“ആഹാ ഇന്നപ്പോ ശാരദേച്ചിയുടെ എരുവുള്ള കോഴിക്കറി കഴിക്കാല്ലേ..?” വേഗം വെട്ടി വിഴുങ്ങി,താത്ത പെണ്ണുങ്ങളെ ഓർത്തോടാനുള്ള അവസ്ഥയിലും ഞാൻ ചേച്ചിയെയൊന്ന് പുകഴ്ത്തി.ചേച്ചി ചിരിച്ചു.ചായ പകർന്നു തന്നത് കുടിച്ചു ഞാൻ വീണ്ടും അമ്മയുടെയും ചേച്ചിയുടെയും അടുത്തേക്ക് മെല്ലെ നടന്നു. ഭാഗ്യം അമ്മ വീടിന് പുറത്താണ്. ചേച്ചി ഫോണിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി നിൽക്കുന്നു. ചേച്ചിയുടെ കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു കോഴി വാങ്ങി വരാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ചേച്ചിക്കും പോരണമെന്ന്?നസീമ താത്തയെയും, ഹിബയെയും കാണാനൊരു അവസരമുണ്ടായാൽ ചേച്ചിയുണ്ടേൽ അത് നടക്കില്ല. അതോണ്ട് ചേച്ചിയോട് വേഗം വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ മെല്ലെ മുങ്ങി.
അമ്മയുടെ മുന്നിലൂടെ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി.മെല്ലെ നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ബാക്കിലുള്ള അമ്മപെണ്ണിനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതിരിക്കാനായില്ല ദേഷ്യമുള്ള അമ്മമുഖം കാണുമ്പോ ഒരു കൊതി മാത്രമാണ് മനസ്സിൽ പെട്ടന്ന് പൊന്തുന്നത്.ഒരുമ്മ കൊടുത്ത് ആ ദേഷ്യവും കലിയും മെല്ലെ മാറ്റാനുള്ള എന്റെ ആർത്തി.
ആദ്യം അമ്മ ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.കയ്യിലുള്ള ബുക്കിൽ മാത്രമായിരുന്നു ശ്രദ്ധ. എന്നാ അവസാനത്തെ എന്റെ തിരിഞ്ഞു നോട്ടം അമ്മക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാൻ പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അമ്മയുടെ സാരിത്തല വേഗം വയറു മറക്കുന്ന പോലെ നേരയാക്കി,അമ്മയെന്റെ നെഞ്ചിൽ ആണിയടിച്ചു കേറ്റി. ഞാനിത്ര നേരം അവിടേക്കാ നോക്കിയെന്ന് അമ്മക്ക് തോന്നിയില്ലേ?? ശ്ശേ!!! നോക്കിയാൽ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു.നോക്കീല്ലല്ലോ.ഞാനാ സുന്ദരിയുടെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ചതല്ലേ??
ഹാ ഇനി നോക്കീന്നെന്നെ വിചാരിച്ചോട്ടെ… ഇനീം നോക്കാലോ.ചോദിച്ചാൽ എനിക്ക് കാണണം എന്ന് പറയണം അമ്മയുടെ കൊഴുത്ത മൂടിവെക്കുന്ന വയർ. അപ്പോ അമ്മയെന്തായിരിക്കും പറയാ….? കിണ്ടി എല്ലാമെന്‍റെ സ്വപ്നം എനിക്കു നേരെ നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം പോലുമില്ല!!!
പുറത്ത് നല്ലയന്തരീക്ഷമായിരുന്നു. നല്ല സുഖമുള്ള വെയിൽ മാത്രം. മഴക്കാറേയില്ല. തെളിഞ്ഞ ആകാശവും, ചെറിയ കാറ്റും. ഓണം വരാനായത് കൊണ്ടാവും,പറമ്പിലും വഴിയുടെ സൈഡിലുമെല്ലാം പൂക്കൾ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ട്. ഷോർട് വഴി കഴിഞ്ഞു നസീമ താത്തയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലെത്തി.
ആ വഴിയല്ല പോവേണ്ടതല്ലെങ്കിലും മനസ്സിൽ, അങ്ങട്ട് പോയി ആ പെണ്ണുങ്ങളെ ഒന്ന് കാണാനും,നോക്കി വെള്ളമിറക്കാനുള്ള കൊതിയുമാണ്. താത്തയുടെ വഴിയിലൂടെ ഇത്തിരി കേറി ഞാൻ നാരായണേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
താത്തയുടെ വീടിപ്പോ എനിക്ക് കാണാം. പുറത്ത് കാരണോരിരിക്കുന്നുണ്ട്. പെണ്ണുങ്ങളെയൊന്നും പുറത്തു കാണുന്നില്ല. ഒച്ച പോലുമില്ല. അല്ലേൽ ഈ വഴി പോവുമ്പോ. കുക്കറിന്റെ ചൂളം വിളിയോ,മിക്സിയുടെ ഞെരങ്ങലോ, തുണി അലക്കുകല്ലിൽ വീശിയടിക്കുന്ന ഒച്ചയോ ഒന്നുമില്ലേൽ തയ്യൽ മെഷീനിന്റെ സൗണ്ട് അതേലും കേൾക്കാറുണ്ട്.ഇന്നൊന്നുമില്ല! ഒരു നോട്ടമെങ്കിലും കിട്ടുമെന്ന് കരുതിയെങ്കിലും ആരെയും എങ്ങും കണ്ടില്ല.ആ ആനക്കുണ്ടി നോക്കാനുള്ള കൊതി മനസ്സിൽ തന്നെ കിടത്തി ഉറക്കേണ്ടി വന്നു.
ഞാൻ നാരായണേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.പുള്ളി പുറത്തുണ്ടായിരുന്നു.ആ കണ്ണുകളിൽ അമ്മയോടുള്ള പേടി കൊണ്ടാവും എന്നെയൊന്നു വണങ്ങുന്ന പോലെയുള്ള നിർത്തം കണ്ട് എനിക്ക് കലി തോന്നി. ഞാനെന്താ രാജാവാണോ?
“നാരാണേട്ടാ മൂത്തതാനൊന്നും ഞാൻ നോക്കൂല്ലേ… നല്ലത്തെറി ഞാൻ പറയും..”പുള്ളിയോട് ഞാൻ കാര്യം തുറന്ന് പറഞ്ഞു.അയാള്‍ മെല്ലെയൊന്നു ചിരിക്ക മാത്രം ചെയ്തു. അമ്മക്ക് പൈസ കൊടുക്കാനുണ്ടാവും. ആ പേടിയാവും!!
“കോഴി വേണോ മോനെ…രണ്ട് പൂവനെടുക്കാ ല്ലേ….?” സാധാരണ ഞാൻ വരുമ്പോഴുള്ള വെപ്രാളം ഇന്നും പുള്ളി പുറത്തു കാട്ടി.ഞാനതിന് തലയാട്ടുമ്പോ നാരാണേട്ടന്റെ ഭാര്യ വരുന്നത് കണ്ട് എന്റെ ശ്രദ്ധ അങ്ങട്ടായി.കമല ടീച്ചർ. എന്നെ പണ്ട് പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ടീച്ചർമാർക്ക് വയസ്സാവൂല്ലാന്ന് പറയുന്നതിന് ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണമിതാണ്. ചെറുപ്പം അങ്ങു വിട്ട് പോവുന്നില്ല കമല ടീച്ചർക്ക്. ഞാൻ കുറേ കാലം ടീച്ചറുടെ വയർ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയിരുന്നിട്ടുണ്ട് ക്ലാസ്സെടുക്കുമ്പോ. പിന്നെ ഇടക്കൊക്കെ ഇവിടെ വരുമ്പോ കാണുന്ന ചെറിയ നോട്ടങ്ങളേയുള്ളൂ. നസീമ താത്തയേയും,അമ്മയെയും തട്ടിച്ചു നോക്കാനുള്ള വകയൊന്നും ടീച്ചർക്കില്ല. കുണ്ടിയും,മുലയുമെല്ലാം ഇത്തിരി മുഴച്ചു നിൽക്കുന്നതേയുള്ളൂ.
എന്നാലും പണ്ട് ഞാൻ ക്ലാസ്സിലിരുന്ന് ആ വയറു നോക്കി വെള്ളമിറക്കിയ ടീച്ചർ ആണല്ലോ എന്റെ മുന്നിലുള്ളതെന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോഴുള്ള ഒരു തരിപ്പ് മാത്രമേ ടീച്ചറോടിപ്പോഴുള്ളൂ. ടീച്ചർ വരാന്തയിൽ എന്നെ നോക്കി നിന്നു. ബഹുമാനം ഞാനവരോട് കാണിക്കുന്നത് കൊണ്ട് വലിയ സ്കാനിംഗ് നടത്തിയില്ല.
“ആദി കേറുന്നില്ലേ….?” ആ മധുര സ്വരം.
“ഇല്ല ടീച്ചറെ….വേഗം വരാമെന്ന് പറഞ്ഞതാ..ടീച്ചറെ ക്ലാസ്സൊക്കെയെങ്ങനെ പോകുന്നു.?” കത്തിയുടെ മൂർച്ച കൂട്ടുന്ന നാരായണേട്ടനില്‍ നിന്ന് പണ്ട് കണ്ടപോലെ ആ വയറിന്റെ ചെറിയ അംശംമെങ്കിലും കിട്ടിയാലോന്നോർത്തു ഞാൻ ടീച്ചറോടു കുറച്ചു സ്വാതന്ത്രമെടുത്തു.
“പഴയ പോലെയൊക്കെത്തന്നെ..നീ ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു പോന്നു ല്ലേ..?… ഇവിടെയുണ്ടാവുമോ ഇനി.. അല്ലേൽ ഇനിയും പഠിക്കാൻ പോണുണ്ടോ…” ടീച്ചരിത്തിരി കൂടെ സിമ്പിളായപോലെ തോന്നി. ആ ടീച്ചർ ഭാവമൊന്നും ഇപ്പോഴവർക്കില്ല .ഇവിടെയുണ്ടാവുമോ എന്ന ചോദ്യത്തിൽ വശപ്പിശക്കുണ്ടോ.
“ഞാനൊന്നും തീരുമാനിച്ചില്ല…ടീച്ചറെ റിസൾട്ട്‌ വരട്ടെ വന്നിട്ടേ ബാക്കിയുള്ളു…” ഞാനത് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു വീടിന്റെ സൈഡിലേക്ക് പോയ നരണേട്ടനെ നോക്കി. വല കെട്ടി അതിനുള്ളിലാക്കിയ കോഴിയെ ഒന്നെടുത്തു,പുള്ളി കൊല്ലാൻ വേണ്ടി സൈഡിലേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോ ടീച്ചർ വരാന്തയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് എന്നെ വേണ്ടാത്തൊരു നോട്ടം നോക്കുന്നുണ്ടോന്ന് സംശയം തോന്നി.ഞാനവരെ നോക്കിയപ്പോ ഒരു ചിരി മാത്രമേ മുഖത്തുള്ളൂ. എന്നാലുമാ കണ്ണ് ഒരു കള്ളിയെ പോലെ എന്നെ ചുറ്റി നടക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ഞനൊന്നും മിണ്ടാഞ്ഞിട്ടും പിന്നേയും എന്നെ നോക്കി കമല ടീച്ചര്‍ നിൽക്കുന്ന കണ്ടപ്പോ,ചെറിയ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയെനിക്ക്. ഞാൻ നാരാണേട്ടന്റെ അടുത്തേക്ക് മെല്ലെ വലിഞ്ഞു.
സ്ഥിരം ചെയ്യുന്ന പോലെ കോഴിയുടെ കഴുത്ത് രണ്ടു തിരി തിരിച്ചു,ഒരു കരച്ചിൽ പോലും പുറത്തു വരുത്താതെ ചേട്ടന്‍ കൊന്നു. ചൂടുവെള്ളത്തിലിട്ട് പപ്പും പൂടയും കളഞ്ഞു. ചൂട്ടു കത്തിച്ച് ബാക്കി രോമമെല്ലാം കരിച്ചെടുത്തു, കഴുകി വൃത്തിയാക്കി കഷ്ണങ്ങളായി മുറിച്ചു കവറിൽ എന്റെ കയ്യിൽ തന്ന് പുള്ളി കൈ കെട്ടി നിന്നു.കീശയിൽ തിരുകിയ രണ്ട് അഞ്ഞൂറിന്റെ നോട്ട് ഞാൻ പുള്ളിക്ക് നീട്ടിയപ്പോ ചേട്ടന്‍ ഒഴിഞ്ഞു മാറി. “വേണ്ട മോനെ അമ്മക്ക് ഞാൻ ഒരുപാട് കൊടുക്കാനുണ്ട്…”ഞാൻ കണ്ണുരുട്ടി കാട്ടി.
