പറഞ്ഞത് നീ കേട്ടതല്ലേ… വേറെ വഴിയില്ല മോളെ…
റീന : എന്നാലും ഞാൻ….. നിങ്ങളെ ഒക്കെ വിട്ട് ഒറ്റയ്ക്ക്…
രാജു : എനിക്ക് നിന്റെ വിഷമം മനസ്സിലാകും…. പക്ഷെ നീ ഇവിടെ നിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷം ഇവർക്കും കൂടെ ഭീഷണിയാണ് …..
ദേവി : ഞങ്ങടെ കാര്യം ഓർക്കണ്ട പാച്ചുവിന്റെ കാര്യം ഓർക്ക്….
റീന എല്ലാവരുടെയും സമ്മർദ്ദത്തിനു വഴങ്ങി തലയാട്ടി…
രാജു : പാപ്പി… വണ്ടി….
പാപ്പി : ശരിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്….
ബാലൻ : ഞാൻ ജോയ്മോനെ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ…
ബാലൻ ഫോണെടുത്തു ജോയിയെ വിളിച്ചു…
ബാലൻ : ജോയ്… ഞാൻ രാജുവിന് കൊടുക്കാം…
ജോയ് : ചേട്ടാ..
രാജു : ഹലോ…
ജോയ് : ചേട്ടാ…. ചേട്ടനെ പറ്റി അവർ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…. എന്തോ അവർ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്…. അവിടെ നിന്നാൽ ചേച്ചിക്കൊപ്പം നിങ്ങൾക്കും അപകടമാണ്…. വേഗം മാറണം…
രാജു : ജോയ്… ഞങ്ങൾ വിടുവാണ്… ഇന്ന് ഇപ്പൊ തന്നെ…
ജോയ് : ചേട്ടാ അതാ നല്ലത്…. എവിടേക്കാണ്….
രാജു : നാളെ ബാലേട്ടൻ വിളിക്കും….. അപ്പൊ പറയാം….
ജോയ് : ചേച്ചിക്ക് കൊടുക്കുമോ
രാജു ഫോൺ റീനയ്ക്ക് നീട്ടി….റീന ഫോൺ വാങ്ങി ചെവിയിൽ വെച്ചു … ജോയ് പറഞ്ഞതൊക്കെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കേട്ടു നിന്നു….
ബാലൻ : നീ വേഗം ചെന്നു സഹായിക്കാൻ നോക്ക് അവളെ…
ദേവി റീനയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…
റീന ഫോൺ ബാലന് കൊടുത്തു….
ബാലൻ : ഇനി…
രാജു : ബാലേട്ടാ….. ആദ്യം ഇവിടുന്നു സേലം….. പക്ഷെ അവിടെ നിൽക്കാനും പറ്റില്ല…. അവർക്ക് തമിഴ് നാട്ടിലൊക്കെ അത്യാവശ്യം ബന്ധങ്ങളുണ്ട്…. അവിടെന്നും പോകണം…
ബാലൻ : എങ്ങോട്ട്
രാജു : അറിയില്ല…. അവിടെ ചെന്നാലോചിക്കാം…. അതിനുള്ള സാവകാശം സേലമെത്തിയാൽ കിട്ടും…. അവിടെ അങ്ങനെ പെട്ടെന്ന് അവർക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല….
ബാലൻ : എന്നാലും നിന്റെ ഡീറ്റെയിൽസ് അവർക്ക് കിട്ടിയ സ്ഥിതിക്ക്…
രാജു : ഞാൻ മനപ്പൂർവം കൊടുത്തതാ…. അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ ഡീറ്റെയിൽസ് എടുക്കാൻ അവർ ബലേട്ടനെ ഉപദ്രവിക്കും….ഇതിപ്പോ ഞാൻ അവിടെ ആണെന്നറിഞ്ഞാൽ അവർ അങ്ങോട്ടേക്ക് തന്നെ വരുള്ളൂ…
ബാലൻ എല്ലാം ശരിവെച്ചു തലയാട്ടി…
രാജു : എത്ര നാളത്തേക്ക് എന്നൊന്നും ഇപ്പൊ പറയാൻ പറ്റില്ല… പക്ഷെ കാര്യങ്ങൾക്ക് ഉപായം കാണണ വരെ ഒരു ഒളിതാവളം….
ബാലൻ : എന്തായാലും നീ കൂടെ വേണം… ഇവരെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കരുത്…
രാജു : ഞാനുണ്ടാകും ബാലേട്ടാ…. സേഫ് ആയി ഞാൻ ഒരുനാൾ ഇവരെ നിങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചു തരും….
പാപ്പി : അണ്ണാ റെഡി ആണ്
ബാലൻ റീനയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…
ബാലൻ : നിങ്ങൾ വേഗം ഒരുങ്ങി വാ…
റീനയും ദേവിയും സങ്കടത്തോടെയാണ് ഡ്രെസ്സുകൾ പാക്ക് ചെയ്തത്…
ബാലൻ : എല്ലാം വാരി കൊണ്ട് പോകണ്ടാ….
റീന തന്റെ കല്യാണം ഫോട്ടോയും പിന്നെ അമ്മയുടെ ഒരു ഫോട്ടോയും പിന്നെ അവരുടെ ഒരു കുടുംബ ഫോട്ടോയും എടുത്തു വെച്ചു… പിന്നെ ആവശ്യത്തിന് ഡ്രെസ്സും പാച്ചുവിന്റ മരുന്നുമൊക്കെ എടുത്തു റെഡി ആക്കി വെച്ചു…
ദേവി : നീ പോയി കുളിച്ചു വാ…
ദേവി ഉച്ചക്കുള്ള ഭക്ഷണം റെഡി ആക്കി…
റീന കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നു റെഡി ആയി…. റീനയുടെ മുഖമാകെ മ്ലാനമായിരുന്നു….. ഒരർത്ഥത്തിൽ അവൾ അനാഥയായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു… എല്ലാരും ഉണ്ടെങ്കിലും ആരുമില്ലാത്തവൾ…
ഇനി പോകുന്നത് ഭർത്താവിന്റെ ചേട്ടന്റെ കൂടെ….. കൊല്ലാനാണോ വളർത്താനാണോ എന്നറിയാതെ ഒരുങ്ങി….
എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിചക്കാൻ ഇരുന്നു
റീനയ്ക്കാണെങ്കിൽ ഒന്നുമിറങ്ങുന്നില്ലായിരുന്നു…. താൻ വലത് കാൽ വെച്ചു കയറി വന്ന വീടല്ലേ….. ഇനി മടക്കം എന്നാണാവോ അതോ ഇനിയൊരു മടങ്ങി വരവില്ലെന്നാണോ….
ദേവിയും വിഷമിച്ചിരിക്കയായിരുന്നു… ഭക്ഷണം മുഴുവൻ കഴിക്കാനായില്ല അവൾക്ക്
പാപ്പിയും രാജുവും വേഗം റെഡി ആയി… യാത്ര പറയണ്ട അവസരം വന്നു…
ദേവിക്കും ബാലനും സഹിക്കാനാകാത്ത വിഷമമാണ് എന്നു കണ്ടാലറിയാം…. റീനയുടെ അവസ്ഥയും അത് തന്നെ….. റീന വീട് നോക്കി കരച്ചിലോടെ ഇറങ്ങി….. പാച്ചുവിനെ ദേവി ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി….
ദേവി : ഇങ്ങനെ ഒന്നുമല്ല പാച്ചു ഞാൻ വിചാരിച്ചത്… പക്ഷെ…..
ദേവിക്ക് വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…
ബാലൻ : വിഷമിക്കല്ലേ ദേവി….. കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞാൽ അവൾ തിരിച്ചി വരും….
രാജു : ഇങ്ങനെ കരയണ്ട…. അവൾ നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ വരും….
റീന ദേവിയെയും കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു… ദേവി റീനയ്ക്ക് ഉമ്മ നൽകി…. ബാലനെയും റീന കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു… ബാലനും ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല….
രാജു : എന്നാ പോകുവല്ലേ….
പാപ്പി ജീപ്പിന്റെ ബാക്‌ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു….
റീന കയറിയിരുന്നു….പാച്ചുവിനെ ദേവി റീനയുടെ മടിയിലേക്ക് കിടത്തി…
റീന : ദേവിയേച്ചി… വരട്ടെ എന്നാൽ…
ദേവി തലയാട്ടി….
ബാലൻ : മോനെ…. ഇവരെ നോക്കിക്കോണം…
രാജു : എന്റെ അനിയന്റെ കൊച്ചും അവന്റെ ഭാര്യയുമാണ്…. അവർക്ക് ഒന്നും വരത്തില്ല…
ബാലൻ രാജുവിനീ കെട്ടിപിടിച്ചു…
രാജു : ബാലേട്ടാ…
ബാലൻ : മം
രാജു : ഇവളുടെ വീട്ടുകാരോ അല്ലെങ്കിൽ വേറെ ആളുകളോ വന്നു അന്വേഷിച്ചാൽ ഞാൻ പറഞ്ഞ വിലാസം കൊടുക്കണം…..
ബാലൻ : പക്ഷെ അത്
രാജു : പേടിക്കണ്ട… അങ്ങനെ ആരേലും വന്നാൽ ആ അഡ്രെസ്സ് കൊടുക്ക്… എന്നിട്ട് എന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞാൽ മതി….അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ ഇവരെ അവിടെ നിന്നു മാറ്റും…അല്ലെങ്കിൽ അവർ നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിക്കും….
രാജുവും വണ്ടിയിൽ കയറി…..4 മണിയോടെ അവർ ഇറങ്ങി….
________________________________________
പീറ്റർ ഓഫീസിലായിരുന്നു…. റോണിയുടെ ഫോൺ കാൾ വന്നാണ് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചത്….
പീറ്റർ : ഹലോ…
റോണി : അപ്പയെവിടെ….
പീറ്റർ : അറിയില്ല….എന്തെ
റോണി : വിളിച്ചിട്ട് എടുക്കുന്നില്ല….
പീറ്റർ : എന്താ കാര്യം….
റോണി :അവരില്ലേ…അവർ മുങ്ങി എന്നാ തോന്നുന്നേ….
പീറ്റർ : അതെങ്ങനെ…ആരാ പറഞ്ഞെ
റോണി : ആ ബോസ്കോ എലെക്ട്രിക്കൽസ്…… അവൻ അവന്റെ കടയിൽ ഉള്ളപ്പോൾ കണ്ടു… അവളും കുട്ടിയും പിന്നെ ആ ചേട്ടൻ തെണ്ടിയും കൂടി ജീപ്പിൽ പോകുന്നത്…. ജീപ്പിന്റെ പുറകിൽ ബാഗും പെട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു….
പീറ്റർ : ഓഹ്… അപ്പൊ നാടു വിട്ടു….ശരി ഞാൻ ചേട്ടായിയെ വിളിക്കാം….നീ അപ്പയെ വിളി…
_________________________________________
പാലക്കാട്‌ കോയമ്പത്തൂർ വഴി തേനി അതായിരുന്നു എളുപ്പം വഴി….. നല്ല റോഡ് ആയതോണ്ട് കുഴപ്പമില്ല….. പക്ഷെ ഇരുട്ടി കഴിഞ്ഞാൽ നല്ല തണുപ്പാണ്….
രാജു : പാപ്പി…. രാത്രിക് മുന്പേ കേരളം കടക്കണം…..
പാപ്പി : ഏറ്റണ്ണ….
റീന പിന്നിൽ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു…. പാച്ചു നല്ല ഉറക്കവും…. യാത്ര ആണെങ്കിൽ അവൻ നല്ല ഉറക്കമാ….
റീന വഴിയിൽ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല….. രാജുവും പാപ്പിയും ഇടയ്ക്ക് എന്തോ സംസാരിക്കും….
