അവരെഴുന്നേറ്റു. ഇപ്പോൾ മൂടിപ്പുതച്ചിട്ടില്ല. സെറ്റുമുണ്ടാണ് ഉടുത്തിരിക്കുന്നത്. നടക്കുമ്പോൾ തുളുമ്പുന്ന തടിച്ചു വിടർന്ന ചന്തികൾ! ടോയ്ലറ്റിലേക്കാവും പോവുന്നത്. ഞാൻ വാച്ചുനോക്കി. ഓ! പതിനൊന്നാവുന്നു. നാലുമണിക്കൂറോളം ആ പാവം മൂത്രമൊഴിക്കാൻ പോലും പോവാതെ എന്നെപ്പോലൊരു യൂസ്ലെസ്സിനേയും മടിയിൽ കിടത്തി… എന്തോ പെട്ടെന്ന് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുപോയി.
ചുറ്റിലും നോക്കി. വലിയ തിരക്കില്ല. വിൻഡോ സീറ്റിലും എതിരേയും ഹിന്ദിക്കാരാണ്. ഞങ്ങളുടെ സീറ്റിലേക്ക് അപ്പോൾ എതിരേ ഇരുന്ന ഹിന്ദി സഹോദരി വന്നിരുന്നു. ഒപ്പം ഒരു കൊച്ചു ചെക്കനും
അവർ തിരിച്ചു വന്നു. എന്നോടിത്തിരി ചേർന്നിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ തോളുകളുരുമ്മി. നോക്കിയപ്പോൾ അവർ നീണ്ടിടംപെട്ട മുടിയിലെ ഉടക്കുകൾ വേർപെടുത്തുന്നു. ഒറ്റ നരയുമില്ലാത്ത തിളങ്ങുന്ന മുടി. മിനുപ്പുള്ള തൊലി. ആ മുഖത്തു നിന്നും കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല. പെട്ടെന്നാ കണ്ണുകൾ എൻ്റെ നേർക്കു തിരിഞ്ഞു. ഒരു നേരിയ മന്ദഹാസം….
നല്ല ക്ഷീണമായിരുന്നു. അതാ…ഞാനൊരു ക്ഷമാപണം നടത്താൻ തുനിഞ്ഞു.
സാരല്ല്യ കുട്ട്യേ! ഇമ്പമുള്ള സ്വരം. ഞാനാണ് തലകിടന്നാടി ജനാലയിടിച്ചപ്പോൾ നേരേ കിടത്തിയത്.
ഞാനൊന്നു ചിരിച്ചു.
ഒറങ്ങുമ്പോ കൊച്ചുകുട്ട്യോളടെ മുഖമാണ് ട്ടോ! അവർ പിന്നെയും മന്ദഹസിച്ചു.
എൻ്റെയുള്ളൊന്നു തുടിച്ചു. ഞാൻ സീറ്റിൽ കൈവെച്ചപ്പോൾ അവരുടെ കൈപ്പത്തിക്കുമോളിലാണമർന്നത്. എന്തോ കയ്യെടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല. എൻ്റെ ഇടം കയ്യുടെ താഴെ ആ നീണ്ട വിരലുകൾ മെല്ലെയനങ്ങി. എപ്പൊഴോ ഞങ്ങളുടെ വിരലുകൾ തമ്മിൽ കോർത്തു. ഞാനാ കൈപ്പത്തി മെല്ലെയുയർത്തി എൻ്റെ മടിയിൽ വെച്ച് വലം കൈകൊണ്ടു മെല്ലെത്തലോടി..
ഞാനവരെ നോക്കി. ആ വലിയ കണ്ണുകൾ എൻ്റെ മുഖത്തു തന്നെ തറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
എൻ്റെ പേര് രവീന്നാണ്. ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവരൊന്നു നിശ്വസിച്ചു. വലിഞ്ഞു മുറുകിയ വിരലുകൾ എൻ്റെ കൈക്കുള്ളിൽ അയഞ്ഞത് ഉള്ളിലെ പിരിമുറുക്കം ഇല്ലാതായതിൻ്റെ ലക്ഷണമായിരുന്നു.
ൻ്റെ പേര് ദേവകി. ല്ലാരും ദേവീന്നാ വിളിക്കണത്. എൻ്റെ നോട്ടം കാരണമാവും ആ മുഖമിത്തിരി തുടുത്തു.
ഞാൻ ദേവിച്ചേച്ചീന്നു വിളിച്ചോട്ടെ? ഞാനാ കയ്യിലൊന്നമർത്തി. ആ മിനുത്ത കവിളുകളിൽ പടർന്ന ചുവപ്പുനിറം തൊട്ടെടുക്കാമായിരുന്നു!
വിളിച്ചോളൂ! ആ മുഖത്തൊരു മന്ദഹാസം വിരിഞ്ഞു. ന്നാല് ഞാൻ ഉണ്ണീന്നേ വിളിക്കൂ! കേട്ടോടാ മോനേ! നിന്നേക്കാളും പത്തുപതിനഞ്ചു വയസ്സിൻ്റെ മൂപ്പൊണ്ടെനിക്ക്!
എന്തു വേണേലും വിളിച്ചോ എൻ്റെ ചേച്ചീ. ഞാനും ചിരിച്ചു. അപ്പോഴാണ് ചേച്ചീടെ സൈഡിലിരുന്ന സ്ത്രീ ചരിഞ്ഞു കിടന്നത്. അവരുടെ കാലുകൾ സീറ്റും കഴിഞ്ഞ് ഇടനാഴിയിലേക്കിത്തിരി നീണ്ടു. അവർ കുള്ളത്തിയായത് നന്നായി. ഏതായാലും ചേച്ചി എന്നോടിത്തിരിക്കൂടി ചേർന്നിരുന്നു. ആ തടിച്ച മാർദ്ദവമുള്ള തുട എൻ്റെ തുടയിൽ മെല്ലെയമർന്നു. ഇടുപ്പിലെ മാംസളമായ മടക്കുകൾ ചിലപ്പോഴെല്ലാം കൈമുട്ടുകളിലുരുമ്മി…. ആ വിടർന്ന ചന്തിയുടെ അരികുകൾ എന്നിലേക്ക് ട്രെയിനിൻ്റെ താളത്തിൽ നന്നായമർന്നുരഞ്ഞു.
ഞാനാ കയ്യ് രണ്ടുകൈകളുടെ ഉള്ളിലാക്കി മെല്ലെത്തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ചേച്ചിയൊന്നും മിണ്ടാതെ മെല്ലെ എൻ്റെ തോളിലേക്കു ചാഞ്ഞു… പതിയെ തോളത്തുകിടക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ ആ ശ്വാസം താളത്തിലായി. എൻ്റെ തോളത്ത് ആ മുഖം അമർന്നു. ഞാനെൻ്റെ കൈ നീർത്തി മെല്ലെ ചേച്ചിയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് എൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്കമർത്തി. എൻ്റെ താടിക്കു താഴെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചായ്ച് പാവമുറങ്ങിപ്പോയി…
ട്രെയിനിൻ്റെ താളവുമനുഭവിച്ച് എൻ്റെ കൊഴുത്ത ഭംഗിയുള്ള ചേച്ചിയേയും അടക്കിപ്പിടിച്ച് ഞാനിരുന്നു. വിശപ്പോ ദാഹമോ ഞാനറിഞ്ഞില്ല. ഒന്നുമോർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് മനസ്സു ശൂന്യമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… എപ്പൊഴോ ഞാനും മയക്കത്തിലമർന്നു…
പെട്ടെന്നാണ് ഉണർന്നത്. ട്രെയിൻ നിന്നിരിക്കുന്നു. വെളിയിലേക്കു നോക്കി. ഏതോ സ്റ്റേഷനാണ്. ചെറുതായി വിശപ്പു ബാധിച്ചു. ചേച്ചിയെ ഉണർത്താതെ മെല്ലെയെണീക്കാനുള്ള ശ്രമം വിഫലമായി.
എവിടെയെത്തീടാ? ചേച്ചിയുമൊന്നു മൂരി നിവർന്നു. സെറ്റിൻ്റെ തലപ്പു വഴുതിയപ്പോൾ ആ വെളുത്തുകൊഴുത്ത മുലകൾ താഴ്ത്തിവെട്ടിയ വെളുത്ത ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ കിടന്നു തുളുമ്പി. ഞാൻ പെട്ടെന്ന് കണ്ണുകൾ പിൻവലിച്ചു.
പ്ലാറ്റ്ഫോമിലെ ബോർഡു കണ്ടു. തിരുച്ചിറപ്പള്ളി. ഓ ട്രിച്ചി! സമയം മൂന്നായി. ചേച്ചി ഓംലെറ്റു കഴിക്കുമോ? ഞാൻ വെളിയിലെ കച്ചവടക്കാരെ കണ്ണെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
വേണ്ടടാ! വല്ല ഇഡ്ഢലിയോ മറ്റോ! ചേച്ചി ബാഗു തുറക്കാൻ പോയി.
ഹ! അതൊക്കെയവിടിരിക്കട്ടേ. ഞാൻ വെളിയിലേക്കിറങ്ങി.
നേരേ ഒരു മസാലദോശയും രണ്ടു വടയും ഒരു ബ്രെഡ്ഢോംലെറ്റും ഒരു കുപ്പി വെള്ളവും വാങ്ങിയകത്തുകേറി.
പാവം ചേച്ചി ഒറ്റവലിക്ക് പാതി വെള്ളവും കാലിയാക്കി. നല്ല ദാഹം കാണുമായിരിക്കും! അപ്പോഴാണ് ബാഗിലിക്കുന്ന വെള്ളത്തിൻ്റെ കാര്യമോർത്തത്. ചേച്ചി വെള്ളം നീട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ ബാഗിൽനിന്നുമെടുത്ത കുപ്പി കാട്ടി. ഇത്തിരി വെള്ളം കുടിച്ചു. വയറെരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു… ഞാനാർത്തിയോടെ സാൻഡ്വിച്ചു വെട്ടിവിഴുങ്ങുന്നതും നോക്കി ചേച്ചി മന്ദഹസിച്ചു.
ട്രെയിൻ മെല്ലെ നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു…
കത്തലടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ വെള്ളം കുടിച്ചൊരേമ്പക്കം വിട്ടു. പിന്നെ ചാരിയിരുന്ന് ചേച്ചിയെ നോക്കി. ചേച്ചി കഴിക്കുന്നതു കാണാൻ തന്നെ നല്ല ഭംഗിയായിരുന്നു. പേപ്പറിൻ്റെ പ്ലേറ്റൊരു കയ്യിൽപ്പിടിച്ച് നീണ്ട വിരലുകൾ കൊണ്ട് സാമ്പാറും ചട്ട്ണിയും വീണു കുതിർന്ന ഇഡ്ഢലികൾ മെല്ലെ ഓരോ കഷണങ്ങളായി നുള്ളിയെടുത്ത് ആ ചുവന്ന മലർന്ന ചുണ്ടുകൾ ഇത്തിരിയകറ്റി വായിലേക്കു തിരുകുന്നു. പിന്നെ വായടച്ച് ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ കഴിക്കുന്നു. ആ നീളമുള്ള ചുവന്ന നാവ് വെളിയിൽ വന്ന് വിരലുകളും മലർന്ന അധരവും നക്കിയപ്പോൾ എൻ്റെയുള്ളിലെന്തോ ഉണർന്നു… പണ്ടെൻ്റെ നാശത്തിലേക്കു സംഭാവന ചെയ്ത ആ വികാരം… ഓഹ്! ഞാൻ തല കുടഞ്ഞു… മനസ്സിനെ ശാസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു… തോൽക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട യുദ്ധമായിരുന്നു!
ചേച്ചി കൈ കഴുകാനെണീറ്റപ്പോൾ ഞാനും കൂടെപ്പോയി. ഈ കൊഴുത്ത സുന്ദരിയായ നാടൻ സ്ത്രീയെ എപ്പോഴും കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കണമെന്നു തോന്നിപ്പോവുന്നു… ഓരോ ചുവടും ശ്രദ്ധയോടെ വെച്ച് ചേച്ചി നടന്നപ്പോൾ ആ തടിച്ച കുണ്ടികൾ കൊതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു തുളുമ്പിയൊഴുകി. ആ കുണ്ടികളും തുടകളും ഞെരുങ്ങുന്ന സെറ്റുമുണ്ട് ഇത്രയും മാദകമായ വേഷമാണോ! ദൈവമേ! ഞാനെൻ്റെ മുഴുവനും സംയമനം പാലിച്ച് ചേച്ചിയെ വെറുതേ വിട്ട് അടച്ചിട്ട വാതിൽക്കൽപ്പോയി നിന്നു. ട്രെയിനിൻ്റെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം ഇവിടെ കൂടുതലുച്ചത്തിൽ കേൾക്കാം. മെല്ലെ താളത്തിൽ ചലിക്കുന്ന ഭിത്തിയിൽ ചാരിനിന്നു. ഞാനിവിടെ ജീവിതത്തിൻ്റെ ഏതു നാൽക്കവലയിലാണ് വന്നു നിൽക്കുന്നത്? മധുരമുള്ള ഓർമ്മകൾ വളരെക്കുറവ്. കയ്പു നിറഞ്ഞ അനുഭവങ്ങൾ… അവയുടെ അവശേഷിപ്പുകളായ മുറിവുകൾ കരിഞ്ഞ വടുക്കൾ… ഓർമ്മയിലാകെ അവ പടർന്നുകിടക്കുന്നു…
