അനുരാഗലോലം

ആ വേദന അറിയാതെ എന്റെ തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് പുറത്തു ചാടി

” അനൂ……….!”

എന്നുറക്കെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ഐ.സി.യു.വിന്റെ വാതിലിനടുത്തേയ്ക്കു ഓടിയടുത്തു,

അപ്പോഴേക്കും എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ചേച്ചിയും , ഷമീറുമെല്ലാം ഓടി എത്തിയിരുന്നു,

എന്റെ ഒച്ചപ്പാടും ഓടിയുള്ള വരവും കണ്ടു എല്ലാവരും ഞെട്ടി സൈഡിലേക്ക് മാറി,

ഞാൻ ഓടി ചെന്ന് ഐ.സി.യുവിന്റെ വാതിൽ തള്ളി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു,

അപ്പോഴേക്കും ഓടിവന്ന് സെക്യൂരിറ്റിയും , ടീച്ചർമാരും എന്നെ പിടിച്ചിരുന്നു, ഞാൻ അവരുടെ കൈകളിൽ നിന്നെല്ലാം കുതറി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു

” ഞാൻ എന്റെ അനുവിനെ ഒന്ന് കണ്ടോട്ടെ..!”

എന്റെ അത്ര നേരം കെട്ടി വെച്ച കണ്ണീരെല്ലാം കുത്തിയൊഴുകി,

എന്റെ അച്ഛൻ ഓടിവന്നു എന്നെ പിടിചു, ഞാൻ പിന്നെയും ബലമായി ആ വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു ,

എന്റെ നേരത്തന്നെ കുറെ കുഴലുകൾ കുത്തിവെച്ചു അനു ഒരു കിടക്കയിൽ നിശ്ചലയായി കിടക്കുന്നു

“അനൂ ,…!” എന്ന് ഉറക്കെ ഒരുവട്ടം കൂടി വിളിച്ചു ഞാൻ എന്റെ അച്ഛന്റെ കയ്യിലേക്ക് ബോധം കെട്ട് വീണു.!

പിന്നെയും കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞാണ് എനിയ്ക്കു ബോധം വീണത്, ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ അടുക്കൽ എന്റെ ചേച്ചിയും, ഷമീറും എന്റെ ബെഡിലേയ്ക്ക് കൈവെച്ചു കിടക്കുന്നുണ്ട്

ഞാൻ മെല്ലെ എണീറ്റിരുന്നു, ഷമീറിനെ തട്ടി വിളിച്ചു

” അനു.!”

എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൻ പിന്നെയും എന്നെ തന്നെ നോക്കി , ഞാൻ കട്ടിലിൽ നിന്ന് എണീയ്ക്കാൻ ഭാവിച്ചപ്പോൾ അവൻ എന്നെ തടഞ്ഞു, ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പിന്നെയും ഇരുന്നു,

“അമ്മയും,അച്ഛനും.?!”

” അവര് ഐ.സി.യു വിന്റെ ഫ്രണ്ടിൽ ഉണ്ട്, ‘അമ്മ ഇത്ര നേരം ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പഴാ അങ്ങോട്ട് പോയത്.!”

“അനുവിന് എന്താ സംഭവിച്ചേ.!” ഞാൻ മെല്ലെ അവനോടു ചോദിച്ചു

” അവൾക്കും ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല, നീ അനങ്ങാണ്ട് കിടക്കു.!”

“നീയിപ്പോ പറഞ്ഞില്ലേൽ ഞാൻ ഇറങ്ങി ഓടും .!”

“എടാ നീ ചുമ്മ അവിവേകമൊന്നും കാണിക്കരുത് , അവള് ഇന്ന് വൈകിട്ടു സൈക്കിളിൽ വരുമ്പോ, നല്ല മഴയല്ലായിരുന്നോ ,

ഒരു കാർ തട്ടി മറിച്ചിട്ടു,

അവളുടെ കഷ്ടകാലത്തിനു പുറകെ വന്ന വേറൊരു കാർ അവളുടെ ദേഹത്തുകൂടി കയറി , അപകടം പറ്റിയ ഉടനെ തന്നെ എല്ലാവരും കൂടെ ഇങ്ങോട്ടു എത്തിച്ചു, നീ പേടിക്കണ്ട, ഇത്ര വലിയ ഹോസ്പിറ്റലല്ലേ, പുല്ലു പോലെ അവര് അവളെ രക്ഷിക്കും.!”

അവൻ ഇത്രയും പറഞ്ഞു എന്നെ നോക്കി, ഞാൻ അറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുനീർ ഒഴുകികൊണ്ടേ ഇരുന്നു
ഞാൻ മെല്ലെ കട്ടിലിൽ നിന്നും എണീറ്റു, അപ്പോഴേക്കും എന്റെ ചേച്ചിയും എണീറ്റു,
ഞാൻ അവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും എതിർപ്പിനെ വകവെയ്ക്കാതെ അവരെയും താങ്ങി പിടിച്ചുകൊണ്ടു പിന്നെയും ഐ.സി.യുവിലേയ്ക്ക് ചെന്നു,

ഇപ്പ്രാവശ്യം എന്നെ ആരും തടഞ്ഞില്ല, ഞാനൊട്ടു ബഹളവും ഉണ്ടാക്കിയില്ല,

ആ മുറിയുടെ വലിയ വാതിലിലെ കണ്ണാടി വാതിലിലെ തുണി നഴ്സുമാര് എനിക്ക് മാറ്റി തന്നു,

ഞാൻ കുറെ കുഴലുകൾ ശരീരത്തിലും വേറെ ഏതോ മെഷീനിലുമൊക്കെ ഘടിപ്പിച്ചു കിടക്കുന്ന അനുവിനെ കണ്ടു,

ഒരഞ്ചു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വേറെയും കുറെ ഡോക്ട്ടർമാർ കേറിവന്നു,

അവർ എന്റെ മുന്നിൽ വാതിലടച്ചു,

അവളെ അവർ ഓപ്പറേഷൻ തീയേറ്ററിലേയ്ക്ക് പിന്നെയും കൊണ്ടുപോയെന്നു അവരാരോ പറഞ്ഞു ഞാൻ കേട്ടു ,

ഞാൻ ആ വാതിൽക്കൽ തന്നെ ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചു ,

രാത്രി വൈകിയും ആരും പോയില്ല,

രാവിലെ ആയപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും വീട്ടിൽ പോയൊന്നു ഫ്രഷായി വരാൻ പയ്യെ പയ്യെ പോയി തുടങ്ങിയിരുന്നു,

ഞാൻ അനങ്ങാതെ അവിടെത്തന്നെ ഇരുന്നു,

ഏഴുമണിയോടെ അനുവിനെ പിന്നെയും ഐ.സി.യുവിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു,

ഞാൻ പിന്നെയും എന്റെ സ്ഥാനം ആ വാതിൽ പടിയിൽ ഉറപ്പിച്ചു , അനുവിനെ നോക്കികൊണ്ട്‌ ഞാൻ അവിടെ നിശ്ചലമായി നിന്നു

വൈകിട്ട് അച്ഛൻ എന്നെ ബലമായാണ് വീട്ടിലേയ്ക്കു കൊണ്ടുപോയത്, വീട്ടിലെത്തി കുളിച്ചെന്നെല്ലാം വരുത്തി, ‘അമ്മ തന്നത് എന്തെല്ലാമോ വാരി കുറച്ചു തിന്നു, ഞാൻ പിന്നെയും ഹോസ്പിറ്റലിൽ തിരിച്ചെത്തി, മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞവൾ കണ്ണ് തുറക്കുന്നതുവരെ ഞാൻ അവിടെ നിന്ന് മാറിയില്ല, ഇതിനിടയിൽ പലപ്പോഴായി അനുവിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും എന്നോട് സ്നേഹത്തോടെ വീട്ടിലേയ്ക്കു പൊയ്ക്കൊള്ളാൻ പറഞ്ഞു,

ഞാൻ അവരെ ദയനീയമായി ഒന്ന് നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തു,

അവര് പിന്നെ എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല,

അനു കണ്ണുതുറന്നു ആദ്യം ആർകെങ്കിലും കാണാമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കുടുമ്ബത്തിന്റെ കൂടെ അവർ എന്നെയും അകത്തു കയറ്റി,

ഞാൻ ഒരു കൈ അകലെ നിന്ന് അവളെ കണ്ടു,

അവൾ ആ വേദനയ്ക്കിടയിലും എന്നോട് ചിരിച്ചു കാണിക്കാൻ പാടുപെടുന്നതായി എനിയ്ക്കു തോന്നി, ഡോക്ടർ ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും പുറത്തേയ്ക്കു വിളിച്ചു മാറ്റി

” മിസ്റ്റർ. രംഗനാഥൻ, താങ്കളുടെ മകളുടെ സ്റ്റേറ്റ് ഇപ്പോഴും ക്രിറ്റിക്കൽ ആണ്, പിന്നാലെ വന്ന കാറിന്റെ ടയർ കയറി കുട്ടിയുടെ എടുപ്പല്ലെല്ലാം തകർന്നു , ഞങ്ങൾ അത് ശെരിയാക്കിയെങ്കിലും, ഞരമ്പുകൾക്കു സാരമായ പരുക്കുകൾ ഉള്ളത് കൊണ്ട്, കുട്ടിയുടെ അരയ്ക്കു കീഴ്പോട്ടു ഇപ്പോൾ തളർന്ന അവസ്ഥയാണ്., പിന്നെ മറ്റൊരു ടയർ മൂന്നു വാരിയെല്ലാണ് ഒടിച്ചിരുന്നത്, അതിൽ ഒരു പീസ് ലങ്‌സും, ഹാർട്ടിനും സാരമായ മുറിവുകൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്, ഈയൊരു അവസ്ഥയിൽ ഞങ്ങൾക്കു ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല ,

ബട്ട് ഡോണ്ട് വറി , റിക്കവർ ചെയ്യാനും 50-50 ചാൻസ് ഉണ്ട്, സൊ ലെറ്റ് ആസ് പ്രെയ്‌.!”

ഡാക്ടർ അനുവിന്റെ അച്ഛന്റെ പുറത്തു തട്ടി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പോയി

അവർ അകെ തകർന്നു പുറത്തിട്ടിരുന്ന ബെഞ്ചിലേക്ക് ഇരുന്നു,

ഞാൻ അപ്പോഴും ആ വാതിലിലൂടെ അവളെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു, അവൾ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് എന്നെയും,

ഞാൻ രണ്ടാഴ്ചയോളം ആ ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെയായിരുന്നു വാസം,

അവസാനം അവളുടെയും എന്റെയും വീട്ടുകാരുടേ , നിർബന്ധം സഹിക്കവയ്യാതെ ഞാൻ തിരിച്ചു സ്കൂളിൽ പോയി തുടങ്ങി,

സ്കൂളിലുള്ള ടീച്ചർമാർ അടക്കം എല്ലാവരും എന്നെ ദയനീയതയോടെ നോക്കി, ഇതിനകം തന്നെ എന്റെയും അവളുടെയും സ്നേഹം എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിരുന്നു, ഞാനതു അറിഞ്ഞതായി ഭാവിച്ചില്ല,
ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കാൻ മിടുക്കിയായിരുന്ന അനുവിന് ഈ ക്ലാസ്സെല്ലാം മിസ്സാവുമല്ലോ എന്ന ചിന്ത എന്നെ പിന്നെ ദിവസവും ക്ലാസ്സിലേക്ക് എത്തിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു, വളരെ കൃത്യമായി കഴിഞ്ഞു പോയ ക്ലാസ്സിന്റെ വരെ നോട്ടുകൾ ഞാൻ അവൾക്കായി എഴുതി തയ്യാറാക്കി ,

എന്റെ ചിന്താഗതി ആകപ്പാടെ താളം തെറ്റിയ അവസ്ഥ ആയിരുന്നു,

ഈ ലോകം മുഴുവൻ അവൾ ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചുവരില്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ഞാൻ വിശ്വസിച്ചില്ല,

അവൾ തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ പരീക്ഷയെഴുതാനായി ഞാൻ നോട്ടുകൾ വളരെ വൃത്തിയാക്കി തയ്യാറാക്കി, ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ നേരെ അവളെ കാണാനായി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഓടും, ആ വാതിൽ പടിയിൽ അവളെയും നോക്കി ഞാൻ അങ്ങനെ നിൽക്കും ,

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *