അവന്റെ മനസ്സിലൊരു കുളിർമഴ പെയ്തു. അന്തസ്സുള്ള പുരുഷനാണ് താനെന്ന ഒരു സ്ത്രീയുടെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തൽ ഏതൊരാണിനെയും അഭിമാനമണിയിക്കും. അതിപ്പൊ മറിച്ച് അവൾ വിചാരിച്ചാലാണ് കളിക്ക് വളയ്ക്കാൻ ഒന്നൂടി എളുപ്പമെങ്കിലും… താനൊരു മാന്യനെന്ന് കേട്ടാൽ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും ഏതാണിനും ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ സന്തോഷം തോന്നും..
അവൾ തുടര്ന്നു.
“ നിനക്കറിയോ? ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ കണ്ട ഏറ്റവും നല്ല മനുഷ്യനായിരുന്നു നിന്റെയച്ഛൻ. വഴിപിഴച്ച ഈ നാട്ടിലെ ഏറ്റവും നല്ല വ്യക്തി. പെണ്ണിനെ മാനിക്കാൻ അറിയുന്നവൻ. അവളെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നവൻ. ആ നന്മ തന്നെ നിന്നിലുമുണ്ട്. പൂർണ നഗ്നയായിപോലും നിന്നോടൊപ്പം എനിക്ക് ധൈര്യമായി കഴിയാമെന്ന് എനിക്കിന്ന് ബോധ്യമായി…”
അവൻ കുറേ നേരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ ഞാനത്ര മാന്യനൊന്നുമല്ല ചേച്ചി… ചേച്ചിക്ക് അറിയുമോ? പണ്ട് ആ കാഴ്ച ഞാൻ ദുഷ്ടവിചാരത്തോടെയല്ല കണ്ട് നിന്നതെങ്കിലും പിന്നീട് ശരീരവും മനസ്സും വളർന്നപ്പോൾ… പുരുഷവികാരങ്ങൾ പതഞ്ഞുപൊങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ അതിനെ മറ്റൊരു രീതിയിൽ ചിന്തിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങളെ ഞാൻ നോക്കാൻ പാടില്ലാത്ത രീതിയില് നോക്കിയിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങൾ അറിയാതെ ശരീരഭാഗങ്ങളെ ആസ്വദിച്ചിട്ടുണ്ട്. മനസ്സില് നിങ്ങളെ കാമത്തോടെ പ്രാപിച്ചിട്ടുണ്ട്…”
“ ഇതൊക്കെ എനിക്കറിയാം കണ്ണാ. ഞാനിവിടെ അന്തിയുറങ്ങിയ ഒരു ദിവസം എഴുന്നേൽക്കാൻ വൈകിയില്ലേ… നീയെന്നെ വന്ന് വിളിച്ചുണർത്തിയ ദിവസം. അന്ന് നിന്റെ നോട്ടവും കണ്ണുകളിലെ ഭാവവും ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. അലസമായി വസ്ത്രം കിടന്നിരുന്ന എന്റെ ശരീരം തന്നെയാണ് നിന്നെ മാറ്റിയതെന്ന് ബോധ്യമായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്നിട്ടും നീയെന്നെ വിളിച്ചുണർത്തിയില്ലേ? എത്രയോ നേരം ഞാനറിയാതെ നിനക്കാ കാഴ്ച ആസ്വദിക്കാമായിരുന്നു. അപ്പോൾ നീ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അതുതന്നെയല്ലേ ഏതൊരു പെണ്ണിനും വേണ്ടത്… വികാരങ്ങൾ അടക്കാനാവാതെ ആക്രമിച്ച് തിന്നുന്ന ഒരുപാട് ആണുങ്ങളുള്ള ഈ ലോകത്ത്, തന്നിൽ നിന്ന് പോലും അവളെ പൊതിഞ്ഞ് സംരക്ഷിക്കുന്ന ഒരാണിനെ…”
“ ചേച്ചി… ഇത്രയും പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് എനിക്ക് ശാന്തി കിട്ടണമെങ്കിൽ ഇതും പറഞ്ഞേ തീരൂ. ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കൂ. കേട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ട് ചേച്ചിക്ക് എന്നെ ശിക്ഷിക്കാം. ഞാൻ എതിര് പറയില്ല”. കണ്ണൻ വിറച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മായ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. കേൾക്കാഗ്രഹിക്കാത്തത് എന്തോ കേൾക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പോടെ മലർത്ത് ഉത്തരവും നോക്കിക്കിടന്നു.
“ ചേച്ചി.. ചേച്ചി ഇന്നലെ തലയും കുമ്പിട്ട് ഇരുന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ… താല്പര്യമില്ലായ്മ അത്രയും സ്പഷ്ടമാക്കിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ, ആ കാഴ്ച എന്നോടൊപ്പം ജനലിലേക്ക് നോക്കിനിന്നായിരുന്നെങ്കിൽ ഉറപ്പായും ഞാൻ ചേച്ചിയെ അപ്പൊ ബലാൽക്കാരം ചെയ്തേനെ. അത്രയ്ക്ക് കെട്ട് പൊട്ടി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. ഇനി എന്നെ ശിക്ഷിച്ചോളൂ, ഈ വൃത്തികെട്ട കാമചിന്തകൾക്ക് ക്രൂരമായി എന്നെ ശിക്ഷിക്കൂ.” കണ്ണൻ കിടന്ന് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി.
മായ എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ, അവിശ്വസനീയമായ എന്തോ കേട്ട പോലെ, അവന്റെ കരച്ചിൽ കേട്ട് കുറച്ച് നേരം മൗനം പൂണ്ട് കിടന്നു.
“ ഡാ… ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ. ഞാനെങ്ങനെ ശിക്ഷിക്കാനാ നിന്നെ? നീയെന്നെ എന്നെ തൊട്ടിട്ടില്ല. ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. മനുഷ്യന്റെ ചിന്തകൾക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും പരിധിയില്ല. അതിനൊക്കെ ശിക്ഷിക്കാൻ തുനിഞ്ഞിറങ്ങിയാൽ ഈ ലോകത്ത് ആരും തന്നെ ബാക്കി കാണില്ലല്ലോ.”
അവൻ കണ്ണീരൊപ്പി. കുറേ ദിവസമായി അവളെപ്പറ്റിയോർക്കുമ്പോൾ അറിയാതെ കടന്നുവരുന്ന കാമചിന്തകളും അതിന് പിന്നാലെ അവനെ പൊള്ളിക്കുന്ന കുറ്റബോധവും അത്രമേൽ വലച്ചിരുന്നു. അവന്റെ മനസ്സിലെ കാർമേഘം ഒഴിഞ്ഞുപോകുന്നത് ഉൾക്കണ്ണാൽ കണ്ട് മായ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ പിന്നെ കാമം ഒരു മോശം വികാരമാണെന്ന് നിന്നോടാരാ പറഞ്ഞത്? കാമമില്ലെങ്കിൽ ഈ ലോകത്ത് ജീവനുണ്ടോ? പക്ഷേ ഉപയോഗിക്കുമ്പോള് ശ്രദ്ധിക്കണമെന്ന് മാത്രം. ഏത് രീതിയിലും ഉപയോഗിക്കാനാവുന്ന ഇരുതലവാളാണത്.”
അവൾ പറഞ്ഞുനിർത്തി. അവന്റെ ഉള്ള് തണുത്തു.
“ മതി… ബാക്കി നാളെ… ഉറങ്ങാൻ നോക്ക് കണ്ണാ.”
“ ഉറക്കം വരുന്നില്ല, ചേച്ചി…”
“ ഹമ്… കണ്ണടച്ച് കിടന്നോളൂ. അപ്പൊ ഉറങ്ങിക്കോളും.”
ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ച് കിടക്കുമ്പോഴും അധികം പഠിപ്പും വിവരവും ഒന്നുമില്ലാത്തൊരു നാട്ടിൻപുറത്തുകാരിയുടെ വാക്കുകൾക്ക് ഇത്രമാത്രം തീവ്രതയോ എന്നവൻ അത്ഭുതപ്പെടുകയായിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ നേരിടേണ്ടി വന്ന ജീവിതാനുഭവങ്ങളാകും അവരെ പക്വമായ ഉൾക്കാഴ്ചയിലേക്ക് എത്തിച്ചത്.
എന്നാൽ മിനിയുടെയും വറീതിന്റെയും മദനലീലകൾ വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പറ്റിയ മധുരമൂറുന്ന തെറ്റിലേക്ക് മായയുടെ സ്വപ്നസഞ്ചാരത്തെ നയിച്ചുകൊണ്ടുപോയി. ഉറക്കത്തിനിടയിൽ എപ്പോഴോ അവൾ കട്ടിലില് കമിഴ്ന്നു കിടന്ന് ഞരങ്ങുകയാണ്. അവളുടെ മുകളില് കിടക്കുന്ന ഇരട്ടിപ്രായമുള്ള മുപ്പത്താറുകാരൻ ‘ ഹന്റെ പൊന്നുമോളേ’ എന്ന് വികാരപൂർവ്വം ചെവിയില് മന്ത്രിച്ച് അവളെ പ്രാപിക്കുകയാണ്. അവളുടെ വിടർന്ന ചന്തിയുടെ വിടവിലൂടെ ആ കരുത്തന്റെ പെരുത്ത ലിംഗം ഊർന്നിറങ്ങുന്ന സുഖത്തിൽ, കാമസംതൃപ്തിയോടെ ഉച്ചത്തില് അവൾ നിലവിളിച്ചുപോയി.
“ എന്റെ ശിവേട്ടാ…!”
അവളുടെ ഉള്ളില് പരപുരുഷന്റെ ശുക്ലം നിറഞ്ഞു. കണ്ണന്റെ അച്ഛന്റെ.