ദേവി : ഇപ്പോ എന്തോ മെക്കാനിക് ഒക്കെയാണ്… എന്നാലും രാജുവിന് അവിടെ എന്തൊക്കെയോ പരിപാടികൾ വേറെയുണ്ട്…. ആ കൂടെയുള്ളവനെ കണ്ടില്ലേ….. പേടി തോന്നാ മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ….
റീന : ശ്രീയേട്ടനും അയാളും ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല…
ദേവി : ഇല്ല… അവനെ കാണണം എന്നു പറയുമായിരുന്നു… അവന്റെ അച്ഛനെ ഇല്ലാതാക്കിയതിൽ ക്ഷമ ചോദിക്കണമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നതാ….. പക്ഷെ…..
ദേവി വിതുമ്പി… ഒപ്പം റീനയും…..
ദേവി : അതാണ് ഇവന്റെ കഥ….ഒരിക്കലും അവൾ ഓർക്കരുത് എന്നു കരുതിയാവാം ശ്രീജിത്തിനോട് പോലും പറയാതിരുന്നത്…..പക്ഷെ ഒരിക്കലും അവൾക്ക് അത് മറക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല….. അച്ഛൻ അപകടത്തിൽ മരിച്ചുവെന്നാണ് ശ്രീജിതതിനോടും ഈ നാട്ടുകാരോടൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്….
റീന ആകെ ചിന്തയിലായി….
ദേവി : നീ ഭക്ഷണം കഴിക്ക്… ഞാൻ എടുത്തു വെക്കാം….
പുറത്ത് ഉമ്മറത്തു കസേരയിൽ ചാഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങുവായിരുന്നു രാജു…. ബാലൻച്ചെന്നു രാജുവിനെ വിളിച്ചു…
ബാലൻ : ടാ…. വാ വല്ലതും കഴിക്കാം…
രാജു ഉറക്കത്തിൽ നിന്നെണീറ്റു…
രാജു : ബാലേട്ടാ ഞങ്ങൾ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ തിരിക്കും…
ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്ന ദേവിയും അത് കേട്ടു നിന്നു…
ബാലൻ : ഇത്ര പെട്ടെന്നൊ…
രാജു : പോണം… അവിടെ കുറെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്ത് തീർക്കാനുണ്ട്…
ദേവി : മോനെ അപ്പൊ ഇവിടെയോ…. അവരുടെ ചടങ്ങുകൾ കിടക്കുകയല്ലേ…. സഞ്ചയനം വരെയെങ്കിലും നിനക്ക്…
രാജു : അതിനു ഞാൻ അന്ന് വന്ന പോരെ….ഞാൻ അവിടെ എത്തിയില്ലെങ്കിൽ ശരിയാവില്ല…
ഇവരുടെ സംസാരം കേട്ടു പാപ്പിയും ഉണർന്നു…
ദേവി ബാലനോട് ചോദിക്കാനായി കണ്ണുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു….
ബാലൻ : അല്ല മോനെ അപ്പൊ ഇവരുടെ കാര്യം എങ്ങനാ
രാജു : ആരുടെ
ബാലൻ: റീനയും കുഞ്ഞും….
രാജു : അത് ഞാനെന്തു പറയാനാ….
പാപ്പി രാജുവിനെ നോക്കി…. ദേവി ബാലനെയും..
രാജു : അവരെ അവളുടെ അമ്മയും അച്ഛനുമില്ലേ…. അവരുടെ അടുത്താക്കണം….. അല്ലാതെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ…
ബാലൻ : മോനെ…..ചെറിയ പ്രശ്നം ഉണ്ടെടാ….
രാജു ബാലനെ നോക്കി….
രാജു ചോദിക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും ഒരു ബെൻസ് കാർ വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് വന്നു നിന്നു….
രാജു ആരാണെന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി…ജോയ്മോനും എൽസിയും പിന്നിൽ നിന്നിറങ്ങി…… എൽസി ആകെ തകർന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നു…. ജോയ്മോൻ എൽസിയെ കൈപിടിച്ചാണ് കയറിയത്….
രാജു കസേരയിൽ നിന്നെണീറ്റു…. ബാലനോട് ആരാണെന്നു കണ്ണുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു….
ദേവി : റീനയുടെ അമ്മയും സഹോദരനും…..
എൽസി : റീന….
ദേവി : വാ…. കിടക്കുവാ…..
ദേവി എൽസിയെ കൂട്ടി റീനയുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി… അകത്തു കയറിയത് കരച്ചിലിന്റെ ശബ്ദമായിരുന്നു രാജു പുറത്തുനിന്നു കേട്ടത്….
ഇപ്പോ ജോയ്മോനും ഉമ്മറത്തു നിന്നു കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
എൽസി : എന്നാലും നീ എന്ത് പണിയ കാണിച്ചേ കൊച്ചേ….
റീന : എനിക്ക് ഇനി ആരുണ്ട് മമ്മ…… എല്ലാം തകർത്തില്ലേ അപ്പ…… ഞാൻ എന്ത് തെറ്റാ അപ്പയോട് ചെയ്തത്…എന്തിനാ അവരെ കൊന്നത്…… മാതാവേ…..
കരച്ചിലിനിടെ രാജു ആ വാക്കുകളിലേക്ക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു…. രാജു ബാലന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുകയും ചെയ്തു….
ബാലൻ ഒരു അപകടത്തിൽ മരിച്ചു എന്നെ പറഞ്ഞുള്ളൂ…. അതൊരു കൊലപാതകമാണെന്നും റീനയുടെ വീട്ടുകാരാണ് ചെയ്തതെന്നു ഒന്നും ശ്രീരാജിനോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല…
മാത്രമല്ല ഇവരുടെ കല്യാണ കാര്യവും വൻ പ്രശ്നമായിരുന്നു അതൊന്നും രാജുവും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല….
രാജു : ബാലേട്ടാ…. ഇവരെന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ…
ബാലന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു….
ബാലൻ : മോനെ…. അപകടം ആയിരുന്നില്ല……
രാജു : ബാലേട്ടാ
ജോയ്മോൻ : കൊന്നതാ…… റീനയുടെ അപ്പനും കൂട്ടരും കൂടി….
രാജു ജോയ്മോനെ നോക്കി….ജോയ്മോൻ ഇവരുടെ പ്രണയം തൊട്ടുള്ള കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി എല്ലാം രാജുവിനോട് പറഞ്ഞു… കല്യാണവും അതിനെ ചൊല്ലിയുള്ള വെല്ലുവിളിയും കൊലപാതകവും അത് ചെയ്തതാരാണെന്നും എല്ലാം ജോയ്മോൻ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു…
ബാലൻ : നിന്നെ പേടിച്ചിട്ടാ ഞാൻ ഈ കാര്യങ്ങളൊന്നും പറയാതിരുന്നത്…
രാജു കസേരയിൽ ഇരുന്നു… അവന്റെ മുഖത്തെ ഭാവവും നിറവും മാറിയത് പാപ്പിയറിഞ്ഞു… പാപ്പി ചെന്നു രാജുവിന്റെ തോളത്തു തട്ടി….
രാജു കുറെ നേരം എന്തോ ആലോചിച്ചു….
മുറിയിൽ നിന്നുള്ള കരച്ചിലിന്റെ ശബ്ദം നിന്നു…. മമ്മയും റീനയും എന്തോ സംസാരിക്കുകയാണ്…. എൽസി പാച്ചുവിനെ എടുത്തതും അവൻ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നു എന്നീറ്റു കരച്ചിലായി…. എൽസിക്ക് കൊച്ചുമോനെ താലോലിക്കാനായില്ല…കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല…..
ദേവി : പാച്ചുവിനെ തന്നോളൂ…
ദേവി പാച്ചുവിനെ വാങ്ങി ഉമ്മറത്തേക് പോയി…. നല്ല കരച്ചിലായിരുന്നു….
എൽസി : മമ്മ പോട്ടെ മോളെ…അപ്പ അറിയാതെയാണ് ഞാൻ വന്നത്….വൈകുന്നതിനു മുന്പേ എത്തണം…
റീന : മമ്മ….. ഞാൻ എന്താ ചെയ്യാ ഇനി…
എൽസി : നീ എവിടേക്കെങ്കിലും മാറി നിൽക്ക്……ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കാം മോളെ…. അല്ലാതെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ….
കരഞ്ഞിട്ടാണ് എൽസി പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത്….ഒപ്പം റീനയും ഇറങ്ങി….
കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന പാച്ചുവിനെ രാജുവിന്റെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്തു ദേവി…
ദേവി : ഇനി നീ പറ ഇവരെ എന്താ ചെയ്യേണ്ടത്…
കുഞ്ഞിനെ കയ്യിൽ കിട്ടിയ രാജു എണ്ണീറ്റ് നിന്നു….കൊച്ചുകുട്ടികളെ അങ്ങനെ എടുത്തോ കൊഞ്ചിച്ചോ ശീലമില്ലാത്തയാളാണ് രാജു….
പക്ഷെ പാച്ചു പെട്ടെന്ന് തന്നെ കരച്ചിൽ നിർത്തി… പരിചയമുള്ള, അവനിഷ്ടമുള്ള ആരുടെയോ ദേഹത്താണ് അവൻ ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എന്നു മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവണം…. ആ കാഴ്ച കണ്ടാണ് റീനയും മമ്മയും ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നത്…. ഒപ്പം ജോയ്മോനും ബാലനും ദേവിയും അതി കണ്ടു അന്ധം വിട്ടു നിന്നു….
ദേവി : ശ്രീജിത്ത്‌ എടുത്താൽ മാത്രമേ അവൻ കരച്ചിൽ നിർത്താറുള്ളൂ…
രാജു അതി കേട്ട് ദേവിയെ നോക്കി…റീനയുടെ കണ്ണുകൾ അതു കേട്ടു നിറഞ്ഞു…..
രാജുവിന്റെ മുഖത്തു നോക്കി ചിരിച പാച്ചുവിനെ പാപ്പി സന്തോഷത്തോടെ നോക്കി ഒപ്പം രാജുവിനെയും….
ജോയ്മോൻ : വല്യ മമ്മി…… ഇതാണ് ശ്രീജിത്തേട്ടന്റെ ചേട്ടൻ….
എൽസി രാജുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു ഒരു കയ്യിൽ പിടിച്ചു കരഞ്ഞു
എൽസി : കൊന്നതാ മോനെ….. എന്റെ ഭർത്താവും ആങ്ങളമാരും മോനും കൂടി…ഇവരെ അനാഥമാക്കി…. നിന്നെയും…
എൽസിയുടെ കരച്ചിലിനിടെ റീനയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി രാജു…
എൽസി : ഇവളെ രക്ഷിക്കണം…. അല്ലങ്കിൽ ഇവളെയും കുഞ്ഞിനേയും തീർക്കും അവർ…..എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഈ നാട് വിടണം… എന്റെ മോൾക്ക് വേറെയാരുമില്ല…..
രാജു ഇത് കേട്ടു പാപിയെ നോക്കി…. പാപ്പിയും വല്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു…
രാജു : അമ്മ….. അതിനു എന്റെ കൂടെ….. ഞാൻ ഇവരെ…
എൽസി : എനിക്ക് വേറെ ആരുമില്ല സഹായം ചോദിക്കാൻ… മോന്റെ അമ്മയുടെ സ്ഥാനത്തു നിന്നു അപേക്ഷിക്കുവാ…. ഞാൻ കാലു പിടിക്കാം…. എന്റെ മോളെയും കുഞ്ഞിനേയും കൈവിടരുത്…..
