: തുഷാരയ്ക്ക് നീന്താൻ അറിയോ…
: പിടിച്ച് തള്ളിയിടാനാണോ… തള്ളിയേക്കല്ലേ മോനേ, എനിക്ക് നീന്താനൊന്നും അറിയില്ല..
: എന്ന നീ പോയി പഠിച്ചിട്ടു വാ….
ഏതോ ലോകത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്ന തുഷാരയെ പിടിച്ച് തള്ളിയതും പെണ്ണ് വെള്ളത്തിലേക് മുങ്ങിത്താണു. ഉയർന്നുപൊങ്ങിയ അവൾ കൈകാലുകളിട്ടടിച്ചു. ഓരോതവണ പൊങ്ങി നിവരുമ്പോഴും പെണ്ണിന്റെ വായിൽ നിന്നും വെള്ളം പുറത്തേക്ക് ചാടി. കണ്ണുകൾ തുറിച്ചുനിന്നു. കൈകൾ പിടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ആഴങ്ങളിലേക്ക് താഴ്ന്നു പൊങ്ങി. ദൈവമേ ഇനി അവൾ സത്യം പറഞ്ഞതായിരിക്കുമോ… നീന്താൻ അറിയില്ലേ.. ഇനിയും എന്തെങ്കിലും ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോ പണിയാവും…
: ലച്ചൂ…. ഓടി വാ… ലച്ചൂ….
ദൂരെനിന്നും നടന്നുവരുന്ന ലെച്ചു എന്റെ വെപ്രാളം കണ്ടതോടെ കൈയിലുള്ള തോർത്തും താഴെയിട്ട് ഓടി.
: എന്താടാ….
: ലച്ചൂ… തുഷാര…
ഞാൻ ഒരു തമാശയ്ക്ക് പിടിച്ചു തള്ളിയതാ.. അവൾക്ക് നീന്തൽ അറിയില്ല.. ഒന്ന് രക്ഷിക്ക് ലച്ചൂ… നോക്കി നിക്കാതെ ചാടെടി…
: ഇതിനാണോ നീ കിടന്ന് കാറിയത്, നിന്റെ പെണ്ണല്ലേ.. നീ ചാടിക്കോ
: എനിക്ക് നീന്താൻ അറിയുമെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്റെ കാല് പിടിക്കുമോ…. ഒന്ന് രക്ഷിക്ക് ലച്ചൂ… പ്ലീസ്
എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങിയത് ലെച്ചു കണ്ടു, ആ അവസരത്തിലും ലെച്ചുവിന് മുഖത്ത് ചിരിയാണ് വന്നത്. എന്ത് ക്രൂരയാണ് ഇവൾ…
: സ്വപ്നേച്ചീ…. ഓടി വാ..ചന്ദ്രേട്ടാ…
അറിയാവുന്നവരെയൊക്കെ വിളിച്ചുകൂവുന്ന എന്റെ വെപ്രാളം കണ്ടിട്ടും ലെച്ചുവിന് ഒരു കുലുക്കവും ഇല്ല. പെട്ടെന്ന് അവൾ എന്നെ തള്ളി കുളത്തിലേക്ക് ഇടുമെന്ന് ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല… ദൈവമേ ഇനിയിപ്പോ എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ ആരെങ്കിലും വരേണ്ടിവരുമല്ലോ… വെള്ളത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടപ്പോൾ തന്നെ എന്റെ മൂക്കിലും വായിലും വെള്ളം ഇരച്ചുകയറി. മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല, തുഷാരയെ രക്ഷിക്കണം. അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ച് പൊങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൾ എന്നെയുംകൊണ്ട് വീണ്ടും അടിത്തട്ടിലേക്ക് താണു. എന്റെ കണ്ണുകൾ ഉരുണ്ടു. വായിലൂടെ കുമിളകൾ നിർത്താതെ പ്രവഹിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം ബോധം പോകുമെന്നായപ്പോൾ തുഷാര എന്നെയും പിടിച്ച് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു..എന്റെ പാതി ജീവൻ പോയെന്ന് പറഞ്ഞാ മതിയല്ലോ കണ്ണൊക്കെ ചുവന്ന് ബൾബുപോലെ ആയിട്ടുണ്ട്… ചുമച്ചുകൊണ്ട് ശ്വാസം വലിച്ചുകയറ്റുന്ന എന്നെനോക്കി ലെച്ചു ആക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു….
: ഡാ പൊട്ടാ… അവിടെ നിന്റെ കഴുത്തോളം വെള്ളമേ ഉള്ളു.
ശരിയാണല്ലോ… ഇതിനാണോ ഞാൻ ഇത്രയും വെള്ളം കുടിച്ചത്. തുഷാരയുടെ ജീവന്മരണ പോരാട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അതൊന്നും മനസ്സിൽ വന്നില്ല. എന്നാപ്പിന്നെ ആ പോത്തിന് നേരത്തേ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നൂടായിരുന്നോ… ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നപ്പോ തുഷാര എനിക്ക് ചുറ്റും നീന്തിത്തുടിക്കുന്നത് കണ്ട് കണ്ണുകൾ വീണ്ടും ബൾബായി… തെണ്ടി. അപ്പൊ എല്ലാം നാടകമായിരുന്നു അല്ലെ. വെറുതെയല്ല ലെച്ചു ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ കരയിൽ നിന്ന് എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചത്. ചെറുപ്പംമുതൽ കാണുന്ന കുളമാണെങ്കിലും ഇതുവരെ നീന്തം പഠിക്കാത്തത് മോശായിപ്പോയി. പണ്ട് അച്ഛൻ കുറേ ശ്രമിച്ചതാണ് എന്നെ പഠിപ്പിക്കാൻ. അന്ന് വെള്ളം കുടിച്ചതിൽ പിന്നെ പേടിച്ചിട്ട് ഇതുവരെ നീന്താൻ പഠിച്ചില്ല. ഇനിയിപ്പോ ഇതെന്റെ അഭിമാന പ്രശ്‌നമായി മാറി. പഠിച്ചേ പറ്റു.
: ഒന്ന് രക്ഷിക്ക് ലച്ചൂ…..സ്വപ്നേച്ചീ… ചന്ദ്രേട്ടാ… ( ഇതും പറഞ്ഞ് ലെച്ചു കുടുകുടാ ചിരിച്ചു…)
മുഖവും കറുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ കയറിപ്പോയി. നനഞ്ഞുകുളിച്ച് കൈരണ്ടും നെഞ്ചിൽ പിണച്ചുവച്ച് വീട്ടിലേക്ക് കയറിവരുന്ന കണ്ട അമ്മയും വായപൊത്തി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. കോളേജിലും അപമാനം, വീട്ടിലും അപമാനം. തോൽവികൾ ഏറ്റുവാങ്ങാൻ പിന്നെയും ശ്രീലാലിന്റെ ജീവിതം ബാക്കി… എല്ലാം ഒരു കൂട്ടാ.
രാത്രി കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ ഡയലോഗുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലെച്ചുവും അമ്മയും പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. എന്റെ മുഖം പ്ളേറ്റിൽ നിന്നും ഉയർന്നതേ ഇല്ല. മറ്റേ സാധനത്തിനെ കാണുന്നില്ലല്ലോ, ഇനി അവൾ കൂടി വന്നാൽ പിന്നെ പറയണ്ട, എല്ലാരുംകൂടി ആക്കി കൊല്ലും.
: അല്ല ഇന്ന് തിന്നാൻ ഒന്നും ഇല്ലേ… രണ്ടാളും ഇങ്ങനെ ഇരുന്ന് ചിരിച്ചോ… അമ്മ പോയി ചോറെടുത്തിട്ട് വന്നേ, എനിക്ക് വിശക്കുന്നു..
: നീ ഒന്ന് അടങ്ങെടാ… ഇപ്പൊ വരും
രണ്ട് കയ്യിലും ഓരോ പാത്രങ്ങളുമായി വരുന്ന തുഷാരയെ കണ്ടതോടെ ഞാൻ ക്ലീൻ ബൗൾഡ്. ഇവള് ഭരണവും ഏറ്റെടുത്തോ.. പുല്ല്, കിച്ചാപ്പിയുടെ വീട്ടിൽ പോയാമതിയായിരുന്നു. രണ്ട് പാത്രങ്ങളും തുറന്ന ഉടനെ നല്ല വറുത്തരച്ച നാടൻ കോഴിക്കറിയുടെ മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചുകയറി. എന്റെ സാറേ, എന്താ ഒരു മണം. സാധാരണ അമ്മ വറുത്തരച്ച് വയ്ക്കാറില്ലല്ലോ… പുതിയ മരുമോള് വന്നതിന്റെ ആയിരിക്കും. ഗൾഫീന്ന് വന്നിട്ട് ഇതുവരെ എനിക്കുണ്ടാക്കി തന്നിട്ടില്ല ഇങ്ങനൊന്നും. ചിലർ വരുമ്പോ ചരിത്രം വഴിമാറുമെന്ന് പറയുന്നത് ഇതിനെയാണോ….
തുഷാര മൂന്ന് പ്ലേറ്റിലേക്ക് ചപ്പാത്തിയും ചിക്കൻ കറിയും വിളമ്പി. അപ്പൊ ഇവൾ കഴിക്കുന്നില്ലേ… ഓഹ് ചിലപ്പോ രാത്രി ഡയറ്റ് ആയിരിക്കും.. തലയുയർത്തി ഒരു പ്ലേറ്റ് എടുക്കാൻ കൈ നീട്ടിയതും തുഷാര അതെടുത്തുവച്ച് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. അപ്പൊ ജഗതി പറഞ്ഞപോലെ ആണല്ലേ കാര്യങ്ങൾ..ഞാനേ കഴിക്കുന്നുള്ളു…. വായുംപൊളിച്ച് അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്കും ലെച്ചുവിന്റെ മുഖത്തേക്കും നോക്കിയപ്പോൾ രണ്ടാളും വെട്ടിവിഴുങ്ങുവാണ്. ഇനി നോക്കാൻ ബാക്കിയുള്ളത് തുഷാരയെ ആണ്. അവളാണെങ്കിൽ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരിപ്പുണ്ടാവും, അതുകൊണ്ട് നോക്കണ്ട, അതാ നല്ലത്. അങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ലല്ലോ…
: ഇന്നെന്താ ചൊറില്ലേ, എനിക്ക് വേണ്ട നിങ്ങളെ ചപ്പാത്തിയൊന്നും…
: വേണേൽ കഴിച്ചാമതിയെടാ… (ഉത്തരം പറഞ്ഞത് ലെച്ചുവാണെങ്കിലും അവളെന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയതേ ഇല്ല..)
: അമ്മേ….
: എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല മോനെ…. എല്ലാം ഉണ്ടാക്കിയത് ഇവര് രണ്ടാളുംകൂടിയാ.. നീ അവളോട് തന്നെ ചോദിച്ചോ
കസേര തള്ളി പുറകിലേക്കിട്ട് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു… നടന്ന് പോകുമ്പോൾ ലെച്ചു എന്നെ കേൾപ്പിക്കാനായി ഉച്ചത്തിൽ തുഷാരയോട് പറയുന്നത് കേൾക്കാം….
: തുഷാരെ…. മീൻ പൊള്ളിച്ചത് എടുത്തില്ലല്ലോ…
: അയ്യോ ഞാൻ അത് മറന്നുപോയി…. ഇപ്പൊ എടുത്തിട്ട് വരാം.
ഓഹോ അപ്പൊ നാടൻ കോഴി മാത്രമല്ല, കരിമീൻ പൊള്ളിച്ചതും ഉണ്ടല്ലേ… മീൻ പിടിക്കാൻ ഞാൻ വേണം, തിന്നാറായപ്പോൾ എന്നെ ആർക്കും വേണ്ട അല്ലെ. കാണിച്ചുതരാം.
നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് വച്ചുപിടിച്ചു. വാഴയിലയിൽ പൊള്ളിച്ചുവച്ച കരിമീൻ മുഴുവനും ഒരു പ്ലേറ്റിലേക്ക് തട്ടി, ഉച്ചയ്ക്കത്തെ ചോറും കറികളും മറ്റൊരു പാത്രത്തിലും എടുത്ത് കുഴച്ചടിക്കാൻ തുടങ്ങി. അല്ലേലും ഈ ചിക്കൻ കറിയൊക്കെ എപ്പോഴാ ഉണ്ടായത്. എനിക്ക് വേണ്ട മൈര്…. ആരെങ്കിലും വരുന്നതിന് മുൻപ് കഴിച്ചു തീർക്കണം. ചോറും കറിയുമൊക്കെ വായിലേക്ക് കുത്തിക്കയറ്റി പാത്രവുമെടുത്ത് തിരിഞ്ഞതും മൂന്നാളും വാതിൽക്കൽ മൂക്കത്ത് വിരലുംവച്ച് നിൽക്കുന്നുണ്ട്. കണ്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല. പാത്രങ്ങൾ കഴുകിവച്ച് അവരുടെ മുന്നിലൂടെ പോകാൻ നേരം ചുമ്മാ ഒരു ഏമ്പക്കം വിട്ടു. എന്നിട്ട് നീട്ടിവലിച്ചൊരു നിശ്വാസവും വിട്ട് വയറും തടവിക്കൊണ്ട് കോണികയറി…