💫Evil on earth✨ – 4 Likeഅടിപൊളി  

“ഞാൻ ഇവിടല്ലേ വർക്ക് ചെയ്യുന്നത്…നീയെന്താ ഇവിടെ ആന്റണിസാറ് വന്നില്ലേ..?

”എവിടുന്ന്…അങ്ങേർ വേറൊരു മീറ്റിങ്ങിനു പോയി…എന്നോട് എവിടെ വന്ന് എഗ്രിമെന്റ് സൈൻ ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു…!

ജോ താൻ വന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശം പറഞ്ഞു…

“എന്നാ നീ വാ…എന്റെ കാബിനിലേക്ക് പോവാ..അവിടുന്ന് ഒപ്പിടാ…”

അതും പറഞ്ഞയാൾ നടന്നു ജോ പിറകെയും…ഇതെല്ലാം വായും പൊളിച്ചു കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അശ്വതിയെ നോക്കി ജോ കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു

“അല്ല നിങ്ങടെയീ കമ്പനിക്ക് മൊതലാളി ഒന്നുമില്ലേ..?

കാബിനിൽ ഇരുന്നു എഗ്രിമെന്റ് വായിക്കുകയായിരുന്ന ജോ ചോദിച്ചു

”വിശ്വനാഥൻ സാറ് ബാംഗ്ലൂർ പോയേക്കുവാ..നാളെയോ മറ്റന്നാളോ എത്തും..!

“ഹ്മ്മ്…ഇവിടെയല്ലേ…”

സൈൻ ചെയ്യേണ്ട ഭാഗം നോക്കി അവൻ ചോദിച്ചു…

“ആ അവിടെ തന്നെ…”

പേന നൽകികൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു

സൈൻ ചെയ്തിറങ്ങിയ ജോ അശ്വതിയെ ഒന്ന് കണ്ടു സൊള്ളീട്ട് പോകാമെന്ന പദ്ധതിയിൽ സ്റ്റെപ്പുകളിറങ്ങി…

അലസമായി ഇറങ്ങുന്നതിനിടയിലാണ് ഭിത്തിയിൽ കമ്പനിയുടെ പേരും മറ്റു സ്ഥാപങ്ങളുടെയും ഡീറ്റെയിൽസ് പതിച്ച ബോർഡിൽ ഒരു ഫോട്ടോ കണ്ടത്….

“ഇയാളെ കണ്ടു പരിചയം ഉണ്ടല്ലോ…?

അവനാ ഫോട്ടോയ്ക്ക് മുൻപിൽ വന്ന് നിന്നുകൊണ്ട് സ്വയം പറഞ്ഞു….പക്ഷെ എങ്ങനെ ആണ് പരിചയം എന്നവന് ഓർമ്മ വന്നില്ല

ബോർഡിൽ നോക്കി താടി ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ടു നിൽക്കുന്ന ജോയെ കണ്ടത് കൊറച്ചു ഫയലുകളുമായി അശ്വതി അവിടെക്ക് വന്നത്

”എന്താ ജോ ഇങ്ങനെ നിൽകുന്നെ..?

ഒരു ചിരിയോടെയവൾ ചോദിച്ചു

“ഏയ്യ് ഞാൻ വെറുതെ ഈ ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോ നോക്കിയതാ….കണ്ടു നല്ല പരിജയം…ആരായിത്..?

അവന്റെ സംസാരം കേട്ടവൾ കുണുങ്ങി കുണുങ്ങി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി

”പരിജയം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടാണോ പേരറിയാത്തത്..?

അവളുടെയാ ചോദ്യം കേട്ടവൻ തല ചൊറിഞ്ഞുക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“അതല്ല…കണ്ടു പരിജയം മാത്രമാ…”

“ആഹ്…ഇത് വിശ്വനാഥൻ സാറിന്റെ അച്ഛനാ….ഈ സാറാ കമ്പനി തുടങ്ങിയത് പക്ഷെ ഇവിടേക്ക് വരാറില്ല…ഞാൻ പോട്ടെ കൊറച്ചു തിരക്കുണ്ട്…”

അതും പറഞ്ഞവൾ ധിർദ്ധിയിൽ പടിക്കെട്ടുകൾ കയറി…പക്ഷെ വേഗത അല്പം കൂടിയത് കൊണ്ടാണോ എന്തോ അവളുടെ കാലുകൾ ഉടക്കി വീഴാൻ പോയി

അവളെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു നിന്ന ജോ അവൾ വീഴുന്നതിനു മുൻപേ അവളെ താങ്ങി പിടിച്ചു

അവളുടെ മൃതുവായ വയറിൽ ഒന്ന് വിരലുകൊണ്ട് പിച്ചിയെ ശേഷമവൻ ഒരു ചിരിയോടെ അവളെ നേരെ നിർത്തി…അവളുടെ മുഖത്തുമാ ചിരി നിഴലിച്ചിരുന്നു

നിലത്തു വീണ ഫയലുകൾ എടുക്കാൻ ജോ അവളെ സഹായിച്ചു….പെട്ടന്ന് ആണ് അവന് ഓർമ്മ വന്നത് രണ്ട് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപേ ഇതുപോലെ കൊറച്ചു ഫയലുകൾ അവൻ വീട്ടിൽ നിന്നും പെറുക്കി എടുത്തത്…

“വിശ്വൻ….!

അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അറിയാതെ മന്ത്രിച്ചു….

”അശ്വതി നിങ്ങളുടെ ബോസ്സിന്റെ പേരെന്താ പറഞ്ഞെ…?

അവൻ സംശയത്തോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു…പെട്ടെന്നുള്ള അവന്റെ മാറ്റത്തെ അല്പം ഭയത്തോടെ കണ്ടയവൾ അല്പം വിക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“വിശ്വ…വിശ്വനാഥൻ…!

അവൻ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു ബോർഡിൽ നോക്കി….അതിൽ കണ്ട ചിത്രത്തിലുള്ള ആളെ അവൻ ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു…..

നിലത്തു നിന്നെടുത്ത ഫയലുകൾ അവൾക്ക് നൽകികൊണ്ടവൻ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഓടി ഇറങ്ങി…അവന്റെ മനസ്സിൽ പല വിധ സംശയങ്ങളും രൂപപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു

അവയെല്ലാം ഉറപ്പിക്കണമെങ്കിൽ വീട്ടിൽ എത്തിയെ തീരു എന്നവന് തോന്നി…പാർക്കിങ്ങിൽ കിടന്ന വണ്ടിയവൻ വളരെ വേഗതയിൽ തന്നെ മെയിൽ റോഡിലേക്ക് ഓടിച്ചിറക്കി…

സ്പീഡ് മീറ്ററിൽ വേഗത കയറുന്നതവൻ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല…അതിലും വേഗത്തിലായിരുന്നു അവന്റെ ഹൃദയമിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്

താൻ അറിയാൻ പാടില്ലാത്തത് എന്തോ അറിയാൻ ശ്രമിക്കുകയാണെന്ന് അവന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു

അധികം വൈകാതെ തന്നെ അവന്റെ വണ്ടി വീടിനു മുൻപിൽ പൊടിപടലങ്ങൾ നിറച്ചുകൊണ്ട് ബ്രേക്ക് ഇട്ടു

വണ്ടിയിൽ നിന്നോടി ഇറങ്ങിയ അവൻ വീടിന്റെ വാതിലിൽ തട്ടി വിളിച്ചു

“ആദി….”

അവന്റെ വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടുകൊണ്ട് ഇറങ്ങി വന്നു വാതിൽ തുറന്ന ആദി കാണുന്നത് ആകെ വിയർത്തു കുളിച്ചു നിൽക്കുന്ന ജോയെ ആണ്

“എന്തു പറ്റി ജോ.?

ആധിയോടെയവൾ അവനെ നോക്കി

”ഏയ്യ് ഒന്നുമില്ല…ഞാൻ…ഞാനൊരു ഫയൽ എടുക്കാൻ മറന്നു അതാ…നീ ഒരു ചായ ഇട്ട് തരാവോ…?

മുഖത്തെ ഭാവം മാറ്റിയവൻ സാധാരണ പെരുമാറുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു…എന്നാലും അവളത് വിശ്വസിക്കാതെ അവനെ നോക്കി നിന്നു

ആദിയുടെ മുഖത്തു നോക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ ജോ വേഗന്ന് മുകളിലേക്കുള്ള സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറിപ്പോയി

അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും മുറി തുറന്നകത്തു കയറി അവൻ അലമാര ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു….ലക്ഷ്യം അടുക്കുന്തോറും അവന്റെ ഹൃദയം പിടക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു…മേലാകെ തളരുന്നത് പോലെ…എന്നാലും ശ്വാസം നീട്ടിയെടുത്തവൻ വാതിൽ തുറന്നു ഫയലുകളുടെ കെട്ടെടുത്തു…അതിൽ evidence എന്നെഴുതിയ ഫയൽ മാത്രം കയ്യിലെടുത്തു ബാക്കി തിരിച്ചു വച്ചു

അവനാ ഫയലിനു മുകളിലെ പൊടി തട്ടി കളഞ്ഞു പേര് ഒന്നുകൂടെ വായിച്ചു….അതിന് താഴെയായി ഉള്ള ഡേറ്റ് തെളിഞ്ഞു വന്നതും അടി കിട്ടിയവനെ പോലെ അവൻ തറഞ്ഞു നിന്നു….

അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി…ഒരുക്കലും മറക്കാനും ഓർക്കാനും ശ്രമിക്കാത്ത തിയതി ആയിരുന്നത്….13-6-2015

7 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപവന്റെ മുന്നിൽ വെള്ള പുതപ്പിച്ചു കിടത്തിയ രണ്ട് ശരീരങ്ങളും അതിനെ ചുറ്റി പിടിച്ചു കരയുന്ന ഒരു പതിനാറു വയസ്സുകാരന്റെ ചിത്രവും ഓർമ്മ വന്നു….

അവനാ ഫയലുകൾ തുറന്നു വായിക്കാൻ തുടങ്ങി….ഒരുപാട് ക്രമക്കേടുകൾ നടത്തിയതിന്റെ തെളിവുകൾ…ഒടുക്കം കൊലപാതകങ്ങൾ ചെയ്ത് കൂട്ടിയതിന്റെയും….ഏതോ ഒരു സ്ത്രീയുടെ പോസ്റ്റ്‌ മാർട്ടം റിപ്പോർട്ടുകൾ….FIR ന്റെ കോപ്പികൾ….ഇതിനിടയിൽ താഴെ വീണ ഒരു ഫോട്ടോ ജോ കയ്യിൽ എടുത്തു…..

മുപ്പതിനോളംപ്രായം ചെന്ന ഒരാളുടെ ചിത്രമായിരുന്നത്…അവനത് തിരിച്ചു പിടിച്ചു….പിറകിൽ അച്ഛന്റെ കൈപ്പടയിൽ എഴുതിയ ഒരു പേര്….ആലക്കൽ വിശ്വനാഥൻ……

അവന്റെ സിരകളിൽ എല്ലാം നഷ്ടമായവന്റെ വേദന മാറി പകരം പക വന്നു നിറയാൻ തുടങ്ങി…താനിന്ന് അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും സ്നേഹം അനുഭവിക്കാതെ വളരുന്നതിന് കാരണം ഇയാളാണെന്ന ഭീകരമായ സത്യം അവനെ കാർന്നു തിന്നാൻ തുടങ്ങി….

അവനാ ഫോട്ടോ കൈവെള്ളയിലിട്ട് ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി…വിശ്വനാഥനെ അതുപോലെ ഞെരിച്ചില്ലാതാക്കാൻ അവന്റെ ഹൃദയം മുറവിളി കൂട്ടി