🚀🚀മഞ്ജിമ തുടക്കവും ഒടുക്കവും – 4🚀🚀അടിപൊളി  

ജലജയുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം കണ്ടു അഭി ആകെ അമ്പരന്നു. ദേഷ്യം കൊണ്ട് നിന്ന് വിറക്കുക ആയിരുന്നു ജലജ. ഇതിനു മുമ്പ് താൻ ഒരുവട്ടം മാത്രമേ തന്റെ അമ്മയെ ഇങ്ങനെ കണ്ടിട്ടുള്ളു. അത് ഹർഷനെയും തന്നെയും തുണിയില്ലാതെ പിടിച്ചപ്പോൾ ആയിരുന്നു.

അന്ന് കിട്ടിയ അടിയും, അമ്മ ജലജയുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യവും ഇന്നും മനസിലുണ്ട് അഭിക്കു. അതെ ദേഷ്യത്തിൽ, അല്ല അതിനേക്കാൾ ഏറെ ദേഷ്യത്തിൽ ആണ് തന്റെ അമ്മ ഇപ്പോൾ തന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് കോപം കൊണ്ട് വിറക്കുന്നത്.

അഭി അടി കിട്ടിയ കവിളിൽ മുഖം പൊത്തി വിക്കി വിക്കി ചോദിച്ചു : എന്താ,, എന്താ അമ്മേ………..

ജലജ : നീയും മഞ്ജുവും തമ്മിൽ എന്താ ബന്ധം?.

അഭിക്ക് ആകെ ഷോക്ക് ആയി അത് കേട്ടിട്ട്. അമ്മയോട് എല്ലാം പറയണം എന്ന് വിചാരിച്ചു കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾ ആയി. മഞ്ജിമയെയും കൂട്ടി വന്നു കാലിൽ വീണു പറയാൻ ആയിരുന്നു പ്ലാൻ. പക്ഷെ, ഇപ്പോൾ, എങ്ങിനെ അമ്മ.. അഭിക്കു ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.

അഭിയുടെ നാക്ക് വിഴുങ്ങി ഉള്ള നിൽപ്പും, മുഖത്തെ പരിഭ്രമവും കണ്ട് ജലജ പിന്നെ അമാന്തിച്ചില്ല…….

ജലജ അലറി : നായിന്റെ മോനെ,,, ഇതിനാണോടാ ഞാൻ നിന്നെ വളർത്തി വലുതാക്കിയത്. ഇങ്ങനെ തെണ്ടിത്തരം കാണിക്കാൻ ആണോ, ആണോടാ പട്ടി……….

അഭിയുടെ മുഖം പൊത്തി പിടിച്ച കയ്യിലേക്ക് വീണ്ടും കിട്ടി ഒന്നു. കൂടെ ദേഹത്തിന്റെ വേറെ കുറെ ഭാഗത്തും ജലജ അരിശം മൂത്ത്, കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കൈ നീട്ടി അടിച്ചു…

അഭി പിന്നിലോട്ട് നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. അമ്മയുടെ മുഖഭാവം കണ്ടു പേടിച്ചു തന്നെ ആയിരുന്നു അത്.

തന്റെ ഉള്ള എനെർജി തീർന്നും , പോത്ത് പോലെ ഉള്ള മകനെ തല്ലി കൈ വേദനിച്ചതു കൊണ്ടും, ജലജ നിന്ന നിൽപ്പിൽ മുഖം പൊത്തി കരയാൻ തുടങ്ങി.

പേടികൊണ്ടും അതിശയം കൊണ്ടും ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ നിന്ന അഭി പറഞ്ഞു : അമ്മേ, ഞാൻ ഒന്ന് പറയട്ടെ..

ജലജ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് : നീയൊന്നും പറയണ്ട ഒന്നും..

ജലജ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അടുത്ത് തന്നെ ഉള്ള ദീവാൻ കോട്ടിൽ ഇരുന്നു സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് മുഖം തുടച്ചു, മൂക്ക് പിഴിഞ്ഞു.

അമ്മയുടെ കരച്ചിൽ ഒരു തേങ്ങൽ ആവുന്നത് അഭി കണ്ടു കൊണ്ട് നിന്നു. ഒരു തുടക്കം കിട്ടാൻ അഭി മനസ്സിൽ വാക്കുകൾ പരതി.

അഭി രണ്ടും കല്പിച്ചു അമ്മയുടെ മുന്നിൽ ചെന്നു മുട്ടിൽ ഇരുന്നു അമ്മയുടെ കൈകൾ മുറുകെ പിടിച്ചു ദയനീയ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു : അമ്മേ ഞാൻ പറയാൻ വരുകയായിരുന്നു.

” നീയൊന്നും പറയണ്ട ” എന്ന് പറഞ്ഞ് ജലജ അഭിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും തന്റെ കൈ വലിച്ചു ഊരി ” ഠപ്പേ ” വീണ്ടും കൊടുത്തു ഒന്നു അഭിയുടെ ചെള്ളക്ക്. അപ്രതീക്ഷിതമായ അടിയിൽ അഭി പിന്നിലോട്ട് മറിഞ്ഞു ചന്തി കുത്തി ഇരുന്നു കണ്ണിൽ നിന്നും പൊന്നീച്ച പാറി.

” ഇനി അഭിയെ തല്ലണ്ട അമ്മേ “……………….. ശബ്ദം വന്ന ഭാഗത്തേക്ക്‌ ജലജയും കൂടെ അഭിയും നോക്കി.

കണ്ണ് നിറച്ചു കൊണ്ട് താഴെ തന്നെ ഉള്ള അമ്മയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും തന്നെ ഇനി തല്ലരുത് എന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് വരുന്ന മഞ്ജിമയെ കണ്ടു അഭി ഞെട്ടി, അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

അഭി കണ്ണ് തുറിച്ചു വാ പൊളിച്ചു മഞ്ജിമയെ തന്നെ നോക്കി, നടന്നു അമ്മയുടെ അടുത്ത് എത്താറായി നിൽക്കുന്ന മഞ്ജിമയെയും തന്റെ അമ്മയെയും മാറി മാറി നോക്കി. അതിശയവും അമ്പരപ്പും ഒന്നും മനസിലാവാതെ………

അഭി ചാടി എഴുന്നേറ്റു ഉറക്കെ ചോദിച്ചു : മഞ്ചൂ,,,,,,, നീ……നീയെന്താ ഇവിടെ……

മഞ്ജിമ കണ്ണ് നിറച്ചു മുഖം കുനിച്ചു ജലജയുടെ അടുത്ത് നിന്നു…….

അഭി : നിന്നോടാ ചോദിച്ചേ, ഇവിടെ എന്താ എന്ന്.

ജലജ ചാടി എഴുന്നേറ്റ്, അഭിയുടെയും മഞ്ജിമയുടെയും ഇടയിൽ ആയി അഭിയെ ക്രൂരമായി നനഞ്ഞ കണ്ണുമായി നോക്കി.

അഭി ശരിക്കും പേടിച്ചു അമ്മയുടെ നോട്ടം കണ്ടിട്ട്. ഒരക്ഷരം പോലും വന്നില്ല വായിൽ നിന്ന്.

ജലജ : ഇവൾ ഇവിടെ എന്താ എന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ?..

കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിലും, ജലജയുടെ പിറകിൽ നിന്നിരുന്ന മഞ്ജിമയുടെ ചുണ്ടുകളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് പുഞ്ചിരി ആയിരുന്നു. വിജയത്തിന്റെ പുഞ്ചിരി.

ജലജ അലറി : കൊച്ചിന് വയറ്റിൽ ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിട്ട് മിണ്ടാതെ നിക്കുന്നോടാ?…

അഭി നിന്ന നിൽപ്പിൽ ഇല്ലാതായി എന്ന് പറയാം. വിയർത്തു കുളിച്ചു. ആകെ അന്തം വിട്ടു. കണ്ണ് രണ്ടും പുറത്തു ചാടി.

ജലജ : പറയടാ, നിന്റെ നാവിറങ്ങി പോയോ….

വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ പരതി അഭി : അമ്മേ, ഞാൻ,,,,, അത്….. അങ്ങിനെ……

അഭിക്ക് കണ്മുന്നിൽ മഞ്ജിമയുമായി ചിലവിട്ട നിമിഷങ്ങൾ ഓർമ വന്നു. മനസ്സിനുള്ളിൽ തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ,, ഗർഭം…………

മിനിഞ്ഞാന്ന് രാത്രി, അടുത്ത ആഴ്ച നമുക്ക് ഒന്നിച്ചു നിന്റെ അമ്മയെ കാണാം പോവാം അടുത്ത ആഴ്ച എന്ന് പറഞ്ഞ മഞ്ജു ആണ് തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത്….. അഭി ഓർത്തു.

അഭി തല കുനിച്ചു നിന്ന്,പഴയത് ഒക്കെ ഓർത്തു.

ജലജ തൊട്ടടുത്തു വന്നു പിന്നെയും കൊടുത്തു രണ്ട് മൂന്നെണ്ണം. പക്ഷെ അഭി തല ഉയർതാനോ തടയാനോ പോയില്ല. തല കുനിച്ചു നിന്നു കൊണ്ടു….

അഭിക്കു ആകെ മരവിപ്പായിരുന്നു മനസ്സു മൊത്തം. താൻ ഇപ്പോൾ കേട്ടത് തന്റെ കുട്ടി വളരുന്നുണ്ട് മഞ്ജിമയുടെ വയറ്റിൽ എന്നാണ്.

തല്ലി ക്ഷീണിച്ച ജലജ, മകനായ അഭിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു, കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : എന്ത് പണിയാട കുട്ടാ നീ കാണിച്ചേ. ഇങ്ങനെ ആണോ നിന്നെ ഞാൻ വളർത്തിയെ. മാനം കളഞ്ഞില്ലേ നീ

അഭി നിന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ നിന്നു, ഒന്നും ചെയ്യാനാവാതെ, പറയാൻ ആവാതെ..

മഞ്ജിമ കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി ജലജയുടെ തോളിൽ കൈ വച്ചു. ജലജ പതിയെ തിരിഞ്ഞു.

മഞ്ജിമ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി പറഞ്ഞു : അമ്മായി, അവന്റെ തെറ്റല്ല. എന്റെ ആണ്. പറ്റി പോയി. ഞാൻ ആണ് കുറ്റക്കാരി. കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഞാൻ എന്റെ അമ്മയെ പോലെ ഞാൻ അമ്മായിയെ കണ്ടിട്ടുള്ളു. എല്ലാറ്റിനും മാപ്പ്. ആരും ഒന്നും അറിയില്ല. ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ ഇറങ്ങിയേക്കാം.

മഞ്ജിമയുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ, ധാര, ധാര ആയി പൊടിഞ്ഞു, കവിളിലൂടെ ഊർന്ന് ഇറങ്ങി.

ജലജ ഉടനെ തന്നെ മഞ്ജിമയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.

നോക്ക് കുത്തിയെ പോലെ നിന്ന അഭിയുടെ മുന്നിൽ, തന്റെ അമ്മയും മഞ്ജിമയും പരസ്പരം കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.

കണ്ണ് തുടച്ച് ജലജ ശ്വാസം എടുത്തു വിട്ടു പറഞ്ഞു : എന്റെ ചെക്കൻ ചെയ്ത തെറ്റിന്, ഞാൻ നിന്നോട് എങ്ങിനെയാ മാപ്പ് പറയുക.

മഞ്ജിമ : അമ്മായി എന്നോട് മാപ്പൊന്നും പറയണ്ട.

ജലജ : അമ്മായി അല്ല, ഇനി മുതൽ അമ്മ. പിന്നെ ഈ രാത്രി അല്ല, എന്റെ മോന്റെ കുട്ടിയെ വയറ്റിൽ ഇട്ടു നീയെവിടേം പോവാൻ പോകുന്നില്ല. എന്റെ മോളായി, ഇവിടെ ഉണ്ടാവും.

മഞ്ജിമ, ജലജയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ട്. ജലജ തിരിച്ചും കെട്ടി പിടിച്ചു.

+43

-2